CNN
–
Για πρώτη φορά μετά από οκτώ μήνες, οι Ρώσοι επρόκειτο να καταλάβουν μια ουκρανική πόλη, αν και μικρή που είχε ήδη εγκαταλειφθεί από περισσότερο από το 90% του προπολεμικού πληθυσμού της.
Οι ουκρανικές άμυνες μέσα και γύρω από την ανατολική πόλη Μπαχμούτ βρίσκονται υπό πίεση με ένα μείγμα έντονων επιδρομών πυροβολικού, όλμων και αέρος και με μεγάλη δέσμευση από τις χερσαίες δυνάμεις, είτε Ρώσους τακτικούς είτε μαχητές της ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Wagner.
Όταν ο Bakhmut πέφτει, μπορεί να είναι δελεαστικό να αναρωτηθεί κανείς εάν οι ρωσικές δυνάμεις βελτιώνονται ή όχι, μαθαίνοντας από τη λίστα των λαθών που έχουν κάνει μέχρι τώρα σε αυτόν τον αγώνα και τελικά εκμεταλλευόμενοι την υπεροχή τους σε αριθμούς και δύναμη πυρός.
Η απάντηση: μάλλον όχι.
Ο Μικ Ράιαν, πρώην Αυστραλός στρατηγός και συγγραφέας του ενημερωτικού δελτίου WarInTheFuture, λέει: «Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις μπορεί να αποφασίσουν ότι πέτυχαν ό,τι μπορούσαν παραμένοντας στις αμυντικές τους θέσεις γύρω από το Μπαχμούτ και ότι η διατήρηση της δύναμης για τις επόμενες μάχες είναι πιο σημαντική».
Αλλά η ουκρανική απόσυρση δεν ισοδυναμεί με καταστροφή, εάν πραγματοποιηθεί με τακτικό τρόπο. «Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τακτική ρουτίνας, όχι ως προάγγελος καταστροφής», λέει ο Ράιαν.
Οι Ουκρανοί χρησιμοποίησαν το Bakhmut για να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στην επιτιθέμενη δύναμη: σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις σε αναλογία 7: 1. Έρχεται μια στιγμή που είναι πιο έξυπνο να αποσυρθείς παρά να υποστείς αυξανόμενες απώλειες και ένα καταστροφικό πλήγμα στο ηθικό παρά να δεις την παράδοση εκατοντάδων και ίσως χιλιάδων παγιδευμένων Ουκρανών στρατιωτών.
Για τους Ουκρανούς, το να κρίνουν αυτή τη στιγμή είναι κρίσιμο.
Για τους Ρώσους, ωστόσο, η κατάληψη του Μπαχμούτ δεν θα άλλαζε τις θεμελιώδεις ελλείψεις της εκστρατείας τους.
Η μάχη του Μπαχμούτ σε κάποιο βαθμό δείχνει ότι οι Ρώσοι αλλάζουν την προσέγγισή τους στον πόλεμο, ή τουλάχιστον προσπαθούν να το κάνουν.
Εξακολουθούσαν να βασίζονται σε ένα βαρύ μπαράζ έμμεσων πυρών (πυροβολικό, οβίδες, ρουκέτες και εναέριοι βομβαρδισμοί) για να συντρίψουν τις αμυντικές θέσεις. Αυτή ήταν η τακτική που χρησιμοποιήθηκε στις πόλεις Μαριούπολη, Σεβεροντόνσκ και Λυσιχάνσκ πέρυσι. Εν ολίγοις: μην αφήσετε τίποτα υπερασπίσιμο.
Για να θυμηθούμε τα λόγια του Στρατάρχη Γκεόργκι Ζούκοφ επί Στάλιν, «Όσο περισσότερο διαρκεί η μάχη, τόσο περισσότερη δύναμη θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε».
Αλλά μια τέτοια συνεχής πυρκαγιά απαιτεί μια αποτελεσματική αλυσίδα εφοδιαστικής. Οι ρωσικές δυνάμεις εξακολουθούν να αγωνίζονται σε αυτή τη βάση.
Σίγουρα, ο περσινός τελευταίος αγώνας στη Μαριούπολη και σε άλλες πόλεις περιλάμβανε τελικά τους άνδρες να κάνουν το δρόμο τους από δρόμο σε δρόμο. Αλλά σπάνια ήταν Ρώσοι τακτικοί, τις περισσότερες φορές από μονάδες της Τσετσενίας, πολιτοφυλακές από τις αυτοαποκαλούμενες δημοκρατίες του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ, και μικρός αριθμός πρακτόρων του Βάγκνερ.
Συχνά μετακινούνταν σε μια ήδη έρημη περιοχή.
