Εκατοντάδες Βενεζουελάνοι εκδιώχθηκαν στον Χουάρες με εντολή να εγκαταλείψουν το Μεξικό
Joserez – Maria de los angeles Cruz ξύπνησε άλλη μια μέρα τρομακτικής αβεβαιότητας αφού κοιμήθηκε έξω από το γραφείο της Υπηρεσίας Αρωγής Μεταναστών κάτω από το φως του φράχτη των συνόρων των ΗΠΑ, αφού η συνοριακή περίπολος των ΗΠΑ την απέλασε μαζί με σχεδόν 500 άλλους μετανάστες από τη Βενεζουέλα.
Δεκάδες Βενεζουελάνοι το πρωί του Σαββάτου ξεκίνησαν να κάνουν ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις. Πού κοιμούνται και τρώνε; Τι θα κάνουν μετά; Είπε ότι μετά την απέλαση, οι μεξικανικές αρχές ζήτησαν από τον 25χρονο και άλλους να υπογράψουν ένα έγγραφο που τους συμβουλεύει να εγκαταλείψουν τη χώρα εντός 15 ημερών «με δικά τους μέσα». αλλά πως? Και πού μπορείτε να πάτε;
Αυτό που βίωσε στο χερσαίο ταξίδι έξι εβδομάδων από τη Νότια Αμερική θα μπορούσε να γεμίσει τα πιο σκοτεινά κεφάλαια του μυθιστορήματος του García Márquez. Αφού επέστρεψε στο Μεξικό, λιποθύμησε στους πρόποδες της διεθνούς γέφυρας, χωρίς να μπορεί να αναπνεύσει, όπως είπε, συγκλονισμένη από την αποτυχία των προσπαθειών της.
«Συνέχισα και έπρεπε να κάνω πολλά πράγματα για τα οποία δεν θέλω να μιλήσω τώρα για να ξεπεράσω τα πράγματα, πάντα με τόσο τρόμο, να φάω ή να πληρώσω κάποιον να με φροντίσει», είπε. «Δεν ήξερα τι μπορούσα να κάνω».
«Αλλά νιώθω τόσο περήφανη για τον εαυτό μου που έφτασα εδώ—ένα βήμα πιο πέρα», συνέχισε κλαίγοντας.
Ο De los Ángeles Croce και άλλοι παρατάχθηκαν για ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ. Οι ιεραπόστολοι Βαπτιστές, με καταγωγή από τη Βενεζουέλα, έφεραν ένα ψηλό ασημένιο μπολ στη γωνία έξω από το κρατικό κέντρο της Τσιουάουα για να φροντίσουν τους μετανάστες. Είναι ένας απομονωμένος χώρος όπου οι σιδηρόδρομοι λυγίζουν δυτικά για να διασχίσουν τα αμερικανικά σύνορα και τα απομεινάρια της μετανάστευσης γεμίζουν τις τσιμεντένιες όχθες του καναλιού του Ρίο Γκράντε. Ο φράχτης των συνόρων από συρματοπλέγματα των ΗΠΑ κρύβει τη θέα του Ελ Πάσο.
Ο Jairo Mendoza κρατούσε μια μαύρη Βίβλο στα χέρια του καθώς προσευχόταν για “El pueblo venezolano«Με μια προφορά που τους φαινόταν σπίτι. Κήρυξε για λίγα λεπτά και μετά υποσχέθηκε να επιστρέψει το βράδυ, ίσως με τον τρόπο της Βενεζουέλας. Αρεμπάςκαλαμπόκι μάσα Η τσέπη γεμίζει συχνά με κοτόπουλο ή μαύρα φασόλια και φρέσκο λευκό τυρί.
«Ακολουθούσαμε το ταξίδι τους», είπε. «Και όταν άλλαξε ο νόμος, ξέραμε ότι πολλοί από αυτούς θα κατέληγαν εδώ».
