Το ελληνικό νησί που σας κάνει να νιώθετε σαν ένα κομψό ταξιδιώτη

μιΣε ένα χρόνο, χιλιάδες από εμάς κάθονται μπροστά στους υπολογιστές μας προσπαθώντας να μάθουμε ποια ελληνική νήσο θα πάμε. Η μετάβαση στη Σαντορίνη και τη Μύκονο μπορεί να φαίνεται πολύ βασική – ή πραγματικά ήμασταν και θέλουμε να νιώθουμε σαν να πηγαίνουμε κάπου ένας ταξιδιώτης πηγαίνει και όχι μόνο ένας τουρίστας.

Τον Μάιο, με την Ελλάδα να ανοίγει και δυνητικά λίγους τουρίστες μέχρι τον Ιούνιο, ήθελα να δω το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη χωρίς να γεμίζουν οι τουρίστες. Υπάρχει κάτι για όλους τους Instagrammers που έχω δει στο Σαρακίνικο της Μήλου που το έκανε λιγότερο ελκυστικό και ενώ η Φολέγανδρος φαινόταν αξιοπρεπής, ήταν αυτός με τον οποίο ταξίδευα. Ο Μπάρος και η Νάξος φαίνονταν υπέροχοι, αλλά κάτι δεν ήταν σωστό για μένα.

Έτσι, πήρα τη συμβουλή ενός Έλληνα φίλου και επέλεξα ένα νησί με ό, τι ήθελα – γοητεία, φυσική ομορφιά, υπέροχο φαγητό και αρκετά σκληρό για να απαλλαγούμε από τον μαζικό τουρισμό.

Το νησί της Σίφνου.

Δεν υπάρχει αεροδρόμιο στη Σίφνο, οπότε θα φτάσετε σε αυτό το κυκλαδίτικο νησί μεσαίου μεγέθους με πλοίο. Το λιμάνι εισόδου είναι οι Καμάρες, ένα όμορφο λιμάνι με μια μεγάλη παραλία και ένα βουνό που υψώνεται πίσω από αυτό. Αποτελείται από χαρούμενα λευκά κτίρια με μπλε παραθυρόφυλλα, μπορείτε να καθίσετε σε πολλά από αυτά και να παραγγείλετε ένα φραπέ, τον ελληνικό παγωμένο καφέ που ήταν στη μόδα τικ Τοκ νωρίς στην επιδημία γιατί παρασκευάζεται με στιγμιαίο καφέ. (Είμαι περισσότερο τύπος με διπλό εσπρέσο, οπότε ήμουν λίγο δύσπιστος, ειδικά λόγω της ζάχαρης, αλλά μου άρεσε, ειδικά μετά το τριώροφο πλοίο από τη Σαντορίνη.)

Φτάνετε στις Καμάρες, το λιμάνι, όπου θα σας υποδεχτούν με θέα το όμορφο λιμάνι. Ένα αυτοκίνητο σε αυτό το μικρό νησί είναι απαραίτητο, και υπάρχουν πολλές υπηρεσίες ενοικίασης στο λιμάνι για να διευκολυνθεί. Σε γενικές γραμμές, δεν γνωρίζω τίποτα για τα αυτοκίνητα, αλλά σας συμβουλεύω να πάρετε ένα αυτοκίνητο με καλή οδική απόσταση. Προφανώς το Honda Civic που νοικιάσαμε δεν ήταν η καλύτερη επιλογή (ήταν η μόνη αυτόματη που είχαν). Υπάρχουν πολλοί μικροσκοπικοί δρόμοι για να φτάσετε σε διαφορετικές παραλίες και όμορφες περιοχές στο νησί. Εκτός από το ότι δεν γνωρίζω τίποτα για τα αυτοκίνητα, έχω επίσης μια τρομερή αίσθηση κατεύθυνσης, αλλά όλα απέχουν περίπου 25 λεπτά από το λιμάνι και το νησί είναι απλό.

