Όταν η Helen Zerefos OAM μπήκε στο Kogarah Café στο Σίδνεϊ όπου σχεδιάζαμε να συναντηθούμε, εντυπωσιάστηκα αμέσως από την ομορφιά και το χάρισμά της. Φορώντας άψογο μακιγιάζ και ένα έντονο κόκκινο φόρεμα με ψηλό γιακά, τραβά γρήγορα την προσοχή των θαμώνων του καφέ. Δεν αποτελεί έκπληξη όμως ότι η βραβευμένη Αυστραλή σοπράνο μόλις μπήκε στην αίθουσα.
Γεννημένη στην αγροτική πόλη Scone της Νέας Νότιας Ουαλίας το 1937, ο Ξερίβος ήταν η μεγαλύτερη κόρη δύο Ελλήνων μεταναστών – της Κατίνας Ανδρόνικου από τον Αφλίμονα του ελληνικού νησιού των Κυθήρων και του Παύλου Ξερίφου από τη Νεάπολη-Φιόν Λακωνίας. Η οικογένεια ήταν πλήρης με έναν γιο, τον Μπιλ, και μια δεύτερη κόρη, τη Φωτεινή.
Όταν η κυρία Ζερεφού ήταν τριών ετών, η οικογένεια μετακόμισε στο Glenn Innes. Ο Paul ήταν φρουτοπαραγωγός και είχε δύο καταστήματα, το ένα στο Glen Innes και το άλλο στο Moree, παρέχοντας φρούτα και λαχανικά στους ντόπιους μέχρι που τελικά έφυγαν για το Σίδνεϊ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εγκαταστάθηκαν στη Sylvania.
λέει η κα Ζερίφους Greek Herald Ήταν σε αυτό το μικρό προάστιο του Σίδνεϊ όπου γεννήθηκε η ιδέα των γονιών της να ανοίξουν τα Paul’s Hamburgers.
«Πήγαμε στη Sylvania και ο μπαμπάς μου αγόρασε ένα οικόπεδο εκεί και έφτιαξε αυτό το μαγαζί… Ήταν μια μικρή αγορά και ένα γαλακτοκομείο», εξηγεί η κυρία Ξερίβος.
«Ενώ έφτιαχναν το μαγαζί, ο μπαμπάς μου ήταν στους αγώνες μια μέρα και η μαμά μου είπε στον οικοδόμο: «Θέλω να μετρήσεις επτά πόδια από αυτόν τον τοίχο και να βάλεις έναν τοίχο εκεί. Ο οικοδόμος είπε: «Δεν το είπε ο κύριος Ξερίφους» και εκείνη είπε «αλλά ούτε κι εγώ».
«Εκείνο το βράδυ, όταν ο πατέρας μου γύρισε σπίτι, είπε: «Τι κάνει ο τοίχος στη μέση του μαγαζιού μου;» Και η μαμά μου απάντησε, “Θα βάλω ένα μεσημεριανό μπαρ εκεί… Νομίζω ότι θα πουλήσω χάμπουργκερ.” Ο μπαμπάς μου είπε, “Μα δεν έχεις φτιάξει ποτέ ένα χάμπουργκερ στη ζωή σου” και εκείνη είπε: Το ξέρω αλλά θα μάθω.» Έτσι ξεκίνησαν όλα.
“Το υπόλοιπο μαγαζί ήταν ένα γαλακτομπαράκι με φρούτα και παντοπωλεία γιατί δεν υπήρχαν άλλα μαγαζιά εκείνη την εποχή. Ήταν ένα πολύ απασχολημένο μαγαζί. Αλλά όσο περνούσε η ώρα, το μαγαζί με τα χάμπουργκερ απογειώθηκε και είναι μια πολύ μικρή γωνιά. ”
Η Ξερίβος λέει ότι η επιτυχία του μαγαζιού συνδέεται με την εξυπνάδα και την «απεριόριστη ενέργεια» της μητέρας της.
«Δεν μπορούσα να κάνω αυτό που έκανα», λέει με ένα γλυκό χαμόγελο η 85χρονη τραγουδίστρια.
Οι Soprano ακολουθούν τον δρόμο τους:
Κατά κάποιον τρόπο, η λαίδη Ξερίφους ζούσε τη μητέρα της. Ήταν πρωτοπόρος και σκληρά ανεξάρτητη από μόνη της.
