Πόσο σπάνιοι είναι βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη στον γαλαξία σε παρόμοιες τροχιές γύρω από αστέρια που μοιάζουν με τον Ήλιο; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα αποδείχθηκε εκπληκτικά δύσκολη.
Μπορεί να είναι ένα από τα πιο περίεργα πράγματα στο σύμπαν – εμείς.
Από τους χιλιάδες πλανήτες που επιβεβαιώθηκε ότι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άλλα αστέρια, δεν βρήκαμε τίποτα που να μοιάζει με τον πλανήτη μας. Άλλοι πλανήτες στο εύρος μεγεθών της Γης; Σίγουρα, σε μπουσέλ. Αλλά και να περιφέρεται γύρω από ένα αστέρι σαν τον Ήλιο μας, σε παρόμοια απόσταση; Μέχρι στιγμής είναι ένα μόνο παράδειγμα. που είναι κάτω από τα πόδια μας.
Ένα μεγάλο μέρος αυτού είναι πιθανό να είναι η τεχνική δυσκολία της εύρεσης ενός αδελφού πλανήτη. Τα τηλεσκόπια μας, στο διάστημα και στη Γη, βρίσκουν πλανήτες γύρω από άλλα αστέρια με δύο βασικούς τρόπους: ταλαντώσεις και σκιές.
Η μέθοδος «ταλάντωσης» ή η ακτινική ταχύτητα, παρακολουθεί την ακριβή κίνηση μπρος-πίσω καθώς οι πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά τραβούν το άστρο τους με αυτόν τον τρόπο, και μετά αυτό λόγω της βαρύτητας. Όσο μεγαλύτερο είναι το ρυμουλκό, τόσο πιο «βαρύς» είναι ο πλανήτης – δηλαδή τόσο μεγαλύτερη είναι η μάζα του.
Ενώ ψάχνουν για σκιές, τα τηλεσκόπια κυνηγιού πλανητών περιμένουν μια μικρή βουτιά στο φως των αστεριών καθώς ένας πλανήτης διασχίζει την όψη του άστρου του – μια διάβαση γνωστή ως «διέλευση». Όσο μεγαλύτερη είναι η πτώση, τόσο μεγαλύτερος είναι ο πλανήτης.
Και στις δύο περιπτώσεις, η ανίχνευση μεγάλων πλανητών είναι πολύ πιο εύκολη από την ανίχνευση μικρών. Κατά τη διέλευση, μικροί βραχώδεις πλανήτες περίπου στο μέγεθος της Γης εμφανίζονται καλύτεροι από τα πολύ μικρά αστέρια που είναι γνωστά ως κόκκινοι νάνοι. Κατά μία έννοια, ρίχνουν μεγαλύτερες σκιές που αναλογικά εμποδίζουν περισσότερο το φως ενός μικρού αστεριού, όπως μουσικά όργανα όπως NASAΤο διαστημικό τηλεσκόπιο TESS μπορεί να τα βρει πιο εύκολα. Ένα αστέρι στο μέγεθος του ήλιου δεν θα εξασθενίσει πολύ όταν περάσει ένας πλανήτης στο μέγεθος της Γης, καθιστώντας τη διέλευση του πιο δύσκολη την ανίχνευση.
Φωτογραφία του Apollo 11 Earth. Πίστωση: NASA Johnson Space Center
Υπάρχει ένα άλλο ανησυχητικό ζήτημα: ο χρόνος. Ένας πλανήτης που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι σε απόσταση από τον ήλιο θα χρειαζόταν περίπου 365 ημέρες για να κάνει μια περιστροφή – ακριβώς όπως το «έτος» του πλανήτη μας. Αλλά για να επιβεβαιώσετε μια τέτοια τροχιά, το τηλεσκόπιό σας θα πρέπει να κοιτάζει αυτό το αστέρι για, ας πούμε, 365 ημέρες, για να πιάσει μία διέλευση—και για να βεβαιωθείτε ότι είναι πραγματικά ένας πλανήτης, θα θέλετε να δείτε τουλάχιστον δύο ή τρεις από αυτούς . Σήματα διέλευσης.
