Νέες εικόνες που κυκλοφόρησαν από το Lunar Reconnaissance Orbiter, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι από το 2009, αποκαλύπτουν τη θέση του ασυνήθιστου κρατήρα.
Η σύγκρουση δημιούργησε δύο επικαλυπτόμενους κρατήρες, έναν ανατολικό κρατήρα πλάτους 59 πόδια (18 μέτρα) και έναν δυτικό κρατήρα πλάτους 52,5 ποδιών (16 μέτρα). Μαζί, δημιουργούν μια κοιλότητα πλάτους περίπου 91,8 ποδιών (28 m) στη μεγαλύτερη διάσταση.
Αν και οι αστρονόμοι περίμεναν την πρόσκρουση αφού ανακάλυψαν ότι το τμήμα του πυραύλου ήταν στο σωστό δρόμο για να συγκρουστεί με τη Σελήνη, ο διπλός κρατήρας που δημιούργησε προκάλεσε έκπληξη.
Οι αναλώσιμοι πύραυλοι έχουν συνήθως τη μεγαλύτερη μάζα στο άκρο του κινητήρα, επειδή ο υπόλοιπος πύραυλος είναι μια εν πολλοίς άδεια δεξαμενή καυσίμου. Αλλά ο διπλός κρατήρας δείχνει ότι αυτό το αντικείμενο είχε μεγάλες μάζες και στα δύο άκρα όταν συγκρούστηκε με το φεγγάρι.
Η ακριβής προέλευση του σώματος του πυραύλου, ένα κομμάτι διαστημικών σκουπιδιών που λικνίζεται εδώ και χρόνια, δεν είναι ξεκάθαρη, επομένως ο διπλός κρατήρας θα μπορούσε να βοηθήσει τους αστρονόμους να προσδιορίσουν τι ήταν.
Η Σελήνη δεν διαθέτει προστατευτική ατμόσφαιρα, επομένως είναι γεμάτη κρατήρες που σχηματίζονται όταν αντικείμενα όπως οι αστεροειδείς χτυπούν τακτικά στην επιφάνεια.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα κομμάτι διαστημικών σκουπιδιών έπεσε κατά λάθος στη σεληνιακή επιφάνεια και αυτό γνωρίζουν οι ειδικοί. Αλλά οι κρατήρες προκλήθηκαν από ένα διαστημόπλοιο που σκόπιμα συγκρούστηκε με το φεγγάρι.
Για παράδειγμα, τέσσερις μεγάλοι σεληνιακούς κρατήρες που αποδίδονται στις αποστολές Apollo 13, 14, 15 και 17 είναι όλοι σημαντικά μεγαλύτεροι από καθέναν από τους επικαλυπτόμενους κρατήρες που προέκυψαν κατά την πρόσκρουση της 4ης Μαρτίου. Ωστόσο, το μέγιστο πλάτος ενός αρχείου Ο νέος διπλός κρατήρας είναι παρόμοιος με τους κρατήρες Απόλλωνα.
Ασαφής προέλευση
Ο Bill Gray, ένας ανεξάρτητος ερευνητής που εστιάζει στη δυναμική των τροχιών και στην ανάπτυξη αστρονομικού λογισμικού, ήταν Ο πρώτος που ανακάλυψε την τροχιά του ενισχυτικού πυραύλου.
Δεν υπάρχουν υπηρεσίες που να παρακολουθούν συστηματικά τα διαστημικά σκουπίδια τόσο μακριά από τη Γη, και η σύγχυση σχετικά με την προέλευση της σκηνής του πυραύλου έχει τονίσει την ανάγκη οι επίσημες υπηρεσίες να παρακολουθούν στενά τα απόβλητα στο βαθύ διάστημα, αντί να βασίζονται στους περιορισμένους πόρους του προσωπικού και των ακαδημαϊκών. .
Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι τα διαστημικά σκουπίδια σε χαμηλή τροχιά της Γης, μια περιοχή όπου μπορούν να συγκρουστούν με δορυφόρους που λειτουργούν, να δημιουργήσουν περισσότερα ανεπιθύμητα απόβλητα και να απειλήσουν την ανθρώπινη ζωή στα επανδρωμένα διαστημόπλοια.
Υπάρχουν τουλάχιστον 26.000 κομμάτια διαστημικών σκουπιδιών που περιφέρονται γύρω από τη Γη, στο μέγεθος ενός softball ή μεγαλύτερου και θα μπορούσαν να καταστρέψουν έναν δορυφόρο κατά την πρόσκρουση. Πάνω από 500.000 μπλοκ μεγέθους μαρμάρου – αρκετά μεγάλα για να βλάψουν διαστημόπλοια ή δορυφόρους. Και περισσότερα από 100 εκατομμύρια κομμάτια στο μέγεθος ενός κόκκου αλατιού, μικροσκοπικά συντρίμμια που μπορούν ωστόσο να τρυπήσουν μια διαστημική στολή, σύμφωνα με μια έκθεση της NASA που κυκλοφόρησε πέρυσι.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”