Ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ του δέκατου έκτου αιώναΤο δέκατο Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LAGFF) Το My People είναι μια ταινία σκηνοθετημένη από την Anna Rizan, μια πολύ ταλαντούχα ηθοποιό και τραγουδίστρια που συμμετείχε στην πρώτη της σκηνοθετική προσπάθεια – και το αποτέλεσμα ήταν φανταστικό.
Το ότι η ταινία σου τραβάει την προσοχή από την πρώτη κιόλας σκηνή όταν νιώθεις ότι περπατάς δίπλα στον Ρεζάν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη συναρπαστική μουσική που συνέθεσε ο Μπίλι Νικολόπουλος σε συνεργασία με τον Ρεζάν.
Ως Ελληνοεβραίος σκηνοθέτης και εγγονός ενός Έλληνα επιζώντα του Ολοκαυτώματος, ο Ριζάν μίλησε σε έξι άλλους Εβραίο-Έλληνες επιζώντες που έδωσαν συγκινητικές μαρτυρίες για τις φρικαλεότητες που βίωσαν αλλά και ελπιδοφόρες μαρτυρίες για το μέλλον και την επιμονή του ανθρώπινου πνεύματος. Οι ασύλληπτες φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Ναζί είχαν καταστροφικές συνέπειες για το ελληνικό έθνος και είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια μιας από τις πιο ζωντανές εβραϊκές κοινότητες στον κόσμο. Προπολεμικά, η Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη) ήταν το σπίτι της μεγαλύτερης σεφαραδίτικης κοινότητας στον κόσμο και της παλαιότερης στην Ευρώπη.
Η ταινία εστιάζει στην ελληνική εβραϊκή κοινότητα, αλλά επεκτείνει και την εμβέλειά της σε ιστορικά γεγονότα που επιτρέπουν στον θεατή να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα των συνθηκών που οδήγησαν στην καταστροφή. Θα δείτε τη γενναία αντίσταση του ελληνικού στρατού ενάντια στην εισβολή του Μουσολίνι στην αρχή και κατά των Ναζί αργότερα. Η ταινία απεικονίζει την αντάρτικη αντίσταση του ελληνικού λαού όταν επικράτησαν οι Ναζί και ένα ίσως άγνωστο γεγονός ότι μέλη του ελληνικού κλήρου και ειδικότερα ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός ύψωσαν τις φωνές τους ενάντια στην απάνθρωπη μεταχείριση Ελλήνων Εβραίων πολιτών.
«Είναι σημαντικό να τιμούμε τον κλήρο που στάθηκε απέναντι στους Ναζί και προσπάθησε να βοηθήσει τους Έλληνες Εβραίους ακόμη και όταν ήταν πολύ επικίνδυνο», είπε ο Ριζάν. Το έργο ήταν τόσο εντυπωσιακό που η Rizanne κατάφερε να προσελκύσει δύο βραβευμένους με Όσκαρ παραγωγούς στο καστ της. Η δύο φορές βραβευμένη με Όσκαρ Κιμ Μάγκνουσον και ο παραγωγός Μίτσελ Μπλοκ για ένα ντοκιμαντέρ για το Όσκαρ έγιναν εκτελεστικοί παραγωγοί. Ο Mitchell Block, ο οποίος αποκάλεσε τον Rizan “μια δύναμη της φύσης”, είπε ότι η συνεργασία με έναν τόσο αφοσιωμένο σκηνοθέτη ήταν μια έμπνευση. Χρειάστηκε επίπονη προσπάθεια από τη Ριζάν και τον ταλαντούχο διευθυντή φωτογραφίας της Χαβίρη Χαϊτίδη για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο καθώς οι δυο τους ήταν μακροχρόνιοι «Μοναχικοί Στρατιώτες» που προχωρούσαν στην παραγωγή. Αλλά η Ριζάν λέει ότι η υποστήριξη των νικητών των Όσκαρ της έδωσε “την αυτοπεποίθηση να συνεχίσει όταν τα εμπόδια φαινόταν ανυπέρβλητα”.
Όπως κάθε ανεξάρτητος παραγωγός με προϋπολογισμό, ο Rayzan έπρεπε να είναι δημιουργικός και γενναίος για να πάρει αυτό που χρειαζόσουν. Η ταινία περιλαμβάνει μια ποικιλία ιστορικών αρχειακών πλάνα που θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει αν δεν υπήρχαν οι γενναιόδωρες δωρεές της Εβραϊκής Ταινιοθήκης του Στίβεν Σπίλμπεργκ και του Εβραϊκού Μουσείου στην Αθήνα.
Όταν ρωτήθηκε για την υποστήριξη που έχει από ελληνικούς φορείς, είπε ότι είναι ευγνώμων για τη βοήθεια που έλαβε από τον Γιάννη Κοροδήμο, διευθυντή αρχείων στο Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα. Όμως δεν έλαβε βοήθεια από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και όταν ζήτησε υλικό από την ΕΡΤ «οι τιμές που ζήτησαν ήταν πολύ υψηλές για να τις αντέξει οποιοσδήποτε ανεξάρτητος παραγωγός».
Ο Γιώργος Πελέχος, γνωστός δημοσιογράφος και ιστορικός, παρείχε επίσης υλικό από τα αρχεία της οικογένειάς του στον Ριζάν. Η Ριζάν είπε ότι επέλεξε το LAGFF για την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας της, παρόλο που είχε λάβει προσφορές από άλλα φεστιβάλ κύρους, όπως το Tribeca, επειδή «το LAGFF έχει βελτιώσει τις ζωές πολλών νέων Ελλήνων κινηματογραφιστών και ήθελα να δείξω την εκτίμησή μου και να γίνω μέρος της επισης.” Ένα άλλο σημαντικό σημείο στην παραγωγή αυτού του ντοκιμαντέρ ήταν να απεικονίσει την πίστη της στην αγάπη και την ελπίδα. Πιστεύει ότι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η επανάληψη των ίδιων λαθών που προκάλεσαν όλεθρο τόσες φορές στο παρελθόν και δυστυχώς το βλέπουμε να συμβαίνει ξανά σήμερα στην Ουκρανία και σε άλλα μέρη του κόσμου, είναι να μάθουν οι άνθρωποι να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Το ντοκιμαντέρ της δείχνει ότι αν οι άνθρωποι μπορούν να αφήσουν στην άκρη τις θρησκευτικές διαφορές τους και να αποδεχτούν και να αγαπήσουν τους άλλους όπως είναι, το μέλλον της ανθρωπότητας θα είναι πολύ πιο λαμπρό.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”