Γνωρίζοντας ότι είχε μια δυνατή φωνή σοπράνο και έχοντας μάθει να παίζει πιάνο, η κα Ξριφός ανέλαβε να περάσει από οντισιόν για το Channel 7 και δεν κοίταξε ποτέ πίσω.
Πέρασε τρία χρόνια τραγουδώντας στην ελίτ χορωδία γνωστή ως the Revo 20 Έπαιξε ελληνική μουσική για πρώτη φορά στην αυστραλιανή τηλεόραση. Αργότερα, από τη δεκαετία του 1970 έως τη δεκαετία του 1990, η κα Ξριφός ανέπτυξε τη σόλο καριέρα της και τραγούδησε σε περισσότερες από 600 τηλεοπτικές εκπομπές μεταξύ των οποίων Παρουσίαση Don Lane Και Μεσημεριανή παράσταση, μεταξύ πολλών άλλων. Το 1986 εμφανίστηκε επίσης στο Royal Gala για την αείμνηστη Βασίλισσα Ελισάβετ και τον Πρίγκιπα Φίλιππο στο Κέντρο Ψυχαγωγίας του Σίδνεϊ.
Ανάμεσα σε όλες αυτές τις υποχρεώσεις στο τραγούδι, η Ζαρίφος λέει ότι πρέπει ακόμα να εκπληρώσει τα ελληνικά οικογενειακά της καθήκοντα και να βοηθήσει στο μαγείρεμα του Hamburger Ball. Θυμάται με αγάπη μια ιδιαίτερη ανάμνηση όταν πήγαινε σε μια παράσταση στην Όπερα του Σίδνεϊ όταν έλαβε κλήση από τη μητέρα της που της ζητούσε βοήθεια.
Έτσι έτρεξα στην πλάτη [of the shop] Και έχω φουλ μακιγιάζ, τα μαλλιά μου είναι γεμάτα και φτιάχνω χάμπουργκερ. Ένας άντρας από το πλήθος είπε: «Τώρα νομίζω πως πρέπει να μοιάζει μια κυρία χάμπουργκερ», είπε γελώντας η κυρία Ξριφό.
«Όλοι ήξεραν ότι έκανα σόου, αλλά ήταν λίγο αστείο στην περιοχή — «Η Έλεν επέστρεψε στο μαγαζί».
Κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ:
Παρά αυτές τις οικογενειακές υποχρεώσεις, η Ζρίφος εξακολουθεί να βρίσκει χρόνο για το τραγούδι και το φιλανθρωπικό της έργο στην έρευνα της νευροεπιστήμης. Το φιλανθρωπικό της έργο συνδέεται με τη μητέρα της, η οποία διαγνώστηκε με τη νόσο Αλτσχάιμερ μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα της κυρίας Ξερίβου.
Αναγνωρίστηκε το 1996 με Μετάλλιο στο Τάγμα της Αυστραλίας (OAM) για τη δουλειά και τη μουσική της καριέρα.
Η Αυστραλιανή Ελληνίδα σοπράνο κατάφερε επίσης να στριμωχτεί σε μια παγκόσμια περιοδεία του 1965 με τον αδερφό της. Αυτό το ταξίδι ήταν κάτι που δεν ξέχασε ποτέ, ειδικά αφού ο Δήμαρχος Νεάπολης Βοιών της ζήτησε να δώσει μια συναυλία για τους ντόπιους σε έναν υπαίθριο κινηματογράφο.
Όταν κοίταξα έξω [at the cinema] Ήταν 283 άνθρωποι και πάνω από 1.000 άνθρωποι στέκονταν στο δρόμο και στα μπαλκόνια τους και με παρακολουθούσαν», εξηγεί η κ. Ξριφός.
“Ήταν απίστευτο. Ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Έκλαιγα τις περισσότερες φορές.”
Όταν ρωτάω πώς νιώθεις που μπορείς να έχεις αυτές τις εμπειρίες και μια επιτυχημένη καριέρα, η κ. Ξριφός λέει ότι ήταν τυχερή που είχε την υποστήριξη της οικογένειάς της και δεν θεωρούσε τίποτα δεδομένο.
«Για να κερδίσεις τον σεβασμό των άλλων, έπρεπε να είσαι καλός σε αυτό που έκανες… Οι γονείς μου ήταν πολύ περήφανοι για το γεγονός ότι μπορούσα να τραγουδήσω και να παίξω πιάνο και έτσι ήταν πολύ υποστηρικτικοί», καταλήγει η κυρία Ξερίφου.
«Νιώθω τόσο προνομιούχος που μπορώ να κάνω αυτό που κάνω».
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”