Όλες αυτές οι δυσκολίες έχουν κάνει τέτοιους πλανήτες πέρα από τα σημερινά εργαλεία. Έχουμε βρει πολλούς μικρούς, βραχώδεις πλανήτες, αλλά σχεδόν όλοι τους περιφέρονται γύρω από τους κόκκινους νάνους αστέρες.
Στον γαλαξία μας, οι κόκκινοι νάνοι είναι πιο συνηθισμένοι από τα μεγάλα κίτρινα αστέρια όπως ο Ήλιος μας. Αυτό εξακολουθεί να αφήνει χώρο για δισεκατομμύρια αστέρια που μοιάζουν με τον Ήλιο, και πιθανώς έναν μεγάλο αριθμό κατοικήσιμων κόσμων στο μέγεθος της Γης που περιφέρονται γύρω τους.
Ή μήπως όχι.
Σπάνιο ή δύσκολο;
Το φαινομενικό παράξενο του οικιακού μας συστήματος δεν είναι προσγειωμένο. Η δική μας διάταξη – μικροί, βραχώδεις κόσμοι στις πλησιέστερες τροχιές, μεγάλοι αέριοι γίγαντες πιο μακριά – είναι επίσης κάτι που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα σε σχεδόν παράλληλα αλλού. Δεν είναι σαφές εάν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πραγματικά σπάνιες ή επειδή είναι τόσο δύσκολο να εντοπιστούν.
Ζεύς Χρειάζεται ένα ταξίδι γύρω από τον ήλιο κάθε 12 χρόνια. Αλλά οι πλανήτες τύπου Δία σε μεγάλες τροχιές είναι σχετικά σπάνιοι γύρω από άλλα αστέρια και αυτό θα μπορούσε να έχει σημασία. Οι θεωρητικοί λένε ότι ο Δίας μπορεί να άνοιξε το δρόμο για να γίνει η Γη ένας κατοικήσιμος κόσμος, κυριολεκτικά. Η έντονη βαρύτητα του γιγάντιου πλανήτη θα είχε θρυμματίσει μικροσκοπικά κομμάτια βράχου που διαφορετικά θα έσπασαν στη Γη, αποστειρώνοντάς τα ακριβώς όπως η ζωή ήταν στα σπάργανά της.
«Τα πλανητικά συστήματα που βρίσκουμε δεν μοιάζουν καθόλου με το δικό μας ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο Jesse Christiansen, ερευνητής στο Ινστιτούτο της NASA για την Επιστήμη των Εξωπλανητών. “Είναι σημαντικό ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι διαφορετικό; Δεν ξέρουμε ακόμα.”
Christiansen, που σπουδάζει εξωηλιακός πλανήτης Δημογραφία, δεν πιστεύει ότι η «Γη» θα είναι σπάνια, αλλά λέει ότι η επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με αυτό το ερώτημα είναι «διάσπαρτη παντού».
Οι επιστήμονες μας λένε ότι χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να προσδιοριστεί η συχνότητα των πλανητών παρόμοιων με τη Γη ως προς το μέγεθος και τις συνθήκες.
Τα μελλοντικά διαστημικά τηλεσκόπια θα μπορούσαν να εξετάσουν τις ατμόσφαιρες των μακρινών, βραχωδών κόσμων για σημάδια οξυγόνου, μεθανίου ή διοξειδίου του άνθρακα – με άλλα λόγια, μια ατμόσφαιρα που θυμίζει σπίτι.
Προς το παρόν, είμαστε ακόμα στο σκοτάδι. Πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη γύρω από αστέρια που μοιάζουν με τον Ήλιο μπορεί να είναι άφθονοι. Ή θα μπορούσαν να είναι οι πραγματικές εξωγήινες μπάλες του γαλαξία.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”