Ο κορυφαίος Ελληνοαυστραλός καλλιτέχνης Michael Javros είναι ο φιναλίστ για το βραβείο Archibald στο «British Museum».

Ο κορυφαίος ελληνοαυστραλός καλλιτέχνης Michael Zavros αιχμαλώτισε μια αίσθηση έρευνας και έκπληξης σε έναν πίνακα με τίτλο “In the British Museum”, ο οποίος έγινε δεκτός ως ο φιναλίστ για ένα από τα παλαιότερα και πιο διάσημα βραβεία τέχνης της Αυστραλίας. Δώρο ArchibaldΙδρύθηκε για πρώτη φορά το 1921 και βραβεύεται κάθε χρόνο για το καλύτερο πορτρέτο.

Η καταχώρισή του, “In the British Museum”, είναι μια μικρή αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη, σχεδιασμένη με ύφος ακατέργαστης κινηματογράφησης, που απεικονίζει τον καλλιτέχνη να στέκεται μπροστά από γλυπτά από το δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα στη Δίδυμη Πινακοθήκη του Μουσείου σε μια στοχαστική διάθεση. Μπορεί να νομίζετε ότι κοιτάτε μια πραγματική φωτογραφία.

Πριν από 200 χρόνια, ένας νεαρός ρομαντικός ποιητής στεκόταν στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο και το 1801 είδε μια απίστευτη συλλογή μαρμάρινων γλυπτών γνωστά ως Elgin Marbles, τα οποία αφαιρέθηκαν αμφιλεγόμενα και παράνομα από τον Παρθενώνα από τον Λόρδο Έλγιν.

Ο Τζον Κιτς έμεινε με δέος όταν συλλογίστηκε τη μεγαλοπρέπεια και την κλασική ομορφιά αυτών των αρχαίων ελληνικών αριστουργημάτων. Ο Κιτς έγραψε ένα σονέτο, Βλέποντας τα Elgin Marbles, Αναφέρεται στην περίσταση με την οποία επισκέφτηκε τα αρχαία γλυπτά. Καθώς πάλευε με τις «αμυδρά συλληφθείσες δόξες του εγκεφάλου», το μυαλό του βυθιζόταν σε μια «απερίγραπτη έχθρα» σκέψεων και σκέψεων. Και μετά μέσα Βρώμη σε ελληνική τεφροδόχο Ο ιστορικός Sylvan του Keats συγκινήθηκε πολύ και ρώτησε: “Τι είδους άνθρωποι ή θεοί είναι αυτοί;”

Αυτός ο πίνακας εμπνεύστηκε από την πρώτη επίσκεψη του καλλιτέχνη Βρετανικό Μουσείο Το 2001. Σύμφωνα με τον Ζαύρο:

«Οι άνθρωποι συχνά φωτογραφίζονται μπροστά σε τεράστια μνημεία, διεκδικούν την ιστορία και δημιουργούν τη στιγμή τους με αυτήν. Αλλά αυτός ο μικρός πίνακας αντιπροσωπεύει μια γρήγορη, ταπεινή και περίπλοκη στιγμή πριν από τα μεγάλα μάρμαρα του Παρθενώνα. Έλειπα από το σπίτι και έλειπαν.

Όμως ο καλλιτέχνης βρίσκει έμπνευση και από τις δραστηριότητες άλλων, ιδιαίτερα της «παθιασμένης ξαδέρφης» του Ellie Simons, η οποία είναι μέλος του Αυστραλιανού Συνδέσμου Παρθενώνα και μέλος μιας ομάδας Αυστραλών Ελλήνων που ηγούνται της εκστρατείας για επανένωση. Γλυπτά του Παρθενώνα.

Ο Javros αποτίει φόρο τιμής στη σειρά Podcast ABC του Mark Fennell. Βρετανικά κλοπιμαίαΚαι το κεφάλαιο για την κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα, που θεωρείται το μεγαλύτερο τρόπαιο στο Βρετανικό Μουσείο.

