Ο Δημήτριος Βικίλας δεν ήταν μόνο ποιητής και μυθιστοριογράφος, αλλά και ο πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Για να κάνουμε την ευκαιρία της γέννησής του σήμερα, ρίχνουμε μια ματιά σε μερικά από τα επιτεύγματα της ζωής του.
Προηγούμενη ζωή:
Ο Δημήτριος Βίκλας γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου, στις 15 Φεβρουαρίου 1835. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, αρχικά από τη Φέροια, του οποίου το όνομα ήταν Εμμανουήλ Πεκίλας ή Μπεκίλας, έως ότου άλλαξε το επώνυμό του σε Βίκιλα. Ο θείος του ήταν ο συγγραφέας Leon Milas, ο οποίος, μέσω του μυθιστορήματός του “O Gerustathis”, έθνησε γενιές ελληνικών παιδιών.
Λόγω των συχνών ταξιδιών του πατέρα του, καθώς και των προβλημάτων υγείας του, ο Δημήτριος δεν πήγαινε σχολείο τακτικά. Ωστόσο, η μητέρα του ήταν πολύ μορφωμένος και του έδωσε πολλά μαθήματα στο σπίτι. Αργότερα παραδέχτηκε ότι της χρωστάει μια τάση για λογοτεχνία.
Κατά τη διάρκεια μιας από τις πολλές εκδρομές της οικογένειάς του, βρέθηκε ξανά στη Σύρο, όπου παρακολούθησε το Λύκειο Χρήστο Ευαγγελίδη. Εκεί, αυτός και ο συνάδελφός του Εμμανουήλ Ρεντάς δημοσίευσαν μια χειρόγραφη εφημερίδα.
Στην ηλικία των δεκαεπτά, ο Δημήτριος εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, πρώτος ως λογιστής για τον θείο του, “Mela Bros”, στη συνέχεια ως συνεργάτης. Η επιμέλεια, ο τρόπος, η ειλικρίνεια και η ειλικρίνειά του εκτιμήθηκαν από την επιχειρηματική κοινότητα του Λονδίνου.
Ο Δημήτριος ανέπτυξε μια φιλία με τον Έλληνα πρεσβευτή στο Λονδίνο, τον Σπυρίδωνα Τρόπιτη, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση και οργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1896.
Το έργο του στη λογοτεχνία:
Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Δημήτριος πήρε μαθήματα βοτανικής και αρχιτεκτονικής στο πανεπιστήμιο, ενώ εξασκούσε το ταλέντο του σε ξένες γλώσσες. Ταυτόχρονα, έγραψε διηγήματα και ποιήματα και μετέφρασε στα ελληνικά τις ιστορίες των τραγωδιών του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και του Σαίξπηρ.
Το 1876, η Μέλα διαλύθηκε λόγω της οικονομικής κρίσης και ο Δημήτριος, έχοντας επιτύχει αξιοσέβαστη περιουσία, σε ηλικία 41 ετών αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δουλειά και να πάει αποκλειστικά σε μηνύματα και κοινωνική εργασία.
Το 1877, λόγω της ασθένειας της γυναίκας του, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανέπτυξε έναν μεγάλο κύκλο γνωριμιών.
Ολυμπιακοί αγώνες:
Το καλοκαίρι του 1894, πραγματοποιήθηκε στη Γαλλική πρωτεύουσα ένα Διεθνές Μαθηματικό Συνέδριο και ο Δημήτριος παρατήρησε το έργο του ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Συλλόγου Γυμναστικής.
Στις 23 Ιουνίου, την τελευταία ημέρα του συνεδρίου, αποφασίστηκε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, με την πρώτη εκδήλωση να πραγματοποιείται το 1896 στην Αθήνα. Η συμβολή του Δημητρίου ήταν καθοριστική, καθώς ενήργησε εθελοντικά και χωρίς άδεια από τους Πανελλήνους για να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.
Η αρχική ιδέα του Baron de Coubertin ήταν να διεξαχθούν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες το 1900 στο Παρίσι, αλλά η εμπνευσμένη ομιλία του Δημήτρη έστρεψε την κατεύθυνση.
«… Στην Αθήνα, σίγουρα δεν θα είμαστε σε θέση να διοργανώσουμε επίσημες τελετές, αλλά οι πολλές αδυναμίες μας θα γεφυρωθούν από τη φιλική μας υποδοχή». Ο Δημήτριος είπε στην ομιλία του, προτρέποντας τους εκπροσώπους να ψηφίσουν ομόφωνα υπέρ της Αθηνάς.
Η τολμηρή πρωτοβουλία του Δημητρίου προκάλεσε ενθουσιασμό στο ελληνικό κοινό και τον Τύπο και ήταν ο λόγος που συνέβαλε στην απροσδόκητη επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων εκείνη την εποχή, αλλά και στην ενοποίηση του θεσμού τα επόμενα χρόνια.
Κληρονομιά και θάνατος:
Το 1894 ο Δημήτριος εξελέγη επίσης ο πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1896, όταν τον διαδέχθηκε ο Βαρόνος ντε Κουμπέρτιν. Ο Δημήτριος πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στην Αθήνα, όπου πέθανε στις 7 Ιουλίου 1908, σε ασθένεια.
Ο Δημήτριος, μαζί με τον Georgius Vesinus, θεωρείται ο καθοριστικός παράγοντας της εθνογραφικής αφήγησης στην Ελλάδα.
Το “Λούκης Λάρας” είναι το πιο διάσημο έργο του. Πεζογραφία με ρεαλιστικό και κοινωνικό περιεχόμενο, γραμμένο το 1879, αναφερόμενο στις επιπτώσεις της επανάστασης του 1821 στους απλούς ανθρώπους. Οι άλλες σημαντικές διηγήσεις του είναι “Papa Nargis”, “The Tears,” “The Ugly Sister”, “Philip Martha” και “Why I Bece Lawyer”.
Ο Δημήτριος ίδρυσε επίσης το «Σπίτι των Τυφλών» και το «Σχολείο του Σεβαστούπολι» και το 1899 ίδρυσε τον «Σύνδεσμο Χρήσης Βιβλίων» για να δημοσιεύσει βιβλία σε χαμηλή τιμή. Μετά το θάνατό του άφησε την πλούσια βιβλιοθήκη του στο δήμο Ηρακλείου της Κρήτης, όπου βρίσκεται στη διάσημη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Βίκιλα.
Πηγή: Σαν Σιμίρα.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”