Ο επικεφαλής αθλητικός προπονητής του Denver Broncos, Steve Antonopoulos, κοιτάζει κατά τη διάρκεια της προπόνησης την πρώτη ημέρα του προπονητικού στρατοπέδου στο UCHealth Training Facility στις 28 Ιουλίου 2016 στο Dove Valley.
Ο Steve “The Greek” Αντωνόπουλος, ο μόνος άνθρωπος που εργάστηκε για τους Broncos σε κάθε μία από τις οκτώ εμφανίσεις τους στο Super Bowl, ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι αποσύρεται μετά από 45 σεζόν υπηρεσίας.
Ο Αντωνόπουλος, 72 ετών, ξεκίνησε με τους Broncos την Ημέρα του Αγίου Πατρικίου το 1976 ως βοηθός προπονητή, προήχθη σε διευθυντή αποκατάστασης το 1980, σε επικεφαλής αθλητικού προπονητή το 1981 και είναι διευθυντής αθλητικής ιατρικής από το 2016.
“Όταν δεσμεύτηκα να επιστρέψω την περασμένη σεζόν, είπα στον John (Elway): “Αυτό είναι.” Η γυναίκα μου το αξίζει και πρέπει να προχωρήσουμε”, είπε ο Αντωνόπουλος σε τηλεφωνική συνέντευξη την Κυριακή στην Denver Post.
Ο Αντωνόπουλος περιέθαλψε 983 παίκτες που εμφανίστηκαν σε τουλάχιστον ένα παιχνίδι πλέι οφ/κανονικής σεζόν για τους Broncos. Έπαιξε σε 941 συνολικά παιχνίδια, κατά τη διάρκεια των οποίων το Ντένβερ είχε 438-311-1 στην κανονική περίοδο/πλέι οφ.
«Είναι ίσως ο πιο πιστός υπάλληλος που θα έχει ποτέ η ομάδα», δήλωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Broncos, Joe Ellis, σε μια τηλεφωνική συνέντευξη. «Ήταν πολύ ευθύς, ήταν πολύ ειλικρινής και επικοινωνούσε πολύ καλά, είχε καλό τρόπο δίπλα στο κρεβάτι σε μια θέση όπου προφανώς αυτό χρειαζόταν».
Οι Broncos θα δώσουν το όνομα του Αντωνόπουλου στην προπονητική τους αίθουσα.
«Ήταν λίγο άβολο όταν κάποιος αφιέρωνε τόσο χρόνο», είπε ο Έλις.
Ο Αντωνόπουλος χαρακτήρισε την τιμή «καταπληκτική».
«Jiminie Christmas, είμαι ταπεινός. «Τι υπέροχο πράγμα», είπε.
Η μακροζωία του Αντωνόπουλου ήταν αξιοσημείωτη στον συχνά επισφαλή κόσμο του NFL. Έχει εργαστεί κάτω από τρεις ιδιοκτήτες, 10 προπονητές και έχει συμμετάσχει σε 22 ομάδες πλέι οφ και τρεις πρωταθλητές Super Bowl.
Ονειρεύομαι να δουλέψω για τους Broncos
Ο Αντωνόπουλος μεγάλωσε στο Hugo του Κολοράντο, 105 μίλια νοτιοανατολικά του Mile High Stadium. Καθώς έβλεπε παιχνίδια με τον πατέρα του και τους γείτονές του, έλεγε συνέχεια στον εαυτό του: «Μια μέρα, με κάποιο τρόπο, θα πάω να δουλέψω για τους Ντένβερ Μπρόνκος».
Η πρώτη του ευκαιρία ήρθε το καλοκαίρι του 1969 όταν ο προπονητής Άλεν Χερστ του πρόσφερε προπονητική.
Ο Αντωνόπουλος αρνήθηκε.
«Πλήρωσα 25 δολάρια την εβδομάδα συν δωμάτιο και διατροφή», είπε γελώντας. “Πήγα και πήρα μια καλοκαιρινή δουλειά στον κρατικό αυτοκινητόδρομο εκείνο το καλοκαίρι και παντρευόμουν. Ο Άλεν μου τηλεφώνησε την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου. Ήταν μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που χρειάστηκε να πάρω ποτέ. Έβγαζα καλά χρήματα στο κρατικός αυτοκινητόδρομος και πηγαίνοντας στο κολέγιο.» .Πάντα πίστευα ότι αυτό μπορεί να με ενοχλήσει μια μέρα.
