Στο προάστιο Riponlea της Μελβούρνης, τα καταστήματα φαίνονται όπως ήταν όταν τα κτίρια πρωτοχτίστηκαν το 1915. Η αρχιτεκτονική, τα κόκκινα τούβλα, οι ετικέτες των καταστημάτων – όλα αυτά φαίνεται να έχουν επιβιώσει στη δοκιμασία του χρόνου.
Το Victoria Fruit Palace είναι ένα από αυτά τα καταστήματα. Το κατάστημα φρούτων και παντοπωλείων στη Ριπόνλια έχει εξυπηρετήσει γενιές πελατών με ποιοτικά προϊόντα και σήμερα ανήκει και λειτουργεί στους Έλληνες αδερφούς Bill και Gon Maklis.
Για περισσότερα από 100 χρόνια, περνούσε από τον έναν ιδιοκτήτη στον άλλο πριν καταλήξει στους γονείς τους, Χάρι και Στέλλα, το 1976.
Ο Χάρι έφτασε στην Αυστραλία στις 27 Δεκεμβρίου 1964. Η Στέλλα έφτασε δύο χρόνια αργότερα.
Γεννήθηκαν σε δύο χωριά της Πελοποννήσου, σε απόσταση 9 χιλιομέτρων. Αν και έμεναν κοντά, γνωρίστηκαν μόνο στη Μελβούρνη της Βικτώριας.
«Ένας συγγενής μου που ήρθε στην Αυστραλία ένα χρόνο πριν από εμένα με παρότρυνε να κάνω αίτηση στο κράτος για μετανάστευση», λέει η Στέλλα. Greek Herald. Επισκεπτόταν τον θείο της στη Μελβούρνη, όπου συνάντησε τον σύζυγό της.
Δουλεύοντας στην οικοδομή στην Αθήνα, ο Χάρι θυμάται ότι ήταν δύσκολο να πληρωθείς για δουλειά στην Ελλάδα. Είπε ότι μερικές φορές έπρεπε να παλέψει για τα χρήματα που χρωστούσε. Δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη του ημέρα πληρωμής στην Αυστραλία, όταν κάποιος άφησε ακριβώς έναν φάκελο στο χώρο εργασίας του.
«Αυτή είναι η γη της επαγγελίας», λέει.
Ένα μέρος για να αποκαλέσετε σπίτι
Αφού δούλεψε διάφορες δουλειές, το ζευγάρι είχε ένα κατάστημα κοντά στον αυτοκινητόδρομο πριν αγοράσει ένα παντοπωλείο στη Riponlea. Πρώτα ήταν το σπίτι τους.
Στον κάτω όροφο, οι πελάτες μπαινόβγαιναν και οι οικογένειες πουλούσαν συνεχώς φρούτα. Στον επάνω όροφο, ο Μπιλ, ο Κον και ο Γιάννης -τα τρία παιδιά του Χάρι και της Στέλλας- έπαιζαν, έτρωγαν και κοιμόντουσαν. Η Ripponlea έγινε η γειτονιά τους. Μια μέρα, 108 άτομα συγκεντρώθηκαν στο παντοπωλείο για να γιορτάσουν την ονομαστική εορτή του Χάρι.
«Δουλεύαμε μέρα νύχτα», λέει. «Πέρασα 46 χρόνια σε αυτό το μέρος και είμαι ακόμα εδώ».
Θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να μάθεις πώς να γράφεις προϊόντα στα αγγλικά.
«Έπρεπε να μάθω να γράφω ένα μήλο ένα μήλο και μια πατάτα μια πατάτα», λέει.
Η Στέλλα σηκώνεται για να δείξει τα γεγονότα της ζωής της οικογένειας ως εικόνες στον τοίχο.
“Κοίτα! Όλη μας η ζωή είναι εδώ», λέει.
Η επόμενη γενιά
Ο γιος τους, ο Μπιλ, δούλεψε για πρώτη φορά στο μαγαζί και όταν ήταν αγόρι, οι μεγάλοι τον αγάπησαν.
«Αυτό είναι το μαγαζί του Μπίλι;» Ρώτησαν καθώς μπήκαν μέσα.
Ο Μπιλ και ο αδερφός του Κόουν έχουν όμορφες αναμνήσεις από τη γειτονιά τους. Οι ψαράδες, ο τσαγκάρης και οι φίλοι τους με τους οποίους έπαιζαν στο δρόμο.
«Ήταν σαν ελληνόπουλα να έπαιζαν στο χωριό τους», λένε, αλλά το να βρεις χρόνο για διακοπές ήταν δύσκολο.
Το 1999, ο Phil και ο Cohn άρχισαν να διευθύνουν το μέρος μαζί και από τότε, χτίζουν κάθε πτυχή του.
«Συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις. Βελτιώνεσαι συνεχώς. Πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς τρόπους βελτίωσης της επιχείρησης», λένε.
Στην αρχή το κατάστημα πουλούσε μόνο φρούτα, μετά προστέθηκαν είδη παντοπωλείου και τα αδέρφια άρχισαν να φέρνουν νέα προϊόντα στα ράφια.
“Ρωτήσαμε τους πελάτες τι έψαχναν. Αν ήθελαν κάτι που δεν μπορούσαν να βρουν, τους το φέρναμε”, λέει ο Kohn.
Καθώς ο χώρος επεκτάθηκε, το κατάστημα πήρε περισσότερα προϊόντα. Σήμερα, όλα μπορούν να βρεθούν. Διεθνείς σπεσιαλιτέ, όπως χειροποίητα ψωμιά, γαλακτοκομικά προϊόντα, βότανα και μπαχαρικά και γκουρμέ καρυκεύματα. Μαζί με τα κατεψυγμένα προϊόντα, υπάρχουν αντιπάστο και τυριά, κρέατα και μικροαντικείμενα από τοπικούς προμηθευτές. Επίσης τσαμπιά με φρέσκα λουλούδια εποχής.
“Πολλά από τα αντικείμενα που φέρνουμε πρέπει πρώτα να τα δοκιμάσουμε. Αν δεν μας αρέσουν, δεν τα φέρνουμε στον τόπο μας”, λέει ο Kohn.
Η σχέση με τους πελάτες είναι ακόμα ισχυρή.
“Είσαι τόσο καλός όσο το προϊόν σου. Αν τους δώσεις ένα καλό προϊόν, οι άνθρωποι θα επιστρέψουν κοντά σου και θα γίνετε φίλοι. Θα γνωριστείτε”, προσθέτει ο Bill.
Victoria Fruit Palace Σήμερα είναι μια από τις πέντε κορυφαίες ποιοτικές αγορές φρούτων στη Μελβούρνη. Περισσότερα από 100 χρόνια αφότου άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του και 46 χρόνια αφότου η οικογένεια άρχισε να το διαχειρίζεται, η ιστορία του εξακολουθεί να γράφεται.
Πνευματικά δικαιώματα όλων των φωτογραφιών: Greek Herald / Γιώργος Σωμιάδης
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”