Διαπίστωσαν ότι σε κάποιο σημείο τους τελευταίους δύο αιώνες, η βάση του παγετώνα έχει ξεθωριάσει από τον πυθμένα της θάλασσας και υποχωρεί με ρυθμό 1,3 μίλια (2,1 χιλιόμετρα) ετησίως. Αυτό είναι διπλάσιο από το ποσοστό που έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες την τελευταία δεκαετία περίπου.
Αυτή η ταχεία αποσύνθεση μπορεί να συνέβη «μόλις στα μέσα του 20ού αιώνα», δήλωσε σε δελτίο τύπου ο Alistair Graham, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και θαλάσσιος γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα.
Επισημαίνει ότι οι Thwaites έχουν τη δυνατότητα να υποστούν ταχεία πτώση στο εγγύς μέλλον, αφού υποχωρήσουν πέρα από μια κορυφογραμμή στον πυθμένα της θάλασσας, βοηθώντας τους να κρατηθούν υπό έλεγχο.
«Το Thwaites πραγματικά κολλάει με τα νύχια του σήμερα και θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε μεγάλες αλλαγές σε μικρές χρονικές κλίμακες στο μέλλον -ακόμα και από χρόνο σε χρόνο- όταν ο παγετώνας υποχωρήσει πέρα από μια ρηχή προεξοχή στον πυθμένα του», δήλωσε ο Robert Larter, θαλάσσιος γεωφυσικός και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.Συμμετέχοντες από το British Antarctic Survey, στη δήλωση.
Ο παγετώνας Thwaites, που βρίσκεται στη Δυτική Ανταρκτική, είναι ένας από τους μεγαλύτερους στη Γη και μεγαλύτερος από την πολιτεία της Φλόριντα. Αλλά είναι απλώς ένα τμήμα του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής, το οποίο περιέχει αρκετό πάγο για να ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας έως και 16 πόδια, σύμφωνα με τη NASA.
Με την επιτάχυνση της κλιματικής κρίσης, αυτή η περιοχή παρακολουθείται στενά λόγω της ταχείας τήξης και της πιθανότητας εκτεταμένης καταστροφής των ακτών.
Ο ίδιος ο παγετώνας Thwaites έχει ανησυχήσει τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες. Ήδη από το 1973, οι ερευνητές αναρωτήθηκαν αν κινδύνευε να καταρρεύσει. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία, ανακάλυψαν ότι – επειδή ο παγετώνας στηρίζεται στον πυθμένα της θάλασσας και όχι στην ξηρά – τα θερμά ωκεάνια ρεύματα μπορούν να λιώσουν τον παγετώνα από κάτω, αποσταθεροποιώντας τον από κάτω.
Τον 21ο αιώνα, οι ερευνητές άρχισαν να καταγράφουν την ταχεία πτώση του Thwaites σε μια ανησυχητική σειρά μελετών.
«Από τα δορυφορικά δεδομένα, βλέπουμε αυτά τα μεγάλα κατάγματα να εξαπλώνονται σε όλη την επιφάνεια του πάγου, αποδυναμώνοντας ουσιαστικά την υφή του πάγου, λίγο σαν ρωγμή στο παρμπρίζ», είπε στο CNN το 2021 ο Peter Davis, ωκεανογράφος της British Antarctic Survey. “Απλώνεται σιγά σιγά σε όλη την παγοθήκη και τελικά θα σπάσει σε πολλά διαφορετικά κομμάτια.”
Τα ευρήματα της Δευτέρας, τα οποία δείχνουν ότι οι Thwaites είναι σε θέση να υποχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πιστεύαμε πρόσφατα, τεκμηριώθηκαν σε μια αποστολή 20 ωρών σε ακραίες συνθήκες που καθόρισαν μια υποβρύχια περιοχή στο μέγεθος του Χιούστον, σύμφωνα με δελτίο τύπου.
Αυτή η έρευνα ήταν «πραγματικά μια εργασία που γίνεται μια φορά στη ζωή», είπε ο Graham, αλλά η ομάδα ελπίζει να επιστρέψει σύντομα για να συλλέξει δείγματα από τον πυθμένα της θάλασσας, ώστε να μπορούν να προσδιορίσουν πότε συνέβησαν προηγούμενες γρήγορες υποχωρήσεις. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να προβλέψουν μελλοντικές αλλαγές στον «παγετώνα της ημέρας της μοίρας», τον οποίο οι επιστήμονες υπέθεταν προηγουμένως ότι θα αργούσε να αλλάξει – κάτι που ο Graham είπε ότι αυτή η μελέτη διαψεύδει.
«Μόνο μια μικρή κλωτσιά στους γλουτούς μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη ανταπόκριση», είπε ο Graham.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”