Η μελέτη δείχνει ότι οι δονήσεις του «διαστρικού μετεωρίτη» προκαλούνται στην πραγματικότητα από ένα φορτηγό
Μια νέα μελέτη θέτει περισσότερες αμφιβολίες για την υποτιθέμενη επιτυχία μιας διαστρικής αλιευτικής αποστολής.
Στις 8 Ιανουαρίου 2014, ένας διαστημικός βράχος πλάτους περίπου 1,6 πόδια (0,5 m) εξερράγη πάνω από τον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. Το 2019, ο αστρονόμος του Χάρβαρντ Avi Loeb και ο συνάδελφός του Amir Siraj διαπίστωσαν ότι ο εισβολέας προερχόταν εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ένα συμπέρασμα που υποστήριξε η Διαστημική Διοίκηση των ΗΠΑ τρία χρόνια αργότερα.
Αυτό θα έκανε το αντικείμενο, που ονομάζεται CNEOS 01-08-2014, τον πρώτο μας γνωστό διαστρικό επισκέπτη. Η άφιξή του είχε προηγηθεί τρία χρόνια από την άφιξη του αινιγματικού αστεροειδούς “Oumuamua”, που πέρασε κοντά στη Γη το 2017.
Σχετίζεται με: Βρείτε θραύσματα μετεωρίτη ανάμεσα στα αστέρια; Ο ισχυρισμός του αστρονόμου του Χάρβαρντ πυροδοτεί διαμάχες και επικρίσεις
Ο Loeb και η ομάδα του αποφάσισαν σύντομα να ψάξουν για κομμάτια του μετεωρίτη ανάμεσα στα αστέρια. Και τον Ιούνιο του 2023, τράβηξαν ένα μαγνητικό έλκηθρο στον πυθμένα της θάλασσας στην υποτιθέμενη ζώνη προσγείωσης κοντά στην Παπούα Νέα Γουινέα, αναζητώντας ορυκτά από το CNEOS 01-08-2014, ή όπως το αποκαλούν οι ερευνητές, IM1.
τον περασμένο Ιούλιο, ανακοίνωσε ο Loeb Η προσπάθεια ήταν επιτυχής: η αποστολή συγκέντρωσε εκατοντάδες σφαιρίδια μεγέθους χιλιοστού, η ανακάλυψη των οποίων, έγραψε, «ανοίγει ένα νέο σύνορο στην αστρονομία, όπου ό,τι βρίσκεται πέρα από το ηλιακό σύστημα μελετάται μέσω μικροσκοπίου και όχι τηλεσκοπίου».
Αλλά πολλοί άλλοι επιστήμονες δεν πείστηκαν. Για παράδειγμα, Matthew GengeΈνας πλανητολόγος στο Imperial College του Λονδίνου είπε ότι η ομάδα του Loeb έκανε ένα αδικαιολόγητο άλμα συνδέοντας τις σφαίρες τους στη βολίδα τον Ιανουάριο του 2014.
«Βρέθηκαν συντρίμμια μετεωριτών, αλλά όχι από τη βολίδα που παρατηρήθηκε με τα όργανα», είπε ο Genji στο Space.com μέσω email τον περασμένο Ιούλιο. «Δεν υπήρξε ποτέ μικρομετεωρίτης που να προέρχεται από ένα συγκεκριμένο συμβάν βολίδας, και δεν θα υπάρξει ποτέ, γιατί είναι αδύνατο».
Τώρα, μια νέα μελέτη προσθέτει άλλο ένα στρώμα αμφιβολίας. Η ομάδα του Loeb επέλεξε την περιοχή αναζήτησής της εν μέρει με βάση τα δεδομένα που συνέλεξε ένας σεισμικός σταθμός στο νησί Manus στην Παπούα Νέα Γουινέα, ο οποίος ανέλαβε δονήσεις που φαινόταν να προκλήθηκαν από το ταξίδι υψηλής ταχύτητας του πύρινου μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα της Γης. Αλλά αυτές οι δονήσεις πιθανότατα έχουν μια πιο πεζή αιτία, σύμφωνα με τη νέα έρευνα.
«Το σήμα άλλαξε κατευθύνσεις με την πάροδο του χρόνου, ταιριάζοντας ακριβώς με το μονοπάτι που περνούσε από το σεισμόμετρο», λέει ο επικεφαλής της μελέτης Μπέντζαμιν Φερνάντο, ένας πλανητικός σεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ. είπε σε δήλωσή του.
«Είναι πραγματικά δύσκολο να πάρεις ένα σήμα και να βεβαιωθείς ότι δεν είναι από κάτι», πρόσθεσε ο Fernando. «Αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δείξουμε ότι υπάρχουν πολλά σήματα σαν αυτό και να δείξουμε ότι έχουν όλες τις ιδιότητες που θα περιμέναμε από ένα φορτηγό και καμία από τις ιδιότητες που θα περιμέναμε από έναν μετεωρίτη».
