«Γνωστική αδράνεια» – όταν είσαι ψυχικά παγιδευμένος σε ένα μέρος από το παρελθόν σου

Περίληψη: Η γνωστική αδράνεια είναι μια μορφή νοητικής ολίσθησης που έχει ως αποτέλεσμα συνειδητές ή ασυνείδητες προσπάθειες να αναδημιουργηθούν προηγούμενες καταστάσεις σε γνωστές τοποθεσίες.

πηγή: Συνομιλία

Εάν έχετε μετακομίσει από τη μια χώρα στην άλλη, μπορεί να έχετε αφήσει κάτι πίσω σας – είτε είναι μια σχέση, ένα σπίτι, μια αίσθηση ασφάλειας ή μια αίσθηση του ανήκειν. Εξαιτίας αυτού, θα συνεχίσετε να ανακατασκευάζετε τη διανοητική σας προσομοίωση των όψεων, των μυρωδιών, των ήχων και των εικόνων από αυτά τα μέρη – μερικές φορές προκαλώντας συναισθήματα άγχους και άγχους.

Αυτό περιγράφει αυτό που αποκαλώ “γνωστική αδράνεια”, το οποίο περιγράφω στη νέα μου ανάρτηση ερευνητικό άρθροδημοσιευτηκε σε πολιτισμού και ψυχολογίας.

Η μελέτη χρησιμοποίησε την υποκειμενική ψυχολογία, μια ερευνητική μέθοδο στην οποία ο συγγραφέας είναι επίσης αντικείμενο έρευνας. Η έρευνα βασίστηκε εν μέρει στα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου ενώ ζούσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, μακριά από το πατρογονικό μου σπίτι στη χώρα των Igbo, στην Αφρική.

Η γνωστική αδράνεια είναι μια αγχωτική ψυχική παγίδα που οδηγεί σε μια συνειδητή ή ασυνείδητη προσπάθεια να αναδημιουργηθούν γεγονότα του παρελθόντος σε μία ή περισσότερες τοποθεσίες στις οποίες ένα άτομο έζησε ή επισκέφτηκε στο παρελθόν. Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζουμε να ανακτήσουμε ό,τι λείπει ή έχει απομείνει.

Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να μείνουν σε τοποθεσίες λόγω συνθηκών πέρα ​​από τον έλεγχό τους, όπως πόλεμος, οικογενειακές υποχρεώσεις ή εργασία, το σώμα τους μπορεί να μετακομίσει σωματικά σε έναν νέο κόσμο, ενώ το μυαλό τους μένει πίσω – παγιδευμένο στην προηγούμενη τοποθεσία.

Έτσι, τα άτομα αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν ως «γνωστικά παράλυτα». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αυτά τα άτομα μπορεί να αναζητήσουν παρηγοριά ανακατασκευάζοντας γεγονότα ή σωματικές μετακινήσεις στις τοποθεσίες από τις οποίες μετανάστευσαν ή αναχώρησαν.

Αυτό μπορεί να σχετίζεται με νοσταλγία, αλλά στην πραγματικότητα είναι διαφορετικό. Η νοσταλγία είναι ένα αίσθημα λαχτάρας για ένα προηγούμενο σπίτι, ενώ η γνωστική αδράνεια είναι ένας γνωστικός μηχανικός που εργάζεται στην προσοχή και τη μνήμη μας για να μας κλειδώσει διανοητικά σε ένα μέρος—είτε ήταν ένα πρώην σπίτι είτε απλώς ένα μέρος που επισκεφτήκαμε.

μας συνειδητή μνήμη (που αποτελείται από σημασιολογικές και επεισοδιακές μνήμες) μας επιτρέπουν να θυμόμαστε όχι μόνο τι συνέβη στο παρελθόν, αλλά και βασικές γνώσεις για τα πράγματα γύρω μας. ειδικά, επεισοδιακή μνήμη Μας βοηθά να θυμόμαστε ή να ανασυνθέτουμε γεγονότα που έχουμε βιώσει ή γεγονότα που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί στο παρελθόν αλλά δεν συνέβησαν.

Στην πραγματικότητα, η έρευνα δείχνει ότι η ανάκληση μνήμης είναι μια διαδικασία φαντασίας – συχνά αναδημιουργούμε γεγονότα του παρελθόντος με κάποιο τρόπο Αυτό δεν είναι απαραίτητα ακριβέςΑντίθετα, επηρεάζεται από τις τρέχουσες πεποιθήσεις και τη συναισθηματική μας κατάσταση. Αυτό μπορεί να κάνει το παρελθόν μας να φαίνεται καλύτερο από ό,τι ήταν.

παγιδευμένο μυαλό

Νομίζω ότι αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι πολύ συνηθισμένη για άτομα που μεταναστεύουν. σε άσχετο Μελέτη για Σύριους μαθητές Όσοι κατέφυγαν στην Τουρκία, ένας από αυτούς είπε: «Είμαι ακόμα στη Συρία. Η ψυχή μου είναι εκεί. Έχω πάντα αναμνήσεις από τα νεκρά ξαδέρφια μου. Επηρεάζει το να συνηθίσω εδώ.

Αυτές οι μέρες δεν θα επιστρέψουν ποτέ.» Ένας άλλος Σύρος φοιτητής είπε: Έφυγα από τη χώρα μου, το έθνος μου, τους συγγενείς μου και τα πάντα στη Συρία. Ήμουν εδώ σωματικά, αλλά υπάρχει πνευματικά. Είναι σαφές ότι και οι δύο μαθητές πάσχουν από γνωστική αδράνεια.

