«Τα lockdown είχαν αντίκτυπο και σε αυτούς», λέει ο Lucas. Ήταν επώδυνο και τίποτα δεν ομαλοποιήθηκε. Δεν θεωρώ κανέναν υπεύθυνο. Οι άνθρωποι έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν».
Με 500 υπαλλήλους στην οδό Collins 80 (συμπεριλαμβανομένου του Society, της Lillian και της πολυσύχναστης ιαπωνικής ψησταριάς στο υπόγειο Yakimono) και σχεδόν 1.500 άλλους αλλού (το ψητοπωλείο Flinders Lane Grill Americano άνοιξε τον Μάρτιο), λέει ο Lucas τα τελευταία δύο χρόνια, ο Captain Lucas λέει Το πολεμικό πλοίο. Διοργάνωσε δωρεάν καθημερινά γεύματα για υπαλλήλους που τα χρειάζονταν, προσέλαβε δύο ψυχολόγους και πλήρωσε το ισοδύναμο JobKeeper σε 120 αλλοδαπούς εργάτες που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις για κρατική υποστήριξη.
Ήταν συγκλονιστικό: ο Chris Lucas με τη Vicki Wilde και τον Martin Bean στην κοινότητα τον Μάιο του 2021.πίστωση:Κρίστοφερ Πόλσεν
«Ένιωθα ένα βαθύ αίσθημα υποχρέωσης προς τους ανθρώπους και γι’ αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να δεχτώ την απώλεια οποιουδήποτε υπαλλήλου. Ναι, επικεντρωθήκαμε στο takeaway, αλλά επίσης, νομίζω, περάσαμε από την εταιρεία εστιατορίων. [to] Κάτι σαν…μια πολύπλευρη εταιρεία ψυχολόγου/κοινωνικών υπηρεσιών. Το εξήντα τοις εκατό του χρόνου ασχολούμασταν με ανθρωπιστικά θέματα».
Στο κάτω μέρος για τη φιλοξενία στη Μελβούρνη – που ονομάζεται shutdown Πριν από την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 2021 – Ο Λούκας λέει ότι η τοπική βιομηχανία πέταξε 30 εκατομμύρια δολάρια σε τρόφιμα. Το διακύβευμα ήταν μεγάλο τόσο προσωπικά (η πανδημία του κόστισε «εκατομμύρια», λέει) όσο και στην ευρύτερη βιομηχανία, γεγονός που εξηγεί γιατί έχει ορίσει τον εαυτό του εκπρόσωπο για τη φιλοξενία και τις μικρές επιχειρήσεις στα μέσα ενημέρωσης.
Δεν υπάρχει, ωστόσο, κίνδυνος, δεδομένων των πολιτικών διχασμών που επικρατούσαν τότε, να έχουν μείνει στο στόμα τους κάποιοι υποψήφιοι πελάτες;
Λογαριασμός για δύο στο Lilian Brasserie.
«Νομίζω ότι στη ζωή πρέπει να πιστεύεις μερικές φορές και πρέπει να πάρεις θέση», λέει. “Και πρέπει να αντιμετωπίσεις την κριτική που συνοδεύει. Ήμουν πρόθυμος να το κάνω γιατί ο ίδιος είχα παρακολουθήσει την καταστροφή όλων όσων ήξερα κοντά και αγαπητά.”
Ο Λούκας ανακαλύπτει το λάθος της φιλοξενίας μεγαλώνοντας σε ένα ξενοδοχείο που διευθύνει ο Έλληνας μετανάστης πατέρας του Κον στο Τζιλόνγκ. Όμως ο θάνατος του πατέρα του όταν ο Λούκας ήταν μόλις 15 ετών τον έβαλε σε διαφορετικό δρόμο. Προς τιμήν των επιθυμιών του αείμνηστου πατέρα του, πήγε στο Πανεπιστήμιο Monash, από το οποίο αποφοίτησε με πτυχίο και ειδικεύτηκε στη φαρμακολογία.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι η αγάπη του για την επιστήμη δεν ξεφεύγει ποτέ από τον τρόπο που φωτίζει τα μάτια του μιλώντας για καινοτομίες στη γονιδιωματική. «Βρισκόμαστε κυριολεκτικά στη μέση της θεραπείας πολλών σοβαρών, μακροχρόνιων ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ, και ελπίζουμε η MND, και σίγουρα πολλοί διαφορετικοί καρκίνοι», λέει, «μέσω της χαρτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος».
Μετά το πανεπιστήμιο, εφευρέθηκε από τον γίγαντα των υπολογιστών IBM και πέρασε αρκετά χρόνια δουλεύοντας στο μάρκετινγκ και την τεχνολογία πληροφοριών. Έζησε και εργάστηκε για λίγο στη Silicon Valley (ο Steve Jobs είναι είδωλο) και αργότερα έκανε περιουσία από μια startup τηλεπικοινωνιών.
