Μια νέα μελέτη δείχνει ότι το κρανίο ενός κυνηγού-συλλέκτη που έζησε στην Ευρώπη πριν από περισσότερα από 5.000 χρόνια περιέχει τα παλαιότερα γνωστά ίχνη των βακτηρίων που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση της πανούκλας. Αυτή η ανακάλυψη πιθανότατα παρέχει μερικές σημαντικές ενδείξεις σχετικά με την προέλευση και την εξέλιξη αυτού του μακροχρόνιου μικροβιακού εχθρού, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για μερικές από τις χειρότερες επιδημίες στην ανθρώπινη ιστορία.
Η πανούκλα προκαλείται από Yersinia pestis Τα βακτήρια συνήθως εξαπλώνονται μέσω επαφής με ζώα ή από τσιμπήματα ψύλλων που μεταφέρουν. Σε αυτή τη μορφή, είναι γνωστή ως η πανούκλα. Μπορεί επίσης να γίνει μια πολύ σοβαρή αναπνευστική ασθένεια που εξαπλώνεται μεταξύ των ανθρώπων, γνωστή ως πνευμονική πανούκλα. Η τρίτη μορφή, η οποία είναι πολύ σπάνια, και συχνά θανατηφόρα, ονομάζεται σηψαιμική πανούκλα και εμφανίζεται όταν τα βακτήρια φτάνουν στην κυκλοφορία του αίματος.
αν και τώρα μέχρι τώρα Μέσω της βελτιωμένης υγιεινής και της διαθεσιμότητας αντιβιοτικών, στον Μεσαίωνα, η πανούκλα έσπασε τακτικά την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, αφήνοντας την καταστροφή στο επακόλουθο της. ο Μαύρος Θάνατος Στα μέσα του 14ου αιώνα, πιστεύεται ότι είναι μια από τις πιο θανατηφόρες επιδημίες ποτέ, σκοτώνοντας περίπου το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης και τουλάχιστον 50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Όπως κάθε άλλος ζωντανός οργανισμός, τα μικρόβια που προκαλούν ανθρώπινες ασθένειες εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου. Οι επιστήμονες ενδιαφέρονται έντονα να αποικοδομήσουν πότε Γ. Πέστης Ο πρώτος που αντιμετώπισε την ανθρωπότητα και πώς τελικά μετατράπηκε σε κάτι ικανό να προκαλέσει τον Μαύρο Θάνατο. Αλλά η διεθνής ομάδα ερευνητών πίσω από αυτή τη νέα έρευνα λέει ότι δεν σκόπευαν καν να βρουν την αρχαία πανούκλα που έκαναν.
Τα μέσα G / O ενδέχεται να λάβουν προμήθεια
Σύμφωνα με τη μελέτη τους, δημοσίευσε Την Τρίτη στις Cell Reports, απλά έψαχναν για ίχνη DNA που έμειναν στα ερείπια κρανίου ενός νεαρού άνδρα που είχε θαφτεί πριν από περίπου 5.000 έως 5.300 χρόνια κοντά στον ποταμό Salaka στη Λετονία, κοντά σε μια τυχαία τοποθεσία που ονομάζεται Rhinocalnis. Μέρη Οπου Νωρίς Του ανθρώπου Άφησε πίσω της τα απόβλητα και τα αποδεικτικά στοιχεία για την οικογενειακή της ζωή, ειδικά όστρακα μαλακίων και οστά ζώων). Ευτυχώς, αυτή η ανάλυση περιελάμβανε διαλογή πιθανών παθογόνων, όταν βρήκαν θραύσματα DNA που κωδικοποιούν πρωτεΐνες που είναι γνωστό ότι είναι ειδικές για Γ. Πέστης. Από αυτά τα κομμάτια, ανακατασκευάστηκαν το γονιδίωμα αυτού του στελέχους, που ονομάστηκε RV 2039 (η ίδια ονομασία που δόθηκε στον άνθρωπο) και συνέκριναν αυτό που βρήκαν με άλλα αρχαία στελέχη που είχαν ανακατασκευαστεί.
Οι ερευνητές λένε ότι το RV 2039 προηγείται οποιοδήποτε από αυτά τα άλλα δείγματα από Γ. Πέστης Μπορεί να αντιπροσωπεύει την αρχή της ανάπτυξής του ως ξεχωριστό είδος, αν και μια εξαφανισμένη φυλή. Εάν τα ευρήματά τους είναι σωστά, θα μπορούσε επίσης να αλλάξει κάποιες υποθέσεις σχετικά με το πώς αυτά τα βακτήρια υπήρχαν τότε.
