Πριν από δύο χρόνια, είχα μια απόφαση να πάρω.
Έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε δύο πράγματα – και τα δύο ήταν πραγματικά ελκυστικά για μένα.
Από τη μία πλευρά, είχα την προσφορά να παίξω επαγγελματικό μπάσκετ στο σπίτι με την Alba Berlin. Ήξερα ότι αν έκανα αυτήν την επιλογή θα ήμουν ευτυχισμένος. Το επαγγελματικό παιχνίδι στη γερμανική Μπουντεσλίγκα είναι μεγάλη τιμή. Και έζησα μια όμορφη ζωή στη Γερμανία. Σίγουρα ήταν μια άνετη επιλογή.
Από την άλλη πλευρά, είχα μια προσφορά να παίξω κολέγια στο Ann Arbor. Φυσικά, ο αδερφός μου Mo μου έδωσε χρήσιμες συμβουλές για αυτήν την επιλογή. Και είχα καλές συζητήσεις με τον προπονητή Χάουαρντ και το πλήρωμά του. Αλλά ακόμα … στο κολέγιο των ΗΠΑ, αυτό ήταν βασικά ένα μυστήριο. Σημαίνει να ταξιδεύεις στα μισά του κόσμου, να ζεις μόνος, σε μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα – σε αντίθεση με μια άνετη επιλογή. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να κάνω ένα άλμα πίστης.
Και μετά από μήνες να το σκεφτώ μπρος-πίσω (και ενάντια στις συμβουλές και τις προσδοκίες σχεδόν όλων στο σπίτι), αυτό έκανα. Όχι επειδή το έκανε ο Mo – αλλά επειδή ήθελα να το κάνω με τον τρόπο μου. Έχετε κάνει ένα άλμα στην πίστη.
Αποφάσισα να εγγραφώ στο Μίσιγκαν.
Είναι η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει ποτέ.
Και τώρα, δύο χρόνια αργότερα, παίρνω μια άλλη απόφαση.
Αποφασίσατε να συμμετάσχετε στο Πρόχειρο NBA 2021.
Θα είμαι ειλικρινής … Έχω σίγουρα πολλά συναισθήματα γι ‘αυτό. Είμαι αισιόδοξος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο – γιατί το να παίζω στο NBA ήταν το μεγάλο όνειρό μου. Είναι κάτι για το οποίο εργάζομαι σκληρά. Και αφού μίλησα με τον προπονητή και την οικογένειά μου, κατάλαβα ότι ήταν κάτι για το οποίο ήμουν έτοιμος. Από την οπτική γωνία του μπάσκετ, αυτό είναι το βήμα που πρέπει να κάνω τώρα. (Επιπλέον, εννοώ, αν ο Mo μπορούσε να παίξει στο πρωτάθλημα – προφανώς θα έπαιρνε κανέναν.)
Αλλά ήταν ακόμα μια σκληρή απόφαση.
Και νομίζω ότι ήταν δύσκολο για μένα για έναν μόνο λόγο: εγώ η αγάπη Μίτσιγκαν.
Ω, φίλε … Μου άρεσε πολύ να είμαι μέρος αυτού του πράγμα στο Μίσιγκαν με όλους σας.
Γι ‘αυτό ήθελα να γράψω αυτό το γράμμα. Δεν ήθελα να κάνω ένα γρήγορο πράγμα «να σε δω αργότερα». Θα ήθελα να πω ευχαριστώ, για την ώρα της ζωής μου.
Ένα από τα πράγματα για τα οποία είμαι πραγματικά περήφανος για την καριέρα μου στο κολέγιο είναι πώς δείξαμε στους ανθρώπους ότι το μπάσκετ στο Μίσιγκαν είναι εδώ για να μείνει. Αφού έφυγε ο προπονητής Beilin, υπήρχαν πολλοί σκεπτικιστές. Ο κόσμος αναρωτιόταν αν ο Μίσιγκαν ήταν στα πρόθυρα της υποχώρησης. Νιώθω σαν τον προπονητή Χάουαρντ και τους κτηνιάτρους μας, όπως ο Xavier, μας έχουν κλειδώσει σε αυτήν τη νοοτροπία όπου δεν πρόκειται να το αφήσουμε να συμβεί. Έγινε περισσότερο σαν αποστολή: Όχι μόνο αρνούμαστε να συγκρατήσουμε – αλλά πραγματικά θα προωθούσαμε τα πράγματα προς τα εμπρός.
Και νιώθω σαν να συνεχίζουμε να φτιάχνουμε αυτές τις φράσεις καθώς παίζαμε. Όπως, ξεκινώντας τη βασιλεία του προπονητή Χάουαρντ με ένα σερί επτά παιχνιδιών, αυτό ήταν μια δήλωση. Αυτό ήταν ένα μανιφέστο για τη νίκη των Big Ten στο δεύτερο έτος. Κερδίζοντας τον # 1 σπόρο για πρώτη φορά από το Fab Five, ήταν ένα πέρασμα. Ξέρω ότι ήμουν μόνο για δύο σεζόν, αλλά ελπίζω ότι όλοι θα θεωρήσετε αυτό το μέρος αυτής της κληρονομιάς. Για να πούμε στον κόσμο ότι τα κολάρα του Μίτσιγκαν δεν πηγαίνουν πουθενά.