Εκτός από την εύρεση του τέλειου νησιού, δεν λαχταρούμε όλοι μας τη διάσημη ελληνική κατοικία με υπέροχη θέα στη Μεσόγειο (Mamma Mia’s Fantasia). Και στη Σίφνο βρήκα αναμφισβήτητα το αγαπημένο μου στο AirBnB που έχω νοικιάσει – ποτέ.

Η Βίλα Βαντζάρια είναι Μικρός παράδεισος στην άκρη του νησιού σε έναν ανώμαλο δρόμο (επιπλέον υπενθύμιση για την επιλογή αυτοκινήτου!). Ο οικοδεσπότης είναι η Έλα, μια μισή ελληνίδα γαλλική κυρία που σχεδίασε ολόκληρο το ακίνητο. Είναι ένας υπέροχος συνδυασμός ανάμεσα σε ένα καλοκαιρινό σπίτι στη νότια Γαλλία και έναν παραδοσιακό ελληνικό λευκό οίκο. (Από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο, μου λέει η Έλα, οι Παριζιάνοι καταλαμβάνουν κάθε μικρή γωνιά του νησιού.)

Η μαγευτική θέα που κάθε βράδυ μετατράπηκε σε έναν πολύχρωμο ουρανό ακολουθούμενη από εξαιρετικά φωτεινά αστέρια με σχεδόν καθόλου φωτιά, εκτός από το νησί μίλια μακριά, σήμαινε ότι δεν χρειάζεται να φύγω για να βγω για δείπνο. Αντ ‘αυτού, προτίμησα να μαγειρέψω ένα απλό γεύμα με υλικά από την κοντινή αγορά. Μετά από μια καταπληκτική αλλά τουριστική διαμονή στη Σαντορίνη, αυτή η ημι απομακρυσμένη βίλα στη Σίφνο ήταν αναζωογονητική.

Αλλά αν μετατραπούν σε σπίτι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία σχέση με τη Σίφνο.

Οι όμορφες λευκές εκκλησίες στόκων με μπλε τρούλους δεν είναι σπάνιες στα ελληνικά νησιά, αλλά η Εκκλησία των Επτά Μαρτύρων της Σίφνου είναι ξεχωριστή. Σκαρφαλωμένο σε ένα μικρό νησί που βγαίνει από το Κάστρο, την αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Δεν αποτελεί έκπληξη, με το μπλε της Μεσογείου να έρχεται σε αντίθεση με τη λευκή εκκλησία σε ένα τόσο δραματικό σκηνικό, είναι το πιο φωτογραφημένο μέρος στη Σίφνο.

Αλλά το καλύτερο μέρος για αυτό το μέρος δεν είναι το εκκλησάκι αλλά ο γκρεμός δίπλα του όπου μπορείτε να κολυμπήσετε και να πηδήσετε. Μόνο όταν φτάσαμε εκεί και είδαμε μια ομάδα έφηβων κοριτσιών και αγοριών πάνω από τα βράχια, συνειδητοποιήσαμε ότι θα μπορούσαμε να πάμε μέσα. Δεν είχαμε τα κοστούμια μας, αλλά ευτυχώς αυτή ήταν η Ευρώπη, οπότε κανείς δεν σοκαρίστηκε που πήγαμε σε σλιπ.

Ήταν σαν μια σκηνή μιας ταινίας – μια ομάδα έφηβων κοριτσιών και αγοριών που χαλαρώνουν στα βράχια και τολμούν να πηδήξουν στα καθαρά νερά.

Μία από τις πιο διάσημες παραλίες της Σίφνου είναι τα Βρουλίδια – μία από αυτές τις κλασικές μεσογειακές περιοχές που βρίσκονται σε έναν όρμο και περιτριγυρισμένη από βράχια. Ωστόσο, εάν είστε λάτρης των αμμώδεις παραλιών, αυτό δεν είναι για εσάς, επειδή είναι επίσης μια κλασική μεσογειακή παραλία με βότσαλα.

