«Γιατί τον κρύβουν;»
Η Σαλώμη γεννήθηκε το 1990 στο Τσκαλτούμπο της Γεωργίας. Όταν ήταν τεσσάρων ετών, η οικογένειά της μετανάστευσε στη Ρωσία. Η Σαλώμη πήρε το πρώτο της πτυχίο από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, όπου σπούδασε δημόσιες σχέσεις. Η πρώτη της εισβολή στην κινηματογραφική βιομηχανία ήταν ως σχεδιάστρια παραγωγής. Η Σαλώμη είχε πάντα πάθος για τις ταινίες και την αφήγηση. Το 2019, μπήκε στη Νέα Σχολή Κινηματογράφου της Μόσχας, Εργαστήρι Dmitry Mamulya. Η πρώτη της μικρού μήκους ταινία, Runaway, έκανε πρεμιέρα στο Premiers Plans Angers Festival και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Μαθητικών Ταινιών.
Το «Runaway» προβάλλεται στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Μπουσάν
Ο δεκάχρονος Τζίτζι ζει με την οικογένειά του στο πίσω μέρος ενός μικρού γεωργιανού καφέ που κατέχουν και διευθύνουν σε ένα προάστιο της Μόσχας. Καθώς ξεκινά η ιστορία, ο πατέρας του, Τζέφι, επιστρέφει στο σπίτι μια μέρα με έναν «φίλο» μαζί του, ο οποίος σύντομα αποδεικνύεται ότι είναι δραπέτης της πασαρέλας. Οι συνέπειες επηρεάζουν όλους στην οικογένεια. Ο Jeffy βρίσκεται να κάνει παρέα με πολλούς ανθρώπους που δεν φαίνονται αρκετά νόμιμοι, αν και καταφέρνει να αλληλεπιδρά μαζί τους με τρόπο που δείχνει σεβασμό και κρατά αποστάσεις. Ωστόσο, η κόρη έλκεται από τον νεοφερμένο, με τη στάση της να δημιουργεί τελικά ένταση με την Τζίτζι και στη συνέχεια τη Τζίβι. Εν τω μεταξύ, ο άγνωστος παραμένει όσο το δυνατόν πιο ήρεμος και ψύχραιμος.
Η Salome Kintsurashvilli σκηνοθετεί μια μικρού μήκους 15 λεπτών που έχει τα φόντα θρίλερ, καθώς ο νεοφερμένος και οι φίλοι του που τελικά φτάνουν εκπέμπουν ένα αίσθημα απειλής παρά το ότι η συμπεριφορά τους είναι εντελώς ήρεμη. Με αυτόν τον τρόπο, η ένταση γίνεται αισθητή, ειδικά μέσα από τη Gigi, η οποία είναι και αυτή που προκαλεί την απελευθέρωσή της στο τέλος, μέσα από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές της ταινίας, της σκηνής του χορού και του αγώνα. Ενδιαφέρον είναι και το τέλος, που κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώνει την ιστορία, αλλά και την αφήνει ανοιχτό, ειδικά όσον αφορά τις λεπτομέρειες του τι συνέβη.
Δείτε τη συνέντευξη με τον Ντμίτρι Μαμούλια
Εκεί που πραγματικά ευδοκιμεί η ταινία, ωστόσο, είναι η κινηματογράφηση που σκηνοθέτησε ο Anton Gromov, ο οποίος κινεί την ταινία με μια ηδονοβλεψική προσέγγιση, κάνοντας το κοινό να νιώθει ότι έχει κορυφωθεί σε αυτό που συμβαίνει, ιδιαίτερα μέσω του εντυπωσιακού καδράρισής της. Αυτή η προσέγγιση προσθέτει επίσης μια αίσθηση κλειστοφοβίας στην ταινία, η οποία ενισχύεται επίσης από τα πολλά έντονα κοντινά πλάνα, που μετατρέπουν το σκηνικό σε μια πραγματικά κλειστοφοβική σκηνή. Ο χρωματισμός είναι επίσης αρκετά δροσερός, ενώ η αίσθηση “wow” της χορευτικής σκηνής τονώνεται καλά εδώ. Το μοντάζ της Marina Donskaya μειώνεται με τον κατάλληλο γρήγορο ρυθμό, με τις περικοπές να προσθέτουν επίσης στη συνολική ατμόσφαιρα που περιγράφεται παραπάνω.
Ο Sandro Baidarashvili δίνει μια πολύ πειστική ερμηνεία ως Gigi, με την περιέργεια, τον θυμό και την απελευθέρωσή του όλα τόσο καλά. Ο Gera Tsintsadze ως ο Φυγάς είναι επίσης πολύ καλός στο να δείχνει την αληθινή του φύση χωρίς πολλά λόγια.
Το “Runaway” είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία που ξεχωρίζει ιδιαίτερα για την οπτική της προσέγγιση, αν και αποδεικνύεται ότι μια μεγαλύτερη διάρκεια σίγουρα θα ωφελούσε την αφήγηση.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”