Η αποστολή Juno της NASA, η οποία άρχισε να περιφέρεται γύρω από τον Δία τον Ιούλιο του 2016, πραγματοποίησε πρόσφατα την 38η κοντινή πτήση του γίγαντα αερίου. Η αποστολή επεκτάθηκε νωρίτερα αυτό το έτος, με την προσθήκη του φεγγαριού του Δία Γανυμήδη τον Ιούνιο.
Τα δεδομένα και οι εικόνες από αυτά τα αεροπλάνα ξαναγράφουν όλα όσα γνωρίζουμε για τον Δία, είπε ο Σκοτ Μπόλτον, κύριος ερευνητής Juno στο Southwest Research Institute στο Σαν Αντόνιο, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης στη συνάντηση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στη Νέα Ορλεάνη την Παρασκευή.
Εκεί, ο Bolton αποκάλυψε 50 δευτερόλεπτα ήχου που δημιουργήθηκε όταν ο Juno πέταξε κοντά στον Γανυμήδη το καλοκαίρι. Το ηχητικό κλιπ του φεγγαριού δημιουργήθηκε από ηλεκτρικά και μαγνητικά ραδιοκύματα που παράγονται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και ελήφθησαν από το όργανο Waves του διαστημικού σκάφους, σχεδιασμένο να ανιχνεύει αυτά τα κύματα. Ακούγεται σαν ένα τρισδιάστατο soundtrack της διαστημικής εποχής.
«Αυτό το soundtrack είναι αρκετά άγριο για να σας κάνει να νιώθετε σαν να οδηγείτε καθώς ο Juno πλέει δίπλα από τον Γανυμήδη για πρώτη φορά μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες», είπε ο Μπόλτον. “Αν ακούσετε προσεκτικά, μπορείτε να ακούσετε την ξαφνική αλλαγή υψηλότερων συχνοτήτων γύρω από τη μέση της ηχογράφησης, η οποία σηματοδοτεί την είσοδο σε μια διαφορετική περιοχή στη μαγνητόσφαιρα του Γανυμήδη.”
Η ομάδα Juno συνεχίζει να αναλύει δεδομένα από το πέταγμα του Γκανιμήδη. Εκείνη την εποχή, το Juno ήταν περίπου 645 μίλια (1.038 χιλιόμετρα) από την επιφάνεια του φεγγαριού και κινούνταν με 41.600 μίλια την ώρα (67.000 χιλιόμετρα την ώρα).
«Είναι πιθανό ότι η αλλαγή στη συχνότητα αμέσως μετά την πιο κοντινή προσέγγιση οφείλεται στη μετάβαση από τη νυχτερινή πλευρά στην ημέρα του Γανυμήδη», δήλωσε ο William Court, συν-κύριος ερευνητής για το όργανο Waves, με έδρα το Πανεπιστήμιο. της Αϊόβα στην Αϊόβα. πόλη, σε ανακοίνωσή του.
Η ομάδα μοιράστηκε επίσης εκπληκτικές νέες εικόνες που μοιάζουν με καλλιτεχνικές απόψεις της στροβιλιζόμενης ατμόσφαιρας του Δία.
«Μπορείτε να δείτε πόσο όμορφος είναι ο Δίας», είπε ο Μπόλτον. “Είναι πραγματικά η χρωματική παλέτα ενός καλλιτέχνη. Είναι σχεδόν σαν πίνακας του Βαν Γκογκ. Βλέπεις αυτούς τους υπέροχους στροβιλισμούς και τα στροβιλιζόμενα σύννεφα διαφορετικών χρωμάτων.”
Αυτό είναι οπτικά εντυπωσιακό Οι εικόνες εξυπηρετούν Βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον Δία και τα πολλά μυστήρια του. Εικόνες τυφώνων στους πόλους του Δία κέντρισαν το ενδιαφέρον της Leah Siegelman, μια επιστήμονα που συνεργάζεται με την ομάδα Juno που συνήθως μελετά τους ωκεανούς της Γης. Είδε παραλληλισμούς μεταξύ της δυναμικής της ατμόσφαιρας του Δία και των δίνες στους ωκεανούς της Γης.
Ο Siegelman, φυσικός ωκεανογράφος και μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, δήλωσε σε μια δήλωση.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε δορυφορικές εικόνες υψηλής ανάλυσης από δίνες στους ωκεανούς της Γης που αποκαλύπτονται από άνθη πλαγκτού που λειτουργούν ως ανιχνευτής ροής.
Χαρτογράφηση του μαγνητικού πεδίου του Δία
Τα δεδομένα από το Juno βοηθούν επίσης τους επιστήμονες να χαρτογραφήσουν το μαγνητικό πεδίο του Δία, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Μπλε Κηλίδας. Αυτή η περιοχή είναι μια μαγνητική ανωμαλία που βρίσκεται στον ισημερινό του Δία – δεν πρέπει να συγχέεται με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, μια ατμοσφαιρική καταιγίδα που επιμένει για αιώνες νότια του ισημερινού.
Από την άφιξη του Juno στο Δία, η ομάδα έχει δει μια αλλαγή στο μαγνητικό πεδίο του Δία. Το Great Blue Spot μετακινείται ανατολικά περίπου 2 ίντσες (5,1 cm) ανά δευτερόλεπτο και θα περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη σε 350 χρόνια.
Εν τω μεταξύ, η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα κινείται δυτικά και θα περάσει τη γραμμή του τερματισμού πιο γρήγορα, σε περίπου 4,5 χρόνια.
Αλλά η Μεγάλη Μπλε Κηλίδα διαλύεται από τα jet streams του Δία, δίνοντάς της μια ριγέ εμφάνιση. Αυτό το ορατό σχέδιο λέει στους επιστήμονες ότι αυτοί οι άνεμοι εκτείνονται πολύ βαθύτερα στο εσωτερικό του αέριου πλανήτη.
Ο χάρτης του μαγνητικού πεδίου του Δία, που δημιουργήθηκε από τα δεδομένα του Juno, αποκάλυψε ότι η κίνηση του δυναμό του πλανήτη, που δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο μέσα από τον Δία, προέρχεται από μεταλλικό υδρογόνο κάτω από ένα στρώμα «βροχής ηλίου».
Ο Juno μπόρεσε επίσης να ρίξει μια ματιά στον πολύ αχνό δακτύλιο σκόνης γύρω από τον Δία από το εσωτερικό του δακτυλίου. Αυτή η σκόνη στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο από τα μικρά φεγγάρια του πλανήτη, τη Μήτιδα και την Αδραστέα. Οι παρατηρήσεις επέτρεψαν στους ερευνητές να δουν μέρος του αστερισμού του Περσέα από μια διαφορετική πλανητική προοπτική.
«Είναι εκπληκτικό να μπορείς να κοιτάζεις αυτούς τους γνωστούς αστερισμούς από ένα διαστημόπλοιο μισό δισεκατομμύριο μίλια μακριά», δήλωσε σε δήλωση η Heidi Becker, κύρια ερευνήτρια για τη μονάδα Juno Stellar Reference Module στο Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Pasadena της Καλιφόρνια. .
“Όμως όλα φαίνονται σχεδόν ίδια όταν τα εκτιμούμε από τις δικές μας αυλές εδώ στη Γη. Είναι μια καταπληκτική υπενθύμιση του πόσο μικροί είμαστε και πόσα πολλά έχουμε να εξερευνήσουμε.”