Δεν είναι συνηθισμένο να σκεφτόμαστε με όρους γκουρμέ και ελληνικού φαγητού, δεν ήταν μέχρι πρόσφατα, και ο William Dakris, ιδρυτής του Grecian Purveyor, ενός διαδικτυακού ελληνικού παντοπωλείου, σκοπεύει να το αλλάξει αυτό. Γιατί «ειδικεύεται στα ποιοτικά ελληνικά προϊόντα διατροφής».
«Εισάγουμε, διανέμουμε και προμηθεύουμε στους τελικούς χρήστες, τους καταναλωτές και τους λιανοπωλητές, συμπεριλαμβανομένων εστιατορίων, καφετεριών και προοπτικής χονδρικής».
Ο Ντάκρης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, ζει στην Αυστραλία για 12 χρόνια και βρίσκεται ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε «άλλα μέρη».
«Έχω ζήσει χρόνια εκτός Ελλάδας, στην Ελλάδα έχω ζήσει στην Αγγλία για πάνω από 13 χρόνια και τώρα στην Αυστραλία σχεδόν 12 χρόνια».
Άφησε μια προσοδοφόρα δουλειά στο brand marketing στο Ηνωμένο Βασίλειο για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Όπως πολλοί από τη γενιά του, είδε ευκαιρία μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας από το 2010 έως το 2016.
Η Dacres ανέλαβε το τρομακτικό έργο να ανατρέψει την άποψη ότι τα υψηλής ποιότητας ευρωπαϊκά φαγητά και ποτά είναι κονσέρβα των Ιταλών, Γάλλων και Ισπανών.
«Είναι ένας από τους λόγους που ξεκίνησα την εταιρεία, θέλω να εκπαιδεύσω τους ανθρώπους και να ανυψώσω το προφίλ της ελληνικής μάρκας από την οπτική της διατροφικής κουλτούρας, και αυτό κάνω καθημερινά».
Τα ποιοτικά ελληνικά προϊόντα διατροφής έχουν σημειώσει ισχυρή ώθηση τα τελευταία δέκα χρόνια, ειδικά στην περίοδο μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση στην Ελλάδα.
Νέοι αγροτικοί επιχειρηματίες, παραγωγοί τροφίμων και οινοποιών, ελαιουργοί, παραγωγοί ποτών και εστιάτορες έχουν εμβαθύνει στις ρίζες της χώρας για να αναδείξουν και να αναδείξουν τα ελληνικά προϊόντα τροφίμων και ποτών.
Ο Dacres επισημαίνει το ελαιόλαδο από τις βιολογικές φάρμες Σακελλαρόπουλου κοντά στη Σπάρτη Λακωνίας, το οποίο «εμφανίζεται πλέον σε πολλά εστιατόρια με αστέρι Michelin στην Ευρώπη». Είναι μέρος της πολιτιστικής, δημιουργικής και γαστρονομικής επανάστασης που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα μετά την οικονομική κρίση.
Ο Dakris έχει βάλει ως αποστολή του να παρέχει υψηλής ποιότητας ελληνικά προϊόντα τροφίμων και ποτών. «Είναι μέρος της δουλειάς μου, όχι μόνο του εαυτού μου. Άλλοι άνθρωποι στον κλάδο και στις ελληνικές κοινότητες στην Αυστραλία προσπαθούν να πετύχουν ακριβώς το ίδιο.
«Τα ελληνικά τρόφιμα και τα ελληνικά προϊόντα πρέπει να φαίνονται στο ίδιο επίπεδο ποιότητας με τα ιταλικά ή τα γαλλικά προϊόντα, αλλά σαφώς αυτό δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη, είναι ένα ταξίδι και μια συνεχής προσπάθεια».
«Προέρχομαι από ένα εταιρικό υπόβαθρο στο μάρκετινγκ και το branding. Αρχικά ξεκίνησα ως δημιουργικός διευθυντής, στη συνέχεια ολοκλήρωσα μεταπτυχιακό στο μάρκετινγκ και τη διοίκηση επιχειρήσεων.
Αντιπροσωπεύει τους πράσινους βλαστούς που αναδύονται από την οικονομικά κατεστραμμένη Ελλάδα – νέοι, επαγγελματίες, άρτιοι, πολύγλωσσοι, με βλέμμα στην ποιότητα.
Ήξερε ότι η Ελλάδα είχε κάποια ποιοτικά προϊόντα τροφίμων και ποτών, αλλά θα μπορούσαν να τα είχαν κάνει καλύτερα.
«Για παράδειγμα, το ελαιόλαδο Σακελλαρόπουλου θεωρείται ένα από τα καλύτερα ελαιόλαδα στον κόσμο, είναι σταθερά στην κορυφή των ιταλικών διαγωνισμών και πρόσφατα κέρδισε στο Μόντε Κάρλο, όπου ψηφίζουν οι βραβευμένοι με αστέρι Michelin σεφ».
Τα ελληνικά ελαιόλαδα «κατατάσσονται στην πρώτη θέση στον κόσμο – όλα τα εστιατόρια Michelin χρησιμοποιούν πλέον ελληνικό λάδι υψηλής ποιότητας», λέει ο Dakris.
Ανυπομονεί να εκπαιδεύσει τους καταναλωτές για την «αριστεία» του αυθεντικού ελληνικού φαγητού και τις «εξαιρετικές γεύσεις».
