Oddworld Soulstorm – Πώς τα γραφικά και το παιχνίδι που βασίζονται σε συστήματα παρέχουν μια αξέχαστη εμπειρία. • Eurogamer.net

Η επιστροφή του Oddworld συνεχίζεται με το πιο φιλόδοξο παιχνίδι της ακόμα. Μετά την αποτελεσματική επανεκκίνηση του franchise με το New ‘n’ Tasty το 2014, χρειάστηκαν επτά χρόνια για να φτάσει το επόμενο μεγάλο παιχνίδι Oddworld και η Soulstorm δεν απογοητεύει. Μπορεί να έχει ξεκινήσει τη ζωή ως ένα ψεύτικο remake του Abe’s Exoddus στην εποχή του PS1, αλλά στην πραγματικότητα αυτή είναι η πιο δραματική ανάκαμψη της σειράς από το Stranger’s Wrath. Πρόκειται για μια περιπέτεια με γνώμονα τα συστήματα που εκμεταλλεύεται τα σύγχρονα συστήματα φυσικής και υλικών για να προσφέρει μοναδικές ιδέες, ενώ παραμένει πιστή στο πνεύμα του Oddworld.

Είναι επίσης μια απόδοση της μονάδας δίσκου. Αυτό το ισχυρό εργαλείο έχει επιτρέψει σε πολλούς δημιουργούς να κάνουν υπέροχα παιχνίδια, αλλά με την τελευταία τεχνολογία απόδοσης που ενεργοποιείται από τον κινητήρα και με έμφαση στη φυσική και την τεχνητή νοημοσύνη, προσφέρει κάτι πολύ διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι που βασίζεται στο Unity που έχουμε παίξει. Αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι: Το Soulstorm δεν είναι παιχνίδι για όλους. Όσο φιλόδοξο και εκτεταμένο είναι από πολλές απόψεις, υπάρχει ακόμα κάτι παλιό σχολείο γι ‘αυτό – το λιγότερο από αυτά είναι το επίπεδο δυσκολίας, το οποίο μπορεί να είναι βάναυσο, όπως και τα παλιά παιχνίδια της σειράς. Όσο για τα χρήματά μου, είναι καινούργιο και διαφορετικό, και ενώ η αθόρυβη αισθητική έχει προκαλέσει προβλήματα σε μερικούς, σκάψτε βαθύτερα στο παιχνίδι και θα βρείτε μια πραγματικά όμορφη, αν και καλύτερη εμπειρία παιχνιδιού στα 60fps σε PS5 και PC.

Στον πυρήνα του, το Soulstorm εξακολουθεί να είναι το ίδιο είδος πλατφόρμας πλευρικής κύλισης με τις δύο πρώτες καταχωρήσεις franchise στο PS1 και φυσικά το New ‘n’ Tasty στο υλικό τελευταίας γενιάς. Τρέχετε, πηδάτε, ανεβαίνετε στα περβάζια και οδηγείτε τους Mudokons στην ελευθερία – αλλά τώρα υπάρχουν πολλά περισσότερα στο παιχνίδι. Αυτό που προσφέρει η ομάδα είναι κάτι που μου αρέσει στα βιντεοπαιχνίδια: ένα πραγματικό σύστημα που βασίζεται στο σύστημα. Κάθε στάδιο παρουσιάζει μια ολοένα και πιο περίπλοκη σειρά προκλήσεων που πρέπει να ξεπεραστούν καθώς συμπληρώνετε αργά το κιτ εργαλείων σας.