Σε προσωπικό επίπεδο, είμαι πραγματικά περήφανος για το πόσο προχώρησα τα τελευταία δύο χρόνια. Εκεί έξω, νιώθω σαν να γίνω ενήλικας – έμαθα να φροντίζω τον εαυτό μου, ξέρετε τι εννοώ; (Επίσης, τώρα μπορώ να μεγαλώσω γενειάδα. Εκπληκτική επιμονή.) Και στο γήπεδο, νομίζω ότι είμαι απλώς ένας πιο εκλεπτυσμένος παίκτης από ό, τι ήμουν όταν έφτασα για πρώτη φορά στο Μίσιγκαν. Γνωρίζω ότι το τρέχον NBA έχει να κάνει με την ποικιλομορφία, παιδιά που μπορούν να επιδείξουν δεξιότητες που μοιάζουν με φρουρά, ενώ έχουν ένα μέγεθος σαν έναν μπροστινό. Και σίγουρα πιστεύω ότι αναπτύσσω αυτό το είδος παιχνιδιού.
Ταυτόχρονα, θα είμαι πάντα ο χειρότερος κριτικός μου – γνωρίζοντας ότι έχω πολλά να δουλέψω και να βελτιωθώ αν θέλω ποτέ να επιτύχω τους στόχους μου. Ξέρω ότι πρέπει να συνεχίσω να πιέζομαι στα όρια. Αλλά τέτοιου είδους προκλήσεις … Ζω για αυτούς. Ποτέ δεν θέλω να νιώθω καλά για τη θέση μου.
Πριν το τελειώσω, πρέπει να σας ευχαριστήσω.
Πρέπει να ευχαριστήσω τον προπονητή Χάουαρντ και όλους όσοι συμμετείχαν στο Μίσιγκαν Μπάσκετ. Ο προπονητής είναι απλώς ένας ειδικός φίλος – και από τη στιγμή που ήρθε να εξερευνήσει (σε αυτό το τουρνουά στην Ελλάδα), ήταν υπέροχο να τον γνωρίσετε. Μου έδωσε την καλύτερη εκπαίδευση μπάσκετ που θα μπορούσα να ζητήσω … αλλά ταυτόχρονα, δεν έβαλε ποτέ την εκπαίδευσή μου ως παίκτης πριν με φροντίσει ως άτομο. Το πρόγραμμα είναι σε ασφαλή χέρια.
Τότε πρέπει να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου. Οι περισσότεροι από εσάς πιθανώς το γνωρίζετε ήδη, αλλά η σεζόν μου τελείωσε με μια πολύ κακή νότα. Και φίλε, δεν πρόκειται να ψέψω – ήταν δύσκολο δύο εβδομάδες μετά από αυτό. Ποναει πολυ. Όχι μόνο γιατί πονάει να χάσω, και είμαι τόσο ανταγωνιστής, αλλά και επειδή ένιωσα ότι απογοητεύτηκα όλους. Πάνω απ ‘όλα τους ηλικιωμένους μας. Ένα σουτ μου έχασε … και η καριέρα τους στο Μίσιγκαν τελείωσε, ακριβώς έτσι. Ήμουν πολύ σκληρός για τον εαυτό μου για αυτό. Αλλά τα παιδιά με υποστήριζαν πολύ – με υποστήριξαν σαν αληθινά αδέλφια. Θα είναι τα αδέρφια μου για τη ζωή.
Και τέλος πρέπει να ευχαριστήσω ολόκληρη την οικογένεια του Μίσιγκαν.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η “οικογένεια” είναι απλώς μια λέξη που γίνεται υπερβολική χρήση, ειδικά γύρω από ομάδες, σχολεία και τέτοια πράγματα. Αλλά ειλικρινά πώς νιώθω για τον χρόνο μου εδώ. Αισθάνομαι ότι έχω βρει κάποιο είδος δεύτερης οικογένειας – μια οικογένεια γεμάτη με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους και θα είμαι μέρος ακόμη και μετά την αναχώρησή μου.
Δυστυχώς, τώρα είναι η ώρα. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την Ann Arbor και να αναλάβω αυτήν την ολοκαίνουργια πρόκληση στο NBA.
Δεν ξέρω τι ισχύει για μένα εκεί το μέλλον … αλλά είμαι ενθουσιασμένος που το ανακαλύπτω. Και αυτό όπως είπα – σίγουρα θα ξέρω ένα πράγμα: Είμαι περήφανος που μπορώ να αποκαλώ τον εαυτό μου Michigan Wolverine.
Σας εκτιμώ όλους.
Πήγαινε για πάντα μπλε.
Φραντς
