Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πιο συναρπαστικό και ιστορικό αθλητικό γεγονός στον κόσμο. Οι Αγώνες συγκεντρώνουν συνήθως περισσότερες από εκατό χώρες σε 35 διαφορετικά αθλήματα και 400 εκδηλώσεις.
Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες εξελίχθηκαν από τους αρχαίους αγώνες που διεξήχθησαν στις αρχές του όγδοου αιώνα π.Χ. Οι αγώνες γίνονταν στην αρχαία Ελλάδα από όπου και κατάγονταν, στην Ολυμπία, από την οποία προέρχονται και το όνομά τους. Αυτή η πρώιμη επανάληψη του διαγωνισμού προοριζόταν αποκλειστικά για άνδρες, ως απόδειξη της δύναμης, των δεξιοτήτων και της αντοχής τους.
Όμως τα κείμενα του αρχαίου Έλληνα γεωγράφου Παυσανία περιγράφουν Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν τον 2ο αιώνα μ.Χ. αποκλειστικά για γυναίκες: τους Χιριανούς Αγώνες.
Ιστορία των παιχνιδιών Hirayin
Υπάρχουν πολύ λίγες ιστορικές καταγραφές για τους Αγώνες της Ήρας, αλλά πιστεύεται ότι έγιναν μετά τους παραδοσιακούς Ολυμπιακούς Αγώνες, γύρω στο 776 π.Χ. Και οι δύο εκδοχές των αγώνων διεξήχθησαν στο στάδιο Ολυμπίας.
Οι Αγώνες της Ήρας, που ονομάζονται από την Ελληνίδα θεά Ήρα, διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια. Τα παιχνίδια, τα οποία συνδέονταν με τους εφήβους, θεωρούνταν ιεροτελεστία μετάβασης στην ενηλικίωση για τις γυναίκες.
Ο διαγωνισμός αρχικά περιελάμβανε μόνο τρέξιμο. Οι αγώνες Χάριν δεν περιλάμβαναν μαχητικά αθλήματα, τα οποία ήταν φυσικά βασικό στοιχείο των ανδρικών αγώνων. Τα παιχνίδια Hirayan περιλάμβαναν:
- Στάδιο: Διαγωνισμός τζόκινγκ στίβου στο στάδιο (177 μέτρα)
- Διάουλος: Δύο διαδοχικά σπριντ κατά μήκος της πίστας του σταδίου (354 μέτρα)
- Ιπποπόταμοι: Τέσσερις διαδοχικοί αγώνες σε όλο το μήκος του γηπέδου (708 μέτρα)
- Δόλιχος: Αγώνας αντοχής 18-24 γύρους (περίπου 3 μίλια)
Οι νικητές κάθε φυλής στεφανώνονταν με στεφάνι από φύλλο ελιάς και θυσιάζονταν ζώα στο όνομα της Ήρας. Οι Έλληνες πίστευαν ότι οι νικητές θα έπαιρναν δύναμη τρώγοντας το κρέας των θυσιών ζώων.
Στους νικητές δόθηκε επίσης η δυνατότητα να αφιερώσουν εικόνες και αγάλματα στην Ήρα και να μνημονεύσουν τα αθλητικά τους κατορθώματα γράφοντας τα ονόματά τους στους στύλους του Ναού της Ήρας.
Οι γυναίκες αγωνίστηκαν στους Αγώνες Herin ντυμένες στα Α κετογονικήένα είδος ρόμπας που φορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, ενώ οι άνδρες πήγαιναν στους αγώνες τους εντελώς γυμνοί.
Οι αγώνες ανδρών και γυναικών σταμάτησαν το 393 μ.Χ., όταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε τους Ελληνιστικούς Αγώνες και άλλες θρησκευτικές γιορτές που γιορτάζονταν στην αρχαία Ελλάδα.
Ο Θρύλος της Σενέσκα και ο Σπαρτιάτης Γυναικείος Στίβος
Οι Σπαρτιάτισσες δεν αναγκάζονταν να φορούν μακριά φορέματα, έθιμο που συνηθίζεται στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας. Αυτός ο τύπος σπαρτιατικής γυναικείας μόδας θεωρήθηκε ότι συμβολίζει την ελευθερία, τη δύναμη και την ευκινησία για τις οποίες ήταν γνωστές οι Σπαρτιάτισσες.
Η σπαρτιατική κοινωνία πίστευε ότι οι αθλητικές γυναίκες γεννούν δυνατά παιδιά. Έτσι, επιτρεπόταν στις Σπαρτιάτισσες να ιππεύουν άλογα και να ταξιδεύουν όπως ήθελαν, καθώς και να κυνηγούν και να φορούν κοντές ρόμπες.
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στους Αγώνες Heraen ήταν Σπαρτιάτισσες.
Στην πραγματικότητα, η Synesca, κόρη του Αρχίδαμου Β’, βασιλιά της Σπάρτης, ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία που κέρδισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ανδρών.
Η Cynisca κέρδισε αρματοδρομίες το 396 και το 392 π.Χ. επειδή ήταν η ιδιοκτήτρια του άρματος που κέρδισε την κούρσα σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τιμήθηκε με ένα χάλκινο άγαλμά της, το άρμα της και τα άλογά της που εκτέθηκαν στον ναό του Διός στην Ολυμπία.
Η επιγραφή στο άγαλμα λέει:
Οι βασιλιάδες της Σπάρτης από τον πατέρα μου και τα αδέρφια μου
Η Κυνίσκα κερδίζει με μια ταχυπόδαρη άμαξα,
Έστησαν αυτό το άγαλμα. Δηλώνω η μόνη γυναίκα
Σε όλη την Ελλάδα να κερδίσει αυτό το στέμμα.
Κατασκευάστηκε από τον Αβίλα, γιο του Καλικλή.
Αρχαία ελληνική μετάφραση:
: [-]: δε λαβεν στέφανον. ας Καλλικλέος ἐπόησε.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”