«Η ανακάλυψή μας παρέχει στοιχεία για την παρουσία αυτών των βακτηρίων κυνηγού-συλλέκτη και ρίχνει περισσότερο φως στα πρώτα στάδια των βακτηρίων κυνηγού-συλλέκτη. Γ. Πέστης εξέλιξη και διαφοροποίηση », έγραψαν.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ακράδαντα Γ. Πέστης διαχωρίζονται από έναν άλλο τύπο βακτηρίων που ονομάζεται Yersinia pseudotuberculosis Πριν από χιλιάδες χρόνια, για παράδειγμα. Όμως, οι συγγραφείς της μελέτης υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψή τους θα μπορούσε να ωθήσει το τρέχον εκτιμώμενο χρονοδιάγραμμα για το πότε αυτή η διάσπαση συνέβη ξανά, σε περίπου 7.000 χρόνια. Επιπλέον, λένε ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η έκδοση της πανούκλας ήταν πιο περίπλοκη από την έκδοση πίσω από τον Μαύρο Θάνατο.
Για παράδειγμα, όπως και άλλα αρχαία στελέχη πανώλης, αυτό το βακτήριο στερείται των προσαρμογών που του επέτρεψαν να εξαπλωθεί από τους ψύλλους, το οποίο θεωρείται ότι οδήγησε στην ανάπτυξή του σε μια πιο θανατηφόρα ασθένεια. Δεδομένου ότι το DNA φαίνεται να έχει ανακτηθεί από την κυκλοφορία του ανθρώπου, είναι πιθανό ότι μπορεί να πέθανε από μια θανατηφόρα μορφή πανούκλας. Η τεράστια ποσότητα DNA που έχει βρεθεί υποδηλώνει ότι η μόλυνση θα μπορούσε να γίνει ανεκτή χωρίς να προκαλέσει θάνατο, λένε οι ερευνητές, αναφέροντας έρευνα που δείχνει ότι ποντίκια με μεγάλες ποσότητες σύγχρονων βακτηρίων πανώλης τείνουν να έχουν λιγότερες ασθένειες.
Εν πάση περιπτώσει, η ανακάλυψη του ανθρώπου που θαμμένο προσεκτικά μαζί με άλλους χωρίς πληγή δείχνει ότι, ό, τι κι αν ήταν, δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα μεταδοτική από τους ανθρώπους εκείνη την εποχή. Σε συνδυασμό με στοιχεία από άλλες αρχαίες περιπτώσεις πανώλης, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι αυτή η έκδοση ενδέχεται να μην μπόρεσε να προκαλέσει εκτεταμένα κρούσματα ασθενειών. Αντ ‘αυτού, μολύνει περιοδικά τους ανθρώπους μέσω δαγκωμάτων από διάφορα τρωκτικά που ενεργούν ως ο φυσικός ξενιστής του. Εάν είναι αλήθεια, αυτό θα έβαζε σοβαρά σε μια πρόσφατη θεωρία της πρώιμης έναρξης της πνευμονικής πανώλης. προκαλεί Μια διαδεδομένη πανδημία εκείνη την εποχή, τροφοδοτούμενη από τις εμπορικές οδούς μεταξύ των νεολιθικών οικισμών.
“”[B]Με βάση τα γονιδιωματικά δεδομένα, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το RV 2039 και άλλες πρώιμες μορφές ήταν λιγότερο μεταδοτικές από τις μεταγενέστερες γενεαλογίες, με αποτέλεσμα μόνο τοπικές εστίες, έγραψαν.
Είναι πιθανό αυτή η συζήτηση για την αρχαία πανούκλα να μην διευθετηθεί με μία μόνο μελέτη. Οι ερευνητές λένε ότι τα αποτελέσματά τους είναι απίστευτα για έναν άλλο λόγο.
Ο τόπος ταφής και το κρανίο ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στα τέλη του 19ου αιώνα από τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο Carl Georg, Count of Sivers. Ο Sievers και ο μέντοράς του, ο Γερμανός γιατρός Rudolf Virchow, υποστήριξαν ότι ο ιστότοπος πρέπει να ήταν προϊστορικός, αλλά η θεωρία τους επικρίθηκε έντονα από άλλους εκείνη την εποχή. Στο τέλος, το κρανίο του άνδρα φαίνεται να εξαφανίστηκε μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ανακαλύφθηκε ξανά στις συλλογές του έργου του Virchow που πραγματοποιήθηκε από την Εταιρεία Ανθρωπολογίας, Εθνολογίας και Προϊστορίας του Βερολίνου το 2011. Στη συνέχεια, η χρονολόγηση του άνθρακα επιβεβαίωσε την ηλικία του, δικαιολογώντας τους Sievers και Virchow.
“Το Virchow δεν ήταν σε θέση να διαγνώσει πανούκλα με το κρανίο των ρινόκερων. Ωστόσο, χάρη στην προοδευτική επιστημονική προσέγγιση του Virchow, τα υπολείμματα που ανασκάφηκαν από τους Sievers αποθηκεύτηκαν στη συλλογή του, επιβιώνοντας τις αντίξοες στιγμές του χρόνου, έτσι ώστε η επακόλουθη διάγνωση να ήταν ακόμη πιθανή , ακόμη και μετά από 145 χρόνια, έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”