Ο Αντωνόπουλος αποφοίτησε από το Βόρειο Κολοράντο με πτυχίο και μεταπτυχιακό και εργαζόταν ως επικεφαλής προπονητής και καθηγητής φυσικής αγωγής στο Fort Hays (Kan.) State το 1976, όταν ένας εκπρόσωπος της Johnson & Johnson του είπε για τη δουλειά ως ο μοναδικός βοηθός του Hurst.
«Νόμιζα ότι θα ήμουν (στο Fort Hays) όλη μου η καριέρα», είπε ο Αντωνόπουλος. «Μου άρεσε η δουλειά, μου άρεσε το μέρος, και θα υπήρχε μόνο μια θέση που θα άφηνα εκεί – το Denver Broncos».
Ο Αντωνόπουλος έκανε αίτηση για τη δουλειά και ο Χερστ άπλωσε το πρωινό του στο Ντένβερ όταν το Φορτ Χέις περνούσε από την πόλη μεταξύ των αγώνων μπάσκετ του Βόρειου Κολοράντο και του Νότιου Κολοράντο (τώρα CSU-Pueblo). Ερεύνησε τον τραυματισμό του οπίσθιου μηριαίου οπίσθιου μηριαίου της προηγούμενης σεζόν στον τρέξιμο Otis Armstrong και δημιούργησε ένα σχέδιο θεραπείας/αποκατάστασης για να το παρουσιάσει στον Hurst.
«Μου είπε μετά το γεγονός ότι θα χρειαζόταν μισή ώρα (για τη συνέντευξη) και θα ήταν καθ' οδόν», είπε ο Αντωνόπουλος. “Πέντε ώρες αργότερα, με οδήγησε 80 μίλια την ώρα κάτω από το I-25 για να μπορέσω να πάω στον αγώνα μπάσκετ εκείνο το βράδυ. Πραγματικά τα καταφέραμε και αυτή ήταν μια ευκαιρία που πάντα ονειρευόμουν.
Στη δεύτερη σεζόν του Αντωνόπουλου, οι Broncos έφτασαν στο πρώτο τους Super Bowl, μια ήττα από τους Dallas Cowboys. Μετά τη σεζόν του 1980, προήχθη σε προπονητή και μοίρασε τον παλιό του μισθό στο μισό για να προσλάβει βοηθούς.
«Υπερασπίζοντας το γραφείο μου»
Πώς επέζησε ο Αντωνόπουλος τόσες αλλαγές καθεστώτος; Ήταν ξεκάθαρα ικανός προπονητής, αλλά ήταν και υπάλληλος που έφτασε νωρίς, έφευγε αργά και έμεινε στη λωρίδα του.
Το μότο του Αντωνόπουλου ήταν «Υπερασπίσου το γραφείο μου».
Όταν προσλήφθηκε ένας νέος ιδιοκτήτης ή προπονητής, είπε, “Μπαίνουν και κάνουν 100 πράγματα και αυτό που δεν χρειάζονται είναι κάποιος που προσπαθεί να κλείσει ένα ραντεβού και να προωθηθεί. Η φιλοσοφία μου ήταν ότι αν κάνεις τη δουλειά σου και κάνεις ένα καλή δουλειά, θα έρθουν σε σένα Το καλύτερο πράγμα είναι να μείνεις στον τομέα σου, και να μείνεις στο γραφείο σου και να βάλεις τον κώλο σου.
Κατά τη διάρκεια της σεζόν, ο Αντωνόπουλος έφτανε συχνά στις εγκαταστάσεις γύρω στις 4 το πρωί και έμενε όσο αργά χρειαζόταν.
«Αν κάνεις κάτι που αγαπάς, δεν βλέπεις το ρολόι ούτε το σκέφτεσαι», είπε. «Σε όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν προσπάθησα να μάθω πόσες ώρες δούλευα».
Ο Αντωνόπουλος έχτισε ισχυρές σχέσεις με προπονητές και παίκτες και είχε μια ιδιαίτερα στενή σχέση με τον αείμνηστο ιδιοκτήτη Pat Bowlen, ο οποίος αγόρασε τους Broncos το 1984.
«Νομίζω ότι ο Πατ εμπιστεύεται τον Έλληνα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο με τον οποίο έχει δουλέψει ποτέ», είπε ο Έλις. «Η σχέση του Έλληνα μαζί του ήταν πολύ προσωπική – βοήθησε τον Πατ με πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά ήταν πολύ χρήσιμος στην παροχή βοήθειας στον Πατ καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν όπου βρισκόταν η ομάδα του και ήταν μια ειλικρινής εκτίμηση ανά πάσα στιγμή, κάτι που είναι σημαντικό για μας.” ελαφρό κτύπημα.”