Χωρίς να χαλάσει πάρα πολύ, ξεκινά με απλά – έμαθα αρχικά ότι τα μπουκάλια νερού σβήνουν τη φωτιά, και στη συνέχεια αυτό προχωράει στον παίκτη να λαμβάνει ένα νέο μπουκάλι που κάνει το αντίθετο και η φωτιά εξαπλώνεται. Αυτό, με τη σειρά του, δείχνει ότι τα ξύλινα αντικείμενα μπορούν να καούν. Έβαλε φωτιά σε μια ξύλινη κατασκευή για να διαδώσει την Κόλαση, πριν καταρρεύσει η σκηνή σε μια επίδειξη φυσικής. Μετά από αυτό, θα αρχίσετε να αντιμετωπίζετε τους αντιπάλους της τεχνητής νοημοσύνης και σε αυτό το σημείο τα εργαλεία και οι τεχνικές αρχίζουν να αυξάνονται. Μεγάλο μέρος του παιχνιδιού επικεντρώνεται στο παιχνίδι με τον εχθρικό AI, όπως και ένα καλό παιχνίδι μυστικότητας. Όπως και σε ένα καλό παιχνίδι μυστικότητας, είναι σαφές ότι η συμπεριφορά του εχθρού είναι τηλεγραφημένη και καθορισμένη. Μεταξύ των στοιχείων διεπαφής χρήστη, των κώνων ορατότητας και της γενικής συμπεριφοράς, θα έχετε μια σταθερή κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι εχθροί αλληλεπιδρούν και αλληλεπιδρούν με τα συστήματα που έχετε μάθει.

Αυτό είναι όπου το Soulstorm αρχίζει πραγματικά να διαφέρει από τους προκατόχους του. Στα αρχικά παιχνίδια, βρισκόσασταν ως επί το πλείστον στην άμυνα – κρύβονταν από εχθρούς, κρυφά. Τώρα ο Abe έχει πιο επιθετικές κινήσεις από το να χρησιμοποιεί αντικείμενα αποθέματος εναντίον των εχθρών του, για να εξαλείψει και να συγκρατήσει τους εχθρούς με μη αυτόματο τρόπο. Θα αποκλείσετε τον εαυτό σας από το βλέμμα του εχθρού κρυμμένο στον ατμό, κρύβετε σε χρηματοκιβώτια σε στυλ Metal Gear και θα έχετε τους εχθρούς σας για να τους μετακινήσετε στους συμμάχους τους. Όλα αυτά βασίζονται στις αρχικές έννοιες του Oddworld αλλά επεκτάθηκαν σημαντικά. Όταν το συνδυάζετε με το εύρος των φάσεων και τις ισχυρές προσομοιώσεις της φυσικής, το παιχνίδι αρχίζει πραγματικά να εμφανίζεται.

Όσο περισσότερο δοκιμάζετε τόσο περισσότερο, θα δείτε πώς όλα τα συστήματα του παιχνιδιού αλληλεπιδρούν λογικά μεταξύ τους – είναι ένα παιχνίδι που σας αναγκάζει να σκεφτείτε πλάγια και να δοκιμάσετε τις θεωρίες σας. Το μέρος όπου συναντά η Soulstorm είναι πώς αυτά τα συστήματα ενσωματώνονται σε μερικά όμορφα σταθερά κομμάτια, παρέχοντας μια εξαιρετική εμπειρία (το ουράνιο τρένο ειδικότερα είναι απόλυτη απόλαυση). Το παιχνίδι εισάγει συνεχώς νέες και διασκεδαστικές ιδέες με σαφείς κανόνες και πολλές προκλήσεις. Αν και δεν κρατάτε εντελώς το χέρι σας, η Soulstorm προσπαθεί να επισημάνει τους κανόνες εμπλοκής.

Ξεκινάτε επίσης να μαζεύετε περισσότερα αντικείμενα και μπιχλιμπίδια κατά μήκος του τρόπου που τελικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή νέων πλασμάτων. Δεν είμαι συνήθως οπαδός του κλάδου, αλλά το βρήκα πολύ άμεσο και διασκεδαστικό σε αυτήν την περίπτωση. Από τη δημιουργία βόμβας καπνού που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να δημιουργήσετε ένα δυναμικό κάλυμμα για μυστικότητα, έως την αναπήδηση μπάλες που φτιάχνετε από ροκ καραμέλα και από λαστιχένιες ταινίες που βγάζουν εχθρούς – η εργαλειοθήκη σας συνεχίζει να επεκτείνεται. Και αυτό εννοώ πραγματικά με το σύστημα επί πληρωμή: όλα αυτά τα εργαλεία, τα αντικείμενα και τα σενάρια καθορίζονται πάντα σαφώς από το παιχνίδι, αλλά ο παίκτης έχει πολλή αντιπροσωπεία ως προς το πώς να το αντιμετωπίσει, ειδικά αργότερα στο παιχνίδι .

