The NP Show: Ο εγωιστικός, κοντόφθαλμος προϋπολογισμός της Chrystia Freeland

Το περιεχόμενο του άρθρου

Ο προϋπολογισμός της Δευτέρας ήταν μια άσκηση μυθοπλασίας. Ο υπουργός Οικονομικών Chrystia Freeland έχει διαθέσει δισεκατομμύρια σε παλιές φιλελεύθερες προτεραιότητες με ένα γελοίο πρόσχημα για να ξεκινήσει μια οικονομία που ήδη ανθίζει. Η γραμματέας θα έπρεπε να βεβαιωθεί ότι το πλήγμα που σχετίζεται με την πανδημία στα οικονομικά μας δεν θα διαρκέσει πολύ, αλλά αντ ‘αυτού το χρησιμοποίησε ως «ευκαιρία» για να ξοδέψει μεγάλα χρηματικά ποσά στο άμεσο μέλλον. Αυτό είναι κοντόφθαλμο και πολύ εγωιστικό. Το χρέος που βαρύνουμε σήμερα θα επιβαρύνει τις μελλοντικές γενιές.

Ήταν αναπόφευκτο ότι η κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε τεράστιο έλλειμμα το 2020 και πάλι το 2021 καθώς καταπολεμούμε το COVID-19 και προσπαθούμε να αναθεωρήσουμε συστήματα που έχουν εκτεθεί σε βαθιά δομικά ελαττώματα, όπως η μακροχρόνια περίθαλψη. Ωστόσο, τα υψηλά ελλείμματα αναμένεται να διατηρηθούν τουλάχιστον για τα επόμενα πέντε χρόνια. Ως αποτέλεσμα, το ομοσπονδιακό χρέος αναμένεται να αυξηθεί κατά 715,7 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2019 και 2026.

Το περιεχόμενο του άρθρου

Αυτό είναι το ίδιο με το ακαθάριστο εθνικό χρέος όταν ο Καναδάς γιόρτασε τα 150α γενέθλιά του το 2017. Από μια προοπτική, το συνολικό χρέος που συσσωρεύτηκε αφού χτίσαμε έναν διηπειρωτικό σιδηρόδρομο, κέρδισε τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, επέζησε της πανδημίας της ισπανικής γρίπης, ξεπέρασε τη Μεγάλη Ύφεση και νίκησε οι Ναζί.

Το Εθνικό Πρόγραμμα Φροντίδας Παιδιών και η υποδομή που προτείνονται στον προϋπολογισμό για θέματα όπως η αγροτική ευρυζωνική σύνδεση και η πράσινη ενέργεια είναι χλωμό σε σύγκριση με αυτά τα επιτεύγματα.

Για το Freeland, δεν έχει σημασία αν υπάρχει ή όχι λόγος συσσώρευσης χρέους. «Στο σημερινό περιβάλλον με χαμηλό επιτόκιο, δεν μπορούμε απλώς να αντέξουμε αυτές τις επενδύσεις στο μέλλον του Καναδά, θα ήταν κοντόφθαλμο να μην το κάνουμε», έγραψε στον προϋπολογισμό. Αυτό είναι μια συζήτηση για έναν φτηνό πωλητή, όχι έναν σοβαρό υπουργό Οικονομικών.

Τα χαμηλά επιτόκια από μόνα τους δεν είναι λόγοι για την ανάληψη περισσότερων χρεών και περισσότερων κινδύνων. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Καναδάς ξεφύγει από μια κρίση χρέους, μετά από ένα τέταρτο ενός αιώνα ελλειμματικών δαπανών για τον οποίο ο πατέρας του πρωθυπουργού Justin Trudeau ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος. Οι ομοσπονδιακές δαπάνες μειώθηκαν κατά 14 τοις εκατό μεταξύ 1995 και 1998, κάτι που θα είχε αποφευχθεί εάν ασκείτο συνεχώς περιορισμός.

Το περιεχόμενο του άρθρου

Το 2010, είδαμε πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν αποδειχθεί πολύ διαφορετικά, όταν η Ελλάδα αντιμετώπισε κρίση δημόσιου χρέους. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της χώρας αυξάνεται την τελευταία δεκαετία, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 7% του ΑΕΠ το 2007, ενώ το δημόσιο χρέος της έχει ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ. Η οικονομική της κατάσταση την έκανε ανίκανη να αντέξει το σοκ της Μεγάλης Ύφεσης, η οποία την έκανε να καταρρεύσει με καταπληκτικό τρόπο.

Ως αποτέλεσμα, η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε ύφεση μέχρι το 2017, η μεγαλύτερη μεταξύ οποιασδήποτε προηγμένης καπιταλιστικής οικονομίας στην ιστορία, το πολιτικό σύστημα έπεσε σε χάος, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά ένα τέταρτο και το ποσοστό ανεργίας έφτασε το 25%.

