Κάθε Ιανουάριο Ταινία: Ενημέρωση

Σίγουρα, μερικά από αυτά ήταν γαλλικά σουρεαλιστικά έργα ή ρεαλιστικά σοσιαλιστικά έργα που αποτελούν πρωταρχικές πηγές για τις εφημερίδες μου στις σύγχρονες γλώσσες – χαίρομαι που αυτή η πρόκληση με παρακινεί να κάνω κάποια από τα έργα μου. Η παρακολούθηση μιας ταινίας την ημέρα όμως, ήταν μια εκπληκτικά μεγάλη δέσμευση και η επιλογή αυτού που νιώθω σαν να παρακολουθώ είναι ένα καθημερινό δίλημμα. Προσπαθώ να παρακολουθώ πράγματα που έχουν κάποια πλεονεκτήματα από την άποψη της κινηματογραφικής εκπαίδευσης, αντί να ξεφεύγω απλώς από την πραγματικότητα. Χρειάζομαι επίσης, για τη λογική μου, να επιτύχω μια ισορροπία μεταξύ διασκέδασης και θλίψης, η οποία είναι ευκολότερη από ό, τι γίνεται.

“Η παρακολούθηση μιας ταινίας κάθε μέρα ήταν μια εκπληκτικά μεγάλη δέσμευση.”

Ανακάλυψα ξανά τα σορτς αυτόν τον μήνα. Παρακολουθούν τους μαθητές τέλεια, όπως ένα διάλειμμα για σπουδές το μεσημέρι ή έχουν πει καληνύχτα στους συμμαθητές μου. Έχω συνδρομή MUBI, την οποία δεν μπορώ να προτείνω αρκετά, και η συλλογή ταινιών μικρού μήκους είναι εκτεταμένη – και ποικίλης ποιότητας. Τζον Σμιθ Κάστρο Ένιωσα σαν να παρακολουθώ κάποιο έργο τέχνης GCSE κάποιου, ενώ … Το ορφανό (Der. Carolina Markowicz) Μείωσα το κλάμα και άφησα να αισθάνομαι ευαίσθητοι για το υπόλοιπο της νύχτας. Είναι μια πανέμορφη τραγική ταινία για το να είσαι νέος και εξωγήινος στο βρετανικό βρεφικό σύστημα και ένας εξαιρετικός σύντροφος κυματοθραύστης (Ελάφια. Chris Lyra), μια σύντομη στοχαστική ιστορία για μια ομάδα λεσβιών του Σάο Πάολο που γιορτάζουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μαζί σε ένα κάμπινγκ δίπλα στην παραλία. Η εμπειρία μου με ταινίες μικρού μήκους τον Ιανουάριο δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τη μεγάλη βραδιά που πέρασα με την καλύτερη φίλη μου Greta Over Zoom, καθώς έφτασα στον κατάλογο επιστροφής του φεστιβάλ ταινιών. Τα αγαπημένα μου ήταν τα δύο Διακρατικό 65, Μία κάπως εντυπωσιακή ελληνική ταινία αλλά εντυπωσιακή για την καθημερινή ζωή σε ένα αστικό βιομηχανικό προάστιο και Παρήλιο φωςΡωσική φανταστική ταινία για τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, από 24ωρη άποψη του κλειδαρά.

Μου άρεσε επίσης να βυθίζομαι σε μουσικές ταινίες, όπως το Thom Yorke Anima (Netflix) Ένα πυρετό όνειρο από την αρχή έως το τέλος, Kristen και Queens Νέα ζωή (YouTube), ενεργητική και δυναμική συνοδεία του άλμπουμ. Έκανα επίσης, για περίπου δέκατη φορά, παρακολουθώντας τον Φιλοράντο + The Machine’s Film Companion Πόσο μεγάλο είναι, πόσο μπλε είναι, πόσο όμορφο είναι. Σε σκηνοθεσία Vincent Haycock, Η Οδύσσεια Είναι μια ονειρική στοιχειακή εμπειρία, γεμάτη μαγική ποίηση και ενέργεια. Ταινία συναυλίας MUBI Ξεκινά με τον Nils Farham Έχει παρόμοια χαρούμενη ενέργεια, καταγράφοντας μια ζωντανή παράσταση στο Funkhaus, έναν από τους πιο εμβληματικούς χώρους του Βερολίνου. Μακάρι να μπορούσα να το δω σε μια οθόνη κινηματογράφου και όχι σε έναν αμυδρό φορητό υπολογιστή.

Στο είδος του ντοκιμαντέρ, είδε την Agnes Varda Μαύροι πάνθηρες. Έκανε σωστά αυτό το ντοκιμαντέρ, η Farda έκανε πίσω για να επιτρέψει στην ακρόαση των φωνών του καστ. Αντιθέτως, Βρέθηκε από τον Vivien Meyer (Διευθυντής John Malouf και Charlie Siskel) εντελώς άβολα βλέποντας. Η αρσενική σκηνοθέτης που βρίσκει τη δουλειά της ερευνά τη ζωή του παραγωγικού φωτογράφου του δρόμου Vivien Meyer, συνέντευξη με εκείνους που την γνώριζαν, ανεξάρτητα από το πόσο αδύναμη είναι η σχέση τους, και την έκθεσή της στην κάμερα ενάντια στη θέλησή της. Ήταν το πιο συγκεχυμένο ντοκιμαντέρ που έχω δει ποτέ Ρώσος δρυοκολάπτης (Der. Chad Gracia) Σχετικά με έναν επιζών καταστροφών του Τσερνομπίλ που πήγε στη σκηνή της εξέγερσης του Μαϊντάν στην Ευρώπη για να ανακοινώσει κάπως αόριστες θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τη σχέση της Ρωσίας με την έκρηξη. Η συνάδελφός μου Rosa και εγώ το παρακολουθήσαμε σε ένα πολύ κρύο δωμάτιο κάτω από τις κουβέρτες, προσομοιώνοντας ακούσια τη θερμοκρασία της περιπλάνησης στο Τσερνομπίλ το χειμώνα.

