Ελλάδα είναι η λέξη | Εξεταστής Westmeath

Λοιπόν, η Ελλάδα είναι σίγουρα η λέξη που θα λάβει τις περισσότερες αναφορές όταν οι βαρέων βαρών της FAI συγκεντρωθούν αργότερα αυτόν τον μήνα, πιθανώς για να τερματίσουν την ανέμπνευστη βασιλεία του Stephen Kenny ως προπονητή της αντρικής ομάδας της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας.

Όποιο και αν είναι το ελάχιστο επίπεδο αποδοχής που μπορεί να υπήρχε ανάμεσα στα «κοστούμια» (και για να μην ξεχάσουν, τουλάχιστον το 40 τοις εκατό των φορεμάτων!) στο Abbotstown, τα αποτελέσματά μας εναντίον της Γαλλίας και της Ολλανδίας στο λεγόμενο «Group of Death» δεν ήταν καταστροφικές. (Αν και το τελικό αποτέλεσμα ήταν δύο ήττες πέρα ​​δώθε), η ήττα από μια αήττητη ελληνική ομάδα τόσο στην Αθήνα όσο και στο Δουβλίνο θα θεωρηθεί σίγουρα ως γέφυρα πολύ μακριά από τον CEO Jonathan Hill (του οποίου το προσωπικό σύνθημα είναι «τα πράγματα θα είναι διαφορετικά τώρα») είχαν ήδη απαξιωθεί σοβαρά) και άλλοι στην εξουσία.

Μια ήττα 1-0 από την Ολλανδία το περασμένο Σάββατο στο Άμστερνταμ ολοκλήρωσε μια πραγματικά άθλια εκστρατεία του Β’ Ομίλου. Εκτός από την αναμενόμενη συνολική ήττα 7-0 από μια τρομερή ομάδα του Γιβραλτάρ -οι Γάλλοι το διπλασίασαν σε μόλις ένα παιχνίδι πριν από τρεις νύχτες- η απόκτηση μηδέν βαθμών από τα άλλα έξι παιχνίδια είναι εντελώς απαράδεκτη. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι πετύχαμε μόνο δύο γκολ σε αυτά τα έξι παιχνίδια – συμπεριλαμβανομένου ενός πέναλτι – ειλικρινά, είναι πραγματικά καταθλιπτικό ανάγνωσμα.

Παρεμπιπτόντως, από τα νότια και τα ανατολικά της χώρας, σε μια περίεργη στιγμή «έκπληξη», δύο πρώην μέλη της Mullingar Athletic AFC (του συλλόγου που έχω πραγματικά την τιμή να συνίδρυσα) μου έστειλαν μήνυμα την ίδια στιγμή που παίζαμε ένα μικρή ομάδα μακριά, για να εκφράσω τη γνώμη μου. : “Double DDs (το αρχικό μας όνομα) θα νικήσουν το Γιβραλτάρ.” Και να σκεφτείς ότι αν οι γονείς μας είχαν μετακομίσει στο Γιβραλτάρ όταν ήμασταν παιδιά, θα μπορούσαμε να γίνουμε διεθνείς ποδοσφαιριστές!

Σοβαρά, γίνεται σταδιακά πιο δύσκολο να ακούς τις γεμάτες δικαιολογίες συνεντεύξεις του Kenny με τον Tony O’Donoghue και άλλους μετά την ήττα της ομάδας του. Άλλη μια φορά! Χωρίς αμφιβολία, ένας αξιοπρεπής και καλοπροαίρετος άνθρωπος, ήταν πολύ τυχερός που κατέκτησε τη δουλειά των ονείρων του χωρίς καμία διευθυντική εμπειρία στην Αγγλία στο βιογραφικό του, αλλά δεν κατάφερε να παράγει αποτελέσματα κατά τη διάρκεια τριάμισι ετών. Διάρκεια ενός έτους. Αυτός ο συγγραφέας δεν ένιωσε ποτέ ότι είχε το απαιτούμενο ιστορικό και οι διορισμένοι του έγιναν δεκτοί με παντελή έλλειψη ενθουσιασμού (για να δανειστώ μια λέξη από το μπερδεμένο αγγλικό λεξιλόγιο ενός από τους πολύ αξιόλογους προκατόχους του, του Τζιοβάνι Τραπατόνι).

Στην πραγματικότητα, συχνά αναπολώ την εποχή που ο Brian Kerr διορίστηκε Ιρλανδός προπονητής τον Ιανουάριο του 2003, παρακολουθώντας το You’re on Sky Sports, το οποίο άξιζε να το δει κανείς αργά τη νύχτα εκείνη την εποχή. Όταν ο οικοδεσπότης που φορούσε τιράντες, Rob McCaffrey, ανέφερε το όνομα του Kerr στον καλεσμένο του Rodney Marsh (ο οποίος αποσύρθηκε από την υποδοχή δύο χρόνια αργότερα για μια παρατήρηση εκτός υπολογιστή), ο πρώην σταρ της Αγγλίας είπε: «Δεν θα τον ήξερα από σαπούνι μπαρ.”

