Γιατί η Ελλάδα είναι ένα δημοφιλές σημείο πρόσβασης για Άραβες τουρίστες

Bengaluru: Πρόσφατα, η άκρη του κόσμου – μια εκπληκτική άποψη που βρίσκεται στους βράχους του Tuwaiq που διασχίζει την κεντρική Σαουδική Αραβία – έχει γίνει ένα δημοφιλές καταφύγιο για αστικές περιοχές που αναζητούν ανάπαυλα από τη συγκεκριμένη ζούγκλα του Ριάντ. Ελάτε στον ψυχρό καιρό, οι επισκέπτες συρρέουν στην περιοχή για μια μέρα πεζοπορίας, κάμπινγκ ή πικνίκ. Κατά την πρώτη μου επίσκεψη, ο οδηγός μου για αυτήν την ημέρα ήταν ο Mutab Al Mahmoud, ιδιοκτήτης της Amazing Tours.

Υπάρχουν πολλά άλλα αξιοθέατα στο ταξίδι από το Ριάντ προς την άκρη του κόσμου, εξήγησε ο Al-Mahmoud. Μεταξύ των πιο σημαντικών είναι η αρχαία πόλη του αρχαίου χωριού Al-Faw, που βρίσκεται στους πρόποδες του Jurf Tuwaiq, κοντά στο σημερινό χωριό Wadi Al-Dawasir και με θέα στη βορειοδυτική άκρη του Empty Quarter.

“Από τον πρώτο αιώνα π.Χ. έως τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., η περιοχή του Φάου ήταν μια σημαντική εμπορική οδός”, εξήγησε. Με πολλούς ταφόπλακες και ανέπαφους τάφους, ο ιστότοπος παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τους ανθρώπους και την ιστορία της προ-ισλαμικής αραβικής χερσονήσου. Έργα όπως χάλκινα αγάλματα, ασημένια και χάλκινα κοσμήματα και πολύτιμοι λίθοι έχουν ανασκαφεί από την περιοχή και εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο του Ριάντ. Επί του παρόντος, ο ιστότοπος αναπτύσσεται ως τουριστικό αξιοθέατο.

Στο τελευταίο σκέλος του ταξιδιού μας, περάσαμε τις κύριες πύλες πρόσβασης στο Shuaib Karma (μια κοιλάδα από δέντρα ακακίας). Μετά από δύο ώρες οδήγησης, φτάσαμε στον προορισμό μας. Το Jabal Al-Fahreen είναι μια από τις πολλές πλαγιές κατά μήκος του γκρεμού Tuwaiq, που εκτείνεται πάνω από 600 χιλιόμετρα πέρα ​​από το βασίλειο – από το Κυβερνείο του Najran, μέχρι τα νότια σύνορα του Qassim και καταλήγει στο Zulfi.

Πριν από περίπου 30 έως 35 χρόνια, οι απόδημοι που εξερεύνησαν την περιοχή έπεσαν πάνω σε αυτόν τον γκρεμό. Έχει ύψος 300 μέτρα και μήκος πάνω από 700 μέτρα και προσφέρει υπέροχη θέα στην απέραντη έρημο. Από τότε, έχει γίνει διάσημος ως η άκρη του κόσμου, “μου είπε ο Αλ Μαχμούντ.

Ο Florent Eagle, ένας Γάλλος απόδημος και ενθουσιώδης εξερευνητής, μου είπε ότι όταν ήρθε για πρώτη φορά στην περιοχή στις αρχές του 2010, υπήρχε μόνο ένα άλλο αυτοκίνητο κοντά και δεν υπήρχαν δρόμοι ή πύλες για να μπουν στην περιοχή. “Τώρα, υπάρχει αρκετή υποδομή για τους επισκέπτες να έρχονται και να πηγαίνουν εύκολα”, είπε.

Για τους γεωλόγους, ο Jurf Tuwaiq παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσει τη γεωλογική ιστορία των μεγαλύτερων πετρελαιοπηγών στον κόσμο στην ανατολική Σαουδική Αραβία. Ο Charles Cairns, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν και επικεφαλής ερευνητής στο έργο ασβεστόλιθου των βουνών Tuwaiq, ο οποίος μελέτησε το βράχο στο Google Earth και το χαρακτήρισε προσωπικά ως “μοναδικό” Οι καταθέσεις των ταμιευτήρων σχηματίστηκαν πριν από περίπου τέσσερα εκατομμύρια χρόνια και χρονολογούνται από την περίοδο τριασικής και ιουρασικής. “Γεωγραφικά, είναι ένα πολύ καθαρό χτύπημα με σχετικά συνεχή, ανενόχλητα και ανέπαφα στρώματα”, εξήγησε ο Cairns. “Ο βράχος θεωρείται επίσης ένα από τα καλύτερα παραδείγματα εναποθέσεων ζεστού νερού στον κόσμο – πολύ ζεστό, χαμηλό και με εξαιρετικά παραδείγματα θαλάσσιων ιζημάτων όταν η Αραβική Χερσόνησος ήταν μια ρηχή τροπική θάλασσα.”

Αυτό εξηγεί γιατί δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπουμε απολιθώματα κοραλλιών και οστρακοειδών ηλικίας 200 εκατομμυρίων ετών. Ο βράχος είναι σημαντικός όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και ιστορικά.

Τον τρίτο αιώνα π.Χ., η αραβική χερσόνησος μονοπώλησε την παραγωγή και το εμπόριο λιβανιού και μύρου. Η εμπορική διαδρομή, γνωστή ως διαδρομή λιβανιού, περνούσε από τον Hadramawt στη σημερινή Υεμένη προς την Περσία, ενώ η δυτική διαδρομή διέσχιζε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Όταν βγήκα από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα προς το «βραχώδες παράθυρο», περίμενα να δω μια άλλη σειρά ανείπωτων βουνών. Ωστόσο, ο γκρεμός πέφτει απότομα, δίνοντας τη θέση του στις ξηρές κοιλάδες και τις κοιλάδες ακακίας παρακάτω.

Το τεράστιο μέγεθος της περιοχής με εξέπληξε. Και στις δύο πλευρές, κυλιόμενοι λόφοι, βράχοι από ψαμμίτη και κοιλάδες περνούν μέσα από το οροπέδιο. Καθώς ο ήλιος δύει στους βαθιές πρόποδες του βραχώδους σχηματισμού, ολόκληρη η περιοχή ήταν λαμπερή με απαλά κόκκινα και καφέ. Η κάτω κοιλάδα συγχωνεύτηκε στον ουρανό μονότονα ομιχλώδης, φαινομενικά ατελείωτη. Η απέραντη έρημος απλώθηκε κάτω από μένα και είχα την ψευδαίσθηση ότι πραγματικά στεκόμουν στην άκρη του κόσμου.

Έχοντας δοκιμάσει το μέγεθος της περιοχής και μαθαίνοντας τη γεωγραφική και ιστορική σημασία της, σκέφτομαι τα λόγια του Κέρνα. Είναι πραγματικά, ένας τύπος.