Λόγω της γνωστικής αδράνειας, μερικοί άνθρωποι που έχουν μετακομίσει από τα σπίτια τους σε νέες τοποθεσίες για μεγάλο χρονικό διάστημα για να επισκεφτούν τα παλιά τους σπίτια. Αλλά η γνωστική αδράνεια εξακολουθεί να ισχύει – όταν επισκέπτονται το παλιό τους σπίτι, λαχταρούν αμέσως να επιστρέψουν στο νέο τους σπίτι.

Έτσι, σύμφωνα με την έρευνά μου, ένα άτομο που μετανάστευσε μπορεί να έχει ένα «μυαλό άστεγου» ενώ αντιμετωπίζει μια κατάσταση όπου δεν θεωρεί πραγματικά το σπίτι του Αρχική σελίδα; Ακόμη και το πρώην σπίτι – το σπίτι των προγόνων – έχει χάσει τα χαρακτηριστικά και την ελκυστικότητά του στον πραγματικό κόσμο.

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί. τελικά, Δεν υπάρχει τόπος χωρίς εαυτό και ψυχή χωρίς τόπο. Επομένως, το ποιοι είμαστε επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τα μέρη που ζούμε ή πηγαίνουμε και τα μέρη που επιθυμούμε να βρεθούμε στο παρόν και στο μέλλον.

Οι επιπτώσεις είναι σοβαρές. Για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσει σε Προβλήματα ένταξης σε ένα νέο μέρος Και να κάνουμε νέους φίλους – είναι πιθανό να μας εγκλωβίσει στο παρελθόν επειδή δεν έχουμε ένα ελκυστικό δώρο που να μας αποσπά την προσοχή. Η συνεχής προσκόλληση στο παρελθόν μπορεί επίσης να εμποδίσει τη σκέψη για το μέλλον. Αυτό μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ευημερία μας – πρέπει να εστιάσουμε στο παρελθόν, στο παρόν καθώς και στο μέλλον για να νιώσουμε καλά.

Τί μπορεί να γίνει

Σύμφωνα με την έρευνά μου, υπάρχουν τρία στάδια γνωστικής αδράνειας. Το πρώτο συνεπάγεται την αναγνώριση του στρες και του άγχους που προκαλείται από την εγκατάλειψη του σημείου όπου έχει κολλήσει το μυαλό. Σε αυτό το στάδιο, οι περισσότεροι μετανάστες βιώνουν μεγάλη αβεβαιότητα, εμποδίζοντας τις προσπάθειές τους σε πολλές πτυχές της ζωής τους, συμπεριλαμβανομένης της επανεγκατάστασης, την απόκτηση νέων δεξιοτήτων όπως η γλώσσα και τη δημιουργία νέων γνωριμιών.

Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει σκόπιμες προσπάθειες για την ανάκτηση του χαμένου ή εγκαταλειμμένου αντικειμένου, το οποίο δημιουργεί μεγαλύτερη ένταση από το πρώτο στάδιο. Εδώ, το άτομο μπορεί να συμμετάσχει σε δραστηριότητες όπως ταξίδια στη χώρα των προγόνων του, ανακατασκευή των αναμνήσεων τους και ανάγνωση για το χαμένο μέρος. Αν και οι φυσικές επισκέψεις σε τοποθεσίες μπορούν να ανακουφίσουν το άγχος, αυτό μπορεί να είναι μια προσωρινή λύση.

Το τελικό στάδιο αποτελείται από σκόπιμες προσπάθειες για τη διατήρηση των αξιών και την επιδίωξη στόχων που μετριάζουν την απώλεια. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να συνίσταται στη χρήση αντικειμένων για να συμβολίσουν το χαμένο σπίτι, όπως τέχνη ή εικόνες.

Ήταν επίσης λογομαχώ Ότι οι μετανάστες μπορούν να «χτίσουν νέα σπίτια», αλλά και να αντιπροσωπεύουν τις αναμνήσεις και τις φιλοδοξίες τους – για παράδειγμα κάνοντας φίλους με ανθρώπους που προέρχονται από το ίδιο μέρος ή έχουν την ίδια θρησκεία. Αυτός είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος για να μειώσετε τελικά το άγχος.

Αυτή τη στιγμή, είναι σαφές ότι η γνωστική αδράνεια δεν έχει ιδανική θεραπεία. Όμως η ψυχολογία προσφέρει κάποιες λύσεις που μπορεί να είναι χρήσιμες, αν και δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί στο πλαίσιο της γνωστικής αδράνειας.

Για παράδειγμα, υπάρχει ψυχολογικές παρεμβάσεις Μπορεί να μας βοηθήσει να ισορροπήσουμε τη νοητική μας εστίαση στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Για να αποφύγουμε να κολλήσουμε στο παρελθόν και να συγκεντρωθούμε περισσότερο στο παρόν, μπορούμε να γράφουμε κάτι για το οποίο είμαστε ευγνώμονες κάθε μέρα. Και για να είμαστε ακόμη πιο συγκεντρωμένοι στο μέλλον, μπορούμε να οραματιστούμε το “καλύτερο από εμάς” σε πέντε χρόνια από τώρα – είχα επιτυχία με τόσους πολλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια των περιορισμών για τον COVID.

Σχετικά με αυτήν την έρευνα ψυχολογίας νέα

συγγραφέας: Olympa e Ezino
πηγή: Συνομιλία
Επικοινωνία: Olympa e Ezinoa – The Conversation
εικόνα: Η εικόνα είναι δημόσια