BBC Radio 4 – Αυτή η Πολιτιστική Ζωή

3. Η δημιουργία διαφημίσεων ήταν η καλύτερη σχολή κινηματογράφου

Ο Λάνθιμος παρακολούθησε τη σχολή κινηματογράφου στην Ελλάδα, η οποία όπως λέει «δεν ήταν υπέροχη», αλλά ήταν η δημιουργία διαφημίσεων που του έδωσαν την πραγματική του κινηματογραφική παιδεία. “[Commercials] «Μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω ακριβώς αυτό που ήθελα με την ταινία», λέει. “Με απελευθέρωσε από την τεχνική πλευρά. Έχω γίνει πολύ ικανός τεχνικά. Έχω αποκτήσει μεγάλη εμπειρία.” Το να είναι πολύ άνετα με την καλλιτεχνική πλευρά σημαίνει ότι μπορεί να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία του. «Επίσης, εγώ και οι φίλοι μου που δημιουργούσαμε διαφημίσεις και καταλήξαμε να κάνουμε τις πρώτες ελληνικές ταινίες βγάζαμε αρκετά χρήματα που μπορούσαμε να σταματήσουμε να δουλεύουμε για λίγο και να επικεντρωθούμε στον κινηματογράφο». Χωρίς να κάνει διαφημίσεις, δεν θα είχε τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει την πρώιμη κινηματογραφική του δουλειά.

4. Έπρεπε να φροντίζει τον εαυτό του από τα δεκαεπτά του χρόνια

Η μητέρα του Λάνθιμου πέθανε στα δεκαεπτά του. «Χώρισα με τους γονείς μου, οπότε ήμουν κάπως μόνος μου από εκείνο το σημείο και μετά», λέει. «Νομίζω ότι αυτό με απελευθέρωσε με έναν περίεργο τρόπο, γιατί νομίζω ότι η συναίνεση εκείνη την εποχή ήταν ότι έπρεπε να σπουδάσεις και να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος, ή κάτι τέτοιο». Σπούδασε οικονομικά για ένα χρόνο, αλλά αποφάσισε ότι δεν ήταν για αυτόν. «Απελευθερώθηκα γιατί, κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν είχα καμία πίεση από τους γονείς μου ή τίποτα για το τι θα έκανα στη ζωή μου. Η ζωή είναι μικρή. Έμαθα αυτό το μάθημα. Θα μπορούσε να τελειώσει οποιαδήποτε στιγμή χρόνο, οπότε μπορεί να κάνω κάτι που με ενδιαφέρει περισσότερο».

5. Δεν θέλει να τον χαρακτηρίζουν παράξενο

Αν και έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 2001 με το My Best Friend, η ανακάλυψη του Λάνθιμου ήρθε το 2009 με την κυκλοφορία του Dogtooth. Ομαδοποιήθηκε ως μέρος του «παράξενου κύματος» σκηνοθετών ταινιών στην Ελλάδα που αναλαμβάνουν παράξενα έργα. Δεν ενδιαφέρεται για την περιγραφή. «Στην πραγματικότητα σκέφτηκα ότι ήταν ένας τεμπέλης τρόπος να κατηγοριοποιήσω δύο ταινίες στην αρχή», λέει. “Δεν έβγαιναν πολλές ταινίες από την Ελλάδα. Ξαφνικά, υπήρξε αυτή η γενιά κινηματογραφιστών που… ένιωσαν ότι μπορούσαν να κάνουν ταινίες με χαμηλότερο κόστος.” [money], αλλά δεν νομίζω ότι υπήρξε ομοϊδεάτης προσέγγιση ως προς τη δημιουργική πτυχή… Το να τους χαρακτηρίσεις ως «Weird Greek Wave» μοιάζει πολύ περιοριστικό. Ποτέ δεν υπήρξα μεγάλος θαυμαστής των χαρακτηρισμών.

6. Παίζει παιχνίδια με τους ηθοποιούς πριν τα γυρίσματα

Ο Λάνθιμος δεν στοχεύει σε τίποτα «φυσιολογικό» στις ταινίες του. Για να βάλει τους ηθοποιούς του στην ελεύθερη, πειραματική διάθεση που αγαπά στα γυρίσματα, παίζει μαζί τους παιχνίδια κατά τη διαδικασία της πρόβας. «Υπάρχουν πολλά μπερδέματα με τους ήχους», λέει, περιγράφοντας τα παιχνίδια που έπαιξε με την Emma Stone και τον Mark Ruffalo στην τελευταία του ταινία, Poor Things. “Θα τους έδινα καθήκοντα όπως, να ξεκινήσουν πολύ χαμηλά και μετά να υψώνω τη φωνή σας πολύ δυνατά κατά τη διάρκεια του διαλόγου σας· μετά ο άλλος πρέπει να πάει από την άλλη πλευρά. Όταν τον ρωτούσαν αν κάποιος έχει αντίρρηση σε αυτό, είπε ότι είναι ακριβώς το αντίθετο.” απολαύστε το πολύ. Σύντομα συνειδητοποιούν ότι αυτό είναι πολύ χρήσιμο – και πολύ διασκεδαστικό!».