Home Away From Home: Η οικογενειακή ιστορία πίσω από το εμβληματικό εστιατόριο Stalaktites της Μελβούρνης

«Δημιουργήθηκε ως ένα σπίτι μακριά από το σπίτι», λέει η Νικόλ Παπασάββα. Greek Herald Σχετικά με το εικονίδιο σταλακτίτες? Ελληνικό εστιατόριο στην οδό Lonsdale Street της Μελβούρνης, το οποίο έχει τώρα.

Ο παππούς της Νικόλ, Κωνσταντίνος Τσούρας, άνοιξε το εστιατόριο το 1978 και το διευθύνει με τον πατέρα, τη μητέρα, τη θεία και τον θείο της.

“Ήταν μια ολόκληρη οικογενειακή επιχείρηση. Ξεκίνησαν σχεδόν τα πάντα μαζί, δουλεύοντας σε εργαλεία, φούρνους και τρυπάνια από το πρωί μέχρι το βράδυ”, λέει η Nicole.

Το μοναδικό όνομα του εστιατορίου ήρθε ως ένας τρόπος για να θυμηθούμε τις σπηλιές που βρίσκονταν δίπλα στο χωριό Κωνσταντίνος κοντά στην πόλη της Σπάρτης στην Ελλάδα.

«Έχει γεύση και μυρωδιά και έχει την ουσία της Ελλάδας, οπότε αυτή ήταν μια ιδέα σταλακτίτες?λέει η Νικόλ.

σταλακτίτες? Έγινε τόπος συνάντησης όλων των Ελλήνων μεταναστών της Μελβούρνης. Μετά τα πρώτα χρόνια, το εστιατόριο έγινε 24ωρος χώρος.

Ο Κωνσταντίνος ρώτησε μια μέρα: «Όλες οι μεγάλες πόλεις του κόσμου ζουν τη νύχτα, οπότε γιατί να μην το κάνουμε εδώ στη Μελβούρνη;». Αργότερα, άρπαξε ένα σφυρί και έσπασε την κλειδαριά στην πόρτα του εστιατορίου και είπε, «Δεν θα κλειδώσουμε ξανά το μέρος».

Προσθέτει η Νικόλ: «Ο παππούς μου είπε «Θα ζήσουμε όπως οι Έλληνες, οι Έλληνες βγαίνουν πολύ αργά και τρώνε αργά και όλοι αυτοί οι Έλληνες δουλεύουν πολύ αργά, οπότε χρειάζονται ένα μέρος για να έρθουν, ένα κέντρο».

Από εργάτες φιλοξενίας, νοσοκομείων και εργοστασίων μέχρι εμπόρους, οδηγούς ταξί και φοιτητές – όλοι επισκέφτηκαν το εστιατόριο. Αργότερα, θα προσελκύσει άτομα που αναζητούν φαγητό αργά το βράδυ μετά από μια βραδινή έξοδο. Όλοι ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, και σταλακτίτες? Ήταν το μέρος για να πάτε.

“Έχει γίνει επίσης ένα μέρος όπου έρχονται οι Αυστραλοί και αφού δοκιμάζουν το φαγητό λένε, “Ω, αυτό είναι υπέροχο”. «Καταλάβαιναν το ελληνικό φαγητό, την ελληνική κουζίνα και τον πολιτισμό», λέει η Nicole.

Είναι μέρος της Μελβούρνης.

Ως νεαρή κοπέλα, η Νικόλ θυμάται ότι βοήθησε με… σταλακτίτες? Με τους γονείς της, που δούλευαν με βάρδιες. Στις σχολικές διακοπές καθάριζε τα τραπέζια και οι πελάτες της έδιναν μικρές συμβουλές.

“Θυμάμαι όλη μου την παιδική ηλικία να περπατάω στους δρόμους της Μελβούρνης με τα αδέρφια μου και να παίζω με άλλα παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν επιχειρήσεις στην οδό Lonsdale. Τα βλέπαμε και τα γνωρίζαμε και εκείνη την εποχή είχαμε τη δική μας μικρή κοινότητα”, εξηγεί η Nicole. .

“Θυμάμαι όλο το προσωπικό και εδώ. Και ήταν πάντα το ίδιο.”

Λέει ότι ήταν σαν οικογένεια και σήμερα αισθάνεται ακόμα το ίδιο.

“Η σεφ μας είναι εδώ από τότε που γεννήθηκα και είναι εδώ στην κουζίνα ακόμα και φτιάχνει τα σπιτικά ελληνικά πιάτα μας με όλες τις αυθεντικές, αυθεντικές συνταγές που είχαμε. Σε εκείνη τη γωνιά της Μελβούρνης. Στο ίδιο κτίριο. Πάντα το ίδιο ήταν από τότε η αρχη.”

Σήμερα, ακόμη και τα παιδιά της απολαμβάνουν το ίδιο φαγητό.

