Ο John Heisman μπορεί να είναι πιο γνωστός για το ποδοσφαιρικό κύπελλο κολλεγίων που φέρει το όνομά του. Αλλά ο αντίκτυπος του άνδρα που γεννήθηκε στο Οχάιο στο παιχνίδι ξεπέρασε κατά πολύ το βραβείο που απονέμεται ετησίως στον καλύτερο ποδοσφαιριστή κολλεγίων στην πρώτη κατηγορία. Στις πρώτες μέρες του αθλήματος, ο Heisman ήταν ένας επιτυχημένος προπονητής σε οκτώ διαφορετικά σχολεία και ένας καινοτόμος που βοήθησε στη διαμόρφωση του σύγχρονου παιχνιδιού.
“Ableταν σε θέση να διαμορφώσει το παιχνίδι με την εικόνα του, ή όπως το φανταζόταν”, λέει ο Jeremy Swick, ιστορικός και επιμελητής στο Hall Football of Fame του College. «Πολλοί από αυτούς τους πρώτους πρωτοπόρους είχαν αυτή την ικανότητα να υπαγορεύουν πώς θα αλλάξει το παιχνίδι».
Διαβάστε περισσότερα: 8 προπονητές ποδοσφαίρου κολλεγίων που άλλαξαν το παιχνίδι
Οι πολλές καινοτομίες του Χάισμαν περιελάμβαναν κεντράρισμα βολών, παράδοση, διαίρεση του παιχνιδιού στα μισά σε τέσσερις, προσθήκη πίνακα αποτελεσμάτων για τους οπαδούς, προ-αλλαγή κινήσεων και καθιέρωση πικνίκ. Η πιο σημαντική επιρροή του Χάισμαν μπορεί να είναι ο ρόλος του στην εκτίμηση του μπροστινού πάσα.
Ο Χάισμαν προπονήθηκε για 27 σεζόν, τελειώνοντας την καριέρα του με ρεκόρ 186-70-18 και μόλις μία σεζόν που έχασε, σύμφωνα με το College Football Hall of Fame. Το 1954, εισήχθη στο Hall of Fame του College Football.
Ο Swick λέει ότι ένας από τους λόγους που το τρόπαιο Heisman, που δόθηκε από το Downtown Athletic Club στη Νέα Υόρκη, πήρε το όνομά του το 1936 ήταν λόγω της φήμης του Heisman.
“Κανείς δεν γνωρίζει τον αθλητικό σύλλογο στο κέντρο της πόλης”, λέει. “Αλλά όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο John Heisman.”
Ποιος ήταν ο Τζον Χάισμαν;
Το σπίτι του Κλίβελαντ όπου γεννήθηκε ο Τζον Χάισμαν στις 23 Οκτωβρίου 1869.
Πατ Μακμάναμον
Ο Johann Wilhelm Heisman (John William) γεννήθηκε στο Κλίβελαντ στις 23 Οκτωβρίου 1869, γιος Γερμανών μεταναστών από τη Βαυαρία. Όταν ο Χάισμαν ήταν 7 ετών, η οικογένειά του είχε μετακομίσει στο Τιτούσβιλ, μια μικρή πόλη σε μια περιοχή πλούσια σε πετρέλαιο στη βορειοδυτική Πενσυλβάνια.
Εξαιρετικός μαθητής, ο Χάισμαν έδωσε μια αποχαιρετιστήρια ομιλία στο λύκειο, “Ο θεατρικός συγγραφέας ως ρήτορας”, ο οποίος περιελάμβανε αρκετές αναφορές στον Σαίξπηρ. Ως προπονητής ποδοσφαίρου χρόνια αργότερα, έπλεξε λογοτεχνία και έβαλε την ορολογία στις ομιλίες του στους παίκτες.
Στο άνοιγμα πολλών ασκήσεων ποδοσφαίρου το φθινόπωρο, ο Χάισμαν έπιανε μια μπάλα και την αποκαλούσε “τεντωμένη μπάλα – δηλαδή, μια τεντωμένη μπάλα – στην οποία το εξωτερικό κέλυφος τραβιέται σφιχτά πάνω από έναν κάπως μικρότερο σωλήνα από καουτσούκ. Είναι καλύτερα να πεθάνεις ένα μικρό αγόρι παρά να σκοντάψει. »Αυτό το ποδόσφαιρο.
