It’s Big or Goes Home στο “The Northman” – Annenberg Media

Σε μια εποχή που το Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel και άλλοι γίγαντες της πνευματικής ιδιοκτησίας βασιλεύουν στο Χόλιγουντ, κανείς δεν μπορεί παρά να αισθάνεται ενθουσιασμένος με ταινίες όπως το «The Northman», ένα έπος μεγάλου προϋπολογισμού με πολυάριθμο καστ που σκηνοθετεί ο συγγραφέας Ρόμπερτ Έγκερς. Ακόμη και όταν τέτοιες ταινίες δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες, η ίδια η ύπαρξή τους είναι ένα θαύμα σε έναν κόσμο όπου κάθε ταινία που κοστίζει περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια χρειάζεται να αντιγράψει την ιστορία της ή να φτιάξει τον κόσμο από ένα κόμικ, ένα μυθιστόρημα ή μια σειρά η μεγάλη οθόνη.

Η αρχική ιστορία του Έγκερς, που γράφτηκε από κοινού με τον Ισλανδό ποιητή και σεναριογράφο Sjón, είναι μια ιστορία εκδίκησης δίπλα στον Άμλετ για έναν πρίγκιπα Βίκινγκ που ονομάζεται Amleth (κοίτα, ακόμη και τα ονόματα των χαρακτήρων είναι τα ίδια!). Ο Πρίγκιπας σε ανησυχία υποδύεται ο Σουηδός χαραγμένος Alexander Skarsgård, ο οποίος προσπαθεί να πάρει όρκο εκδίκησης εναντίον του θείου του Fulner (Clice Pang) επειδή σκότωσε τον πατέρα του, βασιλιά Orvandel (Ethan Hawke) και έκλεψε το βασίλειό του. Ο Έγκερς ξεκίνησε την παραγωγή του “The Northman” μετά την αναγνωρισμένη από τους κριτικούς ανεξάρτητη ταινία του “The Lighthouse”, στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Robert Pattinson και Willem Dafoe. Η τρίτη ταινία του Έγκερς σηματοδοτεί τη δεύτερη συνεργασία του με τον Νταφόε, ο οποίος κάνει ένα καμέο ως σαμάνος των Βίκινγκς. Δεδομένης της οικείας ατμόσφαιρας του «The Lighthouse», η σαρωτική σάγκα των Βίκινγκ παρουσίασε μια εντελώς διαφορετική πρόκληση για τους Eggers και το πλήρωμά του. Χορηγείται Τουλάχιστον 70 εκατομμύρια δολάρια Για να δουλέψει με — 55 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα από τα δύο προηγούμενα οφέλη μαζί — επιτρέποντας στον Eggers να ξοδέψει χρόνο και να φέρει χρήματα ολοκληρωμένη έρευνα Σχετικά με την κουλτούρα των Βίκινγκς που θα χρησιμοποιηθεί σε αυτήν την ταινία, βελτιώνοντας κάθε λεπτομέρεια των ρούχων, των σκαφών και των κτιρίων.

Ως επί το πλείστον, ο Eggers και οι συν. Πετυχαίνει να προσφέρει μια συναρπαστική πρωτότυπη ιστορία που ευδοκιμεί στη δημιουργία ταινιών και την ισχυρή ηγετική ερμηνεία. Ο διευθυντής φωτογραφίας, Jaren Blaschke, κάνει εξαιρετική δουλειά κάνοντας τον θεατή να νιώσει το ύφασμα της μεσαιωνικής Σκανδιναβίας με τη φωτογραφική του δουλειά, απαθανατίζοντας τα βουνά της Ισλανδίας και τα χιονισμένα δάση της Νορβηγίας με εκπληκτικά πλάνα (Γυρίστηκε κυρίως στην Ιρλανδία). Σε μια συναρπαστική σεκάνς, ο Blaschke και ο Eggers χρησιμοποιούν μια ομαλή συνεχή τεχνική που ακολουθεί τον Amleth καθώς σκαρφαλώνει σε ένα τείχος φρουρίου με τίποτα άλλο παρά ένα μαχητικό τσεκούρι, προτού τεμαχίσει εχθρό μετά από εχθρό με βάναυσο τρόπο. Ωστόσο, ο Έγκερς δεν υπερβάλλει την κουλτούρα των Βίκινγκ για χάρη των εικαστικών της ταινίας. Η ιστορία διαδραματίζεται πριν από το 1000 μ.ΧΈτσι, δεν ντύνει τους Eggers ότι η κουλτούρα των Βίκινγκ ήταν ακόμα αρκετά πρωτόγονη και ακόμη και τα βασίλεια του Aurvandill και του Fjölnir φαίνονται πολύ μικρά σε μέγεθος.

