Πώς είναι φυσιολογικό να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε χρήματα περισσότερο από τη φύση;

Το χρήμα, τελικά, είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, μια έννοια παρά ένα πραγματικό πράγμα. Ωστόσο, τα οικονομικά είναι αυτά που υπαγορεύουν τις αποφάσεις που λαμβάνουμε σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης και απαλλαγής από πολλά στοιχεία του φυσικού, πραγματικού κόσμου. Η σύγχυση σχετικά με το τι είναι πραγματικό και τι δεν είναι, αναμφισβήτητα, είναι η ρίζα τουλάχιστον δύο από τις υπαρξιακές κρίσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα: η κλιματική αλλαγή και η κρίση της βιοποικιλότητας.

Νέα αναφορά από IPBES (Διακυβερνητική Πλατφόρμα Επιστήμης-Πολιτικής για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστήματος) περιγράφει τα ελαττώματα της τρέχουσας προσέγγισής μας στη βάση των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων σε ένα στενό σύνολο αξιών της αγοράς. Περιγράφει πώς αυτή η αδιαφορία για την αξία της φύσης στο οικονομικό μας σύστημα στηρίζει την παγκόσμια κρίση βιοποικιλότητας.

Αυτή η σημαντική αξιολόγηση συντάχθηκε σε τέσσερα χρόνια από μια διεθνή ομάδα 82 κορυφαίων μελετητών και ειδικών από κάθε περιοχή του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων ειδικών στα οικονομικά, τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες. Αυτό το μήνα, η έκθεση που περιγράφει λεπτομερώς την αξιολόγηση εγκρίθηκε από εκπροσώπους 139 χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ιρλανδίας.

Σε μια βασική δήλωση από την έκθεση, μας λένε ότι η κυρίαρχη παγκόσμια εστίαση στα βραχυπρόθεσμα κέρδη και την οικονομική ανάπτυξη μειώνεται τώρα πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία. Αν και αυτή η δήλωση από μόνη της δεν είναι νέα γνώση, τουλάχιστον για τους περισσότερους αναγνώστες εδώ, είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα που πολλοί ειδικοί και χώρες μπορούν επίσημα να συμφωνήσουν ότι αυτό συμβαίνει.

Δύο παραδείγματα από την Ιρλανδία μιας ιεραρχίας κερδών σε σχέση με την περιβαλλοντική υγεία είναι ο τρόπος διαχείρισης των τυρφώνων και η τρέχουσα επέκταση της γαλακτοκομικής βιομηχανίας εδώ.

Οι τυρφώνες είναι τεράστιες αποθήκες άνθρακα, καθώς και απομονώνουν τον άνθρακα από την ατμόσφαιρα καθώς μεγαλώνει. Το αν αποστραγγίζουμε ή συντηρούμε και επανυδατώνουμε τους τυρφώνες καθορίζει αν είναι εχθροί ή σύμμαχοι του κλίματος. Ομοίως, οι υγιείς τυρφώνες συμβάλλουν στη διατήρηση της καλής ποιότητας του νερού σε ευρύτερες λεκάνες απορροής και μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή πλημμυρών, αλλά όταν στραγγίζονται και συγκομίζονται για χλοοτάπητα ή βρύα τύρφη, μπορούν να επιδεινώσουν τις πλημμύρες στη λεκάνη απορροής.

Ο μετριασμός των πλημμυρών και η αποθήκευση αερίων του θερμοκηπίου είναι δωρεάν υπηρεσίες και δεν ζητούν τίποτα ως αντάλλαγμα, επομένως δεν τα εκτιμούμε οικονομικά και δεν λαμβάνουμε υπόψη αυτές τις «υπηρεσίες» στις αποφάσεις για τη συγκομιδή ή όχι. Ως αποτέλεσμα, ήταν οικονομικό να καταστρέψουμε περισσότερο από το 95% των τυρφώνων μας σε μόλις 50 χρόνια.

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορούν να καταστραφούν πολύτιμα φυσικά περιουσιακά στοιχεία για βραχυπρόθεσμο οικονομικό κέρδος. Είναι φυσικό να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε χρήματα, ακόμη περισσότερο από τη φύση. Αυτό οδήγησε στην καταστροφική κατάρρευση των οικοσυστημάτων παντού, τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα, σε όλο τον κόσμο.