«Είναι μια πραγματική κοινωνική και οικονομική κρίση στη Βενεζουέλα», είπε ο Μεντόζα, ο οποίος έφυγε από τη χώρα το 2013, τη χρονιά που πέθανε ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες. “Οι άνθρωποι κερδίζουν λιγότερα από 40 $ το μήνα εκεί, αλλά χρειάζεστε 300 $ ή 400 $ για να φάτε. Είναι πολύ δύσκολο με τι ζουν οι άνθρωποι μας.”
Την Πέμπτη, η κυβέρνηση Μπάιντεν και το Μεξικό ανακοίνωσαν μια κοινή συμφωνία για την επιβράδυνση των μεταναστευτικών ροών στην περιοχή. Ο αριθμός των Βενεζουελάνων που ζητούσαν άσυλο στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού άρχισε να αυξάνεται τον Σεπτέμβριο, απειλώντας με ανθρωπιστική κρίση στις συνοριακές πόλεις των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Ελ Πάσο.
Το Μεξικό συμφώνησε να πάρει πίσω τους Βενεζουελάνους που επιστρέφουν σύμφωνα με τον Τίτλο 42, έναν οργανισμό δημόσιας υγείας των ΗΠΑ που χρησιμοποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας για την ταχεία επιστροφή μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους ή σε ορισμένες περιπτώσεις στο Μεξικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να παράσχουν επιπλέον 65.000 προσωρινές βίζες εργασίας σε Μεξικανούς, κεντροαμερικανούς και εργάτες της Αϊτής και συμφώνησαν επίσης να δεχτούν έως και 24.000 Βενεζουελάνους μετανάστες στο Μεξικό αεροπορικώς, οι οποίοι μπορούν να αποδείξουν ότι είναι χορηγοί στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ήταν η πιο πρόσφατη κίνηση της κυβέρνησης Μπάιντεν για να στηριχθεί σε μια πολιτική απέλασης που έχει αποφύγει δημόσια, αλλά συνεχίζει να χρησιμοποιεί ως ραβδί για να κρατήσει τους μετανάστες μακριά από τα νοτιοδυτικά σύνορα. Ενώ ο κυβερνήτης Γκρεγκ Άμποτ και άλλοι υψηλόβαθμοι Ρεπουμπλικάνοι επιτέθηκαν στον Μπάιντεν για την πολιτική του για τα λεγόμενα «ανοιχτά σύνορα» ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών, οι νέες απελάσεις έδειξαν ότι η κυβέρνηση κλίνει προς μια πιο επιθετική προσέγγιση στην πρόσφατη εισροή μεταναστών.
Στο Ελ Πάσο, η δημοτική κυβέρνηση μεταφέρει εκατοντάδες Βενεζουελάνους μετανάστες – νομικά αναγνωρισμένους να επιδιώξουν το καθεστώς τους στις Ηνωμένες Πολιτείες – καθημερινά στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τις νέες αφίξεις να μείνουν άστεγοι στους δρόμους της πόλης.
Η ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα έχει πλέον εξαπλωθεί στο Χουάρες, μια πόλη του Μεξικού που έχει συνηθίσει πλέον να φιλοξενεί εξωγήινους που εκδιώχθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το Σαββατοκύριακο. διεθνής γέφυρα..