Ο Φερνάντο και η ομάδα του δεν είδαν σήμα βολίδας στα δεδομένα του νησιού Μάνους. Ωστόσο, το εντόπισαν μέσω μετρήσεων που έγιναν από σταθμούς στην Αυστραλία και τη χώρα Paolo, ένα νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο κατασκευάστηκε για να συλλαμβάνει τους κραδασμούς που προκαλούνται από τις πυρηνικές δοκιμές.
Αυτό το σήμα επικεντρώθηκε σε απόσταση μεγαλύτερη των 100 μιλίων (160 χιλιομέτρων) από το σημείο όπου η ομάδα του Loeb αναζήτησε τον μετεωρίτη, σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Η τοποθεσία της βολίδας ήταν πολύ μακριά από το σημείο όπου πήγε η ωκεανογραφική αποστολή για να ανακτήσει αυτά τα θραύσματα μετεωρίτη», είπε ο Φερνάντο. «Όχι μόνο χρησιμοποιούσαν λάθος σήμα, έψαχναν και σε λάθος μέρος».
Η αποστολή πιθανότατα βρήκε θραύσματα συνηθισμένων μετεωριτών ή σωματίδια που δημιουργούνται όταν μετεωρίτες χτυπούν την επιφάνεια της Γης και αναμειγνύονται με τη ρύπανση της γης, σύμφωνα με την ομάδα του Fernando, η οποία θα παρουσιάσει τα νέα ευρήματα την επόμενη Τρίτη (12 Μαρτίου) στο Συνέδριο Επιστήμης της Σελήνης και του Πλανήτη στο Χιούστον. .
Σχετίζεται με: Θα μπορούσε το ηλιακό σύστημα να είναι γεμάτο με διαστρικά αντικείμενα; Θα το μάθουμε σύντομα (Ειδικό)
Αλλά ο Loeb μένει στα όπλα του. σε Ανάρτηση Δημοσιεύτηκε στο Medium σήμερα (8 Μαρτίου), ο αστρονόμος τόνισε ότι τα δεδομένα του νησιού Manus ήταν δευτερεύοντα για τον προσδιορισμό της περιοχής αναζήτησης της αποστολής. Αντίθετα, αυτός και η ομάδα του βασίστηκαν κυρίως σε πληροφορίες που συλλέγονταν από αισθητήρες του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ.
«Διαπιστώσαμε ότι τα δεδομένα από άλλα, πιο απομακρυσμένα σεισόμετρα δεν παρέχουν σημαντικούς περιορισμούς, ενώ η νέα προκαταρκτική χρησιμοποιεί τις μεγάλες αβεβαιότητες από αυτά τα άλλα σεισόμετρα για να ισχυριστεί ότι η βολίδα θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε σε μια μεγάλη περιοχή αν αγνοούσαμε τα δεδομένα εντοπισμού του Υπουργείου Άμυνας .», έγραψε ο Loeb. (“Νέα προκαταρκτική έκδοση” είναι Οι Fernando et al. χαρτίτο οποίο δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους.)
«Αλλά γιατί πρέπει να αγνοήσουμε επιλεκτικά τα δεδομένα που συνόδευαν την ανακάλυψη αυτού του μετεωρίτη;» πρόσθεσε ο Loeb. «Οι αστρονόμοι που απορρίπτουν τα δεδομένα του Υπουργείου Άμυνας και ισχυρίζονται ότι πρέπει να είναι εντελώς λάθος θα πρέπει να χάνουν τον ύπνο τους τη νύχτα, επειδή η δυσπιστία τους σημαίνει ότι η ασφάλειά τους δεν είναι εγγυημένη και ότι οι φόροι τους σπαταλούνται σε αναξιόπιστες υποδομές εθνικής ασφάλειας».
Επεσήμανε επίσης την περίεργη σύνθεση των ανακτημένων σφαιριδίων, τα οποία η ομάδα του βρήκε ότι ήταν σημαντικά πλουσιότερα σε βηρύλλιο (Be), λανθάνιο (La) και ουράνιο (U) από τα αρχικά υλικά του ηλιακού συστήματος.
«Η ερευνητική μας ομάδα Ανάλυση 60 στοιχείων του περιοδικού πίνακα «Δείχνει ότι αυτά τα σφαιρίδια δεν είναι τέφρα άνθρακα και δεν προέρχονται από τον φλοιό της Γης, της Σελήνης ή του Άρη», έγραψε ο Loeb στη νέα ανάρτηση στο blog. «Αυτό το μοτίβο αφθονίας τύπου BeLaU είναι άνευ προηγουμένου στην επιστημονική βιβλιογραφία και θα μπορούσε να προκύψει από τη διαφοροποίηση σε έναν ωκεανό μάγματος σε έναν εξωπλανήτη με πυρήνα σιδήρου».
Είπε επίσης ότι η ομάδα του σχεδιάζει μια άλλη αποστολή στη ζώνη προσγείωσης, για να αναζητήσει μεγαλύτερα κομμάτια του μετεωρίτη που θα μπορούσαν να ρίξουν περισσότερο φως στην πηγή του. Μείνετε συντονισμένοι λοιπόν: μπορεί να μην έχουμε φτάσει ακόμα στο τέλος της μπερδεμένης και αμφιλεγόμενης ιστορίας του IM1.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”
