Χρόνο με το χρόνο, μαθητής με μαθητή, η Barola Darban έχει χτίσει μια κληρονομιά τα τελευταία 59 χρόνια ως μια από τις πιο δημοφιλείς δασκάλες ελληνικού χορού του Σίδνεϊ.
Είναι μια εικόνα της ελληνικής κοινότητας στο Σίδνεϊ, η οποία έχει δημιουργήσει μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ της διασποράς και του ελληνικού χορού.
«Οι γονείς μου είναι καταπληκτικοί χορευτές»:
Η Parola γεννήθηκε στο ελληνικό νησί της Λήμνου. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Θυμάται ότι είχαν ένα εστιατόριο με ψάρι πριν έρθουν στην Αυστραλία στα είκοσί της.
«Οι γονείς μου είναι καταπληκτικοί χορευτές. «Σε κάθε φεστιβάλ που πήγαιναν, ο κόσμος ήθελε να τους δει να χορεύουν», λέει Greek Herald.
Τα δύο αδέρφια Parola χόρεψαν τον Ζορμπά με το συγκρότημα για πρώτη φορά στην αυστραλιανή τηλεόραση.
Φέρνοντας τον Ελληνικό Χορό στο Σίδνεϊ:
Ο ίδιος ο Barola άρχισε να διδάσκει ελληνικά σε ένα σχολείο που διοικείται από την ελληνορθόδοξη κοινότητα της NSW.
«Τον Σεπτέμβριο μου έδωσαν 15 μαθητές και μέχρι το τέλος της χρονιάς ήταν 45. Αυτή ήταν η αρχή της διδασκαλίας της γλώσσας μου. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό», λέει.
«Όταν τελειώναμε το μάθημα, μάζεψα τις καρέκλες για να χορέψω. Οι γονείς έρχονταν να πάρουν τα παιδιά τους και εγώ χόρευα μαζί τους. Ήταν 1964. Έτσι άρχισε να διευρύνεται η δημοτικότητά μου στο Σίδνεϊ.
Σύντομα ο κόσμος άρχισε να την εκτιμά.
Η Barola παρουσίασε τους μικρούς μαθητές της σε κοινωνικές εκδηλώσεις και οι γονείς έμειναν έκπληκτοι με το πόσα μπορούσαν να μάθουν τα παιδιά τους σε μια ώρα χορού μαζί της.
Τελικά, βρήκε μια αίθουσα στο Dulwich Hill του Σίδνεϊ και άρχισε να διδάσκει εκεί κάθε Σάββατο.
“Ήταν πάρα πολλά παιδιά και δεν υπήρχε αρκετός χώρος. Δεν μπορούσα να τα διδάξω σε μόλις 1-2 ώρες, οπότε ξεκίνησα στις 8 το πρωί και τελείωσα στις 3 το μεσημέρι”, θυμάται.
«Κάθε βήμα που κάνουν τα παιδιά, τα φέρνει πιο κοντά στην Ελλάδα. Σε μια κοινωνία χωρίς παράδοση, είναι δύσκολο να διδάξεις παραδοσιακούς χορούς. Έπρεπε λοιπόν να βρω έναν τρόπο να εμφυσήσω στα παιδιά την αγάπη για τη γλώσσα, τον χορό και το τραγούδι.
«Άρχισα να επιλέγω χορούς με φωνές καλών τραγουδιστών για να γλυκάνω τα μαθήματα. Ακόμη και οι παραδοσιακές φορεσιές επιλέχθηκαν με μεγάλη προσοχή και αγάπη. Ήθελα να δείξω την ομορφιά των χορευτών και τη «Λεβάντια» και να δημιουργήσω θαυμασμό. Κυρίως όμως ήθελα να τους κάνω χορευτές και να μεταδώσω την αγάπη που ένιωθα για τον χορό στα παιδιά.
Ο Barola ήταν ο πρώτος που δίδαξε τον Ζορμπά στο Σίδνεϊ, και παρόλο που ο χορός ήταν πολύ δημοφιλής, κάποιοι είπαν ότι δεν δίδασκε παραδοσιακούς χορούς.
«Επέλεξα καλά τραγούδια για να μπω στον ψυχισμό των παιδιών», λέει.
Ο σύζυγός της, Γερμανός που αγαπούσε την ελληνική κουλτούρα, την πήγαινε μαζί με τους μαθητές σε εκδηλώσεις της ελληνικής κοινότητας. Σήμερα, η κόρη του διδάσκει στο All Saints Grammar School στο Belmore.
Με τα χρόνια, η Parola έχει αφιερώσει τη ζωή της στον ελληνικό χορό.
«Μου έλειπε πολλή Ελλάδα -ο ήλιος, το νησί μου, η θάλασσα, τα αγαπημένα πρόσωπα- και κουβαλώντας αυτή την κληρονομιά στις διαφορετικές πτυχές της, άρχισα να χτίζω σιγά σιγά τη μικρή μου Ελλάδα, το νέο μου σπίτι», λέει.
‘Υπάρχει μόνο μία Parola’:
Σύμφωνα με την Parola, το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι δάσκαλοι είναι ότι δεν θέλουν να διδάξουν στους άλλους τα μυστικά του χορού.
«Έφερα δασκάλους από την Ελλάδα, τη Μακεδονία, τη Στερεά Ελλάδα, τα ελληνικά νησιά και έμαθα τους χορούς. Όμως μάζευα όλους όσους ενδιαφέρονταν να μάθουν κάτι ξεχωριστό. «Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό για τους δασκάλους να σε αφήνουν να συνεχίσεις τη δουλειά σου», λέει.
Η 60χρονη προσφορά του στον πολιτισμό της ελληνικής κοινότητας έχει αναγνωριστεί με βραβείο από την κυβέρνηση της ΝΝΟ. Αυτή η αναγνώριση είναι πολύ σημαντική για εκείνη.
Εκτός από αυτό, έχει πολλές αξέχαστες αναμνήσεις. Η Parola θυμάται ότι χόρεψε μια μέρα στο λύκειο της Λήμνου με νεαρούς χορευτές που είχαν ταξιδέψει από την Αυστραλία. Το χορευτικό του θίασο προσκλήθηκε από Έλληνα υπουργό να εμφανιστεί στη Λήμνο.
Η Parola θυμάται ότι στη μέση του χορού, μια γυναίκα σηκώθηκε και φώναξε, “Υπάρχει μόνο μία Parola”.
«Δεν μπορείς να το ξεχάσεις», καταλήγει η χορογράφος. «Τέτοια πράγματα μένουν στο μυαλό σου και λες «επιτέλους πέτυχα κάτι».
Dionysos Alec