Η εκστρατεία για την κατάληψη του Solidar τον Ιανουάριο και του τώρα γειτονικού Bakhmut ήταν εκτός του ίδιου βιβλίου, αλλά με μια τρομακτική εξαίρεση: κύματα πεζικού που στρατολογήθηκαν από την ομάδα Wagner του Yevgeny Prigozhin που στάλθηκαν για να συντρίψουν τις ουκρανικές άμυνες.
Ο Πριγκόζιν ενήργησε μονομερώς για να φέρει σε αμηχανία τον ρωσικό στρατό και να καυτηριάσει τη φήμη του. Συνελήφθησαν από τους Ουκρανούς, οι μαχητές του Wagner είπαν στο CNN ότι δεν είχαν σχεδόν κανένα συντονισμό με τις τακτικές ρωσικές δυνάμεις, εκτός από την υποστήριξη πυροβολικού, που είχαν σταλεί από εκατοντάδες και χιλιάδες στην ουκρανική γραμμή πυρός.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Πριγκόζιν καυχιόταν ότι αν ο Βάγκνερ άφηνε το Μπαχμούτ, το μέτωπο θα έπεφτε.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν περισσότερο πεζικό στην ανεπιτυχή προσπάθειά τους να προχωρήσουν στο Βόλνταρ, πάλι με μεγάλες απώλειες.
Είναι σαν να αποσύρονται οι Ρώσοι αντί να ενσωματώνουν μια νέα διάσταση στο σύστημα μάχης τους: να πλημμυρίζουν τις άμυνες της Ουκρανίας με κυματοειδή τροφή πυροβόλων – και να δέχονται ποσοστά απωλειών έως και 80% στη διαδικασία.
Αυτό το καταστροφικό ποσοστό απωλειών δεν μπορεί να γίνει ανεκτή κατά μήκος της πρώτης γραμμής που εκτείνεται σε χιλιάδες χιλιόμετρα. σε ορισμένους αναλυτέςΩστόσο, τέτοιες απώλειες σήμαιναν ότι «υπήρχαν ήδη οι συνθήκες για μια μεγάλης κλίμακας ρωσική στρατιωτική εξέγερση».
Ο Μπαχμούτ έγινε εμμονή για τους Ρώσους ελλείψει προόδου αλλού, μακριά από κάθε στρατηγική λογική. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας άρχισε να στέλνει περισσότερα στρατεύματα στην περιοχή, φοβούμενο ότι ο Πριγκόζιν θα έπαιρνε τις ανθοδέσμες καθώς έπαιρνε τις ανθοδέσμες.
Αλλά η εστίαση στον Μπαχμούτ μπορεί να είναι εις βάρος των ρωσικών επιχειρήσεων αλλού. Αντί για μια νίκη για τη ρωσική ηγεσία, η σκληρή εκστρατεία για τη σύλληψη του Μπαχμούτ, η οποία επιτέθηκε για πρώτη φορά σε περίπου 10 μήνες, δείχνει την απελπισμένη ανάγκη για μια «νίκη»—δηλαδή μια νίκη—ανεξάρτητα από το ευρύτερο πεδίο μάχης.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι ουκρανικές δυνάμεις έλαβαν εντολή να παραμείνουν στη γραμμή. Ο Volodymyr Nazarenko, αναπληρωτής διοικητής της ουκρανικής Εθνικής Φρουράς, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι οι Ρώσοι “δεν έλαβαν υπόψη τις απώλειές τους στην προσπάθεια να καταλάβουν την πόλη με επίθεση. Το καθήκον των δυνάμεών μας στο Bakhmut είναι να προκαλέσουν τόσες απώλειες στον εχθρό Κάθε μέτρο ουκρανικής επικράτειας κοστίζει στον εχθρό εκατοντάδες ζωές.» .
Η ρωσική κινητοποίηση το περασμένο φθινόπωρο, η οποία στρατολόγησε περίπου 300.000 άνδρες με στολή, παρείχε σώμα πεζικού και βοήθησε στην αναδιάρθρωση των μονάδων που είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες. Την ίδια στιγμή, ο Πριγκόζιν έριχνε τις ρωσικές φυλακές και μετέτρεπε τις δυνάμεις του Βάγκνερ σε δυνάμεις σοκ για την εκστρατεία.
Οι Ουκρανοί ηγέτες γνώριζαν ότι σύντομα θα αντιμετώπιζαν άλλη μια επίθεση.
Αλλά σύμφωνα με το Institute for Modern Warfare στο West Point, «η Ρωσία δεν μπόρεσε να επιδείξει την ικανότητα να ενσωματώνει αποτελεσματικά νέες δυνάμεις σε κατεστραμμένους σχηματισμούς ή να δημιουργεί συνεκτικές ομάδες από ad-hoc ομάδες από τα απομεινάρια διάσπαρτων μονάδων».
