Ο John Cooper, καθηγητής φιλοσοφίας και επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Henry Putnam και διάσημος μεταφραστής της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής φιλοσοφίας, πέθανε στις 8 Αυγούστου στο ιατρικό κέντρο Penn Medicine Princeton μετά από σύντομη ασθένεια. Είναι 82 ετών.
Ο Κούπερ δίδαξε στο Πρίνστον για 35 χρόνια. Εντάχθηκε στη σχολή του Πρίνστον το 1981 αφού προηγουμένως δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και προήχθη σε επίτιμο καθεστώς το 2016. Διετέλεσε πρόεδρος του τμήματος από το 1984 έως το 1992 και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο πανεπιστήμιο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του πρωτοποριακού διεπιστημονικού Ph.D. Πρόγραμμα Κλασικής Φιλοσοφίας.
«Η υποτροφία του John Cooper καλύπτει όλες τις πτυχές και όλες τις περιόδους της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής φιλοσοφίας, και είναι ιδιαίτερα -και ταιριαστά- γνωστός για το έργο του στις αρχαιοελληνικές θεωρίες φιλίας και πώς να ζεις μια καλή ζωή», είπε ο Benjamin Morrison. Καθηγητής Φιλοσοφίας και Προϊστάμενος Τμήματος. «Έζησε αυτό που δίδασκε και ήταν γνωστός για την έντονη δέσμευσή του να κάνει τα πράγματα σωστά, μια δέσμευση που έδειξε ενώ υπηρετούσε ως πρόεδρος τμήματος και διευθυντής προγράμματος στην κλασική φιλοσοφία και υπεύθυνος για την πρόσληψη μεταπτυχιακών φοιτητών σε θέσεις ΔΕΠ. Η δέσμευσή του θαυμάστηκε από γενιές των μαθητών που είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του».
Ο Κούπερ εστίασε σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων της αρχαίας φιλοσοφίας – όχι μόνο στην αρχαία ηθική και πολιτική, αλλά και στην αρχαία επιστημολογία, μεταφυσική και φιλοσοφία του νου.
«Ο Τζον Κούπερ ήταν ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους της γενιάς του στον κόσμο», έγραψε ο Έντμουντ Ν. είπε ο Αλέξανδρος Νεχαμάς, καθηγητής ανθρωπιστικών επιστημών, επίτιμος και φιλοσοφίας και συγκριτικής λογοτεχνίας Carpenter II. Έγιναν για πρώτη φορά συνάδελφοι με τον Κούπερ στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ όταν συνήλθαν το 1971 και συνέχισαν στο Πρίνστον για 33 χρόνια. «Είχε πολύ γρήγορο μυαλό, οξυδερκή εξυπνάδα, βαθιά αφοσίωση στη δουλειά του και μια ελαφριά προσωπική επαφή. Ήταν αφοσιωμένος στη φιλοσοφία όσο και στην οικογένεια και τους φίλους του, πολύ σοβαρός όταν έπρεπε, και χαρούμενα αστείος και με σεβασμό, ενώ δεν το έκανε.
Ο Νεχαμάς συνέχισε: «Ήταν ο καλύτερός μου φίλος, ένας απαράμιλλος πνευματικός συνεργάτης και πρότυπο για πολλούς από τους μαθητές του, τόσο μεταπτυχιακούς όσο και προπτυχιακούς, στους οποίους έδωσε μεγάλη προσοχή και δεν ξέχασε ποτέ τις περίφημες λεπτομερείς ιδέες. με καθαρό χειρόγραφο) αν όχι!).»
Ο Κούπερ γεννήθηκε στο Μέμφις του Τενεσί το 1939, το δεύτερο από τα επτά παιδιά του Μπερναρντίν (Σίχαν) και του Άρμον Κούπερ. Το ενδιαφέρον του για τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά ξεκίνησε στην Ακαδημία Phillips Exeter, όπου φοίτησε με υποτροφία και αποφοίτησε πρώτος στην τάξη του. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1961 με πτυχίο Φιλοσοφίας με Εθνική Υποτροφία της General Motors. Μετά από δύο χρόνια υποτροφίας Marshall στο Corpus Christi College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, απέκτησε πτυχίο φιλοσοφίας το 1963, επιστρέφοντας στο Χάρβαρντ, Ph.D. έλαβε Το 1966. Σε όλη τη μακρόχρονη καριέρα του, ήταν αποφασισμένος ότι η ζωή του δεν θα περιοριζόταν από τη διάγνωση διαβήτη τύπου Ι που έλαβε ως έφηβος.
«Παρά την τεράστια πολυμάθεια και το υψηλό κύρος του Τζον στην ειδικότητά του ή εξαιτίας της, δεν χρειάστηκε ποτέ να παίξει παιχνίδια με το εγώ», είπε ο Τζον Μπέρτζες. Γιάννης Ν. Woodhull Καθηγητής Φιλοσοφίας. “Wκαπέλο Θυμάμαι πολύ καλά ήταν το είδος της ηρεμιστικής επιρροής που άσκησε. εγώ του και [his wife] Marcia’s Hospitality: Το σπίτι τους ήταν για μερικά χρόνια το σκηνικό των περισσότερων συναντήσεων των τμημάτων από κάθε άλλο, και πάντα επικρατούσε μια εύκολη, άνετη ατμόσφαιρα.
