Ο συγγραφέας λέει ότι η ελληνική οικονομία πάσχει από αδυναμίες που δεν έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. [EPA]
Ο διάδοχος της Angela Merkel στην ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και ο δυνητικός καγκελάριος της Γερμανίας, Armin Laschet, φαίνεται να κατευθύνει τον Wolfgang Schäuble ενώ μίλησε στους Financial Times σε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στις 21 Ιουνίου: “Ναι” για περισσότερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά Όροι του Μάαστριχτ (ποια χώρα, αναρωτιέμαι Πληροίτε αυτά τα κριτήρια σήμερα;) και, το πιο σημαντικό, «όχι» ενοποίηση χρέους. Πρόσθεσε ότι αυτό συνέβη μία φορά, επειγόντως, λόγω της πανδημίας, αλλά δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθεί. Την επόμενη Τρίτη, ο Πρόεδρος της Ιταλίας και ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi, απάντησαν στο Laschet: «Είμαι σίγουρος», είπε, «ότι η επιτυχής εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης θα οδηγήσει σε ορισμένα στοιχεία που γίνονται μόνιμα χαρακτηριστικά της ενοποίησης χρέους. ”
Ποια είναι η σημασία αυτής της συζήτησης για εμάς; Δύο σημειώσεις θα επισημάνουν τον όρο.
(α) Η οικονομία μας πάσχει από αδυναμίες που δεν έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πρώτον, η Ελλάδα είναι πολύ χρέη. Δεύτερον, η πιστοληπτική της ικανότητα είναι κακή – η Ελλάδα δανείζεται επί του παρόντος μόνο λόγω της Φρανκφούρτης, καθώς οποιοσδήποτε αγοράζει ελληνικά ομόλογα το κάνει γνωρίζοντας ότι μπορεί να τα πουλήσει πίσω στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τρίτον, δεν έχουμε στην πραγματικότητα το ίδιο ευρώ με την υπόλοιπη Ευρώπη. Τόσο οι εταιρείες όσο και οι πολίτες πληρώνουν 5-7% περισσότερα για αυτό, ενώ είναι πολύ φθηνό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τέταρτον, οι ελληνικές τράπεζες έχουν δέκα φορές τον όγκο των μη εξυπηρετούμενων δανείων και πολύ περισσότερο εικονικό κεφάλαιο σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.
(β) Η επιδημία πρόσθεσε ορισμένα άλλα προβλήματα. Οι πιο πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες, αναστέλλοντας τους περιορισμούς της κρατικής βοήθειας, μπόρεσαν να διατηρήσουν την εταιρική τους εξουσία, δίνοντάς τους ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των συνομηλίκων τους στις φτωχότερες χώρες. Μετά την πανδημία, όχι μόνο οι εταιρείες στις πλουσιότερες χώρες θα είναι ισχυρές, αλλά θα είναι ισχυρότερες από τις εταιρείες στις φτωχές χώρες σε σύγκριση με το ισοζύγιο ισχύος πριν από την πανδημία. Αυτό ισχύει για την Ελλάδα. Εκτός από τα οικονομικά μας προβλήματα, τα προβλήματα αυξάνονται αργά και σιωπηλά στην πραγματική οικονομία.
Έτσι, η συζήτηση που αναφέρθηκε παραπάνω μας απασχολεί πάρα πολύ: το αποτέλεσμά της θα επηρεάσει, για καλύτερα ή χειρότερα, τις προσπάθειές μας να οικοδομήσουμε ένα πιο βιώσιμο οικονομικό μοντέλο. Η διευκόλυνση της δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ δεν θα λύσει τα προβλήματά μας, αλλά θα μας βοηθήσει να τα λύσουμε: οικοδόμηση μιας ανταγωνιστικής οικονομίας ικανής να διεκδικήσει ένα μερίδιο του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Στο βαθμό που επιτελούμε με επιτυχία αυτό το καθήκον, μπορεί να αρχίσουμε να συμμετέχουμε, με αξιοπρεπείς όρους, στην ευρωπαϊκή συζήτηση – για να ανοίξουμε το στόμα μας χωρίς όλοι να κλείσουν τα αυτιά τους. Και πάλι, η ενοποίηση του χρέους δεν θα λύσει τα προβλήματά μας, αλλά θα μας βοηθήσει να αρχίσουμε να τα επιλύουμε, αν το αποφασίσουμε.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”