Ο Kerr ήταν, φυσικά, γνωστός και σεβαστός σε αυτά τα μέρη για την τεράστια επιτυχία του με τη χώρα του, αλλά σε περιστασιακές ευρωπαϊκές βραδιές με τον Dundalk, ο Kenny ήταν λιγότερο ελκυστικός καθώς κληρονόμησε την κορυφαία ποδοσφαιρική θέση της χώρας. Η φιλοδοξία του να «πασάρει όπως η Μπαρτσελόνα» ήταν αξιοθαύμαστη, αλλά μια ποικιλία συνηθισμένων επαγγελματιών δεν θα ξεπερνούσε ποτέ τον Φράνσις σε αυτόν τον κόσμο και χρειαζόταν μια πρακτική προσέγγιση για να πάρει πραγματικά τους βαθμούς πρόκρισης. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι τώρα βρισκόμαστε σε ένα τέλμα με τα ποδοσφαιρικά έθνη του «Μίκυ Μάους» της Ευρώπης και η αποτυχία να εξασφαλίσουμε μια θέση στα play off κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Όσο για έναν διάδοχο, αν υποθέσουμε ότι χρειάζεται, δεν είναι μια δουλειά που θα ήταν πραγματικά ελκυστική για πολλά ανώτερα στελέχη, δεδομένης της προφανούς έλλειψης ποιότητας αστέρων στην ομάδα. Πράγματι, από αυτή την άποψη, ο Nathan Collins, ο άνθρωπος που θεωρείται ο επόμενος πιθανός Paul McGrath/Mark Lawrenson στην άμυνα, έχει οπισθοδρομήσει αυτή την εκστρατεία. Αυτός ο συγγραφέας παραμένει επίσης ανένδοτος ότι ο Evan Ferguson, ο οποίος θεωρείται ο επόμενος πιθανός Frank Stapleton/Don Givens, εξακολουθεί να είναι απλώς μια συναρπαστική προοπτική, πολύ μακριά από το να είναι η πραγματική συμφωνία, παρόλο που είναι ακόμα έφηβος. Όσο για τον πιο σημαντικό χώρο της μεσαίας γραμμής; Δεν υπάρχει ακόμη ανώτερος διεθνής πλέι μέικερ ή στρατηγός της μεσαίας γραμμής στον ορίζοντα.

Και αν κάποιος άλλος τύπος Dennis O’Brien δεν προχωρήσει ως δωρητής, το ελκυστικό πακέτο ανταμοιβών θα είναι μεγάλο πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση δεν μπορούσε να απομακρυνθεί περισσότερο από τις μεθυστικές μέρες που ο Τζακ Τσάρλτον υπέγραψε για λίγα χρήματα για να πάρει περισσότερα από μια ομάδα γεμάτη ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και το όνομά του και μόνο ως ο θρυλικός νικητής του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 ήταν μια τεράστια βοήθεια στην εξασφάλιση αμέτρητων παικτών. Πόδι. Οι παίκτες του Granny Rule που ενίσχυσαν την ομάδα. Οι πρόσφατες αποβολές ποιοτικών παικτών όπως ο Declan Rice και ο Jack Grealish είναι σύμπτωμα της νέας νοοτροπίας «Θα παίξουμε για την Auerland μόνο αν είμαστε πραγματικά κολλημένοι» που επικρατεί μεταξύ εκείνων που πληρούν τις προϋποθέσεις μέσω γονέων και παππούδων.

Αργότερα απόψε, αυτός ο παθιασμένος και πιστός Ιρλανδός οπαδός για περισσότερες από πέντε δεκαετίες θα καθίσει στη συνηθισμένη μου θέση στο Aviva για να υποφέρει από φιλικά χωρίς νόημα εναντίον της Νέας Ζηλανδίας (μια χώρα όπου οποιοδήποτε άθλημα εκτός από το ράγκμπι είναι ενοχλητικό) και θα το σκεφτεί. κακός τρόπος. Τα όνειρά μου να επιστρέψω στη Γερμανία το επόμενο καλοκαίρι για να επαναλάβω τις οκτώ ένδοξες μέρες που περάσαμε εγώ και έξι άλλοι (ένας από τους οποίους δυστυχώς πέθανε) στο Euro 88 (όταν προκρίθηκαν μόνο οκτώ ομάδες) χάθηκαν. Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς, καθώς καθόμασταν περήφανοι στη Στουτγάρδη, το Αννόβερο και το Γκελζενκίρχεν τον Ιούνιο του 1988, ότι θα είχαμε πέσει τόσο πολύ στο ευρωπαϊκό τραπέζι 36 χρόνια αργότερα.

Ω ναι, νέος διευθυντής; Λοιπόν, ο μόνος δηλωμένος υποψήφιος είναι ο Gus Boyette, ο οποίος φυσικά επέβλεψε την προαναφερθείσα ανταγωνιστική ήττα στο τέλος της προεκλογικής εκστρατείας της Team Kenya το 2023. Ίσως η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι η λέξη!