Ο Burgess συνέχισε: “Ήξερε τα πάντα για τις πιο σκοτεινές γωνίες του θέματός του – ή σχεδόν. Ο πρωταγωνιστής του μαθητής του Μέγας Αλέξανδρος. Για περίπου πέντε λεπτά ήξερα καλύτερα από εκείνον σε αυτό το θέμα. Μέσα σε μια νύχτα έγινε ειδικός και την επόμενη μέρα μου έδωσε αναφορές σε πολλά επιστημονικά άρθρα σχετικά με την ιστορία της ιστορίας και τις καλλιτεχνικές της αναπαραστάσεις , συμπεριλαμβανομένου του δελτίου ενός μουσείου τέχνης που είχε αποκτήσει κάποια αναγεννησιακή ξυλογραφία ή ταμπακιέρα. Ιστορία.”
Ο Κούπερ έγραψε “Αριστοτέλης Λόγος και Ανθρώπινο Καλό“ (1975), που κέρδισε το Βραβείο Βιβλίου του Ιδρύματος Matchett της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Ένωσης το 1977. “Ο Θεαίτητος του Πλάτωνα“ (1990); “Σενέκας: Ηθικά και Πολιτικά Δοκίμια“ (Cambridge University Press, 1995); και δύο τόμους των συλλεχθέντων εγγράφων του, “Λόγος και Συναίσθημα: Δοκίμια για την Αρχαία Ηθική Ψυχολογία και την Ηθική Θεωρία“ (1999) και “Γνώση, Φύση και Καλό: Δοκίμια για την Αρχαία Φιλοσοφία“ (2004). Επιμελήθηκε τα “Seneca: Moral and Political Essays” (1995) και “Plato: Complete Works” (1997), που χρησιμοποιούνται πλέον ως πρότυπα αγγλικής γλώσσας.
Βασισμένος στις διαλέξεις του Τζον Λοκ στην Οξφόρδη το 2011, ο Κούπερ έγραψε το τελευταίο του βιβλίο.The Purposes of Wisdom: Six Ways of Life in Ancient Philosophy από τον Σωκράτη στον Πλωτίνο (2012), Μια ιστορική και φιλοσοφική αναφορά των ελληνικών αντιλήψεων για την καλή ζωή.
Για δεκαετίες ως διευθυντής του παγκοσμίου φήμης προγράμματος κλασικής φιλοσοφίας του Πρίνστον, ο Κούπερ δίδαξε μαθήματα όπως «Η Φιλοσοφία του Πλάτωνα», «Ο Πλάτωνας και οι Προκάτοχοί του» και «Ειδικά Θέματα στην Ιστορία της Φιλοσοφίας».
Αν και τον θαύμαζαν ευρέως για την υποτροφία του, οι συνάδελφοι λένε ότι ένιωθε μια πολύ σημαντική ευθύνη απέναντι στους μαθητές του, θέτοντας πρότυπα πνευματικής αυστηρότητας και ακεραιότητας και οξύνοντας την εκτίμησή τους για τις ιδέες των Ελλήνων φιλοσόφων για τον φυσικό κόσμο και το ιδανικό. Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μέσα σε αυτό. Είχε ισχυρούς ακόλουθους μεταξύ των προπτυχιακών σπουδαστών, διδάσκοντας κυρίως την «Εισαγωγή στην Αρχαία Φιλοσοφία». Πολλοί μαθητές από αυτό το μάθημα τρέφονταν με το «Πλάτωνας και οι Προκάτοχοί του». Δίδαξε την «Ελληνική θεωρία της ηθικής». Αρκετά νέα σεμινάρια για τον Σωκράτη και τη φιλοσοφική του μεταμόρφωση.
Επόπτευε τις διατριβές γενεών μεταπτυχιακών φοιτητών που συνέχισαν σε ακαδημαϊκές σταδιοδρομίες κύρους στην κλασική φιλοσοφία, πολλοί από τους οποίους παρέμειναν σε επαφή μαζί του πολύ καιρό μετά την αποχώρησή τους από το πανεπιστήμιο.