Μόλις στα σαράντα του, το 1995, επέστρεψε στη φιλοξενία, ανοίγοντας το νούμερο ένα στην οδό Fitzroy στο St Kilda. Ακολούθησε το The Botanical in South Yarra, το οποίο πούλησε το 2007 για 16 εκατομμύρια δολάρια. Ακολούθησαν αρκετά εστιατόρια, και ένα άλλο μέρος στη Μελβούρνη βρίσκεται στα στάδια σχεδιασμού, ακόμη και όταν διαβάζετε αυτό.
Τίθεται το ερώτημα: Γιατί όλα αυτά;
«Όταν είσαι δημιουργικός άνθρωπος», λέει, «δεν υπάρχει διακόπτης απενεργοποίησης». “Ξέρεις, δεν καταλαβαίνω καν την έννοια της συνταξιοδότησης. Ο μπαμπάς μου πέθανε στη δουλειά. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω την κακή λέξη – Rupert Murdoch – αλλά είναι 90 και συνεχίζει να πηγαίνει. Ο Bob Hawke ήταν ακόμα 70. ..αν κοιτάξετε το χώρο του Creative, για παράδειγμα, ο Σπίλμπεργκ είναι 70 ετών και εξακολουθεί να κάνει καταπληκτικές ταινίες».
Αλλά δεδομένου του πόσο μικρά είναι ήδη τα περιθώρια εστιατορίων και πόσο ασταθής είναι ο κλάδος της φιλοξενίας, δεν υπάρχει κίνδυνος η δημιουργική του ώθηση να καταλήξει τελικά σε οικονομική καταστροφή;
«Το ρίσκο είναι μέρος της ζωής ενός εστιάτορα», λέει ο Lucas. «Είναι πιθανό να αναλάβουμε περισσότερους κινδύνους στις επιχειρήσεις από οποιονδήποτε άλλον – εκτός από τους ανθρώπους σε ταινίες ή θεατρικές παραγωγές».
Η αναλογία είναι ενδιαφέρουσα. Ο Λούκας μπορεί να είναι ένας έξυπνος επιχειρηματίας, αλλά είναι ενθουσιασμένος με τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια καλοσχεδιασμένη εμπειρία σε έναν πελάτη που ο σκηνοθέτης μπορεί να δει την ταινία του να βγαίνει στο box office. Μπορείτε επίσης να αισθανθείτε ότι ο Λούκας έχει την απλή ιδιότητα διασημότητας που συνοδεύεται από πολιτιστική επιρροή. Τρίβει τους ώμους του με μια κλίκα από ενδιαφέροντες, πλούσιους και ισχυρούς ανθρώπους κάθε μέρα.
Lillian Brasserie King George Crumbled With Grapeche Sauce.πίστωση:Τζο Αρμάου
Έξω από τον κόσμο των εστιατορίων, ο Λούκας απολαμβάνει δύο ταυτότητες: το ψάρεμα (λεύκανση και snapper στο Port Phillip Bay) και το διάβασμα (έχει συνδρομές στο Νιου Γιορκ Ταιμς Και Ο οικονομολόγος Αυτή τη στιγμή απολαμβάνει ένα βιβλίο για τον Stephen A. Schwartzman, CEO και συνιδρυτή του αμερικανικού επενδυτικού κολοσσού Blackstone). Είναι μανιώδης συλλέκτης κρασιών (ένα Chateau Latour Magnum του 1961 “30$ or $40” περηφανεύεται για το μέρος στο υπόγειό του) και αργότερα μέσα στην εβδομάδα θα ταξιδέψει στη Βουργουνδία και το Μπορντό με την αρραβωνιαστικιά του, Σάρα Λέο, για να επισκεφτούν προμηθευτές και πάρτε κάποια αναγκαία υπόλοιπη δουλειά.
Καθώς ολοκληρώνουμε τη συνομιλία μας, ο Λούκας είναι αισιόδοξος για το μέλλον της Μελβούρνης. Οι φίλαθλοι επιστρέφουν στο ποδόσφαιρο, ενθουσιασμένοι με την τελευταία ανακοίνωση του παιχνιδιού Έκθεση Νέας Σύγχρονης Τέχνης Είναι βέβαιος ότι η κεντρική επιχειρηματική περιοχή της πόλης θα ευδοκιμήσει ξανά, εάν μπορέσει να προσελκύσει περισσότερους ανθρώπους να ζήσουν εδώ.
“Λατρεύω αυτή την πόλη. Τίποτα δεν ενθουσιάζει τη Μελβούρνη περισσότερο από ένα νέο εστιατόριο και το να μπορείς να βγεις σε τέσσερα νέα εστιατόρια – ελπίζω να εμπνεύσει άλλους ανθρώπους στη βιομηχανία να ξαναχτίσουν, να ανοίξουν ξανά και να κάνουν νέα πράγματα.”
Το λογαριασμό παρακαλώ
Lillian Brasserie, 80 Collins Street, Mebourne VIC 3000, (03) 8618 8900, ανοιχτό για μεσημεριανό γεύμα και δείπνο από τις 12 έως τις 10 μ.μ., επτά ημέρες την εβδομάδα.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”