Η Ρωσία επιχειρεί τώρα «να καταπολεμήσει μια δαπανηρή και παρατεταμένη σύγκρουση με μια ομάδα αντικαταστατών, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρή φθορά της ηγεσίας του πεδίου μάχης». Το ινστιτούτο εδρεύει.
Υπάρχουν όμως περισσότερα συστημικά ζητήματα.
Η ουκρανική σύγκρουση οδήγησε τις ρωσικές δυνάμεις να προσπαθούν σταδιακά να απομακρυνθούν από την εξάρτηση από τις Τακτικές Ομάδες Ταγμάτων (BTG), συνδυασμένους σχηματισμούς όπλων που έχουν αποδειχθεί ανεπαρκώς εξοπλισμένοι για την ουκρανική σύγκρουση. Αχίλλειος πτέρνα: έλλειψη πεζικού και αναγνώρισης.
Η έλλειψη όλων των BTG στην προέλαση στο Κίεβο πριν από ένα χρόνο ήταν ένας από τους λόγους που η εκστρατεία τέλειωσε και απέτυχε. Οι ρωσικές δυνάμεις έπεσαν σε ενέδρα.
Αυτή η αδυναμία έχει επιδεινωθεί από μια εδραιωμένη κουλτούρα που εκτιμά την υπακοή έναντι της πρωτοβουλίας.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων“Η ανεπαρκής εκπαίδευση και η ανικανότητα του ρωσικού στρατιωτικού προσωπικού – σε συνδυασμό με τις άκαμπτες ιεραρχίες στις οποίες δρούσαν, που άφηναν τους αξιωματικούς ανίκανους να ενεργήσουν με δική τους πρωτοβουλία – σήμαινε ότι δεν μπορούσαν να συντονίσουν γρήγορα τις προόδους βαθιά στο εχθρικό έδαφος.”
Όπως έγραψε ο Rob Johnson στο US Army War Patrol Quarterly: «Οι βασικές δεξιότητες μάχης (όπως η εγρήγορση, η διαχείριση υλικοτεχνικής υποστήριξης και η τακτική κίνηση σε όλο το έδαφος για την αποφυγή απωλειών) ήταν κατώτερες και τα στοιχεία δείχνουν σημαντική έλλειψη πειθαρχίας».
Αυτές οι ελλείψεις δεν διορθώνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Ο ανεφοδιασμός σχηματισμών και δομών εν μέσω μαχών σε έναν πόλεμο δεν είναι ιδανικός, αλλά είναι ακόμη λιγότερο όταν υπάρχει έλλειψη ικανών διοικητών μεσαίου επιπέδου. Η απώλεια του συνταγματάρχη και του υπολοχαγού επιδεινώνει περαιτέρω τα ρωσικά προβλήματα.
Το Ινστιτούτο Σύγχρονου Πολέμου λέει ότι η Ρωσία «απάντησε στις συγκρούσεις στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία στρεφόμενος στο προηγούμενο μοντέλο της δημιουργίας μεγάλης στρατεύσιμης δύναμης». «Κατά κάποιο τρόπο αυτό αντανακλά την ένταση μεταξύ της επιδίωξης της Ρωσίας για έναν τεχνολογικά προηγμένο τρόπο πολέμου και της μακροχρόνιας προκατάληψης της για ένα απλό, τραχύ μπλοκ».
Αυτό το σκληροτράχηλο μπλοκ σίγουρα έχει βαρύνει τις ουκρανικές μονάδες τους τελευταίους μήνες, και ορισμένοι Ουκρανοί διοικητές αμφισβήτησαν τη σοφία του να μένει κανείς με το Solidar και τον Bakhmut.
Αλλά ακόμα κι αν η ρωσική σημαία υψωνόταν πάνω από τα ερείπια του Μπαχμούτ, θα μπορούσε να αποδειχτεί μια Πύρρειος νίκη.
Όπως γράφει ο Μικ Ράιαν: “Αν οι Ρώσοι πάρουν το Μπαχμούτ, καταλαμβάνουν τα ερείπια. Είναι μια πόλη μικρής στρατηγικής σημασίας, χωρίς σχεδόν καμία υποδομή που να υποστηρίζει μια δύναμη κατοχής. Το ότι οι Ρώσοι επένδυσαν τόσα πολλά στον έλεγχό τους λέει πολλά για η κακή στρατηγική τους σε αυτό το θέμα.» ο πόλεμος».
Επιπλέον, έχουν εξαντλήσει τους ανθρώπους και τα υλικά που μπορεί να χρειάζονταν πολύ όταν οι Ουκρανοί προσπάθησαν να ξεκινήσουν αντεπιθέσεις τους επόμενους μήνες.
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”