Το διαδραστικό ζεύγος γαλαξιών NGC 1512 και NGC 1510 βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της εικόνας από την Κάμερα Σκοτεινής Ενέργειας, την τελευταία απεικόνιση ευρέως πεδίου στο τηλεσκόπιο 4 μέτρων Víctor M. Blanco στο Διαμερικανικό Παρατηρητήριο Cerro Tololo, το πρόγραμμα NOIRLab της NSF . Το NGC 1512 βρίσκεται σε διαδικασία συγχώνευσης με τον μικρότερο γαλαξιακό γείτονά του για 400 εκατομμύρια χρόνια και αυτή η μακροπρόθεσμη αλληλεπίδραση έχει πυροδοτήσει κύματα σχηματισμού άστρων και παραμόρφωσε και τους δύο γαλαξίες. Πιστώσεις: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, Επεξεργασία εικόνας: TA Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF’s NOIRLab), M. De Martin (NOIRLab της NSF)
Η κάμερα Dark Energy που χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Ενέργειας στο NOIRLab της NSF στη Χιλή καταγράφει ένα ζευγάρι γαλαξιών που εκτελούν ένα βαρυτικό κιάλι.
Το διαδραστικό ζεύγος γαλαξιών NGC 1512 και NGC 1510 βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της εικόνας από την κάμερα Dark Energy του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, την τελευταία απεικόνιση ευρέως πεδίου 570 megapixel στο τηλεσκόπιο Víctor M. Blanco 4 μέτρων στο Cerro Tololo Inter-American Παρατηρητήριο, Είναι ένα πρόγραμμα θυγατρικών του NSF NOIRLab. Το NGC 1512 βρίσκεται στη διαδικασία συγχώνευσης με τον μικρότερο γαλαξιακό γείτονά του εδώ και 400 εκατομμύρια χρόνια, και αυτή η μακροπρόθεσμη αλληλεπίδραση έχει πυροδοτήσει κύματα σχηματισμού άστρων.
Ο φραγμένος σπειροειδής γαλαξίας NGC 1512 (αριστερά) και ο μικρός του γαλαξίας NGC 1510 σε αυτήν την παρατήρηση (εικόνα στην κορυφή του άρθρου) καταγράφηκαν από το τηλεσκόπιο Víctor M. Blanco μήκους 4 μέτρων. Εκτός από την αποκάλυψη της περίπλοκης εσωτερικής δομής του NGC 1512, αυτή η εικόνα δείχνει τα αμυδρά εξωτερικά έλικα του γαλαξία να εκτείνονται και να φαίνονται να περιβάλλουν το μικρό του σύντροφο. Το ρεύμα του έναστρου φωτός που συνδέει τους δύο γαλαξίες είναι απόδειξη της βαρυτικής αλληλεπίδρασης μεταξύ τους – μια πολυτελής και χαριτωμένη σύνδεση που κράτησε 400 εκατομμύρια χρόνια. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ του NGC 1512 και του NGC 1510 επηρέασαν τον ρυθμό σχηματισμού άστρων και στους δύο γαλαξίες καθώς και παραμόρφωση των σχημάτων τους. Τέλος, ο NGC 1512 και ο NGC 1510 θα συγχωνευθούν σε έναν ενιαίο μεγαλύτερο γαλαξία – ένα μακρύ παράδειγμα γαλαξιακής εξέλιξης.
Ευρύτερη περικοπή εικόνας NGC 1512. Πιστώσεις: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, Επεξεργασία εικόνας: TA Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF’s NOIRLab) , M. de Martin (NSF’s NOIRLab)
Αυτοί οι αλληλεπιδρώντες γαλαξίες βρίσκονται στην κατεύθυνση του αστερισμού Horologium στο νότιο ουράνιο ημισφαίριο και απέχουν περίπου 60 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το ευρύ οπτικό πεδίο αυτής της παρατήρησης δείχνει όχι μόνο τους μπερδεμένους γαλαξίες, αλλά και το έναστρο περιβάλλον τους. Το πλαίσιο είναι γεμάτο με φωτεινά μπροστινά αστέρια στο εσωτερικό[{” attribute=””>Milky Way and is set against a backdrop of even more distant galaxies.
The image was taken with one of the highest-performance wide-field imaging instruments in the world, the Dark Energy Camera (DECam). This instrument is perched atop the Víctor M. Blanco 4-meter Telescope and its vantage point allows it to collect starlight reflected by the telescope’s 4-meter-wide (13-foot-wide) mirror, a massive, aluminum-coated, and precisely shaped piece of glass roughly the weight of a semi truck. After passing through the optical innards of DECam — including a corrective lens nearly a meter (3.3 feet) across — starlight is captured by a grid of 62 charge-coupled devices (CCDs). These CCDs are similar to the sensors found in ordinary digital cameras but are far more sensitive, and allow the instrument to create detailed images of faint astronomical objects such as NGC 1512 and NGC 1510.
An even wider crop of the NGC 1512 image. Credit: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA, Image processing: T.A. Rector (University of Alaska Anchorage/NSF’s NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF’s NOIRLab), M. Zamani & D. de Martin (NSF’s NOIRLab)
Large astronomical instruments such as DECam are custom-built masterpieces of optical engineering, requiring enormous effort from astronomers, engineers, and technicians before the first images can be captured. Funded by the US Department of Energy (DOE) with contributions from international partners, DECam was built and tested at DOE’s Fermilab, where scientists and engineers built a “telescope simulator” — a replica of the upper segments of the Víctor M. Blanco 4-meter Telescope — that allowed them to thoroughly test DECam before shipping it to Cerro Tololo in Chile.
Το DECam δημιουργήθηκε για να πραγματοποιήσει την Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας (DES), μια εξαετή (2013-2019) εκστρατεία παρατήρησης στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 400 επιστήμονες από 25 ιδρύματα σε επτά χώρες. Αυτή η διεθνής συλλογική προσπάθεια αποσκοπούσε στη χαρτογράφηση εκατοντάδων εκατομμυρίων γαλαξιών, στην ανακάλυψη χιλιάδων σουπερνόβα και στην ανακάλυψη λεπτών μοτίβων κοσμικής δομής – όλα για να παρέχει τις απαραίτητες λεπτομέρειες σχετικά με τη μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια που επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος. Σήμερα το DECam εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για λογισμικό από μελετητές από όλο τον κόσμο για να συνεχίσει την κληρονομιά της επιστήμης αιχμής.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”