Σε ηλικία 17 ετών, ο Heisman πήγε στο Brown University, όπου δημιούργησε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Δύο χρόνια αργότερα, μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια με την ελπίδα να αποκτήσει πτυχίο νομικής. Ως άνδρας σερί 5 ποδιών, 7, 158 κιλών, έπαιξε τρία χρόνια για την Πενσυλβάνια. Ένα ατύχημα – ένα παλιό φως της μπαταρίας λέγεται ότι αναβοσβήνει στο πρόσωπό του – παραλίγο να του στοιχίσει την όρασή του. Έτσι, αντί να ασκεί τη δικηγορία, επέστρεψε στο Οχάιο (η οικογένεια επέστρεψε το 1890) και πήρε δουλειά προπονητή στο κολέγιο Oberlin το 1892.
Το 1895, ο Χάισμαν έγινε εκπαιδευτής στο Γεωργικό και Μηχανολογικό Κολέγιο της Αλαμπάμα, στο σύγχρονο Πανεπιστήμιο Όμπερν. Εκεί ο Heisman εισήγαγε το πρώτο κρυφό παιχνίδι μπάλας, ένα είδος εξαπάτησης που συχνά μπέρδευε τους αντιπάλους. Ο Heisman είχε τον κεντρικό μπακ Reynolds Tichenor να κρύβει την μπάλα κάτω από τη φανέλα του ενώ ήταν μέσα σε μια (τότε νόμιμη) σφήνα παικτών. Ξαφνικά το μανταλάκι σκορπίστηκε και ο Τίχενορ, που προσποιήθηκε ότι έδενε τα παπούτσια του, σηκώθηκε και σκόραρε ανέγγιχτος.
Η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη θητεία του Heisman ήταν στην Georgia Tech, όπου πέρασε 16 σεζόν (1904-1919). Οι 102 νίκες του εκεί περιελάμβαναν ένα σερί 33 νικών, έναν εθνικό τίτλο το 1917 και την πιο μονόπλευρη νίκη στην ιστορία του κολεγιακού ποδοσφαίρου: 222-0 επί της Κάμπερλαντ το 1916.
Παρά το προβάδισμα της ομάδας του με 126-0 στο πρώτο ημίχρονο, ο Χάισμαν παρότρυνε την ομάδα του να συνεχίσει την πίεση. Είπε, “Ποτέ δεν ξέρεις τι κάνουν αυτοί οι παίκτες της Κάμπερλαντ. Έτσι, στο δεύτερο ημίχρονο, βγες και χτύπα τους καθαρά και χτύπα τους δυνατά. Μην τα παρατάς. Αν και ο Χάισμαν συμφώνησε να μειώσει τα δεκάλεπτα σε 12 λεπτά από 15, οι εικασίες παραμένουν ότι ο Χάισμαν ανέβασε το σκορ επειδή πίστευε ότι ο Κάμπερλαντ χρησιμοποίησε επαγγελματίες παίκτες για να νικήσει την Τζόρτζια Τεκ στο μπέιζμπολ, το οποίο προπονούσε επίσης ο Χάισμαν.
Το 1922, ο Heisman έγραψε Αρχές εκπαίδευσης, η οποία είναι μια πλήρης ανάλυση του οχήματος που περιλαμβάνει κεφάλαια για τον τρόπο παιχνιδιού κάθε θέσης. Έγραψε ότι ο προπονητής πρέπει να είναι “μικρότερος από τον Καίσαρα”, αλλά ήταν επίσης σημαντικό να παραδεχτεί τα λάθη του και να μην χρησιμοποιεί βωμολοχίες. Περιέγραψε τον προπονητή ως “άνθρωπο της εκπαίδευσης και του πολιτισμού” και σημαντικό στις παγκόσμιες υποθέσεις. Σε μια τάξη για εκπαίδευση υγείας, ο Χάισμαν απαγόρευσε το κάπνισμα, τον καφέ κατά τη διάρκεια της σεζόν και το αλκοόλ ανά πάσα στιγμή. Το παγωτό ήταν καλό μερικές φορές την εβδομάδα, “αν ήταν καθαρό”.
Έγραψε για τους παίκτες: «Το αγόρι είναι« κουφό για συγγένεια, αλλά θα κάνει οτιδήποτε λιγότερο από το να σκοτώσει τον νικητή προπονητή ». της αρχαίας Ελλάδας και ένας νεκρός στρατιώτης στα ερείπια της Πομπηίας.