Αλλά αυτό που πωλεί όλα αυτά είναι τα γραφικά. Το Soulstorm προσφέρει έναν υπέροχο τρισδιάστατο κόσμο για εξερεύνηση: έχει μια αίσθηση που θυμίζει το κλασικό Team ICO με κάποιους τρόπους με την πανύψηλη αρχιτεκτονική και τους απέραντους ανοιχτούς χώρους. Μεγάλο μέρος του κόσμου είναι ορατό και ενεργό από απόσταση, τόσο ώστε οι απομακρυσμένες δομές να είναι πραγματικά σημεία προορισμού και όπου τα τηλεσκόπια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προεπισκόπηση μελλοντικών εμπειριών. Κάθε στάδιο του χάρτη αποτελείται από ένα μεγάλο αρχικό περιβάλλον με πολλούς εσωτερικούς χώρους. Η εξερεύνηση είναι εντελώς ομαλή και τα στάδια είναι μεγάλα. Το παιχνίδι καταφέρνει επίσης να ρίξει ένα μεγάλο αριθμό χαρακτήρων στην οθόνη – μερικές φορές θα δείτε πώς μοιάζουν εκατοντάδες Mudokons να τρέχουν μέσα από το φόντο και σε ορισμένες σκηνές, έχετε την ευθύνη να τα προστατεύετε καθώς ξεφεύγουν. Θα ανακαλύψετε περιορισμούς σε αυτά τα προηγμένα μοντέλα εάν κοιτάξετε προσεκτικά, αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ αποτελεσματικοί στη μετακίνηση τεράστιων πλήθους.

Είναι μια ενδιαφέρουσα παράσταση τότε – ο τόνος του παιχνιδιού σημαίνει ότι ορισμένες περιοχές μπορεί να φαίνονται λίγο βαρετές και τα πρώτα στάδια του ζευγαριού μπορεί να μην εντυπωσιάσουν, αλλά καθώς παίζετε αυτές οι λεπτομέρειες αρχίζουν να εμφανίζονται. Είναι ένας κόσμος τόσο μεγάλος και λεπτομερής όσο έχουμε δει σε ένα παιχνίδι πλευρικής κύλισης όπως αυτό. Ωστόσο, ενώ μου αρέσει ο οπτικός σχεδιασμός, υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί. Πρώτον, αν και η ποιότητα της υφής είναι γενικά συμπαγής, μερικές φορές μπορεί να εμφανιστεί με χαμηλότερη ανάλυση από το αναμενόμενο – ορισμένα υλικά είναι αισθητά πιο θολά. Στη συνέχεια, υπάρχουν οι κινηματογραφικές σκηνές, καθώς ο Oddworld βασίζεται σε προ-ηχογραφημένα βίντεο και όχι σε κινηματογραφικές ταινίες στο παιχνίδι. Είναι τουλάχιστον 60fps στο PS5, αλλά δυστυχώς, είναι κλειδωμένο στα 30fps σε υπολογιστή, σύμφωνα με τις εκδόσεις κονσόλας της τελευταίας γενιάς.

