Εορτασμός της έκρηξης του όρους St. Helens | Γη

Σήμερα στην επιστήμηΣτις 18 Μαΐου 1980, το όρος St. Helens γνώρισε μια καταστροφική και θανατηφόρα έκρηξη, προκαλώντας τη μεγαλύτερη κατολίσθηση που καταγράφηκε ποτέ. Νωρίτερα μέσα στο έτος, χιλιάδες μικροί σεισμοί, αναπνοή ατμού, και μια αυξανόμενη διόγκωση εξέχουσα 450 πόδια (140 μέτρα) έδειξαν ότι το μάγμα αυξάνεται στο ηφαίστειο. Στη συνέχεια, στις 8:32 π.μ. τοπική ώρα πριν από 41 χρόνια, ένας σεισμός μεγέθους 5,1 μεγέθους συγκλόνισε το βουνό, πυροδοτώντας μια τεράστια κατολισθήσεις και πλευρική έκρηξη που κατέρρευσε τη βόρεια όψη του ηφαιστείου. Το ζεστό, συμπιεσμένο μάγμα ξέσπασε, και το λοφίο τέφρας έφτασε τα 80.000 πόδια (15 μίλια, 24 χλμ.), Πριν καλύψει τη γύρω περιοχή. Γεωλόγος USGS Περιγράφεται Η καταστροφική έκρηξη:

Κατέστρεψε εντελώς μια περιοχή 230 τετραγωνικών μιλίων σε πέντε έως εννέα λεπτά. Βασικά σκότωσε τα πάντα μέσα σε αυτήν την περιοχή.

Πενήντα επτά άτομα, συμπεριλαμβανομένου ενός ηφαιστειολόγου Ντέιβιντ Α. Τζόνστον Και φωτορεπόρτερ Κόκκινο Μπλάκμπερν, Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της έκρηξης στις 18 Μαΐου 1980 στο όρος St. Helens. ο Παρατηρητήριο Johnston Ridge Στο Toutle της Ουάσιγκτον, πήρε το όνομά του από τον ύστερο ηφαιστειολόγο. Από τις 10 Μαΐου 2021, ενώ το ίδιο το παρατηρητήριο είναι κλειστό χωρίς καθορισμένη ημερομηνία έναρξης, η πλατεία πίσω από το κτίριο με υπέροχη θέα στον κρατήρα και την έκρηξη είναι ανοιχτή.

απόσταση: Το όρος St. Helens φωτογραφήθηκε δύο χρόνια μετά την έκρηξη του 1980. Φωτογραφία μέσω Lynn Topinka / USGS.

Το πυκνό δάσος που κάλυψε τις πλαγιές του ηφαιστείου μετατράπηκε σε στάχτη σε μια περιοχή γνωστή ως εσωτερική ζώνη έκρηξης, η οποία εκτείνεται περίπου 6,2 μίλια (10 χλμ.) Από τη σύνοδο κορυφής. Δέντρα μακριά από την εσωτερική περιοχή έκρηξης υπέστησαν επίσης ζημιές από την έντονη ζέστη. Η συνολική έκταση της κατεστραμμένης δασικής περιοχής είναι γνωστή ως ζώνη ανατινάξεων. Τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η περιοχή αργά ανακάμπτει με τη ζωή.

Αυτή η εναέρια φωτογραφία μιας ανατίναξης ξυλείας τραβήχτηκε στις 8 Ιουνίου 1980, αφού ισοπεδώθηκε από την έκρηξη του Mount St. Helens. Εικόνα μέσω USGS / Geoengineer.org.

Λάχαρ – Ροές λάσπης που μεταφέρουν συντρίμμια από ηφαιστειακές εκρήξεις – σχηματίζονται γρήγορα από λιώσιμο πάγου και χιονιού στις πλευρές του όρους St. Helens. Οι μαζικές κατολισθήσεις που σημειώθηκαν κατά την έκρηξη του 1980 προκάλεσαν σπίτια, δρόμους και γέφυρες σε γειτονικές κοινότητες.

σωματίδιο Λάχαρ Σκούπισε ξυλεία, φορτηγά και τυχόν συντρίμμια καθ ‘οδόν μαζί της κάτω από την πλαγιά του όρους St. Helens στις 18 Μαΐου 1980. Εικόνα μέσω D. Olson / Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου.

Σήμερα το όρος St. Helens είναι 8.363 πόδια (2.550 μέτρα). Στρατοβολκάνο Βρίσκεται στην κομητεία Skamania της Ουάσινγκτον, περίπου 1.300 πόδια (400 μ.) Μικρότερα από ό, τι πριν από την έκρηξη του 1980. Είναι το πιο ενεργό ηφαίστειο στην περιοχή Cascade, που εκτείνεται κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής. Η σειρά Cascade είναι μέρος του Ειρηνικός δακτύλιος φωτιάς. Το όρος St. Helens θεωρείται ακόμα ένα από τα Τα πιο επικίνδυνα ηφαίστεια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Από το 1980, το όρος St. Helens συνέχισε να βιώνει περιοδικούς σεισμούς και ηφαιστειακές εκρήξεις, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό με το 1980. Παρατηρητήριο Ηφαιστείου Cascades Συνεχής παρακολούθηση της δραστηριότητας στο όρος St. Έλενς.

Μια εικόνα του όρους St. Helens που τραβήχτηκε κατά την έκρηξη του ηφαιστείου στις 18 Μαΐου 1980. Φωτογραφία μέσω Amman / Coombs / Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου.

Κατώτατη γραμμή: Το ηφαίστειο Mount St. Helens εξερράγη σε καταστροφικό ατύχημα στις 18 Μαΐου 1980, σκοτώνοντας 57 άτομα και αλλάζοντας δραματικά το τοπίο.

Δείτε περισσότερα βίντεο για την έκρηξη του Mount St. Helens

Η Μάγκμα ανεβαίνει μέσα στο όρος St. Helens, αλλά δεν αναμένεται ηφαιστειακή έκρηξη

Θέα από το διάστημα: Ανάκτηση ζωής Mount St. Helens

Τι είναι το δαχτυλίδι της φωτιάς;