Η Σικελία – το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου και μία από τις 20 περιοχές της Ιταλίας – είναι το αγαπημένο μου μέρος της χώρας.
Το ονομάζεις, το έχει η Σικελία. Διαθέτει παραλίες με αφρώδη γαλαζοπράσινα νερά, για να μην αναφέρουμε τα γραφικά βουνά και τα φυσικά καταφύγια. Είναι γεμάτο ιστορία – αποδεικνύεται από τους άψογα διατηρημένους αρχαίους ελληνικούς ναούς – αρχιτεκτονική, αμέτρητα μουσεία και καθεδρικούς ναούς και επτά μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η Σικελία φιλοξενεί το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο της Ευρώπης, την Αίτνα.
Στη συνέχεια, υπάρχει το φαγητό. Για αυτό είσαι εδώ, έτσι δεν είναι;
Πέρασα 12 ημέρες στη Σικελία τον περασμένο μήνα εξερευνώντας τις πόλεις Παλέρμο, Αγκριτζέντο, Ραγκούσα και Νότο. Ταν ένα ταξίδι για το οποίο ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων, δεδομένου ότι τα ταξίδια έχουν γίνει πολύ δύσκολα από την αρχή της πανδημίας. Οπλισμένος με την ευρωπαϊκή μου κάρτα εμβολιασμού και άφθονο αντηλιακό SPF 50, ξεκίνησα ένα πολυαναμενόμενο οδικό ταξίδι στη Σικελία.
Το La cucina siciliana βαδίζει στο ρυθμό του δικού του τυμπάνου. Είναι ένα μοναδικό και εξαιρετικό μείγμα κουζίνας κεντημένο με ελληνικές, ισπανικές, γαλλικές και αραβικές επιρροές. Είναι ίχνη των πολιτισμών που κατέλαβαν το νησί πριν γίνει μέρος της Ιταλίας το 1861 υπό τον Giuseppe Garibaldi.
Συστατικά όπως το γαρύφαλλο, η κανέλα, το σαφράν, το κουσκούς, τα βερίκοκα και οι σταφίδες βρίσκονται στο επίκεντρο της κατάστασης σε πολλά πιάτα της Σικελίας. Ένα παράδειγμα είναι τα κλασικά ζυμαρικά, con le sardi ή ζυμαρικά με σαρδέλες, σταφίδες και σαφράν, όπως και η καπονάτα, ένα γλυκόξινο μείγμα μελιτζάνας, ντομάτας, ξύδι, ζάχαρη, κουκουνάρι, κάπαρη και σταφίδες.
Επίσης, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πλούσια γαστρονομική κληρονομιά του, με φιστίκια και αμύγδαλα που καλλιεργούνται στο νησί και το γεμάτο αστέρια ricotta de picora ή πρόβειο γάλα ricotta. Υπάρχει επίσης μια μεγάλη ποικιλία ψαριών και οστρακοειδών στη διάθεσή τους, αξιοποιώντας άριστα τα πάντα, από αχινό μέχρι ξιφία, γαρίδες και τόνο.
Το φαγητό στη Σικελία είναι επίσης πολύ φθηνότερο από τα περισσότερα άλλα μέρη της Ιταλίας και οι μερίδες είναι μεγάλες και άφθονες, πράγμα που σημαίνει ότι παίρνετε πολλά για τα χρήματά σας.
Ακολουθεί μια ματιά στο πώς είναι να τρως στη διαδρομή μέσω της Σικελίας, στιγμιότυπα από μερικές από τις σπεσιαλιτέ που απόλαυσα ανάμεσα στην επίσκεψη στους αρχαίους ελληνικούς ναούς του Agrigento, το αρχαίο βασιλικό παλάτι στο Παλέρμο, τους πολλούς καθεδρικούς ναούς της Ragusa και τις ημέρες στην παραλία.
