Hossam Dan: Αντίο στον Covid, τώρα είναι η ώρα να ξεκινήσουμε την οικονομική μας ιατρική

Γνώμη:

Η Νέα Ζηλανδία πέρασε ένα σημαντικό ορόσημο την περασμένη εβδομάδα, καθώς καταργήσαμε τους τελευταίους μεγάλης κλίμακας δημόσιους περιορισμούς που αποσκοπούσαν στον περιορισμό της εξάπλωσης του Covid-19.

Οικονομικά, επίσης, γιορτάσαμε το τέλος της εποχής του Covid με, τι
Θα πρέπει να είναι η τελευταία παρτίδα δεδομένων ΑΕΠ που επηρεάζεται άμεσα από τον ιό.

Το 2ο τρίμηνο του ΑΕΠ παρουσίασε σημαντική ανάκαμψη από το κύμα Omicron (αύξηση 1,7%), με τους τουρίστες να επιστρέφουν στη διάσωση και να παραμένουν στάσιμοι στο πέρασμα.

Καλά νέα λοιπόν.

Αλλά σε ύφεση ή όχι, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την οικονομική ύφεση που αντιμετωπίζουμε τους επόμενους μήνες.

Δυστυχώς, οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού και οι αυξήσεις των τιμών δεν μειώνονται με τη γραμμική εξέλιξη των ποσοστών μόλυνσης από τον Covid.

Κι αυτό γιατί υπάρχει ακόμα μια επική μάχη μεταξύ των δυνάμεων του πληθωρισμού και του αποπληθωρισμού.

Και είναι ένα περίπλοκο ζήτημα γιατί αυτές οι δυνάμεις είναι στην πραγματικότητα μέρος του ίδιου τέρατος.

Όταν η μία πλευρά παίρνει το πάνω χέρι, δίνει αμέσως δύναμη στην άλλη.

Επομένως, όταν οι ΗΠΑ ανακοινώνουν υψηλότερο από τον αναμενόμενο πληθωρισμό, οι αγορές πέφτουν γιατί αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται υψηλότερα επιτόκια… που σημαίνει ότι η οικονομική επιβράδυνση θα μπορούσε να είναι βαθύτερη, πράγμα που σημαίνει χαμηλότερες τιμές για τα εμπορεύματα (συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου), που μειώνει την πίεση είναι εκτός πληθωρισμού, πράγμα που σημαίνει ότι ενδέχεται να μην απαιτούνται υψηλότερα επιτόκια, προκαλώντας ανοδική πορεία των αγορών…

Και τριγυρνάει σαν κάποια αρχαία ελληνική παροιμία που δεν ήμουν αρκετά έξυπνος να θυμηθώ και δεν μπορούσα να βρω σε μια γρήγορη αναζήτηση στο Google.

Αυτό σημαίνει ότι η άμεση ανάκαμψη δεν είναι πραγματικά δυνατή.

Ένα βήμα πίσω, δύο βήματα μπροστά και ένα βήμα πίσω είναι το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε έως ότου η παγκόσμια οικονομία επιστρέψει τελικά σε ισορροπία.

Αυτό μας αφήνει ελεύθερους να παρηγορηθούμε με τα άσχημα νέα σχετικά με την επιβράδυνση της οικονομίας ή να ανησυχούμε για την ανάκαμψή της περίπου το ίδιο.

Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κρατά χαρούμενες και τις δύο φυλές στον πολιτικό στίβο – σίγουρα δεν λείπουν απόψεις και συζητήσεις.

Αυτό φάνηκε στο βασικό ερώτημα που έθεσαν τα στοιχεία για το ΑΕΠ της περασμένης εβδομάδας.

Ήταν πολύ δυνατό; Επισήμανε απλώς περισσότερους κινδύνους πληθωρισμού και την ανάγκη η Αποθεματική Τράπεζα να αυξήσει τα επιτόκια;

Οι οικονομολόγοι της ASB και της ANZ το πίστεψαν και αύξησαν τις προβλεπόμενες κορυφές τους για το επίσημο επιτόκιο χρήματος στο 4,25 και 4,75 τοις εκατό, αντίστοιχα.

Αλλά άλλοι πρότειναν ότι υπήρχαν αρκετά άσχημα οικονομικά νέα για να είναι καθησυχαστικά.

Η κατανάλωση των νοικοκυριών μειώθηκε περισσότερο από 3 τοις εκατό κατά τη διάρκεια του τριμήνου, γεγονός που θα μπορούσε να δώσει στην Αποθεματική Τράπεζα κάποια αίσθηση ότι οι αυξήσεις των επιτοκίων της αρχίζουν να την βλάπτουν.

Ανεξάρτητα από αυτό, η Reserve Bank of New Zealand είχε ήδη μια αισιόδοξη πρόβλεψη για ανάπτυξη 1,8% για το τρίμηνο – επομένως το 1,7% δεν θα πρέπει να διαταράξει την πρόβλεψή της για τα επιτόκια.

