Το θρυλικό παραμύθι του ταξιδιού του Φέρεντς Πούσκας στην Αυστραλία με τον σύλλογο της Νότιας Μελβούρνης, Hellas, βρίσκεται στο επίκεντρο του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (GFF), αφήνοντας τεράστια εντύπωση στο κοινό στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη.
Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ange and the Boss: Puskas in Australia» αποκάλυψε τη χρονική περίοδο κατά την οποία ο Hellas ήταν ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών ως μάνατζέρ του, μια ιστορία που εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους στις προβολές του GFF.
Ο Tony Wilson, ένας από τους τρεις σκηνοθέτες της ταινίας μαζί με τον Cam Fink και τον Rob Heath, εξέφρασε την ειλικρινή του χαρά για το πώς το κοινό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου El Gouna συνδέθηκε με το ντοκιμαντέρ.
«Η ανταπόκριση ήταν τεράστια», είπε ο Wilson. Νέος Κόσμος.
«Όταν κάνεις μια ταινία, είσαι πάντα νευρικός για το αν πρόκειται να συνδεθεί με ανθρώπους, ως μη Έλληνες, θέλαμε ιδιαίτερα να την αγαπήσει η κοινότητα γιατί νομίζω ότι είναι σχεδόν ένα πραγματικό δώρο για αυτήν την ομάδα.
Ο σκηνοθέτης εξήγησε ότι η ανταπόκριση στην παράσταση του Σίδνεϊ ενθάρρυνε πολύ την επιτυχία του έργου τους.
«Όταν ήμασταν στο Σίδνεϊ, μόνο και μόνο για να ακούσουμε το γέλιο (από το οποίο ήταν πολύ), νιώσαμε ενθουσιασμό και υπήρχε και συγκίνηση», είπε.
«Βγήκαμε από τον κινηματογράφο και είπαμε: «Ουάου, αυτή η ταινία λειτούργησε», και δεν την είχαμε δείξει ακόμη στους Έλληνες της Μελβούρνης».
Η επόμενη παράσταση στη Μελβούρνη την περασμένη Κυριακή στο θέατρο Astor προσέλκυσε ένα τεράστιο πλήθος για να δημιουργήσει τελικά μια ατμόσφαιρα που ο Wilson συνέκρινε με αυτήν ενός πραγματικού ποδοσφαιρικού αγώνα.
«Ένιωθα ότι η καρδιά μου χτυπούσε και όλα αυτά τα χρόνια δουλειάς (επτά χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε και σχεδόν δέκα χρόνια από την αρχική ιδέα), ένιωσα ότι άξιζε τον κόπο», είπε.
«Ελπίζω ότι αυτή δεν είναι μια ταινία μόνο για τους Έλληνες, θα πρέπει να είναι μια ταινία για τους Έλληνες, αλλιώς θα βρεθούμε σε μεγάλο μπελά».
Η επιτυχία στη Μελβούρνη οδήγησε σε μια δεύτερη προβολή την επόμενη Κυριακή, στις 4 μ.μ., στους κινηματογράφους Palace στο Balwyn.
Η συντριπτικά θετική ανταπόκριση ήταν η επικύρωση για τον Wilson και τους συναδέλφους του σκηνοθέτες, οι οποίοι είχαν συλλάβει για πρώτη φορά το έργο το 2015.
Ο Wilson εξήγησε ότι η έμπνευση για το ντοκιμαντέρ ήρθε μετά το γεύμα με τους ιστορικούς ποδοσφαίρου Paul Mavridis και Ian Sisson, όπου ο Μαυρίδης του είπε την ιστορία του Πούσκας στην Αυστραλία.
«Δεν το ήξερα τότε και σκέφτηκα μέσα μου «Αυτό είναι απίστευτο». «Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος αυτού του μεγέθους από άποψη φήμης και επιτευγμάτων να έρθει στη Μελβούρνη, να ζήσει στα προάστια, και εγώ, ως φίλαθλος, να μην το ξέρω;» είπε ο Wilson.
Αιτιολόγησε ότι ως Άγγλος που ζει σε μια πόλη με εμμονή με το AFL, η έκταση της παρουσίας του Πούσκας στη Μελβούρνη δεν κοινοποιήθηκε τόσο αποτελεσματικά όσο θα έπρεπε, γι' αυτό θεώρησε ότι ήταν σημαντικό να πει την ιστορία σε άλλους λάτρεις των σπορ. μπορεί να είχε εμπλακεί σε αυτή την ιστορία. Του έλειπε και αυτό.
Τότε ήταν που πλησίασε τους δύο συναδέλφους του (με τους οποίους είχε ήδη γυρίσει μια προηγούμενη ταινία με θέμα το AFL με τίτλο «The Galahs») σχετικά με τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ, μια ιδέα στην οποία και οι δύο ήταν πολύ δεκτικοί.
Ο Wilson είπε ότι άρχισαν να κάνουν έρευνες για συνεντεύξεις και ήταν δύο χρόνια αργότερα το 2017 όταν ξεκίνησαν την πρώτη τους σειρά συνεντεύξεων με ανθρώπους όπως ο Γιώργος Βασιλόπουλος και ο Paul Trimboli.
