Το πολυπόθητο και αξιολάτρευτο περιοδικό που απεικονίζεται στο μυθιστόρημα The Devil Wears Prada είναι γνωστό ότι είναι ένα πολύ καλυμμένο περιοδικό μόδας, με τη συγγραφέα Lauren Weisberger να υπηρετεί για λίγο ως βοηθός της μακροχρόνιας εκδότριας Anna Wintour. Η ταινία που διασκευάστηκε από το βιβλίο του Weisberger του 2006 κέρδισε 326 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως σε μεγάλο βαθμό λόγω της ηδονοβλεψίας της: το κοινό μπορεί να βυθιστεί στην υπεραφθονία και τον ελιτισμό της Βίβλου σε μεγάλη κλίμακα χωρίς να αναφερθεί στην πραγματικότητα στη Miranda Priestly, η οποία υποδύεται τον χαρακτήρα Wintour- esque και υποβιβάζει το προσωπικό με ένα μυτερό βλέμμα.
Στην πραγματικότητα, η ταινία που φτιάχτηκε δουλεύοντας υπό την παγωμένη μοντέρ Μέριλ Στριπ φαίνεται επώδυνη και σαγηνευτική ταυτόχρονα. Το να βλέπεις τον Άντι να υποφέρει την Αν Χάθαγουεϊ σε αυτή την κολασμένη βοήθεια ήταν λίγο λιγότερο ικανοποιητικό από το να τη βλέπεις να πετυχαίνει. «Αν το μυθιστόρημα της Βάισμπεργκερ εστιάζει με εμμονή σε κάθε αιχμηρή λέξη και δολοφονικό βλέμμα που ρίχνει το αφεντικό της, η μοχθηρή Dragon Lady, τότε η ταινία μας ενημερώνει τι την κρατά εκεί», έγραψε η Karina Chukano στην κριτική της ταινίας The Times.
ένα Πολλά Έχει αλλάξει με τα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του “Prada”: Τα παλιά περιοδικά έχουν σταματήσει να εκτυπώνουν προβλήματα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διευκολύνει τη φύλαξη των πυλών της βιομηχανίας της μόδας, οι υβριστές αρχηγοί εκτίθενται και απολύονται τακτικά, ακόμη και ανώτεροι συντάκτες φορούν άσχημα αθλητικά παπούτσια στη δουλειά . Παραγωγοί του Broadway του μιούζικαλ “Prada” Υπόσχεση για παράδοση «Μια ενημερωμένη εκδοχή της πολυαγαπημένης ιστορίας… για να αντικατοπτρίζει τις πολιτιστικές και κοινωνικές αλλαγές που έχουν συμβεί [since] Επαναπροσδιορίζοντας τον κόσμο της μόδας».
Αν και η παγκόσμια πρεμιέρα στο Σικάγο δεν ασχολείται με τα βήματα της βιομηχανίας προς τη φυλετική ένταξη ή τη διαφορετικότητα του σώματος, παλεύει με τον κόσμο μας Εξέλιξη στάσεων απέναντι στον εργασιακό χώρο. Εν μέσω του θανάτου του «Boss Girl» και της συνεχιζόμενης μεγάλης παραίτησης, φωτογράφιση μουσικών Αλλάζει η στάση των ανθρώπων απέναντι στη δουλειά τους Τυχαίνει να είναι ακριβώς στην τάση. Προηγουμένως, λάμποντας στην οθόνη και ενώνοντας την κοινωνία, η τοξική δέσμευση στο The Office καταδικάστηκε ανοιχτά στο σκηνικό του 2022.
Taylor Iman Jones, αριστερά, Javier Muñoz, Beth Levell και το καστ του “The Devil Wears Prada, The Musical”.
(Joan Marcos)
Με μουσική του Elton John, στίχους της Shaina Taub και ένα βιβλίο της Kate Wetherhead, αυτή η μουσική προσαρμογή είναι πολύ πιστή στην αγαπημένη ταινία, αλλά το σκηνικό της ιστορίας έχει αναθεωρηθεί πλήρως και οριστεί πιο ξεκάθαρα. Παίζει ο Taylor Iman JonesΟ Andy – που στο παρελθόν έγραψε στο βιβλίο ως Ivy Leaguer και εμφανίστηκε στην οθόνη ως απόφοιτος Northwestern – είναι τώρα εξαιρετικός απόφοιτος του UNC Chapel Hill, ο οποίος έχει κερδίσει υποτροφίες, κύρους βραβεία συγγραφής και ονειρεύεται να γίνει δοκιμιογράφος βραβευμένος με Πούλιτζερ .
Αφού απορρίφθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης της Νέας Υόρκης, ο Andy έλαβε κλήση από τον όμιλο μέσων ενημέρωσης Elias Clark για συνέντευξη το συντομότερο δυνατό. Υποθέτει ότι η θέση είναι με το επώνυμο των ονείρων της, Κάτοικος Πόλης. Η εξουθενωμένη εκπρόσωπος HR ξεχνά να αναφέρει ότι βρίσκεται στο Runway, το οποίο η Andy εμφανίστηκε μόνο στην αίθουσα αναμονής του γυναικολόγου της.
