Hellenic Belmore: Από το footy στην εκκλησία και τα πάντα ενδιάμεσα

Για τον απόλυτο αθλητισμό, το Rugby League είναι ένα άθλημα που μπορεί να διασκεδάσει και να αγκαλιάσει τους ανθρώπους. Στο Belmore, όλοι αγαπούν το γαλανόλευκο του Canterbury Bulldog, το οποίο έχει το ίδιο χρώμα με την ελληνική εθνική σημαία.

Πολύ πριν άλλα αθλήματα κατανοήσουν την πολυπολιτισμικότητα, το πρωτάθλημα ήταν πρωτοπόρο. Λίγο σαν το Belmore, ένα προάστιο που αγκαλιάζει τους πάντες. Ένα προάστιο που έχει αγκαλιάσει τους Έλληνες εδώ και δεκαετίες.

Το League ήταν ένα παιχνίδι για την εργατική τάξη, χτισμένο στους ώμους ισχυρών ανδρών, χωρίς περιθώρια για φυλετικές διακρίσεις και πολιτιστικά στερεότυπα, αυτό ήταν ένα παιχνίδι που υποδέχτηκε όλους με ταλέντο. Το έβλεπα πάντα και στο Belmore.

Σύμφωνα με αυτό το θέμα, είχα την τύχη να πιω καφέ με τον Δρ. George Pepones, τον πρώτο γηγενή παίκτη της Μεσογείου που ηγήθηκε της Αυστραλίας. Αυτός είναι ο πραγματικός γίγαντας του παιχνιδιού που έπαιζε σε μια εποχή που η κοινωνία (γενικά) στο Σίδνεϊ δεν ήταν ακόμη έτοιμη να απαλλαγεί από τις προκαταλήψεις της απέναντι στους μετανάστες ή σε αυτούς που θεωρούνται διαφορετικοί. Ωστόσο, ο Dr. Pepones έπρεπε να αποδειχθεί ένας από τους πιο σεβαστούς και σεβαστούς παίκτες στο παιχνίδι, εκτός του πανίσχυρου Belmore Bulldog.

Γεννημένος στην Τρίπολη της Πελοποννήσου και φτάνοντας στο Σίδνεϊ όταν ήταν οκτώ μηνών το 1954, ο Δρ. Πεπόνης έδειξε πόσο εύκολα έγινε αποδεκτός από τους συνομηλίκους του στο Μπέλμορ και στο παιχνίδι. Ο Δρ. Πεπόνης ήταν ο τυπικός Έλληνας γιος σας, φοιτούσε σε ελληνικό σχολείο, έγινε Παπαδάκη στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Μπέλμορ και απολάμβανε τον αθλητισμό. Για όσους έχουν πάει στο Belmore Sports Stadium, θα παρατηρήσετε το όμορφο λευκό χρώμα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας των Αγίων Πάντων, που φαίνεται πίσω από τη σιδηροδρομική γραμμή. Το στάδιο φιλοξενεί επίσης τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ – την ελληνική ομάδα που κέρδισε τίτλους στο παλιό NSL και στην τρέχουσα Premier League της Νέας Νότιας Ουαλίας.

Ο Dr Pepones ήταν αρχηγός της Αυστραλίας στη σειρά δοκιμών του 1979 εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας και την επόμενη χρονιά εναντίον της Νέας Ζηλανδίας. Ήταν μια έμπνευση για τους παίκτες στο παιχνίδι, ειδικά για εκείνους ελληνικής καταγωγής, καθώς περισσότεροι εθνικοί παίκτες συμμετείχαν στο πρωτάθλημα ράγκμπι τη δεκαετία του 1980.

Ο Δρ Πεπόνης θυμάται, “Billy, εξακολουθώ να κάνω 35 ώρες την εβδομάδα, επιπλέον του ρόλου μου (τότε) ως Αρχηγός των Περιπόλων του Canterbury.” Το εργατικό πνεύμα στο Belmore δεν φεύγει ποτέ.