Στο τέλος, οι χρηματοπιστωτικές αγορές πήραν τα δεδομένα στο δρόμο τους.

Ωστόσο, όσοι ανησυχούν ότι τα εγχώρια δεδομένα είναι ακόμα πολύ ισχυρά, θα μπορούσαν να απογοητεύσουν μια νέα έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας που έδωσε μια πολύ ζοφερή εικόνα της παγκόσμιας προοπτικής του επόμενου έτους.

Ακόμη και ένα «μέτριο πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία τον επόμενο χρόνο θα μπορούσε να την ωθήσει σε ύφεση», αναφέρει η έκθεση.

Μια πρόχειρη ματιά στις ειδησεογραφικές σελίδες του κόσμου αρκεί για να τονίσει τα πολλά που μπορεί να προσφέρει αυτό το «μέτριο χτύπημα».

Ο ευρωπαϊκός πόλεμος, οι έντονες καιρικές συνθήκες και η περίεργη οπτική γωνία της μη Covid-19 στην οποία έχει στηριχθεί η Κίνα.

Η στασιμότητα της κινεζικής οικονομικής ανάπτυξης αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τη Νέα Ζηλανδία, καθώς θα βλάψει σοβαρά τις τιμές των εξαγωγών για βασικά προϊόντα.

Αν και, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αυτό είναι πιθανό να είναι καλά νέα για τον παγκόσμιο πληθωρισμό.

Εν τω μεταξύ, θα συνεχίσουμε να ακολουθούμε την ίδια αντιπληθωριστική πολιτική με τους Αμερικανούς.

Αυτό σημαίνει περισσότερο αυτοπροκαλούμενο πόνο λόγω των υψηλότερων ποσοστών οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο.

Η πολυπλοκότητα εκεί είναι ότι – ανεξάρτητα από το πόσο γερακινό μπορεί να είναι το RBNZ – είμαστε απολύτως στο έλεος των Αμερικανών.

Αυτό οφείλεται στην παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ΗΠΑ.

Όταν η Fed αυξάνει τα επιτόκια, ωθεί το δολάριο ΗΠΑ προς τα πάνω. Αυτό είναι καλό για την καταπολέμηση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ – γεγονός που καθιστά τις εισαγωγές φθηνότερες εκεί.

Αλλά είναι άσχημα νέα για όλες τις άλλες χώρες που βλέπουν τα νομίσματά τους να υποτιμούνται σχετικά.

Παρά τον επιθετικό κύκλο αύξησης των επιτοκίων, το δολάριο Νέας Ζηλανδίας έπεσε κάτω από το 60ο C την περασμένη εβδομάδα.

Ορισμένοι αναλυτές νομισμάτων βλέπουν ότι θα πέσει στα 57 σεντς περίπου στο εγγύς μέλλον.

Αυτό κάνει το κόστος των εισαγωγών μας πιο ακριβό και λειτουργεί ενάντια στον πληθωρισμό μας.

Έτσι, μέχρι να επιταχυνθεί ο πληθωρισμός στην Αμερική και να πέσει το δολάριο, θα είναι σκληρή δουλειά για τον υπόλοιπο κόσμο.

Δυστυχώς, εκτός από τον αχαλίνωτο πληθωρισμό και τη στασιμότητα, υπάρχει και ένας τρίτος κίνδυνος.

Αυτή η οικονομική ανάκαμψη είναι μια πράξη εξισορρόπησης όπου η υπερβολική ισορροπία μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα.

Η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας προειδοποιεί για «πληθωρισμό που συνοδεύεται από γενική στασιμότητα».

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος ότι εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι πολύ προσεκτικοί, όλα θα σταματήσουν μόνο με τον πληθωρισμό να είναι ακόμα πολύ υψηλός για να είναι άνετος, αλλά με την ανάπτυξη πολύ αδύναμη για να δημιουργήσει νέο πλούτο.

Υπάρχει μια σημαντική πολιτική συνιστώσα σε αυτό, επειδή η ανάγκη για πραγματικό οικονομικό πόνο για να νικήσει τον πληθωρισμό έρχεται σε αντίθεση με την προσεκτική προσέγγιση των σημερινών κυβερνήσεων.

Στους ψηφοφόρους δεν αρέσει ο οικονομικός πόνος. Δεν έχει σημασία αν είναι αριστεροί ή δεξιοί, δεν υπάρχει κυβέρνηση που να θέλει να σπρώξει τη χώρα τους σε ύφεση.

Γι’ αυτό έχουμε ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες – για να παραδίδουν δυσάρεστα φάρμακα.

Λοιπόν, φωνάξτε για να παρακάμψουμε το slack, φωνάξτε για να βάλουμε το κύμα Omicron πίσω μας.

Αλλά δυστυχώς, όσον αφορά τα οικονομικά, ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε μόλις στα μισά από την προβλεπόμενη δόση.