Η Miranda (Beth Level) την περιέγραψε ως «φεμινίστρια τύπου A Gen Z» που προτιμά να γράφει για έναν «φιλελεύθερο θάλαμο ηχούς». Ο Άντι, με χρέη φοιτητικού δανείου και ανεξόφλητο ενοίκιο, καθησυχάζει τη Μιράντα ότι «η φωνή μου μπορεί να περιμένει» και επαινεί την εξυπνάδα και την εργασιακή της ηθική για τη δουλειά.
Στη συνέχεια, η Έμιλι (Μέγκαν Μασάκο Χάλεϊ), η αφοσιωμένη πρώτη βοηθός της Μιράντα και το αφεντικό της Μιράντα, λέει στον Άντι ότι η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής δεν είναι τίποτα: «Τρώγε, κοιμήσου και αναπνέεις, εκτός από το να μην κοιμάσαι ή να τρως», τραγουδάει. «Είναι όλα ζωή ή θάνατος, η μέρα σου δεν τελειώνει ποτέ».
Η Megan Masako Haley και ο Taylor Iman Jones στο “The Devil Wears Prada, The Musical”.
(Joan Marcos)
Σε αντίθεση με τις εταιρείες πολυμέσων της πρώιμης εποχής της, η μητρική εταιρεία του Runway μόλις και μετά βίας ξεσπά το 2022, χάρη στη μείωση της διανομής και τα χαμένα διαφημιστικά έσοδα. Και ενώ το Runway είναι λίγο μαύρο, εξακολουθεί να είναι πολύ ακριβό και η Miranda δέχεται πιέσεις από το διοικητικό συμβούλιο να μειώσει το κόστος. (Ένα στέλεχος ανέφερε ένα εξαψήφιο reshoot, που τον έκανε να γελάσει στην οθόνη, είναι τώρα μια επίπληξη.)
Η αλλαγή της θέσης του Runway με αυτόν τον τρόπο είναι το κλειδί: Όταν το περιοδικό ήταν μια κερδοφόρα αγελάδα, η κακόβουλη φιλοδοξία και η συνεχής κούραση φαινόταν να είναι τα μέσα για την επιτυχία. Όμως, ενόψει της μείωσης των κερδών και της θέσης, αυτές οι εκμεταλλευτικές στρατηγικές μπορούν να αποδώσουν ως κακή διαχείριση των πόρων.
Ωστόσο, η Άντι ορκίζεται να πιέσει τον εαυτό της και να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά, και η Μιράντα σύντομα εντυπωσιάζεται τόσο πολύ που συνοδεύει το αφεντικό της στο Παρίσι για την Εβδομάδα Μόδας. Στην πραγματικότητα, η Andy είναι πολύ περήφανη για τον εαυτό της (ακόμα κι αν ο φίλος και η κοπέλα της δεν είναι) και εκφράζει την αυτοικανοποίησή της στην οθόνη μόνο μέσα από τα γαλήνια χαμόγελα της Hathaway.
«Είναι κάτι περισσότερο από την γκαρνταρόμπα μου, ντυνόμουν», τραγουδά με ένα εντυπωσιακό χοροκεντρικό νούμερο, με αρκετές αλλαγές κοστουμιών. «Δείτε με λοιπόν να λάμπω, όσο πιο μακριά από τη ζώνη άνεσής μου».
Ο Javier Muñoz και το συνεργείο του “The Devil Wears Prada, The Musical”.
(Joan Marcos)
Ωστόσο, η πονηρή προδοσία της Μιράντα εναντίον του δημιουργικού διευθυντή Nigel (Javier Muñoz) οδηγεί τελικά τον Andy να εγκαταλείψει το Runway. Στην ταινία, ο Άντι παίρνει αυτή την ενάρετη απόφαση χωρίς πολλές εξηγήσεις. “Δεν αισθάνεται αρκετά νικηφόρος.” Ο Chucano έγραψε:
Στη σκηνή, κάνετε μια επιλογή μέσω των σημερινών κυμαινόμενων εργασιακών αξιών στη ζωή ενός ατόμου: ο τίτλος εργασίας ενός ατόμου δεν είναι η απόλυτη ταυτότητα ή ένα βαρόμετρο εγγενούς αυτοεκτίμησης και η ακεραιότητα δεν πρέπει να διακυβεύεται σε έναν ιστορικό οργανισμό. Η εταιρική κλίμακα μπορεί να μην αξίζει να θυσιάσετε την ψυχική υγεία ή τη γενική ευημερία.
