Ο Γιάννης κάνει blog από την Ελλάδα

Ευχαριστούμε πολύ τον Θοδωρή Γαλανό που το μετέφρασε – μια πραγματικά υπέροχη ματιά στη νοοτροπία του Γιάννη Αντετοκούνμπο καθώς ξεκινά την καριέρα του στο ΝΒΑ. -Ειλικρινής

Καλώς ορίσατε όλοι,

Δεν θα σας κουράσω με εισαγωγές, νόμιζα ότι ο κόσμος θα ενδιαφερόταν για τις σκέψεις και τις εμπειρίες του Γιάννη. Εδώ είναι το δεύτερο άρθρο του στο blog του, το οποίο μετέφρασα στα αγγλικά, Σε ένα blog τρέχει για την ελληνική αθλητική ιστοσελίδα Sport24.

Καλησπέρα σε όλους,

Έχει περάσει καιρός από την πρώτη μου ανάρτηση στο blog εδώ στο NBA Greece. Σε αυτό το διάστημα έγιναν πολλά. Θα ήθελα όμως να ξεχωρίσω δύο σημεία. παίζει εναντίον ΛεΜπρόν Τζέιμς Και το Μαϊάμι Χιτ Ήρωες και αντιείδωλα, Κέβιν Ντουράντ προς την Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ.

Όταν έφτασα στην American Airlines, την έδρα των Heat, περίπου τρεις ώρες πριν από τον αγώνα, κάθε είδους σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Αναρωτιόμουν πώς θα ήταν όταν άναβαν τα φώτα και βρισκόμουν μπροστά στον καλύτερο μπασκετμπολίστα του πλανήτη. Θα φοβόμουν; Θα είμαι νευρικός; Αυτές οι σκέψεις πηγαινοέρχονταν.

Αλλά όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, είπα «Είσαι μόλις 18 και παίζεις στο ΝΒΑ». Εδώ ζεις το όνειρο. απόλαυσέ το.

Έτσι ηρέμησα, σταμάτησα να σκέφτομαι ποιος ήταν εναντίον μου και απλώς προσπάθησα να παίξω όσο καλύτερα μπορούσα. Ήταν ωραίο όταν σε κάποια σημεία έπρεπε να τον φυλάω. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι κινδύνευα «να μπω στην ετικέτα του». Αλλά ακόμα κι αν συμβεί αυτό, δεν θα είμαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος!

Ήταν μια μεγάλη εμπειρία, το παιχνίδι με τους Χιτ.

Μέχρι την επόμενη μέρα φυσικά και το παιχνίδι με τους Θάντερ. Έχω πει πολλές φορές ότι ο Durant είναι το είδωλό μου. Είναι ο παίκτης που παρακολουθώ περισσότερο. Όταν βγήκα στο γήπεδο για προπόνηση, ήταν ήδη εκεί και σουτάρει. μια δουλειά. Σταμάτησα και τον παρακολούθησα. Ήταν πολύ επικίνδυνο. Το έβλεπα στο πρόσωπό του. Δεν ήταν άνετος. Ζεσταινόταν από ένταση. Ένιωσα καλά όταν είδα το είδωλό μου να προσεγγίζει το μπάσκετ με αποφασιστικότητα.

Μέσα σε μόλις δύο μέρες, βρέθηκα αντιμέτωπος με δύο τεράστιους σταρ όπως ο ΛεΜπρόν και ο Ντουράντ, και πήρα τα μεγαλύτερα μαθήματα. Δύο από τους μεγαλύτερους και πιο διάσημους μπασκετμπολίστες, έχουν τεράστιους τραπεζικούς λογαριασμούς, και δουλεύουν σκληρά, σαν να έχουν κάτι να αποδείξουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν. Ο ΛεΜπρόν είναι δύο φορές πρωταθλητής και τέσσερις φορές MVP. Έχουν παίξει και οι δύο σε πολλά All Star Games. Ωστόσο, η δουλειά δεν σταματά ποτέ. Δεν επαναπαύονται στη δόξα τους. Επιδιώκουν την τελειότητα.

Παράλληλα, είδα μπροστά στα μάτια μου τι μπορεί να κάνει ένας συνδυασμός ταλέντου και σκληρής δουλειάς για έναν αθλητή.

Δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου. Θέλω να μαθαίνω κάτι νέο κάθε μέρα. Παρόλο που κανείς δεν περίμενε ότι θα είμαι εδώ, νιώθω τρελή όταν δεν παίζω. Και όταν παίζω, είμαι τρελός γιατί δεν έχω περισσότερο χρόνο. Όταν ξεκίνησε η συζήτηση για μένα, την περασμένη άνοιξη, είπα αρχικά στον εαυτό μου ότι θα ήταν καλό να πάω στον δεύτερο γύρο του ντραφτ. Τότε ήξερα ότι θα ήμουν ευχαριστημένος με ένα χαμηλό pick στον πρώτο γύρο. Μετά ήρθε η επιλογή Νο. 15 δολάρια. Αναρωτιόμουν αν θα με κρατούσαν ή θα με άφηναν στη Σαραγόσα [the Spanish league team where he would have played this coming season]. Όταν αποφάσισαν να με υπογράψουν, σκεφτόμουν αν θα με έστελναν στην Μπουντεσλίγκα. Όταν αποφάσισαν να με κρατήσουν, αναρωτήθηκα αν θα έπαιρνα χρόνο. Και όταν έπαιζα, ήθελα περισσότερα. Με όλα όσα έγιναν τους τελευταίους μήνες, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι ανήκω εδώ.

Η ζωή μου στην Αμερική: Προτιμώ να περνάω τις περισσότερες ώρες με τους συμπαίκτες μου, γιατί βαριέμαι μόνη μου στο σπίτι. Είναι απαλό πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προπόνηση. Περνάμε υπέροχα ως ομάδα. Νιώθω σαν μέλος της οικογένειας των Μπακς. Όλοι με αγκάλιασαν και μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν τελικά πρέπει να πάω σπίτι, συνήθως παίζω PlayStation. Αγόρασα μόνο ένα PS4 για 2K14. Και φυσικά παίζω τον εαυτό μου, κάτι που είναι πολύ διασκεδαστικό. Εκτός από αυτό, πηγαίνω σινεμά ή για δείπνο. Μιλάω καθημερινά και με την οικογένειά μου στην Ελλάδα είτε στο τηλέφωνο είτε μέσω Skype. Μου λείπουν οι γονείς και τα αδέρφια μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, οπότε σιγά σιγά προσαρμόζομαι.

Χάρηκα πολύ όταν ο αδερφός μου ο Θανάσης μπήκε στην ομάδα 87 και τώρα παίζει στην Bundesliga. Τον γνώρισα στη Φιλαδέλφεια και είμαι χαρούμενος που κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Είμαστε μόνο μία ώρα μακριά με το αεροπλάνο, οπότε θα συναντηθούμε όταν το επιτρέψει το πρόγραμμά μας. Είμαι σίγουρος για τον αδερφό μου, γιατί μέσα σε λίγες μέρες όχι μόνο κατάφερε να προσαρμοστεί, αλλά κατάφερε και να παίξει καλά. Ήταν βασικός και είμαι σίγουρος ότι θα τα πάει περίφημα.

Εδώ στο Μιλγουόκι, που είναι ο Θανάσης, κάνει πολύ κρύο. Αλλά το έχω συνηθίσει πλέον. Σαν χιόνι. Δεν με εκπλήσσει πια. Αλλά υπήρχε τρομερή διαφορά θερμοκρασίας όταν πήγαμε να παίξουμε στο Μαϊάμι. Αφήσαμε το χιονισμένο Μιλγουόκι και βρήκαμε το καλοκαίρι στο Μαϊάμι. Μου άρεσε το Μαϊάμι. Μαζί με το Σικάγο, είναι οι δύο πιο όμορφες πόλεις που έχω επισκεφτεί μέχρι τώρα.

Είναι επίσης εκπληκτικό ότι σε κάθε γήπεδο που έχω παίξει, μέχρι τώρα, υπάρχουν πάντα Έλληνες που μου μιλούν πριν ή μετά τον αγώνα. Βλέπω ελληνικές σημαίες και με κάνει πολύ περήφανο.

Και κάτι τελευταίο. Αυτές τις μέρες τελειώνω τα μαθήματα οδήγησης και θα δώσω εξετάσεις οδήγησης για να πάρω την άδεια μου. Ευχηθείτε μου λοιπόν καλή τύχη!

Να είστε καλά και να προσέχετε τα χρήματα!

Γιάννης.