Η ελληνική εμπειρία επισημαίνει έναν από τους μεγάλους κινδύνους χρηματοδότησης επίμονων ελλειμμάτων και υψηλών επιβαρύνσεων χρέους: μειώνει την ικανότητα της χώρας να αντιμετωπίσει μελλοντικές κρίσεις. Όπως όλοι γνωρίζουμε μέχρι τώρα, μπορεί να συμβούν απρόβλεπτα γεγονότα, και μπορεί να συμβούν, και μπορεί να απαιτούν μεγάλες αυξήσεις στις κυβερνητικές δαπάνες για τον μετριασμό των επιπτώσεών τους.

Το 2019, ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ του Καναδά είναι περίπου 30 τοις εκατό, δίνοντας στην κυβέρνηση περιθώρια δανεισμού όταν χρειάζεται, αλλά με το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να παραμένει τώρα περίπου στο 50 τοις εκατό, θα υπάρχει λιγότερος χώρος για ελιγμούς. χρόνο, ειδικά αν ο αριθμός αυτός συνεχίσει να αυξάνεται.

Το περιεχόμενο του άρθρου

Ακόμα κι αν κατά κάποιον τρόπο καταφέρουμε να αποφύγουμε πανδημίες, πολέμους, οικονομικά σοκ ή άλλες καταστροφές τις επόμενες δεκαετίες, το χρέος που φέρουμε σήμερα θα εξακολουθήσει να είναι ένα βάρος, καθώς θα περιορίσει την ικανότητα των μελλοντικών κυβερνήσεων να επιλύσουν τα σύγχρονα προβλήματα.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού, έως το 2025, θα πληρώνουμε μόνο 40 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την εξυπηρέτηση του χρέους – διπλάσιο από αυτό που πληρώσαμε πέρυσι. Για να το θέσουμε σε προοπτική, είναι το ίδιο ποσό που κατέβαλε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση το 2019 μέσω του Canada Health Transfer, το οποίο αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη του νομού σε αυτήν τη χώρα.

Ξοδεύοντας εγωιστικά πέρα ​​από τα μέσα μας σήμερα, οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα κολλήσουν να πληρώνουν τόκους για παρελθούσες παραβάσεις, αντί να μειώσουν τους φόρους και να αφήσουν τους ανθρώπους να κρίνουν για τον εαυτό τους πόσο καλύτερα μπορούν να δαπανήσουν τους μισθούς τους που έχουν κερδίσει.

Και το κόστος εξυπηρέτησης αυτού του χρέους θα αυξηθεί καθώς τα επιτόκια αναπόφευκτα αυξάνονται από τα χαμηλά ρεκόρ του σήμερα. Αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα εάν η οικονομία συνεχίσει να επεκτείνεται, αλλά μπορεί να είναι πρόβλημα εάν οι τιμές αυξηθούν απότομα ή εάν οι αυξήσεις του χρέους αρχίσουν να ξεπερνούν την αύξηση του ΑΕΠ.

Το περιεχόμενο του άρθρου

Ανεξάρτητα, εγγυόμαστε υψηλότερους φόρους στο μέλλον. Οι προτεινόμενοι προϋπολογισμοί για τους ψηφιακούς γίγαντες και τα είδη πολυτελείας ενδέχεται να μην επηρεάζουν τους περισσότερους Καναδούς, αλλά τελικά, ο φορολογικός θα πρέπει να επικεντρωθεί στα πορτοφόλια μεσαίας τάξης.

Αρκετά. Ο μέσος Καναδάς πληρώνει όσο περισσότερο φόρο είναι και αναμένει από αυτούς να πληρώσουν περισσότερο, όπως σίγουρα θα, για τη χρηματοδότηση της φιλελεύθερης αστάθειας είναι προσβλητικό.

Υπάρχει επίσης μια οικονομική αντιστάθμιση. Τα χρήματα που επενδύονται σε κρατικά ομόλογα είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν για πιο παραγωγικές χρήσεις από τον ιδιωτικό τομέα. Ένας μεγάλος αριθμός ερευνών δείχνει ότι το αυξημένο χρέος μπορεί να καθυστερήσει την οικονομική ανάπτυξη.

Στον προϋπολογισμό της, η Freeland αναγνωρίζει ότι οι νέοι έχουν πληρώσει μια «βαριά τιμή» σε όλη την πανδημία. Συνεχίζοντας να ξοδεύει πέρα ​​από τους πόρους της κυβέρνησής του μετά την πανδημία, διασφαλίζει ότι οι σημερινοί νέοι θα πρέπει να πληρώσουν ξανά, όταν αυτοί οι λογαριασμοί οφείλονται.

Τα μεγάλα ζητήματα απέχουν πολύ από την επίλυση. Εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο NP Comment, NP Platformed – Remedy for Abolition Culture.