Στην πραγματικότητα, μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές των Eggers επικεντρώνονται στις παγανιστικές τελετουργίες τους, μία από τις οποίες περιλαμβάνει μια πνευματική μεταμόρφωση από άνθρωπο σε τέρας, μια μεταμόρφωση που ο Skarsgård ενσαρκώνει σε όλη την ταινία. Ο Skarsgård προσφέρει μια τεράστια σωματική απόδοση ως γίγαντας Βίκινγκ οδηγούμενος από την πρωταρχική του ανάγκη για εκδίκηση. Κάθε μυς στην πλάτη και στο στήθος του κυματίζει καθώς κουνούσε ένα ξίφος ή ένα τσεκούρι, όχι μόνο συμβολικό Ώρες που αφιερώθηκαν στην εκπαίδευση για αυτόν τον ρόλο Αλλά και την αφοσίωσή του στο έργο ως πιστοποιημένος παραγωγός και στενός συνεργάτης του Eggers στη διαδικασία ανάπτυξης. Αλλά η Νικόλ Κίντμαν, που υποδύεται τη βασίλισσα Γκόδριν, κερδίζει αυτή την ταινία από την άποψη της ερμηνείας. Η ερμηνεία της Kidman κυνηγά τα σύνορα και ανατρέπει τις μεταφορές του αρχέτυπου των Queen Widows. Ο χαρακτήρας της εμποδίζει την αφήγηση να γίνει υπερβολικά προβλέψιμη, δεδομένης της υπόθεσης μιας κλασικής ιστορίας εκδίκησης.

Η Anya Taylor-Joy συνεχίζει να ποζάρει σε εντυπωσιακά σόου ως η μάγισσα Όλγα του Birch Forest, φίλη και ερωμένη της Amelieth. Η Όλγα εμποτίζει την ταινία με κάποια στοιχεία μαγικού ρεαλισμού που σαφώς ενδιαφέρουν τη σκηνοθέτη, ο οποίος εξερεύνησε επίσης τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μαγείας στο “The Witch”, στο οποίο πρωταγωνίστησε επίσης η Τέιλορ Τζόι και σηματοδότησε το ντεμπούτο της σε ταινία μεγάλου μήκους. Αυτή και ο Skarsgård μοιράζονται μια δυνατή χημεία, αλλά το σενάριο της ταινίας δεν πιστεύει στους ηθοποιούς για την επικοινωνία αυτής της χημείας σε ένα σύγχρονο αγγλόφωνο κοινό. Μέρος της αφοσίωσης του Έγκερς στην έρευνα σημαίνει επίσης ότι γράφει τα σενάρια του στην πιο ακριβή γλώσσα για τη χρονική περίοδο που μπορεί να μιμηθεί. Έτσι, ενώ η ταινία δεν διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στα Παλαιά Σκανδιναβικά (αν και ορισμένοι χαρακτήρες μιλούν μερικές γραμμές της Παλαιάς Νορβηγικής ή Παλαιάς Σλαβικής κατά τη διάρκεια τελετουργιών και μαγικών τελετουργιών της Σκανδιναβίας), το σενάριο μοιάζει περισσότερο με μεσαία αγγλικά ή μετάφραση αρχαίου Ελληνικό έπος.

Υπό αυτή την έννοια, το σενάριο και η ταινία στο σύνολό της, παρ’ όλες τις επιτυχίες της, έχουν μια εξαντλητική ποιότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρυθμός είναι πολύ αργός ή η πλοκή δεν σας αρέσει, αλλά δεν είναι μια εύκολη ώρα. Μέσω της δημιουργίας των ταινιών του, ο Έγκερς θέλει ξεκάθαρα να επικοινωνήσει το βάθος των νέων γνώσεών του και τις φυσικές δυσκολίες που πέρασε το πλήρωμά του για την παραγωγή αυτής της ταινίας – υπάρχει βάρος αέρα σε κάθε πλάνο. Η τσιμπημένη επιθυμία του Άμελιθ για εκδίκηση φαίνεται να αντανακλά την ανάγκη του σκηνοθέτη του να παραδώσει αυτή τη μεγάλη, σκοτεινή ιστορία. Η ζοφερή αφοσίωση του Έγκερς στην τέχνη λειτουργεί αμφίδρομα. Από την άλλη πλευρά, το τεράστιο μέγεθος της ταινίας, τόσο ιδεολογική όσο και οπτική, μπορεί να αποθαρρύνει τους θεατές που ήθελαν απλώς να δουν μια διασκεδαστική ταινία των Βίκινγκ. Η ακρίβειά του τον κάνει επίσης έναν από τους πιο εκπληκτικούς σκηνοθέτες στο Χόλιγουντ. Η αδιάκοπη επιδίωξή του για την αριστεία οδηγεί στη δημιουργία ταινιών που γίνονται κατ’ εξοχήν, αν μη τι άλλο.

Ωστόσο, ο Northman που παίζει σε αυτό το απρόβλεπτο, ελεγχόμενο από την Disney γραφείο, μετά τον Covid, δεν θα πρέπει να μετριάσει το οπτικό του κατόρθωμα. Αυτή η ταινία απαιτεί μια εμπειρία προβολής στον κινηματογράφο για να εκτιμήσει πραγματικά το εύρος της και, ενώ μπορεί να δυσκολεύεται να ανακτήσει τον μεγάλο προϋπολογισμό της, σίγουρα μπορεί να κερδίσει τα βραβεία Όσκαρ, ιδιαίτερα σε κατηγορίες όπως ο κινηματογράφος, ο σχεδιασμός παραγωγής και ο ήχος. Το «The Northman» αξίζει περισσότερο από τον κόπο που ζητάς, και τον κόπο που κάνεις σίγουρα.