Ο σκηνοθέτης αποκάλυψε ότι η ταινία πραγματικά απογειώθηκε όταν η Ange Postecoglou, αρχιπλοίαρχος της Hellas στα χρόνια του Puskas, δέχτηκε να πάρει μέρος.
Ο Γουίλσον είπε: «Η συνέντευξη με την Άντζι Ποστέκογλου έλαβε χώρα μόλις δύο ημέρες αφότου παραιτήθηκε από τη θέση του ως προπονητής της εθνικής ομάδας της Αυστραλίας».
«Πίστευα ότι επρόκειτο να ακυρώσει την ταινία, ήμασταν απλώς νέοι σκηνοθέτες και είχε μια πολύ επίπονη (δύσκολη) εβδομάδα, πιστεύω ότι είναι ένα σημάδι ενός άντρα, και ένας από τους λόγους που τον αγαπώ είναι ότι ο Ang δεν το ακύρωσε και μας έδωσε δύο ώρες.
Ο Γουίλσον εξέφρασε ότι η συνέντευξη με τον Ποστέκογλου είναι «ένας από τους κύριους λόγους που προβάλλουμε μια ταινία».
Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει μια σειρά από συνεντεύξεις, συμπεριλαμβανομένων αρκετών πρώην παικτών της Νότιας Μελβούρνης, οι οποίοι αφηγούνται συλλογικά τις πολλές ιστορίες για τον Πούσκας.
Αυτά περιελάμβαναν τις αναμνήσεις τους για την ικανότητα που έδειξε με το ποδόσφαιρο ακόμα και όταν ήταν στα 60 του, τις ομιλίες του πριν από τον αγώνα, την προπονητική του ρουτίνα, τις γλωσσικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε κ.λπ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ποστέκογλου έγινε σημαντικός μεταφραστής καθώς η Ουγγρική εικόνα έμαθε λίγα ελληνικά μετά από προπονήσεις με τον Παναθηναϊκό (1970-1974) και την ΑΕΚ (1978-1979).
«Νομίζω ότι όταν λέγονται αυτές οι ιστορίες, είναι σαν να κάθεσαι σε μια αθλητική βραδιά γιατί αυτές είναι οι ιστορίες που λένε ο ένας στον άλλον εδώ και 30 χρόνια», είπε ο Wilson.
«Είναι ένα αθλητικό θαύμα για έναν άντρα σαν αυτόν να έρθει μαζί και μπορείτε να αισθανθείτε τον τρόπο που λένε οι παίκτες αυτές τις ιστορίες ότι είναι ιστορίες που τους έχουν μείνει και είναι ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι της ζωής τους».
Ο Wilson δήλωσε ότι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που βρήκε όταν ερεύνησε την ιστορία ήταν η ανακάλυψη ότι ο Πούσκας διηύθυνε κλινικές και προπονούσε μια ομάδα κάτω των 15 ετών, την οποία νόμιζε ότι ήταν «απλά τρελή».
«Πριν πάει στη Νότια Μελβούρνη Ελλάς, απολάμβανε πραγματικά τον χρόνο του στην Αυστραλία, ενσωματωνόταν στην ουγγρική κοινότητα, έκανε τις κλινικές του και στη συνέχεια προπονούσε μια ομάδα ανηλίκων, νομίζω ότι αυτό είναι το πιο εξαιρετικό πράγμα», είπε ο σκηνοθέτης.
Ο Wilson τόνισε την πεποίθησή του ότι ο Πούσκας είναι ίσως η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική φιγούρα που άφησε κληρονομιά στην Αυστραλία, με τον Ποστέκογλου να τονίζει στην ταινία πώς η επιθετική νοοτροπία του Πούσκας αμφισβήτησε την αγγλική επιρροή στο παιχνίδι κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990.
Ο Γουίλσον πρόσθεσε ότι ο Ποστέκογλου έμαθε πολλά από τον Πούσκας, αν και τα πιο σημαντικά μαθήματα που πήρε σχετίζονται με τον τρόπο που κινεί την μπάλα.
«Ο Ange πιστεύει ότι έμαθε τη διαχείριση παικτών από τον Πούσκας και πώς είναι ένα χαρούμενο αποδυτήριο νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που έχουμε δει στην επιτυχία του Ange.
«Μπορείτε να δείτε ένα μείγμα ρευστού, επιθετικού ποδοσφαίρου και χαρούμενων παικτών. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι η ευτυχία που εμφανίζεται στην ταινία είναι το μάθημα του Πούσκας.
Ο Γουίλσον ενίσχυσε την πεποίθησή του ότι ο Πούσκας μπορεί να είναι ο «πραγματικός μεγάλος», κάποιος στο ίδιο πρωτάθλημα με τον Πελέ και τον Μαραντόνα, για τους οποίους η Αυστραλία μπορεί να καυχηθεί ως μέρος της ποδοσφαιρικής της ιστορίας.
«Είναι το πιο διακοσμημένο άτομο που έχει έρθει ποτέ στην Αυστραλία, οπότε ακόμα και μια μικρή ταινία σαν αυτή μας βάζει στον χάρτη καθώς αφηγούμαστε την απόφασή του να έρθει και να μας χαρίσει με την παρουσία του».