Ο Αντωνόπουλος, ο οποίος περιέγραψε τον Πουλέν ως τον «απόλυτο» ιδιοκτήτη, επιλέχθηκε από την οικογένεια Πουλίν το 2019 για να εισαγάγει τον Πατ στο Pro Football Hall of Fame.
Τον Ιούλιο του 2016, ο Αντωνόπουλος ξεκίνησε την πορεία του προς τη σύνταξη όταν ανέλαβε νέα θέση και ο Βινς Γκαρσία προήχθη σε επικεφαλής αθλητικό προπονητή.
Όταν οι Broncos ανοίξουν το προπονητικό στρατόπεδο τον επόμενο μήνα, ο Αντωνόπουλος δεν θα είναι στο περιθώριο για πρώτη φορά από το 1975.
Ο Αντωνόπουλος και η σύζυγός του, Σούζαν, έχουν μια μικτή οικογένεια με πέντε παιδιά και επτά εγγόνια και θα μοιράσουν τον χρόνο τους μεταξύ των σπιτιών τους στο Limon και στο Tucson της Αριζ., και θα οδηγήσουν το RV τους για να επισκεφτούν την οικογένεια.
«Σε αυτή τη θέση, πάντα προσπαθούσα να κάνω ό,τι μπορώ ως πατέρας και παππούς, αλλά είναι δύσκολο γιατί ο χρόνος σου είναι πολύ περιορισμένος», είπε.
Ο Αντωνόπουλος περιέγραψε τη δουλειά για τους Broncos ως «όνειρο ζωής».
Και πρόσθεσε: «Πολλοί το λένε αυτό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα για μένα». «Δεν δούλεψα ούτε μια μέρα στη ζωή μου γιατί μου άρεσε τόσο πολύ αυτό που έκανα και η οργάνωση ήταν τόσο αριστοκρατική. Θα είμαι πάντα Bronco.
“Ελληνικό” αρχείο.
Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο The Denver Post, ο συνταξιούχος διευθυντής Αθλητιατρικής των Broncos Steve “The Greek” Αντωνόπουλος ρωτήθηκε για τις αγαπημένες του αναμνήσεις από τότε που μπήκε στην ομάδα το 1976:
Αγαπημένη νίκη (μη Super Bowl)
Τον Οκτώβριο του 1977, οι Broncos ταξίδεψαν για να αντιμετωπίσουν τον υπερασπιζόμενο πρωταθλητή Super Bowl Oakland Raiders, ο οποίος είχε κερδίσει 17 συνεχόμενα παιχνίδια που χρονολογούνται από την προηγούμενη σεζόν.
Ο (Kicker) Jim Turner έπιασε μια πάσα (25 γιάρδες) σε ένα ψεύτικο γκολ (από τον κάτοχο του Norris Weese) και ο (linebacker) Tom Jackson πήγε και έδωσε τον άλτη στον (προπονητή) John Madden. Αυτή ήταν μια τρομερή νίκη στο Ιστορία των Broncos. Με τίμησαν.» Να είμαι μέρος της χαράς του.
Στα πλέι οφ μετά τη σεζόν του 1986, οι Broncos ταξίδεψαν στο Κλίβελαντ για να κερδίσουν τον αγώνα πρωταθλήματος AFC στην παράταση, όπως τονίστηκε από το “The Drive” για να τερματιστεί ο κανονισμός.
“Το Drive ήταν τόσο ιδιαίτερο. Ήταν τρομερός καιρός. Ήταν θλιβερός. Έβρεχε. Έφερε έλκηθρο. Τα χειρότερα αποδυτήρια στο NFL σε σημείο που έπρεπε να κολλήσουμε τους αθλητές μας στο μπάνιο. Αν μπορείτε να το φανταστείτε , ήταν ένα μικροσκοπικό αποδυτήριο.” Πολύ. Ήταν ντροπιαστικό, η όλη ιδέα. Η χαρά και αυτό που συνέβη ιστορικά για τους Broncos ήταν απίστευτο.
Αγαπημένα μαθήματα δρόμου
“Το παλιό Kingdome στο Σιάτλ ήταν ένα υπέροχο μέρος λόγω του θορύβου του πλήθους και ήταν ένα καλό μέρος για να ταξιδέψετε. Και τότε το στάδιο Arrowhead στο Κάνσας Σίτι ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου στάδια. Οι οπαδοί είναι απίστευτοι και ήταν το πρώτο σύγχρονο γήπεδο παλιά παλιά. Είναι απλά ένα υπέροχο μέρος».