Σικελικό πρωινό: Σικελικό πρωινό
Το πρωινό στο μεγαλύτερο μέρος της Ιταλίας αποτελείται από καφετέρια και απλά γλυκά, αλλά η Σικελία παίζει με τους δικούς της κανόνες. Στο playbook του νησιού, το πρωινό μπορεί να περάσει ως επιδόρπιο.
Σε περίπου δύο εβδομάδες στο νησί, ξεκίνησα το πρωί μου με το granita e brioche Siciliana, ένα τυπικό σικελικό πρωινό. Η γρανίτα, μια ελαφρώς πιο κρυσταλλική εκδοχή του σορμπέ, είναι ένα παγωμένο και δροσιστικό γλυκό που παρασκευάζεται σε μια ποικιλία γεύσεων όπως λεμόνι, φράουλα, καφές, αμύγδαλο ή φιστίκι. Κατόπιν αιτήματος, μπορεί να σερβιριστεί με φρέσκια σαντιγί.
Το γλυκό μπριός που σερβίρεται δίπλα είναι στρογγυλό και αφράτο με έναν ξεχωριστό κόμπο ζύμης στην κορυφή που ονομάζεται il tuppo. Ενώ αυτό μπορεί να ακούγεται σαν ένα περίεργο ζευγάρι για πρωινό, πιστέψτε με: ένα πιάτο παγωμένη γρανίτα και ένα ελαφρύ φτερωτό μπριότ έχουν απόλυτη αίσθηση σε ένα πικρό σικελικό πρωινό. Το μπριός της Σικελίας μπορεί επίσης να γεμιστεί απεριόριστα και χωρίς απολογία, με μια γενναιόδωρη ποσότητα gelato, αν θέλετε, ένα είδος ιταλικού σάντουιτς παγωτού. Το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας, έτσι δεν είναι;
Street food: Σικελική τροφή δρόμου
Φανταστείτε μια μπάλα τένις στο μέγεθος μιας μπάλας τένις με ριζότο γεμάτο σαφράν γεμιστό με νιφάδες κρέατος, παναρισμένο και τηγανισμένο. Σας παραδίδεται σε μια χαρτοπετσέτα, ακόμα ζεστή από το τηγάνι, για να το φάτε στο μεσημεριανό γεύμα καθώς περιπλανηθείτε στους ηλιόλουστους, καταγάλανους δρόμους του Παλέρμο. Το Arancina είναι ίσως το πιο κλασικό παράδειγμα street food της Σικελίας και σας διαβεβαιώ ότι είναι εξίσου νόστιμο όσο ακούγεται.
Η Σικελία (συγκεκριμένα το Παλέρμο) έχει μακρά ιστορία στο street food και η αρανσίνα είναι ένα από τα πολλά τυπικά τρόφιμα. Η κλασική αράσινα έχει μπιζέλια και τυρί κασιόκαλο για να γαρνίρει τη γέμιση. Θα βρείτε επίσης αρανσίνη γεμάτη με μοτσαρέλα και προσούτο, φιστίκι πέστο, ξιφία και τα προσωπικά μου αγαπημένα, μελιτζάνα, ντομάτες και βασιλικό.
Ωστόσο, δεν δημιουργείται ίση όλη η αρανεσίνη. Η Aransina αξίζει το αλάτι της να είναι τραγανό εξωτερικά και να γεμίζει γενναιόδωρα εσωτερικά, χωρίς να ξαφρίζει. Είναι τηγανητό, αλλά όχι λιπαρό. Το πιο σημαντικό, η καλή αράσινα θα πρέπει να είναι χορταστική αλλά και πάλι εύπεπτη, γεγονός που οι περισσότεροι Ιταλοί αποδίδουν στην ποιότητα του λαδιού τηγανίσματος.
Άλλα αστέρια του Sicilian Street Food Pantheon είναι το pane e panelle (τηγανίτες από αλεύρι ρεβίθι που σερβίρονται ζεστά σε ρολό σουσαμιού) και η λεπτή, ορθογώνια πίτσα με ντομάτα, γνωστή ως sfincione. Διασκεδαστικό γεγονός: Μια μικρή έρευνα με έμαθε ότι οι φέτες πίτσας του Ροντ Άιλαντ είναι απόγονοι του σικελικού sfincione.