Η επισκόπηση είναι υπέροχη, αλλά πόσο καλά φαίνεται εξαρτάται από την πλατφόρμα που επιλέγετε. Το PlayStation 5 αποδίδεται σε εγγενή ανάλυση 1440p, αλλά λείπει η λύση κατά του aliasing και η χρονική σταθερότητα είναι κακή, η οποία έχει ως αποτέλεσμα πολλή λαμπρότητα και κάποια aliasing. Ένας υπολογιστής μπορεί να λειτουργεί με υψηλότερο αριθμό εικονοστοιχείων, αλλά αυτά τα αντικείμενα εξακολουθούν να υπάρχουν, ακόμη και σε εγγενή ανάλυση 4K. Το PS4 Pro και το PS4 λειτουργούν και στα 1080p, αλλά η ποιότητα σκιάς και φωτισμού μειώνεται στην κύρια συσκευή, ενώ ο ρυθμός καρέ είναι στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο έναντι 60 fps κυρίως στο PS5. Το PS4 Professional λειτουργεί αρκετά ομαλά στο στόχο του 30fps ως επί το πλείστον, αλλά έχει κάποιες αισθητές πτώσεις. Εν τω μεταξύ, το «Ερασιτεχνικό» Vanilla PS4 έχει κάποια βαθιά ζητήματα απόδοσης στους πιο απαιτητικούς τομείς του παιχνιδιού. Η λύση dual-buffer v-sync βλέπει τους ρυθμούς καρέ να πέφτουν τόσο χαμηλά όσο 20 fps, κάτι που ίσως δεν προκαλεί έκπληξη όταν εξετάζουμε τη φυσική υψηλής φορολογίας που παρουσιάζεται εδώ. Επιπλέον, όλες οι εκδόσεις (ακόμη και PC!) Υποφέρουν από αξιοσημείωτη στάση σημείου ελέγχου, η οποία είναι ενοχλητική.

Η έκδοση υπολογιστή δεν θα σας κερδίσει με ένα ολοκληρωμένο σύνολο ρυθμίσεων, αλλά επιτρέπει περισσότερη προσαρμογή με επιλέξιμες αναλύσεις, αλλά αυτό έχει τους περιορισμούς της – δεν έχει υποστήριξη ευρείας οθόνης, αλλά τουλάχιστον προσφέρει υψηλότερη ο ρυθμός καρέ είναι πολύ χρήσιμες επιλογές. Αισθάνομαι ότι πρέπει να αλλάξουμε για να κατεβάσουμε και να αντικαταστήσουμε τις ακολουθίες βίντεο στα 30fps. Ωστόσο, υπάρχει η αίσθηση ότι ενώ το Soulstorm είναι ένας τίτλος πολλαπλών γενεών, οι προγραμματιστές σχεδίασαν βασικά αυτό το παιχνίδι έχοντας κατά νου το PlayStation 5 και τον υπολογιστή. Απαιτείται επιπλέον ιπποδύναμη για να αφήσει πραγματικά αυτόν τον τίτλο να λάμψει – και μου άρεσε απολύτως ο χρόνος μου με το παιχνίδι.

Το αναδυόμενο παιχνίδι, ο έξυπνος σχεδιασμός επιπέδου και η κατεύθυνση της τέχνης μου μιλούν πραγματικά – αλλά υπάρχει σίγουρα μια νοοτροπία παλιού σχολείου που μπορεί να μην λειτουργεί για όλους. Ξεκίνησε επίσης με μερικά σφάλματα που ενδέχεται να είχαν σταματήσει μερικούς ανθρώπους, αλλά τα περισσότερα από τα σημαντικότερα ζητήματά μου με τον κώδικα αντιμετωπίστηκαν σε μια ενημερωμένη έκδοση κώδικα. Αλλά ειλικρινά, μου αρέσει αυτό το παιχνίδι: είναι η τέλεια συγχώνευση παλαιών και νέων ιδεών που ταιριάζουν μαζί σε ένα εκπληκτικά συνεκτικό σύνολο. Έχει σίγουρα τραχιά άκρη, αλλά είναι ένα παιχνίδι υψηλής ποιότητας. Σηματοδοτεί επίσης την πρώτη νέα εμπειρία Oddworld από το 2005 – Το New ‘n’ Tasty ήταν εξαιρετικό, αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα remake. Το Soulstorm είναι εμπνευσμένο από το Exoddus του Abe, αλλά είναι αποτελεσματικό σε ένα νέο παιχνίδι που φέρνει πολλές νέες ιδέες. Ναι, μερικές φορές είναι απογοητευτικό, αλλά στο τέλος – αξίζει τον κόπο.