Πιο ασυνήθιστο (μη σοβαρός τραυματισμός)
“Αγόρι, δύο από αυτά. Στην πραγματικότητα δεν ήταν τραυματισμός. Ο Rick Massey ήταν παραλήπτης από το Κεντάκι. Φοβόταν να πετάξει. Είχαμε μερικούς από αυτούς τους τύπους, αλλά ήταν στο μέγιστο. Είμαστε στο η άσφαλτος θα παίξει το Σαν Ντιέγκο.” Ετοιμαζόμασταν να απογειωθούμε και τρελάθηκε και πήδηξε από τη θέση του και ούρλιαζε, οπότε ο πιλότος σταμάτησε και άνοιξε την πόρτα και τον άφησε να πάρει ανάσα. Έκλεισε την πόρτα και πήγε Τρελός πάλι. (Προπονητής) ο Νταν Ριβς πήρε την απόφαση να τον οδηγήσει στο Σαν Ντιέγκο για το παιχνίδι. Έπρεπε να τον βάλουμε σε ρεζέρβα τραυματίας. Επειδή δεν μπορεί να ταξιδέψει. Ο άλλος ήταν (έτρεχε) ο Ρομπ Λιτλ εκείνη την ημέρα Το νύχι του αντίχειρά του είχε σκιστεί εντελώς και αιμορραγούσε παντού. Έπαιξε όλο το παιχνίδι. Ήταν ξεχωριστός ο τρόπος που το χειριζόταν.”
Πρόοδοι στη θεραπεία παικτών NFL
“Η συνεχής πρόοδος των θεραπευτικών ασκήσεων, των πρωτοκόλλων διάσεισης και της απασχόλησης ιατρικών υπαλλήλων από το NFL ήταν κρίσιμη για την πρόοδο να γίνουν τα πράγματα με τον σωστό τρόπο. Πρέπει να πω ότι στο παρελθόν, πάντα νιώθαμε ότι βρισκόμασταν στο κατώφλι της διάσεισης Πάντα συνεργαζόμασταν με το Νοσοκομείο Craig και τους ειδικούς Concussions και αναπτύξαμε τα πρωτόκολλά μας, τα οποία είναι παρόμοια με ορισμένα από τα πρωτόκολλα που χρησιμοποιούνται σήμερα. Αυτά τα πράγματα είναι απίστευτα και ο αριθμός των σπουδαίων ανθρώπων και των σπουδαίων μυαλών στην τεχνολογία ήταν τεράστιος με τι μπορείτε να κάνετε για την ιατρική περίθαλψη των ποδοσφαιριστών.
Η αγαπημένη ιστορία του Τζον Έλγουεϊ
“Δεν υπάρχει αμφιβολία, ήταν η δεύτερη χρονιά μας εδώ (1984) και έπρεπε να πάει τις διακοπές στη Βοστώνη για να πάρει ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο Lloyd's of London. Του ζήτησαν να πάει εκεί για φυσική κατάσταση. Ξυπνούσαμε μια μέρα νωρίτερα και πήγαμε για να παρακολουθήσω τους Σέλτικς να παίζουν τους Μπουλς “Από εκεί, πήγαμε σε ένα μπαρ Cheers και συναντήσαμε μερικούς ανθρώπους στο Ντένβερ και είχαμε μερικούς ανθρώπους που ήταν κρύοι. Το σώμα του ήταν έξω το πρώτο πράγμα το πρωί. Νομίζαμε ότι θα Γίνε 'γρήγορος'.” Πέντε ώρες αργότερα, ο Γιάννης είχε περάσει όλα όσα μπορούσες να φανταστείς, και κατέληξε να κάνει εμετό στο σώμα του. Παντού. Ήταν τεράστιο. Ο καημένος. Σίγουρα δεν θα πηγαίναμε στο Cheers αν κάναμε Ήξερα ότι θα έπαιρνε τόσο πολύ. Ο γιατρός που έκανε τη φυσική του κατάσταση ήταν ο Άρθουρ Παππάς, ένας από τους ιδιοκτήτες των Red Sox, και μας πήγε στο Fenway Park και «Έχω ακόμα μια φωτογραφία του John και εμένα στο πιάτο του σπιτιού. Ενδιαφέρουσες λίγες μέρες και περάσαμε υπέροχα».
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”