Οι εμπειρίες και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι παλαιότερες γενιές Ελλήνων μεταναστών είναι κάτι που οι επόμενες γενιές δεν μπορούν να κατανοήσουν και μια παράδοση που ο God Jam πιστεύει ακράδαντα ότι πρέπει να διατηρηθεί.
Η Kate Jam, μια δημιουργός διαδικτυακού περιεχομένου, ξεκίνησε φέτος ένα ταξίδι για να συνδέσει τις ψηφιακές της ρίζες και να ασχοληθεί με μεγαλύτερους ελληνικής καταγωγής μετανάστες, δουλεύοντας σε μια διαδικτυακή σειρά με τίτλο «Greek Diaspora Stories».
Στη σειρά, που προβλήθηκε για το πρώτο εξάμηνο του έτους στις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων Instagram και TikTok, ο Jam πήρε συνεντεύξεις από μετανάστες παππούδες και γιαγιάδες, επιτρέποντάς τους να μοιραστούν τις ιστορίες τους για να δώσουν μια ματιά στην ιστορία τους και τη ζωή που πέρασαν. .
Ο Jam εξήγησε ότι η έμπνευση προήλθε από μια ξαφνική συνειδητοποίηση για τους δικούς του παππούδες και γιαγιάδες.
«Ήθελα να το κάνω γιατί παρακολουθώντας τους παππούδες μου κατάλαβα ότι δεν θα υπήρχε άλλη γενιά σαν αυτούς», είπε. Νέος Κόσμος.
«Αγαπώ πολύ τους παππούδες και τη γιαγιά μου και πάντα με ενδιαφέρει να ακούω για τη ζωή τους γιατί φαίνεται να επιστρέφουν στην πατρίδα τους για να ξεκινήσουν εκ νέου και να ξεφύγουν από τη φτώχεια».
Η περιέργειά του κέντρισε και έκανε ένα βήμα πέρα από την οικογένειά του για να εξερευνήσει τις ευρύτερες εμπειρίες άλλων ιστοριών από ηλικιωμένους Έλληνες μετανάστες, που έδειχναν συνολικά 16 παππούδες και γιαγιάδες.
Σημείωσε τη χαρά της που έβλεπε πόσο πρόθυμοι ήταν οι άνθρωποι να ανοιχτούν και να μοιραστούν τις ιστορίες τους μαζί της.
«Ήταν πολύ ωραία η αλληλεπίδραση με όλους, και φυσικά όλοι μου πρόσφεραν έναν ελληνικό καφέ και ένας Γιάγια μου έδωσε το μεγαλύτερο παστίσιο που είχα ποτέ», είπε ο Jam.
Ο δημιουργός περιεχομένου περιέγραψε πώς γνώρισε έναν Πόντιο Έλληνα Yiaia μέσω αυτής της σειράς.
“Οι ιστορίες της για το τι πέρασε εκείνη και η οικογένειά της ήταν τόσο καταστροφικές – δεν ήξερα πολλά για την κοινότητα Bondi, οπότε ήταν πραγματικά ενδιαφέρον (και λυπηρό) να ακούω για τη ζωή τους”, είπε ο Jam.
Ο Jam συγκέντρωσε πάνω από 3000 $ για να ξεκινήσει το έργο, πήρε άδεια από τη δουλειά για να το κάνει και ήταν απόλυτα ενθουσιασμένος τόσο με την προσωπική του εμπειρία που εργάστηκε σε αυτό όσο και με την υποδοχή του.
«Ήταν τόσο θετικό, τόσα πολλά υπέροχα μηνύματα και σχόλια από ανθρώπους που έχασαν έναν παππού και γιαγιά και πολύ συγκινητικό και αναπολώντας τις ιστορίες των δικών τους παππούδων».
Τόνισε ότι τέτοιες προσπάθειες είναι σημαντικές γιατί αυτά τα μέλη της ελληνικής διασποράς της Αυστραλίας βρίσκονται «στο τελευταίο τους κεφάλαιο» και αποτελούν σημαντικό (και μερικές φορές ξεχασμένο) μέρος της ιστορίας της μετανάστευσης.
«Ακόμα κι αν κάποιοι από αυτούς δεν το θέλουν, πρέπει να σεβαστούμε και να αναγνωρίσουμε τις συνεισφορές που έχουν κάνει και τις οικογένειες που άφησαν πίσω τους, ώστε να μπορούν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό τους».
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”