«Πηγαίνω στον σεφ κάθε μέρα και λέω «τι έφτιαξες σήμερα;» Και πήρε ένα «tapsy» (πιάτο) στο σπίτι. Είναι σπιτικό. Το δελφίνι μόλις τυλίχτηκε σήμερα το πρωί ή η ψαρόσουπα είναι τόσο αυθεντική όσο την μαγείρευαν οι γιαγιάδες μας», λέει η Nicole.

«Μεγάλωσαν με ελληνικές παραδόσεις και τους αρέσει να έρχονται εδώ γιατί μου άρεσε να έρχομαι εδώ ως παιδί».

άτομα που επισκέφτηκαν σταλακτίτες? Στο εστιατόριο επιστρέφουν σήμερα και τα παιδιά με τους γονείς τους με τα παιδιά τους.

“Δεν είναι μόνο μέρος των Ελλήνων. Δεν είναι μόνο η ελληνική κουλτούρα”, λέει η Nicole.

παράγοντας αστέρι:

και γεγονός, σταλακτίτες? Είναι ένα εμβληματικό μέρος της Μελβούρνης.

Όταν ρωτήθηκε για το σουβλάκι, η Nicole είπε ότι αν και το αρνί ήταν πιο δημοφιλές πριν από χρόνια, το αγαπημένο σήμερα είναι το κοτόπουλο. Οι επιλογές για χορτοφάγους όπως το σουβλάκι κολοκυθοκεφτέδες είναι επίσης ψηλά στις επιλογές του κόσμου. Την τελευταία δεκαετία, το εστιατόριο έχει χρησιμοποιήσει ακόμη και μαρούλι στο σουβλάκι του για να το κάνει φρέσκο.

Ο κόσμος μας ρωτάει, “Τι έχετε εδώ;” Σίγουρα είναι ελληνικό φαγητό, είναι ελληνική παράδοση, αλλά είναι πραγματικά για τη Μελβούρνη, με αυτό ταυτίζεται ο κόσμος. σταλακτίτες?εξηγεί η Νικόλ.

“Υπάρχουν σίγουρα ελληνικές γεύσεις, είναι η ιστορία και ο πολιτισμός μας. Είμαστε ελληνική οικογένεια της Μελβούρνης. Όταν μας ρωτούν ποια είναι η εθνικότητα μας, λέμε ότι είμαστε Ελληνοαυστραλοί, Ελληνοαυστραλοί, Ελληνο-Μελβουρνοί.”

Από την Billie Eilish, μέχρι τα Guns n Roses και τη Dua Lipa, το επισκέπτονται συχνά διασημότητες σταλακτίτες? Με τα συνεργεία τους μετά τις συναυλίες της Μελβούρνης. Το εστιατόριο έχει κερδίσει πολλά βραβεία, αλλά η Nicole λέει ότι αυτού του είδους η αναγνώριση δεν είναι κάτι που είχε ποτέ.

«Το καλύτερο μας βραβείο είναι όταν εσείς ή οι υπάλληλοί σας συναντάτε κόσμο στους δρόμους και λέτε «Θεέ μου, μου αρέσει αυτό το μέρος. Είναι το αγαπημένο μου ελληνικό εστιατόριο.» Είναι το καλύτερο βραβείο που μπορείτε να πάρετε.

“σταλακτίτες?“Το φαγητό είναι να μοιραζόμαστε τον πολιτισμό μας, να είμαστε μαζί, είναι περισσότερο με γενναιοδωρία. Μοιραζόμαστε με τους πελάτες μας, οι πελάτες μας μοιράζονται με τους φίλους τους. Είναι για την οικογένεια. Αυτό που σερβίρουμε είναι ιστορία. Αγάπη, παράδοση και υπερηφάνεια. Για εμάς, είναι δικό μας πολιτισμός στο πιάτο».

«Έχει να κάνει με τους πελάτες, τι σου συμβαίνει όταν έρχεσαι εδώ, τη φιλοξενία. Το φαγητό είναι σαν την κόλλα που σε κρατάει ενωμένους.

“σταλακτίτες? είναι για τον λαό. Δεν είναι για τα βραβεία. Θέλουμε απλώς να είμαστε εδώ και να μοιραζόμαστε αυτό που αγαπάμε με ανθρώπους που το αγαπούν επίσης, και οι άνθρωποι επιστρέφουν και λένε ότι αγαπούν τους ανθρώπους μας και αυτό με κάνει χαρούμενο».

Η Νικόλ θυμάται έντονα τη στιγμή που ανέλαβε το εστιατόριο. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο και εργαζόταν στον τομέα του εταιρικού μάρκετινγκ. Οι γονείς της ήταν λίγο κουρασμένοι από όλα αυτά τα χρόνια στον κλάδο της φιλοξενίας και είπαν ότι θα πουλούσαν σταλακτίτες?.

«Όταν το άκουσα, είπα, «Περίμενε, σταμάτα.» Μετά είπα ότι θα παρατούσα τη δουλειά μου και θα έρθω να δω τι σήμαινε αυτό για μένα και αν μπορούσα να το δω ως τρόπο ζωής για μένα», λέει η Νικόλ.

«Το έκανα και είμαι ακόμα εδώ, 20 χρόνια μετά».