Ο Χάισμαν υπερασπίστηκε επίσης τις αρχές του. Όταν ο Ουάσινγκτον και ο Τζέφερσον προπονήθηκαν το 1923, αρνήθηκε να παίξει ένα παιχνίδι όταν η Ουάσινγκτον και ο Λι, ένα σχολείο στο Λέξινγκτον της Βιρτζίνια, ζήτησαν από τον Χάισμαν να μην χρησιμοποιήσει έναν μαύρο παίκτη. Στη Georgia Tech, συμβούλεψε έναν Εβραίο παίκτη που αντιμετώπισε τον αντισημιτισμό.
Ο John Heisman Lopez για μια πάσα μπροστά, βοηθώντας να σώσει το ποδόσφαιρο
Το βραβείο Heisman, απονέμεται κάθε χρόνο στον καλύτερο παίκτη στην κορυφαία κατηγορία του κολεγιακού ποδοσφαίρου
Kelly Klein / Heisman Trophy Trust / Getty Images
Το ποδόσφαιρο ήταν ένα βίαιο παιχνίδι τον 20ο αιώνα – οι περισσότεροι παίκτες δεν φορούσαν καλύμματα κεφαλής και τα κράνη δεν ήταν υποχρεωτικά για τους παίκτες μέχρι το 1939. Το 1905, τουλάχιστον 18 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 150 τραυματίστηκαν ενώ έπαιζαν ποδόσφαιρο, σύμφωνα με Washington PostΤο Εκείνη τη χρονιά, ο Πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ, ένας μανιώδης οπαδός του ποδοσφαίρου στο κολέγιο, πραγματοποίησε μια σύνοδο κορυφής στον Λευκό Οίκο για να συζητήσει πώς να κάνει το παιχνίδι πιο ασφαλές.
Για τρία χρόνια, ο Heisman άσκησε πίεση στον Walter Camp, τον πρώην προπονητή του Yale και τον λεγόμενο «πατέρα του αμερικανικού ποδοσφαίρου» και άλλα μέλη της Επιτροπής Rules of Game, για να επιτρέψουν μια πάσα μπροστά, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να ανοίξει το γήπεδο και έτσι είναι πιο ασφαλές. Το 1906, οι κατασκευαστές του στρατοπέδου και οι κανόνες συμφώνησαν στην αλλαγή – μία από τις πιο σημαντικές στην ιστορία του παιχνιδιού.
Ο Χάισμαν έγραψε σε ένα άρθρο για το “Το αμερικανικό ποδόσφαιρο έχει ξεπεράσει τα όρια μεταξύ του σύγχρονου και του παλιού παιχνιδιού”. ανθρακωρύχος περιοδικό Αφού συνταξιοδοτήθηκε το 1927. “Είτε η συνεισφορά μου είναι στο ποδόσφαιρο είτε στο στρατόπεδο, μπορεί να είναι ασήμαντη. Το ποδόσφαιρο έχει σωθεί από τον εαυτό του.”
Τον Μάιο του 1930, ο Heisman διορίστηκε ως ο πρώτος διευθυντής του Downtown Athletic Club στην πόλη της Νέας Υόρκης. Σε αυτή τη θέση, ίδρυσε το Touchdown Club στη Νέα Υόρκη και την Εθνική Ένωση Προπονητών Ποδοσφαίρου. Με την επιμονή των αξιωματικών της DAC, ίδρυσε επίσης το σύστημα που θα έδινε ένα βραβείο στον παίκτη που ψήφισε καλύτερα στο κολεγιακό ποδόσφαιρο ανατολικά του ποταμού Μισισιπή. Το πρώτο τρόπαιο αθλητικών συλλόγων στο κέντρο της πόλης απονεμήθηκε το 1935 στον Jay Berwanger του Πανεπιστημίου του Σικάγο.
Αλλά πριν τελειώσει η επόμενη σεζόν, ο Χάισμαν πέθανε ξαφνικά στις 3 Οκτωβρίου 1936, μετά από προσβολή από πνευμονία. Αμέσως μετά, το βραβείο DAC μετονομάστηκε σε Heisman Trophy και τα κριτήρια βράβευσης επεκτάθηκαν ώστε να συμπεριλάβουν ολόκληρη τη χώρα.
Διαβάστε περισσότερα: Ποιος εφηύρε το ποδόσφαιρο;
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”