Ο Δάκρης επιλέγει τον καλύτερο μπακλαβά, ελληνικά κρασιά, απόσταγμα μάτσιχα και πολλά άλλα ως μέρος της γκάμας που χρησιμοποιεί.
«Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τους Αυστραλούς να ανακαλύψουν την αυθεντική ελληνική κουζίνα και τα εκλεκτά φαγητά και τα μαγειρικά συστατικά της και να απολαύσουν premium, αυθεντικά, υψηλής ποιότητας προϊόντα και λιχουδιές από όλη την Ελλάδα.
«Οι παραδοσιακοί Έλληνες τεχνίτες τροφίμων έχουν πάθος για τα φυσικά και βιολογικά προϊόντα και μοιράζονται τη φιλοσοφία και τις αξίες μας», λέει, μιλώντας με ενθουσιασμό για το «μοναδικό μέλι» που παράγει η Ελλάδα και για το πώς η βιολογική γεωργία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ψυχής.
Από πολλές απόψεις, η φύση της μετανάστευσης στην Αυστραλία, ιδιαίτερα από αγροτικές και φτωχές περιοχές της μεταπολεμικής Ελλάδας, σήμαινε ότι η αντίληψή μας για το ελληνικό φαγητό παρέμεινε απολιθωμένη και ποτέ δεν «σπρώχτηκε πέρα από το σουβλάκι».
Οι γονείς και οι παππούδες μας της εργατικής τάξης επίσης δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά ή ακόμη και να βρουν ποιοτικά ελληνικά προϊόντα διατροφής στην Αυστραλία τις δεκαετίες του 1950, του ’60 και του ’70.
Αναγνωρίζει την «τεράστια τάση των ελληνικών εστιατορίων που έχουν πάει το υπέροχο φαγητό σε άλλο επίπεδο – και πολλά από αυτά βρίσκονται στη Μελβούρνη».
«Γενικά, υπάρχει ανάπτυξη στην ελληνική διατροφική κουλτούρα και στο φαγητό γενικότερα, αλλά προχωρά αργά, είναι λίγο καλύτερα από ό,τι ήταν πριν, και υπάρχουν πολλά περιθώρια ανάπτυξης».
Το τυρί είναι ένας άλλος τομέας στον οποίο οι Γάλλοι, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί υπερτερούν των Ελλήνων, αλλά ο Dacres διαφωνεί.
«Υπάρχουν απίστευτα ελληνικά τυριά, υπάρχουν πολλά από την Ελλάδα, αλλά έρχονται εδώ στην Αυστραλία, αλλά δεν είναι διαθέσιμα στο ευρύ κοινό στην Αυστραλία».
Διηγείται πώς πήγε σε ένα ντελικατέσεν στο Marrickville και βρήκε ένα συγκεκριμένο τυρί που είπε ότι ήταν «καταπληκτικό» και ήξερα από πού προερχόταν.
Ο Ντάκρης επισημαίνει τις προσπάθειες «αδύναμου branding» της Ελλάδας.
«Η Ελλάδα δεν έχει πουλήσει ποτέ τον εαυτό της σε τρόφιμα στο επίπεδο των Ιταλών ή των Γάλλων και νομίζω ότι τώρα ανταγωνιζόμαστε εύκολα τους Ισπανούς, αλλά οι Ιταλοί και οι Γάλλοι έχουν αυτό το εμπορικό σήμα που δεν έχουμε φτάσει ακόμα».
Επαινεί την ελληνική κυβέρνηση για την «ανύψωση της επωνυμίας της Ελλάδας σε κάθε επίπεδο, στρατηγικά σε επίπεδο τροφίμων, πολιτισμού και τουρισμού».
«Η Ελλάδα έχει προχωρήσει τόσο γρήγορα τα τελευταία πέντε χρόνια, κάτι που είναι εξαιρετικό. Έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά».
Ο Dakris λέει ότι δεν υπήρχε κανείς στην Αυστραλία «που να κάνει ποιοτικά προϊόντα από την Ελλάδα διαθέσιμα σε κάθε Αυστραλό», οπότε το όραμά του είναι να προμηθεύει «όλη τη χώρα, θα αποστέλλουμε παντού».
Ο Dacres είναι περισσότερο επιμελητής παρά πωλητής τροφίμων. «Μερικά προϊόντα έχουν όμορφη συσκευασία και όταν τα δοκίμασα, έπρεπε να πω όχι γιατί το προϊόν μέσα σε αυτά τα όμορφα κουτιά δεν ήταν εξίσου καλό».
Λέει ότι η αγορά του στην Αυστραλία δεν είναι μόνο Ελληνοαυστραλοί, αλλά είναι μια διαφορετική και πολιτιστικά ξεχωριστή αγορά. Έως και το ένα τρίτο της διαδικτυακής αγοράς της είναι μη ελληνική. Τελικά, ο Δάκρης το βλέπει αυτό ως επιστροφή ή μάλλον αναγέννηση της ελληνικής κουζίνας πέρα από το σουβλάκι.
Ο William Dakris είναι κεντρικός στην πολιτιστική και γαστρονομική επανάσταση στην Ελλάδα ως μέρος ενός ευρύτερου κινήματος που αναζητά την ελευθερία από τις στερεότυπες έννοιες της ελληνικής κουζίνας. Δεν είναι απλώς ένας πωλητής τροφίμων. Είναι πρεσβευτής του πολιτισμού, υπέρμαχος της ποιότητας και πρωταθλητής της ελληνικής γαστρονομικής αναγέννησης.
να με γνωρίσεις Έλληνας χρηματοδότης.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”