Οι Σικελοί έχουν μακρά ιστορία στο να τρώνε εντόσθια, μια παράδοση που ξεκίνησε με τις μεσαιωνικές εβραϊκές και μουσουλμανικές κοινότητες στο νησί που δεν έτρωγαν χοιρινό κρέας. Οι πωλητές στις δύο κύριες υπαίθριες αγορές του Παλέρμο, το Mercato del Capo και το Mercato Ballarò, προσφέρουν στιγκιόλι. Αυτά τα σουβλάκια στη σχάρα μαγειρεύονται από τα έντερα του αρνιού ή της κατσίκας μέχρι να απανθρακωθούν και να γίνουν τραγανά. Το Pani ca meusa είναι ένα σάντουιτς από τηγανητό μοσχάρι, πασπαλισμένο με χυμό λεμονιού και αλάτι.
I Fichi d’india: το φραγκόσυκο
Το τοπίο στη Σικελία είναι σημειωμένο με ψηλούς, εκτεταμένους κάκτους με οβάλ ακανθώδη φρούτα που ξεφυτρώνουν από τις κορυφές. Αυτό είναι το φραγκόσυκο – i fichi d’india – ένα φυτό που οι Ισπανοί εισήγαγαν στη Σικελία τον 15ο αιώνα. Ανθεκτικό και ανθεκτικό, το fichi d’india ευδοκιμεί σε ζεστά κλίματα και αναπτύσσεται ακόμη και σε βραχώδη εδάφη.
Είναι σύμβολο της Σικελίας, που απολαμβάνουν και αγαπούν σε όλο το νησί. Ας είμαστε ειλικρινείς, τα μήλα ή τα σταφύλια θα ήταν λίγο κολλώδη για τη Σεσίλια. Οι γείτονές μου σταμάτησαν στο Noto ένα βράδυ για να μου σερβίρουν ένα πιάτο fichi d’india σε κόκκινο, πορτοκαλί και λευκό, καθαρό και έτοιμο για φαγητό, μια λεπτή διαδικασία που πρέπει να γίνει με μαχαίρι, πιρούνι και, αν είστε αρχάριος, γάντια, δεδομένου του αιχμηρού εξωτερικού χώρου. Η σάρκα είναι ζουμερή, γλυκιά, με ωραίους σπόρους, ένα είδος σταυρού μεταξύ καρπουζιού και ροδιού, και όταν τρώγεται κρύα από το ψυγείο, είναι το τέλειο αντίδοτο σε μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα.
Κανόλι Σικελίας: Κανόλι Σικελίας
Τα γλυκά της Σικελίας τείνουν να είναι τόσο πολύπλοκα, πλούσια και ζωντανά όσο το ίδιο το νησί. Υπάρχει κασάτα, ένα παντεσπάνι ρικότας γαρνιρισμένο με γλάσο σε έντονο χρώμα και ζαχαρωμένα φρούτα. Το Savoy torta είναι μια κρέμα σοκολάτας και ένα brownie φουντουκιού. Η Fruta martorana έχει σχήμα αμυγδαλωτού και αριστοτεχνικά βαμμένη για να μοιάζει με κομμάτια πραγματικών φρούτων. Το Cityville Torta είναι φτιαγμένο με εναλλασσόμενες στρώσεις σοκολάτας και φουντουκιού.
Έκανα επίσης μια ημερήσια εκδρομή στη Modica έξω από το Noto για να δοκιμάσω τη διάσημη σοκολάτα. Είναι σκοτεινό, έντονα πικρό, κυκλοθυμικό και ελαφρώς κοκκώδες σε υφή.