Ο υπερρεαλισμός των έργων του Ιάβρου δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση της αγάπης του για την ομορφιά και την αισθητική, αλλά σύμφωνα με τα λόγια ενός διευθυντή γκαλερί τέχνης, ένας σχολιασμός των ανησυχιών του καλλιτέχνη για τα πολύ επιφανειακά και μερικές φορές πραγματικά προκλητικά ζητήματα γύρω από την ομορφιά και τη σύγχρονη κοινωνία.

Με τα λόγια του Μιχαήλ Ζαύρου:

“Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα μουσεία είναι απασχολημένα προσπαθώντας να επιστρέψουν τα τρόπαια που έχουν κερδίσει στα σπίτια τους. Εν τω μεταξύ, στη σύγχρονη κουλτούρα προσπαθούμε ενεργά να εξιλεωθούμε για τις αμαρτίες του παρελθόντος. Πώς μεταδίδεται αυτό; Αυτός ο πίνακας δεν είναι πολιτικός δήλωση, αλλά δεν μπορείτε να αποφύγετε να το δείτε μέσα από το πρίσμα των σημερινών συζητήσεων για την πολιτιστική κλοπή. Νιώθω συνδεδεμένος, αλλά και απομακρυσμένος από αυτή τη στιγμή και από τη δική μου ιστορία.

Ο Michael Javrose, όπως και ο John Keats πριν από αυτόν, χρησιμοποίησε την απαράμιλλη ομορφιά τους για να εκφράσει το θέμα του έργου τέχνης του. Η γαλήνη και η γαλήνη των μαρμάρων του Παρθενώνα μιλούν για έναν πολιτισμό του παρελθόντος που μπορεί να ήταν νεκρός εδώ και πολύ καιρό, αλλά η μαρμάρινη αθανασία των γλυπτών είναι ακόμα ζωντανή ως παράδοξο. Δεδομένων των αθάνατων λέξεων «Η ομορφιά είναι πραγματική, αληθινή ομορφιά», ο Keats προσπάθησε να ενσωματώσει την πραγματικότητα της δημιουργικής ρομαντικής φαντασίας και την πραγματικότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.

Η απολαυστική κινηματογραφική δουλειά του Javros αναδημιουργεί αυτή την εντύπωση.

Όλοι ανυπομονούμε για την ημέρα που τα γλυπτά θα επιστρέψουν επιτέλους στην Αθήνα και θα ενωθούν ξανά στο φυσικό και ιστορικό τους σκηνικό στο Μουσείο της Ακρόπολης. Γιατί, όπως έγραφε περίφημα ο Τζον Κιτς, «Η ομορφιά είναι για πάντα ευτυχισμένη».

Εν τω μεταξύ, ένας πίνακας του Michael Zavros θα εκτεθεί στην Πινακοθήκη Τέχνης της NSW, η οποία έχει επηρεαστεί έντονα από τη νεοελληνική αρχιτεκτονική της Αναγέννησης και περιέχει τα ονόματα διάσημων καλλιτεχνών και γλυπτών χαραγμένα σε μπρούτζο κάτω από την είσοδο της γκαλερί.

Παραδόξως, ο Φειδίας (προφέρεται και Πεδιάς) ήταν ένας από τους καλύτερους Αθηναίους γλύπτες που επέβλεψαν το γλυπτό σχέδιο και τη διακόσμηση του Παρθενώνα και τη δημιουργία τέλειων Φειδιακών μορφών.

Η είσοδος στο Βραβείο Archibald του Michael Zavros, «In the British Museum», είναι επίκαιρη και κατάλληλη.

Ο Φειδίας και ο Κιτς θα εμπνευστούν.

Ο Γιώργος Βάρδας είναι Αναπληρωτής Αντιπρόεδρος του Αυστραλιανού Συνδέσμου Παρθενώνα και
Συνιδρυτής, Ερευνητική Ομάδα Acropolis