Το 1896, ο Σπύρος Λούις έκανε την ελληνική αθλητική ιστορία ως νικητή του μαραθωνίου των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα.
Ο Σπύρος Λούις γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι Αττικής, από μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Όταν έκανε τη στρατιωτική του θητεία στις αρχές της ενηλικίωσης, διακρίθηκε από την αντοχή του και εξέπληξε τους προϊσταμένους του.
Τον Μάρτιο του 1896, πραγματοποιήθηκε η πρώτη γιορτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαία πατρίδα της: την Αθήνα. Ο Σπύρος, ενθαρρυνόμενος από τον αρχηγό τους Στρατηγού Παπαδιαμάντοπουλο, ο οποίος ήταν επίσης δικαστής σπορ, “μπήκε στο παράθυρο” για να λάβει μέρος στον μαραθώνιο.
Ο Σπύρος πέρασε την πλειοψηφία του αγώνα στο κάτω μισό της σκάλας, με τον Γάλλο αθλητή Albin Lermusio και τον Αυστραλό Edwin Flack να ανταγωνίζονται για τον τίτλο. Ωστόσο, προς έκπληξη του κοινού και των ανταγωνιστών, στάλθηκε ένας αγγελιοφόρος για να διαδώσει τις ειδήσεις ότι ο Έλληνας ηγήθηκε του αγώνα. Φωνάζω “Έλεν, Ελένη!” Έλαβε χιλιάδες θεατές. Ο Lewis ήταν ο πρώτος που πέρασε τη γραμμή τερματισμού, εκπλήσσοντας τους αντιπάλους του.
Ο Έλληνας αθλητικός στρατιώτης έτρεξε χωρίς προετοιμασίες και κατάφερε να νικήσει τους αντιπάλους του, ενθαρρυνμένοι από 80 χιλιάδες θεατές που πλημμύρισαν το Kalimarmaru.
Μετά τη νίκη του, οι φήμες εξαπλώθηκαν ότι είχε εξαπατήσει και οδηγούσε μέρος του δρόμου σε ένα βαγόνι, αλλά οι φήμες δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Αφού απέκτησε τις δάφνες του, ο Σπύρος εγκαταστάθηκε ως αγρότης και έζησε μια ήσυχη ζωή στο Μαρούσι.
Ο Σπύρος έχει εμφανιστεί σε πολλά αθλητικά γεγονότα ως επίσημος επισκέπτης και πάντα θαυμάζονταν με θαυμασμό. Την 1η Αυγούστου 1936, ο Χίτλερ τον προσκάλεσε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου. Ο Σπύρος παρευρέθηκε στην τελετή και δήλωσε ότι έδωσε στον Χίτλερ ένα κλαδί ελιάς ως σύμβολο της ειρήνης.
Ο Σπυρίδων Λιούις πέθανε στο Μαρούσι στις 26 Μαρτίου 1940.