Το Fortune, το τρίτο μυθιστόρημα της Αμάντα Σμιθ, διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1920 στο Τρινιντάντ και ξεκινά λεπτομερώς. Το σταθμευμένο φορτηγό ανήκει στον Έντι Γουέιντ και επέστρεψε πρόσφατα αφού εργάστηκε στα κοιτάσματα πετρελαίου του Τέξας. Αφού περίμενε μάταια να φτάσει ένα αυτοκίνητο, ο Έντι αρχίζει να περπατάει πίσω στην πόλη. Η ζέστη είναι αισθητή: «Τα τζιτζίκια χτυπούσαν και χτυπούσαν, ένας δυνατός, αφύσικος, μηχανικός ήχος, σαν να επρόκειτο να εκραγεί κάτι δυνατό».
Τίποτα δεν εκρήγνυται – προς το παρόν. Αντ ‘αυτού, ο Tito Fernandez, ένας πλούσιος επιχειρηματίας, αναλαμβάνει τον Eddie, σε μια εντελώς νέα μορφή, λέγοντας στον Eddie Tito για την επίσκεψή του στον Sonny Chatterjee, έναν άρρωστο ιδιοκτήτη εκμετάλλευσης κακάο. Οι καλλιέργειες λιγόστευαν, αλλά είναι γνωστό ότι η γη καθόταν σε μια περιουσία: το αργό πετρέλαιο “φαίνεται να μαζεύεται στους πρόποδες ενός δέντρου και να στριφογυρίζει στο δέρμα του ποταμού Γκούντινο….. Να τρέχει ελεύθερα σαν μέλι σε όλη τη διαδρομή. στην πόρτα του Σόνι ».
Οι σκηνές στις πρόβες, όπου οι άνδρες πηγαίνουν στη δουλειά περιμένοντας να σκοτωθούν, είναι το ίδιο έντονες και αγωνιώδεις με κάθε ταινία δράσης.
Ο Σόνι, ανησυχώντας για τα συντρίμμια από την εξερεύνηση, δεν θα αφήσει τις μεγάλες εταιρείες να τρυπήσουν, αλλά ο Έντι πιστεύει ότι μπορεί να του μιλήσει. Μαγεμένος από τον Έντι, ο Τίτο συμφωνεί να του δώσει τα χρήματα που χρειάζεται. Από εκείνη την πρώτη συνάντηση, οι δύο άνδρες έχουν δημιουργήσει μια συνεργασία που φαίνεται ασταμάτητη – μέχρι να επέμβει ξανά η τύχη, με τη μορφή της Άντα, της όμορφης, προβληματισμένης γυναίκας του Τίτο.
Η Σμιθ, του οποίου ο πατέρας είναι από το Σλίγκο, μεγάλωσε στο Τρινιντάντ και η ανάκλησή της στη φυσική ομορφιά του νησιού έγινε εκπληκτικά ζωντανή και πλούσια. Αλλά είναι εξίσου ισχυρό στις δυνάμεις που είναι έτοιμες να το καταστρέψουν. Οι σκηνές στο χώρο των προβών, όπου οι άνδρες πηγαίνουν στη δουλειά περιμένοντας να σκοτωθούν, είναι τόσο έντονες και αγωνιώδεις όσο κάθε ταινία δράσης. Εν τω μεταξύ, η φιλία μεταξύ ενός απομονωμένου Έντι και ενός πληγωμένου, μαλακού Τίτο αποδίδεται υπέροχα, κάνοντας την προδοσία του Έντι στον Τίτο με την Άντα ακόμη πιο συγκινητική.
Το μυθιστόρημα δεν κυβερνά: ο πλούτος είναι η απάντηση εδώ. Παρόλο που οι χαρακτήρες του καίγονται από πάθος, απληστία και απόγνωση, η ονειρική ποιότητα της πεζογραφίας του Σμιθ τους δίνει την αίσθηση των υπνοβατών, οι οποίοι τυφλά έλκονται από τον δικό τους χαμό. Αυτή η αναπόφευκτη αίσθηση της μοίρας συσσωρεύεται σιγά -σιγά σε όλο το μυθιστόρημα, δίνοντας μια συναρπαστική αναπαράσταση των αληθινών γεγονότων – την πυρκαγιά του θόλου του 1928 στην οποία σκοτώθηκαν 17 άνθρωποι – την ώθηση και τη δύναμη μιας ελληνικής τραγωδίας.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”