Αυτό το θέμα φάνηκε όταν κάθισα επίσης με έναν από τους σπουδαίους της ομάδας Socceroos, τον Peter Katholos, που έπαιζε κάποτε για τους Ολυμπιακούς, και τον DJ Georgie D στο Belmore Cakes – έχασα τα ίχνη του γαλακτομπούρεκου που είχα εκεί και φυσικά επίσης μου δίνει την ευκαιρία να εξασκήσω τις ελληνικές μου δεξιότητες με το προσωπικό . Αν και υπάρχουν δύο πόρτες στο εφημεριδοπωλείο, το οποίο διευθύνει μια όμορφη βιετναμέζικη οικογένεια, συνήθως πέφτω σε Έλληνες για να μιλήσω. Οι ιδιοκτήτες, φυσικά, τον αγαπούν και τους βοηθά να αποθηκεύουν ελληνικά είδη και εμπορεύματα μπουλντόγκ.

Περπατήστε στον κεντρικό δρόμο και θα βρείτε έξι ή επτά καταστήματα που ανήκουν ή λειτουργούν από Έλληνες και θα ακούσετε την ελληνική γλώσσα. Πόσες φορές έχετε δει τον πρώην μαέστρο του Ολυμπιακού μέσου, Πίτερ Καθόλο, να πίνει καφέ και κόσμος να έρχεται κοντά του για να συνομιλήσει στα ελληνικά!

Είχα προσκαλέσει τον Peter και την Georgie Dee, γνωστό και ως George Soravia, να έρθουν και να συζητήσουν για τον Belmore. Ενώ είχαν γνωριστεί στο παρελθόν, κανένας από τους δύο δεν γνώριζε ότι οι δυο τους είχαν όντως συγγένεια μέσω της οικογένειας. Αποδεικνύεται ότι η πεθερά του Γιώργου βαφτίστηκε από τον παππού του Πέτρου! Δύο βαθμοί διαχωρισμού. Ο Πέτρος γεννήθηκε επίσης στο ίδιο μέρος της Ελλάδας όπου γεννήθηκε η πεθερά του Γιώργου. Αυτό είναι το Belmore, όπου σχεδόν όλοι φαίνεται να είναι σε επαφή. Ο Γιώργος μου μίλησε για το πώς εκείνη την εβδομάδα είχε βοηθήσει στη δημιουργία του St. Basil’s NSW/ACT “1821 Greek Art” στο Δημαρχείο του Σίδνεϊ στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ. Ένα από τα πολλά ταλέντα που διαθέτει ο Γιώργος. Αμέτρητες ώρες μόχθου, καθώς και τη δική του επιχείρηση, αλλά εδώ μου μιλούσε σε μια σπάνια στιγμή μακριά από τα διάφορα έργα του. Ο Τζορτζ ζει κοντά στο Μπέλμορ. Αποτυπώνει το εργατικό πνεύμα του Belmore και των περιχώρων του, και άνθρωποι όπως ο George προσθέτουν στρώματα στην ελληνική και τοπική κουλτούρα με τη δημιουργικότητά του. Επίσης, φτιάχνει με το χέρι θρησκευτικές ξύλινες αριστουργηματικές εικόνες. Η μουσική ή οι συναυλίες του μεταδίδονται και μπορεί να δημιουργήσει κόσμο γιατί έχει πολλές βραδιές, σε διαφορετικές εποχές στο παρελθόν, στο Megisti Blue και στο Feggaria/Defi. Και τα δύο είναι φυσικά νυχτερινά σημεία στο Μπέλμορ. Ο Γιώργος επισημαίνει ότι η Μεγίστη είναι πλέον πιο δραστήρια, ενώ τα Φεγγάρια είναι ένα κανονικό νυχτερινό κέντρο και συναυλιακή εμπειρία. Πού αλλού μπορείτε να βρείτε δύο ελληνικές νυχτερινές παραστάσεις σαν αυτές τις δύο στο Σίδνεϊ στον ίδιο δρόμο; Αυτά τα μέρη ήταν μια καλή διέξοδος για ζωντανούς μουσικούς και DJs όπως ο George τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Αν έχετε πάει στο ελληνικό φεστιβάλ Let’s Go στην Parramatta τον Σεπτέμβριο, πιθανότατα έχετε ακούσει το έργο του Gheorghe D. Το Belmore, όπως μου τόνισε ο Peter, είναι ένα από τα πιο εθνοτικά διαφορετικά μέρη της χώρας. Οι άνθρωποι και τα καταστήματα αντιπροσωπεύουν περίπου 70 εθνικότητες. Τα ελληνικά είναι η δεύτερη πιο ομιλούμενη γλώσσα στο σπίτι. Ανάμεσα σε μια πληθώρα εστιατορίων θα βρείτε ελληνικά αρτοποιεία, φραπέ να σας δένουν, καταστήματα με ελληνικά προϊόντα και ένα κατάστημα με γύρο. Το Yiro Yiro έκλεισε τις πόρτες του πριν από λίγους μήνες και άνοιξε μια νέα πόρτα, το Big Fat Greek, γεμάτο με ελληνική μουσική και ελληνικά προϊόντα για αγορά, στη γωνία με τους Canterbury Road και Burwood Road. Απέναντι από το Belmore, στο δρόμο για το Canterbury, θα βρείτε το υπέροχο Limnos Club (μην χάσετε Ελληνική Μουσική Βραδιά την πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα), ενώ στην κεντρική οδό μπορείτε να βρείτε το ιχθυοπωλείο της Λήμνου. Πολλά από αυτά τα καταστήματα επιδεικνύουν περήφανα την πίστη τους στα μπουλντόγκ. Κανείς δεν θα τολμήσει να υποστηρίξει άλλη ομάδα.

