Λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, θα πρέπει να επιτρέπεται στους Ρώσους και Λευκορώσους αθλητές να αγωνίζονται σε διεθνή αθλήματα; Αυτή η ενοχλητική ερώτηση εξακολουθεί να υπάρχει. Οι απαντήσεις ποικίλλουν ανά εκδήλωση ή/και το διοικητικό όργανο για κάθε συγκεκριμένο άθλημα.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (FIFA), η διεθνής ομοσπονδία ποδοσφαίρου, διέψευσε τη συμμετοχή της Ρωσίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Σημαντικά διεθνή θερινά αθλήματα, όπως η κολύμβηση και ο στίβος, απαγόρευσαν Ρώσους και Λευκορώσους από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το Wimbledon επέτρεψε σε αθλητές και από τις δύο χώρες να αγωνιστούν. Η Διεθνής Ομοσπονδία Πυγμαχίας ψήφισε την άρση της απαγόρευσης αυτών των αθλητών. Το καλλιτεχνικό πατινάζ και το δίαθλο ψήφισαν τη συνέχιση της απαγόρευσης αθλητών από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία.
Μεγάλο μέρος της ευθύνης για αυτό το χάλι των αποφάσεων πρέπει να βαρύνει τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και τον αρχηγό της, Τόμας Μπαχ. Έχει μεταβιβάσει την ευθύνη για την απόφαση στο διοικητικό όργανο κάθε αθλήματος, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα διαφορετικές επιλογές. Έχει στείλει πολλά ανάμεικτα μηνύματα στον αθλητικό κόσμο. Και σε μια πρόσφατη ομιλία του στη Νότια Κορέα στους ηγέτες των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών, κάλεσε τους αθλητικούς αξιωματούχους να μην αφήσουν τον πόλεμο να βλάψει την αποστολή των Ολυμπιακών Αγώνων. «Επιλέξτε τον δρόμο της ενότητας και της ειρήνης», είπε ο Μπαχ.
Ωστόσο, επέμεινε ότι εφόσον η ρωσική εισβολή παραβίασε την Ολυμπιακή Εκεχειρία και τον Χάρτη της, οι κυρώσεις πρέπει να συνεχιστούν. Όπως και στο παρελθόν, η τελική απόφαση επαφίεται στις επιμέρους αθλητικές ομοσπονδίες.
Το ιδανικό ότι η πολιτική δεν είχε θέση στον αθλητισμό ήταν πάντα απλώς ένα υψηλό ιδανικό που δεν μπορούσε να επιτευχθεί. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν μακρά ιστορία πολιτικών δράσεων που εισβάλλουν στους αγώνες τους. Η πρώτη τέτοια πράξη συνέβη στη σύγχρονη Ολυμπιακή εποχή, που ξεκίνησε το 1896 από τον Pierre de Coubertin, όταν ο Ιρλανδός αθλητής Peter O’Connor διαμαρτυρήθηκε για τον τίτλο του στον Βρετανό αγωνιζόμενο σκαρφαλώνοντας στο κοντάρι της σημαίας των Ολυμπιακών Αγώνων με μια ιρλανδική σημαία.
Υπήρχαν πολλοί άλλοι. Η λαμπαδηδρομία της Ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας στους Αγώνες του Βερολίνου το 1936 ξεκίνησε με τον Χίτλερ να προσπαθεί να χαράξει μια γραμμή από τους αρχικούς αγώνες στην Αθήνα στην υπεροχή των Άρεων. Άλλες χώρες έχουν χρησιμοποιήσει τους Αγώνες ως δική τους πλευρά ως δύναμη, πιο πρόσφατα η Κίνα και το Κατάρ που φιλοξενούν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Κίνα ξεκίνησε επίσης το πρώτο μποϊκοτάζ για να μην παρευρεθεί στους Αγώνες της Μελβούρνης το 1956 λόγω της προσάρτησης της Ταϊβάν. Η Ολλανδία, η Ισπανία και η Ελβετία επίσης μποϊκοτάρουν τους Αγώνες λόγω της σοβιετικής εισβολής στην Ουγγαρία. Το 1972 είχαμε τη σφαγή του Μονάχου.
Το μποϊκοτάζ του πρώην προέδρου Τζίμι Κάρτερ στους Αγώνες της Μόσχας το 1980 χρησιμοποίησε τους αθλητές ως πολιτικά πιόνια. Φυσικά, η Ρωσία ανταπέδωσε τη χάρη μποϊκοτάροντας τους Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984. Αισθάνεστε ότι αυτές οι ισχυρές χώρες συμπεριφέρονται σαν παιδιά μεταξύ τους; Οι Αγώνες της Πόλης του Μεξικού του 1968 είδαν τον Tommie Smith και τον John Carlos να σηκώνουν τις γροθιές τους, κάτι που προκάλεσε οργή εκείνη την εποχή, αλλά τελικά αποδείχτηκε μια ισχυρή δύναμη στο δικό μας κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα.
Η λύση είναι απλή, ιστορική και μπροστά στα μάτια μας. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν διακοπεί από το 1896 όταν ξέσπασε ο πόλεμος (Πρώτος Παγκόσμιος και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος). Οι αρχικοί ελληνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, που ξεκίνησαν το 776 π.Χ., αφορούσαν τον πόλεμο. . . για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εξασφαλίστηκε η ασφαλής διέλευση όλων των συμμετεχόντων από και προς τους Αγώνες. Οι Ειρηνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν πιο σημαντικοί.
Εάν η Ρωσία θέλει να συμμετάσχουν οι παίκτες της, πρέπει να σταματήσει να πυροβολεί, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Ίσως ακόμη και η υπόσχεση για έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Αν πιστεύουμε στο ολυμπιακό ιδεώδες της ειρήνης του κόσμου, πρέπει να το ακολουθήσουμε ακριβώς όπως έκαναν οι Έλληνες.
Ο Jim Croese είναι συνταξιούχος καθηγητής στο Fort Lewis College και προπονητής μπάσκετ.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”