“Μαύροι πάνθηρες Κάνει τα ντοκιμαντέρ σωστά, καθώς η Farda κάνει πίσω για να επιτρέψει την ακρόαση των φωνών του καστ. “

Κατά τη διάρκεια της εξοικείωσής μου με τη ρωσική γλώσσα, είδα το καλοκαίρι, Ένα χαοτικά απολαυστικό σύγχρονο βιογραφικό από τον Κίνο, γεμάτο με εξώφυλλα δημοφιλών αγγλικών ροκ τραγουδιών και τρελό animation. Τώρα είμαι εθισμένος στα soundtrack – δεν ήξερα ποτέ ότι χρειαζόμουν Όλοι οι νέοι Τραγουδούσε ακόμα με βαριά ρωσική προφορά

Έκανε αποστολή φέτος να παρακολουθεί περισσότερες ταινίες γραμμένες και σκηνοθετημένες από γυναίκες, και ήταν πολύ αναζωογονητικό να βλέπεις στην οθόνη πολλές τόσες πολλές γυναίκες. Έχυσε περισσότερα από λίγα δάκρυα Νέα γυναίκα (Der. Leonor Serail) και Ποτέ σπάνια Μερικές φορές πάντα (Αγαπητή. Eliza Hetman), είναι μια διαλογιστική και πολύ φυσική ιστορία για την ενηλικίωση ενός κοριτσιού και του ξαδέλφου της που πρέπει να ταξιδέψουν πέρα ​​από τις πολιτειακές γραμμές για να κάνουν μια άμβλωση. Τζίντζερ και Ρόζα (Der. Sally Potter) αντηχεί μαζί μου, καθώς ο νεαρός ήρωας είναι τόσο συμπαθητικός και απασχολημένος με παγκόσμια γεγονότα που την βλάπτει διανοητικά. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι η κρίση των πυραύλων της Κούβας, αλλά μοιάζει με έναν αιώνιο αγώνα. Ενώ το σενάριο είναι αδύναμο, η ταινία διατηρείται από τη δυναμική της λεπτής και επώδυνης σχέσης μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών.

Το έργο, φυσικά, περιελάμβανε κάποιες επαναλήψεις. Μικρές γυναίκες (Der. Greta Gerwig) ως η πρώτη μου ταινία του 2021, που κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας με τζιν και τονωτικό. Βικτώρια (Der. Sebastian Scheiber), στο δωμάτιο του συγκάτοικου του Jacob, με τον Niels Fram στα ηχεία και τα φώτα στροβοσκοπικών σκηνών του κλαμπ που προσομοιώνουν αυτήν την χαμένη εμπειρία για λίγο. Το Axolotl υπερεκτιμήθηκε (Der. Helen Hegmann) μετά από μια ευχάριστη διανυκτέρευση με ποδήλατο στο Big Tesco. Μια εικόνα μιας καίγοντας γυναίκας (Der. Celine Siamma) Επειδή φαίνεται η μόνη ταινία που μπορεί να με ηρεμήσει όταν σκέφτομαι πάρα πολύ. Τα πρώτα δευτερόλεπτα, καθώς τα κύματα κυλούσαν στη βάρκα, μου θύμισαν να αναπνέω.

Έχω κάνει πολλές ανακαλύψεις από αυτό το έργο μέχρι στιγμής. Μπορείτε να πάρετε πολλή σεροτονίνη από παράξενα μεταφρασμένους αγγλικούς υπότιτλους. Η παρακολούθηση των σκηνών του κλαμπ θα σας κάνει χαρούμενη και λυπημένη. Οι μουσικές ταινίες περιλαμβάνουν πολλούς ανθρώπους που ρίχνονται μεταξύ τους ή ο ένας στον άλλο και δεν παύουν να διασκεδάζουν να παρακολουθούν. Πάνω απ ‘όλα, ένα ποτό και ένας δυνατός συνεργάτης θέασης μπορεί να είναι μια θεραπευτική εμπειρία. Για να είμαστε σίγουροι, αυτό το κλείσιμο, ενώ είναι προφανώς απαραίτητο, είναι πιο δύσκολο να παρακαμφθεί από το παρελθόν και τείνει να αισθάνεται στείρο. Αυτό το έργο μου έφερε μια αίσθηση σκοπού στην καθημερινή μου ζωή, και το αίσθημα της επέκτασης των οριζόντων μου ακόμη και όταν δεν μπορώ να αλληλεπιδράσω με τον κόσμο. Σίγουρα κάνει όλο το χρόνο που περνάω σε ένα μέρος πολύ πιο πολύτιμο.