Όταν το Canterbury κάνει έναν μεγάλο τελικό, η ατμόσφαιρα που θυμίζει καρναβάλι διαρκεί όλη την εβδομάδα. Θα δείτε Λιβανέζους, Έλληνες, νησιώτες του Ειρηνικού και ηλικιωμένους Αυστραλούς να εμποδίζουν την κυκλοφορία, να τραγουδούν και να χορεύουν. Για άλλη μια φορά, οι εργατικές ρίζες έρχονται στο προσκήνιο σε μια θάλασσα ενωμένων εορτασμών και ψαλμωδιών «σκυλιών».

Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ελληνόφωνων στο Μπέλμορ είναι πάνω από 1.200, ενώ η ευρύτερη περιοχή του Καντέρμπουρυ φιλοξενεί το 9,5 τοις εκατό των ατόμων ελληνικής καταγωγής. Το Canterbury, ως εκλέκτορας, εκπροσωπείται φυσικά από το μέλος των Εργατικών του Canterbury, Σόφη Κούτση, που συνεχίζει αυτό το ελληνικό άρωμα σε όλη την περιοχή.

Η ελληνική ενορία του Μπέλμορ ιδρύθηκε το 1964, η εκκλησία άρχισε να αποδίδει καρπούς το 1969 και εγώ ο ίδιος βαπτίσθηκα στην εκκλησία το 1977 ως παχουλό και ευγενικό παιδί και ακόμα προσπαθώ να επισκέπτομαι την εκκλησία κάθε χρόνο. Σήμερα της ενορίας προΐστανται δύο ιερείς, ο π. Δημήτριος Παπακονόμο και ο π. Χρήστος Τριαντάφελλο. Το συνδιδασκόμενο All Saints Grammar School (K-12) ιδρύθηκε το 1990. Το σχολείο και η εκκλησία, με τις εντυπωσιακές αθλητικές επιδόσεις σε εσωτερικούς χώρους, είναι ένα αξιοθέατο που αξίζει να δείτε. Όπως ακριβώς ο αρχιτεκτονικός θρίαμβος της εκκλησίας, το σχολείο είναι λευκό και ξεχωρίζει για τους περαστικούς. Το σχολείο είναι ένα από τα πιο διάσημα στο Σίδνεϊ, με παιδιά, δασκάλους, γονείς και την κοινότητα να χαιρετίζουν τα υψηλά πρότυπα του σχολείου.

Ακριβώς όπως ο Belmore, το Rugby League είχε μια μακρά σειρά παικτών με ελληνική κληρονομιά, συμπεριλαμβανομένων των θαυμάσιων ταλέντων των Willie Peters, Steve Georges, ο οποίος ήταν επίσης προσωρινός προπονητής των Bulldogs το 2020, John Scandales, Jason Stevens, Glenn Lazarus, Μιχαήλ Κορκίδης και προπονητής. Ο Τζέισον Δημητρίου είναι ο σημερινός Νότος όπου παίζουν οι Λάχλαν Ηλίας και Πίτερ Μαμούζιλλος.