Αλλά δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για τη Σικελία χωρίς να μιλήσει για το πιο αγαπημένο της πράγμα: την Άννα Κανόλη. Πριν συνεχίσουμε: σημειώστε ότι ο ενικός είναι cannolo και ο πληθυντικός είναι cannoli. Ένα κανόλι, δύο κανόλια.
Ανέλαβα το γιγαντιαίο έργο της δειγματοληψίας όσα περισσότερα κανόλια μπορούσα να ταξιδέψω στη Σικελία, με περιέργεια να δω πώς τακτοποίησα από παστικέρια σε παστικέρια.
Υπήρχε ένα κανόνι Pasticceria Sajeva στο Agrigento, φτιαγμένο με μια πιο γλυκιά γέμιση ρικότας και γαρνιρισμένο με φέτες ζαχαρωμένο πορτοκάλι. Αυτά στο Caffè Sicilia στο Noto ήταν φτιαγμένα με ελάχιστα γλυκαμένη ρικότα και όστρακα που βρίσκονταν στην πιο σταθερή και τραγανή πλευρά. Τα κανόλια στο Scicli σερβίρουν ακόμα ζεστά κανόλια, φρέσκα τηγανητά κοχύλια με μικρή ποσότητα γέμισης ρικότας. Allταν όλα υπέροχα. Αλλά το κανόνι από το Pasticceria Iudice, στη Ραγούσα, ήταν το καλύτερο που έχω φάει ποτέ.
Το Pasticceria Iudice είναι ένας μικρός οικογενειακός φούρνος σε μια μη περιγραφική πλατεία στη Ραγκούσα. Δουλεύοντας ο ίδιος ο αρχηγός του νοικοκυριού πίσω από τον πάγκο, η Canolo μου χάρισε ένα συνειδητό χαμόγελο. Η κρούστα cannolo ήταν μια λαμπερή απόχρωση χρυσού, λεπτή αλλά αρκετά μεγάλη για να αντέξει στο γέμισμα. Η ρικότα στο εσωτερικό – γεμάτη κατά παραγγελία – ήταν πλούσια, λεία και σε στιλ Goldilocks, ακριβώς τη σωστή ποσότητα γλυκού διάστικτη με γύρους ηλιόλουστου πορτοκαλιού και γήινων φιστικιών. Ρίχνοντας ζάχαρη άχνη πάνω του το έκανε να φαίνεται τόσο όμορφο όσο το έτρωγε. Το καλύτερο κομμάτι? Ο Cannolo από την Iudice είναι τόσο ελαφρύς όσο ο αέρας, καταραμένος για το τηγάνισμα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορώ εύκολα να φάω ένα δευτερόλεπτο μετά το πρώτο.
Το Cannoli είναι ένα αποδεκτό είδος πρωινού στη Σικελία και μπορείτε να πάτε υπέροχα μαζί με τον πρωινό σας καφέ.
Την τελευταία μου μέρα στη Σικελία, έβαλα στην τσάντα μου μπάρες σοκολάτας Modica, έκανα χώρο για ένα πακέτο μπισκότα αμυγδάλου Pasticceria Iudice και τύλιξα προσεκτικά αρανσίνα για να με πάει πίσω μαζί μου στη Ρώμη. Τώρα που γύρισες σπίτι; Θα ταξιδέψω στο αγαπημένο μου νησί με τον καλύτερο τρόπο που γνωρίζω: μέσα από την κουζίνα μου, μαγειρεύοντας και ψήνοντας κλασικά πιάτα της Σικελίας μέχρι να μπορέσω να επισκεφθώ ξανά προσωπικά.
Ελέγξτε ξανά την επόμενη εβδομάδα για δύο κλασικές συνταγές της Σικελίας.
Η Francesca Bruzzese μεγάλωσε στο East Greenwich και έζησε στη Ρώμη της Ιταλίας για 10 χρόνια. Θέλετε συμβουλές ή προτάσεις σχετικά με τη Σικελία ή έχετε απορίες; ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ francescainrome@gmail.comΤο
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”