«Ώρα να γράψω μια ιστορία για το πώς μπορώ να νιώσω επιτέλους στη ζωή μου / Χωρίς πώληση της ψυχής μου, χωρίς πνευματικές απώλειες, χωρίς τροχό χάμστερ», τραγουδά. «Τι θα γινόταν αν πραγματικά επέτρεπα στον εαυτό μου, για μια φορά, να πιστέψει/Ότι αυτό που είμαι σημαίνει περισσότερα από το πόσα πετυχαίνω;» Αυτά είναι τα ερωτήματα που πολλοί εργαζόμενοι παντού θέτουν στον εαυτό τους πιο ειλικρινά από την έναρξη της πανδημίας, η οποία καθυστέρησε την παγκόσμια πρεμιέρα του Prada κατά δύο χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι έχουν εξερευνηθεί μόνο μέσω λίγων στίχων, τέτοιες στιγμές βαθύς εσωτερικού καθιστούν την ενημερωμένη προσαρμογή επίκαιρη όσο ποτέ. Θα ήταν πιο αποτελεσματικό εάν αυτά τα θέματα διερευνούνταν πλήρως, καθώς αυτές οι σκηνές απλώς ξύνουν την επιφάνεια των συνεχιζόμενων συζητήσεων για την εργασία μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η Anne Hathaway και η Meryl Streep στο «The Devil Wears Prada».
(Barry Witcher/20th Century Fox)
Το θεατρικό σκηνικό, σε σκηνοθεσία Anna de Shapiro, είναι σαφώς ποικιλόμορφο, αλλά ορισμένοι κριτικοί απογοητεύτηκαν που περισσότερα θέματα της πραγματικής ζωής δεν αντιμετωπίστηκαν άμεσα: αναγνωρίζει ότι όλοι οι κακοποιημένοι από τη Miranda, η οποία είναι λευκή, είναι έγχρωμοι». Επιθεώρηση New York Times. Ο Andy ξαναγράφτηκε ειδικά ως μαύρος χαρακτήρας, ωστόσο αυτό το γεγονός έμεινε παραδόξως αγνώριστο μετά τις πρώτες σκηνές της παράστασης.
Άλλοι κριτικοί ήταν τρομοκρατημένοι από αυτό που βίωσε στη σκηνή: «Η γοητεία της ταινίας βασιζόταν σε δύο βασικές ανθρώπινες απολαύσεις: να βλέπεις υπέροχους ανθρώπους να επιδεικνύουν εκπληκτική ενδυματολογική τέχνη και να βλέπεις ανθρώπους να συμπεριφέρονται τόσο άσχημα με τρόπους που οι θεατές δεν θα τολμούσαν ποτέ». Κριτική του Chicago Tribune. «Δεν ήταν καθόλου για να μάθουν ηθικά μαθήματα». Καθώς η προσαρμογή προσαρμόζεται περαιτέρω για μελλοντικές σειρές, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν θα γίνει πιο ειλικρινής ή μια απόδραση από την πραγματικότητα. Το να κυνηγήσετε τις δύο γωνίες απλώς θα αναιρέσει και τις δύο, μπερδεύοντας τους θεατές περισσότερο παρά τους ψυχαγωγεί.
Οι μακροχρόνιοι θαυμαστές της ταινίας θα μάθουν τις μικρές λεπτομέρειες που επιμελήθηκαν κατά τη διάρκεια του μιούζικαλ: το ορθογραφικό snafu του Andy’s Dolce & Gabbana είναι τώρα το λάθος της Donatella Versace και τα παπούτσια Chanel που διακόπηκαν είναι τώρα ένα Louboutin με κόκκινο πάτο και ένα T-high. Η ειδοποίηση Mobile Sidekick είναι πλέον ένας ήχος κλήσης για το iPhone. Ο φίλος του Andy, Nate, δεν νοιάζεται για το ότι θα χάσει το πάρτι γενεθλίων του, αλλά μάλλον για την εμφάνιση του μαθήματος σε ένα ειδικό μενού γευσιγνωσίας. Ο ελκυστικός γνωστός Κρίστιαν Τόμσον τραβάει την προσοχή της απλώς μένοντας στο γραφείο της.
Ο διάσημος «σερουλεανός» λόγος της Μιράντα Επεκτείνεται για να περιλαμβάνει τάσεις ομορφιάς, influencers και φίλτρα Instagram, παρουσιάζεται υπέροχα με μια προσωρινή ελληνική χορωδία. Είναι έξυπνο το σόου να κρατά κυριολεκτικά αρκετές από τις αξέχαστες γραμμές της Μιράντα, συμπεριλαμβανομένων των “Λουλούδια; Για την άνοιξη; Πρωτοπορία” και “Με κάθε τρόπο, κινείστε με παγωμένο ρυθμό, ξέρετε πώς με εντυπωσιάζει”.
Και φυσικά, κάθε φορά που κάνει ένα σύνολο απαιτήσεων για να αντιμετωπίσει ο Άντι, το κόβει με την υπογραφή της: «Αυτό είναι». Ευτυχώς, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για αυτό το στάδιο προσαρμογής.