Ο Γκάμπριελ Ρίτσαρντσον Ληρ, τώρα καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ήταν ένας. «Είναι δύσκολο για μένα να δεχτώ ότι κάποιος με τέτοια ζωντάνια έχει φύγει. «Ο Τζον ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένος στη φιλοσοφική σημασία της αρχαίας φιλοσοφίας», είπε ο Ρίτσαρντσον Ληρ. Το 1993 έλαβε πτυχίο φιλοσοφίας από το Πρίνστον και Ph.D. Το 2001.”Η προσπάθειά του να πάρει σωστά τα επιχειρήματα και τις ιδέες των φιλοσόφων που μελέτησε ήταν αδυσώπητη. Κάποτε πέρασε τέσσερις ολόκληρες σεμινάρια για το πρώτο κεφάλαιο της «Ρητορικής» του Αριστοτέλη. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ να ξεφυλλίζει τις χειρόγραφες σελίδες του νομικού του μπλοκ, αγνοώντας την πρόταση των μαθητών ότι, ίσως, πρέπει να προχωρήσουμε στο δεύτερο κεφάλαιο. Μα τι παράδειγμα! Είναι σκληρή δουλειά – αλλά τόσο διασκεδαστικό! – Βρείτε μια εξήγηση που όχι μόνο ταιριάζει με το κείμενο αλλά και φωτίζει.
Ο Richardson Lear συνέχισε: “Ο John ήταν απίστευτα γενναιόδωρος μαζί μου. Κατέληξα να κριτικάρω μια σημαντική εργασία που έγραψε για τη διατριβή μου, αλλά ποτέ δεν με έκανε νευρικό γι’ αυτό, αντίθετα, με ενθάρρυνε. Και ο χρόνος που πέρασε σχολιάζοντας το τα προσχέδια και η περιστροφή τους Η ταχύτητα παράδοσης ήταν επίσης εκπληκτική. Το εκτιμούσα τότε, αλλά τώρα έχω δικούς μου μεταπτυχιακούς φοιτητές. Είμαι για πάντα ευγνώμων.
«Ο Τζον Κούπερ ήταν ένας σπουδαίος επιβλέπων διατριβής — πολύ ανοιχτόμυαλος για τις ιδέες σου, αλλά και τελειομανής», είπε η Ρέιτσελ Μπάρνεϊ, Ερευνητική Έδρα στον Καναδά στην Αρχαία Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, η οποία έλαβε το διδακτορικό της. Το 1996. «Θα μαλώναμε για τα σημεία στίξης και την καναδική ορθογραφία – κάποτε με κατηγόρησε ότι επινόησα κάποια που δεν ήταν πραγματικά εκεί, ίσως σωστά. Θα μπορούσε να θυμώσει πολύ όταν νόμιζε ότι κάνατε κάτι λάθος, αλλά ποτέ δεν πτοήθηκε ή αποθαρρύνθηκε, πάντα με μια υποβόσκουσα συμπάθεια για αυτό που προσπαθούσατε να κάνετε… Πάντα είχα μια έντονη αίσθηση ότι ήταν δίπλα μου και αυτό κράτησε μέχρι το θάνατό του.
Οι πολλές συνεισφορές του Κούπερ στο Πρίνστον αναγνωρίστηκαν το 2003 όταν έλαβε το Βραβείο Διοίκησης Μεταπτυχιακών Σπουδών από το Κέντρο Διδασκαλίας και Μάθησης McGraw και το 2004 έλαβε το βραβείο Howard D. Απονεμήθηκε το βραβείο Berman.
Έχει λάβει υποτροφίες από το National Endowment for the Humanities, το American Council of Learned Societies και το John Simon Guggenheim Memorial Foundation. Από το 2000-2001, ήταν πρόεδρος του Ανατολικού Τμήματος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Ένωσης, μια θέση που κανένας άλλος αρχαίος φιλόσοφος δεν είχε από τον Γρηγόρη Βλαστό, τον Αλέξανδρο Νεχαμάς του Πρίνστον.
Ο Cooper εξελέγη στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών το 2001 και το 2008 σε Επίτιμη Υποτροφία του Κολλεγίου Corpus Christi της Οξφόρδης. Εκτός από τις Διαλέξεις του John Locke στην Οξφόρδη το 2011, παρέδωσε τις Διαλέξεις του Immanuel Kant στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Ο Tanner Lectures on Human Values στο Stanford το 2003 και το 2012.
Είχε προηγηθεί ο θάνατός του από τους γονείς του, την αδερφή του, Στέφανι, και δύο αδέρφια, τον Φάρελ και τον Τζερόμ. Έχει επιζήσει από τη σύζυγό του, Marcia (Coleman). οι κόρες της, Στέφανι και Κάθριν, και ο σύζυγος της Κάθριν, Μπράιαν Φόστερ. τα εγγόνια του, Amos και Louisa. Τα αδέρφια και οι αδελφές του, Armon Cooper και Karen Schoenberg, Gail Cooper, Richard και Charlotte Cooper, Robert και Sue Cooper, Dora (Coleman) DeGeorge. τα ξαδέρφια του, Brainard Cooper και Sarah Forrest Schwartz. και αρκετούς ανιψιούς.
Αντί για λουλούδια, μπορούν να γίνουν δωρεές στην Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (aclu.org) ή το Southern Poverty Law Center (splcenter.org)
Δείτε ή μοιραστείτε σχόλια blog Προορίζεται να τιμήσει τη ζωή και την κληρονομιά του Κούπερ.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”