Ο Χουάρες είδε χιλιάδες Κουβανούς, Κεντροαμερικανούς και Αϊτινούς να εγκαθιστούν προσωρινά εδώ κατά τα χρόνια του Πρωτοκόλλου Προστασίας Μεταναστών της κυβέρνησης Τραμπ. Η μεξικανική κυβέρνηση τους πρόσφερε άδειες εργασίας και πολλοί έπιασαν δουλειά maquiladora εργοστάσια συναρμολόγησης ή ξεκίνησαν τη δική τους επιχείρηση με χρήματα από σπόρους από συγγενείς που εργάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες
Η επικεφαλής του Τομέα Συνοριακής Περιπολίας Γκλόρια Τσάβες έχει κρατήσει μακριά τις μεταναστευτικές κρίσεις στο Ελ Πάσο. Θα κάνει το ίδιο και ο επόμενος πρόεδρος;
Οι εντολές της μεξικανικής κυβέρνησης που παραδόθηκαν σε εκατοντάδες απελαθέντες Βενεζουελάνους την Παρασκευή είναι ανησυχητικές για τους μετανάστες και τους εργαζομένους στον τομέα της βοήθειας. Με λίγους πόρους και, σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς στενές επαφές στις Ηνωμένες Πολιτείες για την παροχή οικονομικής υποστήριξης, δεν ήταν ξεκάθαρο πώς οι μετανάστες θα μπορούσαν «να εγκαταλείψουν το μεξικανικό έδαφος από τα πλησιέστερα νότια σύνορα», όπως διέταζε το έγγραφο.
Τοπικές, πολιτειακές και ομοσπονδιακές αρχές έχουν προγραμματιστεί να συναντηθούν αργότερα το Σάββατο, καθώς ο αριθμός των απελαθέντων Βενεζουελάνων αναμένεται να αυξηθεί, δήλωσε ο Ενρίκε Βαλενζουέλα, διευθυντής της Κρατικής Υπηρεσίας Βοήθειας Μεταναστών Τσιουάουα.
«Οι πληροφορίες που έχουμε μέχρι στιγμής εγείρουν περισσότερες αμφιβολίες και ερωτήματα παρά απαντήσεις για τον πληθυσμό που πρέπει να λάβει αποφάσεις για το μέλλον του», είπε ο Valenzuela.
Ο Μεντόζα είπε ότι ζητά από τους συμπατριώτες του να αλλάξουν τη σκέψη τους. Είπε ότι υπάρχουν ευκαιρίες εργασίας και στο Μεξικό – ειδικά στο Χουάρες, όπου εκατοντάδες εργοστάσια αναζητούν πάντα περισσότερους εργάτες. Αλλά είπε ότι το Μεξικό έπρεπε να παρουσιάσει μια ευκαιρία.
«Όσοι έχουν την επιθυμία να εργαστούν, θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία απλώς να ζήσουν μια ζωή σε αυτή τη χώρα», είπε. “Οι Βενεζουελάνοι είναι σκληρά εργαζόμενοι. Η μεξικανική κυβέρνηση θα πρέπει να τους δώσει τις ίδιες ευκαιρίες που έδωσε σε άλλους”.
Ο Χουάν Κάρλος Κεβέδο, 31 ετών, άκουσε το αυτοσχέδιο κήρυγμα του Μεντόζα με σκυμμένο το κεφάλι. Εργάστηκε ως ψαράς στην παράκτια πολιτεία Falcon μέχρι που δεν μπορούσε πλέον να αγοράσει ή να βρει βενζίνη για τα σκάφη που δούλευε, σε μια χώρα της οποίας τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου την έκαναν μεταξύ των πλουσιότερων της περιοχής.
Πέρασε τις ώρες πριν από τη συμφωνία ΗΠΑ-Μεξικού και η συνοριακή περίπολος τον έφερε πίσω στο Χουάρες την Παρασκευή και δεν είχε ιδέα τι επρόκειτο να κάνει στη συνέχεια. Κουβαλούσε ένα σακίδιο με ένα ρολό χαρτί υγείας και μια πλαστική σακούλα με τη μοναδική στάση που κρατούσε μαζί του από τότε που έφυγε από τη Βενεζουέλα: μια πλαστικοποιημένη κάρτα σε μέγεθος παλάμης με τη Μεξικανή Παναγία της Γουαδελούπης.
«Όλα κάναμε για να φτάσουμε εδώ», είπε κουνώντας το κεφάλι του με δυσπιστία. «Είναι δύσκολο, αλλά είμαστε εδώ».
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”