Η τρέχουσα επέκταση της γαλακτοκομικής βιομηχανίας στην Ιρλανδία είναι μια άλλη περίπτωση του τρόπου με τον οποίο η βιοποικιλότητα και τα υγιή οικοσυστήματα θυσιάζονται σε αντάλλαγμα για βραχυπρόθεσμα κέρδη για μια μειοψηφία του πληθυσμού. Για να ταΐσει έναν τόσο τεράστιο αριθμό γαλακτοπαραγωγών αγελάδων, χοίρων και πουλερικών, η Ιρλανδία εισάγει περισσότερους από 5 εκατομμύρια τόνους ζωοτροφών κάθε χρόνο.

Μεγάλο μέρος αυτού είναι καλαμπόκι και σόγια από την Αργεντινή και τη Βραζιλία, όπου τα τροπικά δάση καθαρίζονται για την καλλιέργεια ζωοτροφών. Για όσους παίρνουν μια πολιτική απόφαση, δεν υπάρχει τίποτα λανθασμένο να ενθαρρύνουν και να υποστηρίξουν ενεργά αυτές τις πρακτικές, οι οποίες θεωρούνται απλώς ότι ικανοποιούν τη ζήτηση της αγοράς και αποφέρουν ένα πολύ ευπρόσδεκτο κέρδος από πολύτιμα εξαγωγικά προϊόντα με βάση τα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως το βούτυρο, το γάλα και το βρεφικό γάλα.

Στην Ιρλανδία επίσης, μαζικά επίπεδα απώλειας βιοποικιλότητας βρίσκονται σε εξέλιξη λόγω της εντατικοποίησης της γεωργίας, ιδίως των γαλακτοκομικών προϊόντων. Η ποιότητα του νερού στις λίμνες και τα ποτάμια μειώνεται ραγδαία και τα υδάτινα οικοσυστήματα υποφέρουν. Γνωρίζουμε από τα κυβερνητικά προγράμματα παρακολούθησης ότι η νιτρορύπανση των νερών μας αυξάνεται για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες.

Στη στεριά, τα πουλιά που κάποτε ήταν κοινά στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, συμπεριλαμβανομένων των μπούκλων, της μπεκάτσας και του κοκκινιστού, έχουν βιώσει σοβαρή μείωση του πληθυσμού επειδή τα ενδιαιτήματα των γεωργικών εκτάσεων έχουν αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Υγιή ποτάμια, άφθονα ψάρια και άλλα άγρια ​​ζώα, καλή ποιότητα νερού, σταθερός αριθμός άγριων πτηνών και σταθερό κλίμα είναι όλα παραδείγματα «μη εμπορικών αξιών» που περιγράφονται στην αξιολόγηση IPBES. Είναι σαφές ότι αυτά τα πολύ πραγματικά στοιχεία του ευρύτερου σπιτιού μας δεν λαμβάνονται επαρκώς υπόψη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Όλα αυτά μέχρι στιγμής θεωρούνται αποδεκτά από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αρκεί να υπάρχουν καλά κέρδη.

Η έκθεση IPBES υποδεικνύει ότι πρέπει να αξιολογήσουμε καλύτερα ποιος επωφελείται από τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Προκαλεί τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να αμφισβητήσουν τη δίκαιη κατανομή των οφελών και των βαρών που προκύπτουν από τις αποφάσεις. Είναι σημαντικό ότι οι συγγραφείς επινόησαν μια σειρά μεθόδων για να το αλλάξουν αυτό. Η αξιολόγηση περιγράφει λεπτομερώς πολλούς διαφορετικούς τρόπους ενσωμάτωσης «μη εμπορικών αξιών» της φύσης στις αποφάσεις πολιτικής.

Εάν μια τέτοια μεταμορφωτική αλλαγή μπορεί να συμβεί στη σκέψη μας, υπάρχουν λόγοι για ελπίδα για το μέλλον τόσο της φύσης όσο και της ανθρώπινης κοινωνίας. Η έκθεση αξιολόγησης παρέχει «μονοπάτια για τη συμφιλίωση της καλής ποιότητας ζωής με την ποιότητα ζωής στη Γη». Η συμπρόεδρος της αξιολόγησης, η καθηγήτρια Patricia Palvanera, δήλωσε ότι αυτό συνεπαγόταν «επαναπροσδιορισμό της «ανάπτυξης» και της «καλής ποιότητας ζωής».

Με τόσους πολλούς ειδικούς, που βασίζονται σε περισσότερες από 13.000 αναφορές, που μας λένε ότι οι στενές οικονομικές αξίες που στηρίζουν την απόφαση που λαμβάνουμε δεν είναι συμβατές με υγιή οικοσυστήματα, ήρθε η ώρα να ακούσουμε;