Υποτίθεται ότι η Βρουλίδια μπορεί να φτάσει με αυτοκίνητο, αλλά αυτό δεν συνέβη για εμάς, και πάλι, δεδομένου του αυτοκινήτου που νοικιάσαμε. Έτσι σταθμεύσαμε 20 λεπτά με τα πόδια. Κανονικά, αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα για μένα, αλλά είχα μια ιδέα να φοράω δερμάτινα σανδάλια, κάτι που είναι εφιάλτης για αυτό το απότομο βραχώδες ταξίδι. Αλλά ήμουν πολύ τυχερός: ένα αυτοκίνητο σηκώθηκε και προσφέρθηκε να μας αφήσει.

Οι δύο Γάλλοι που μας έδωσαν τον ανελκυστήρα νοίκιαζαν μια βίλα κοντά και εκπλήξαμε όταν ακούσαμε ότι προσπαθούσαμε να φτάσουμε σε αυτήν την παραλία. Συνειδητοποιήσαμε σύντομα γιατί: τα δύο μπαρ όπου μπορείτε να νοικιάσετε σανδάλια και ομπρέλες ήταν εντελώς κλειστά! Τα ξύλινα δοκάρια που θα ήταν κανονικά εκεί αφαιρέθηκαν επίσης για ευκολότερη πρόσβαση στο νερό. Η παραλία ήταν τελείως ερημική (εκτός από τους δύο άντρες που μας βοήθησαν). Ήμασταν λίγο απογοητευμένοι και καταλήξαμε να βρούμε μια συγκεκριμένη προβλήτα στην πλευρά του κολπίσκου, ιδανική για ξαπλωμένη και πηδώντας στο νερό. Φαντάζομαι ότι μόλις ο τουρισμός επιστρέψει με πλήρη απασχόληση, οι ανέσεις θα επιστρέψουν επίσης. Ενώ οι επιλογές των ρούχων μου δεν ήταν καλά σχεδιασμένες, μπόρεσα να συσκευάσω ψωμί, τυρί και νερό (ένα θεό, γιατί η επιστροφή στο αυτοκίνητο ήταν ακόμη πιο βάναυση).

Από τις λίγες φορές που βγήκαμε για μεσημεριανό γεύμα, η αγαπημένη μου ήταν η Ταβέρνα Χρυσοπηγή. Είναι ακριβώς πάνω στην παραλία Απόκοφτο, μια μικρή αλλά αμμώδη παραλία με κρυστάλλινα νερά. Πάντα ανησυχώ όταν τα εστιατόρια έχουν υπέροχη θέα, γιατί φοβάμαι ότι πωλούν περισσότερες προβολές από ό, τι φαγητό. Αλλά στην Ταβέρνα Χρυσοπηγή, τα πάντα – θαλασσινά, αρνί, τηγανητές ντομάτες, γεμιστές μελιτζάνες – ήταν φανταστικά.

Πριν επιβιβαστείτε στο πλοίο σας για επιστροφή στην Αθήνα ή σε άλλο νησί, κάντε την τελευταία κολύμβηση στην παραλία Φάρος ακριβώς δίπλα στο λιμάνι. Αν θέλετε να κάνετε την τελευταία στιγμή στο ταξίδι σας με το φέρι, πάρτε ένα Giro σε μια από τις βεράντες που θα πάρετε μαζί σας.

Πληροφορίες σχετικά με το COVID: Μπήκαμε στην Ελλάδα την πρώτη εβδομάδα που καταργήθηκαν όλοι οι εσωτερικοί περιορισμοί. Η είσοδος ήταν εύκολη με την κάρτα εμβολιασμού και η δοκιμή πραγματοποιήθηκε λιγότερο από 72 ώρες πριν από την άφιξη. Ένα πράγμα που πρέπει να θυμάστε, ωστόσο, είναι ότι ανάλογα με το πού καλείτε, ίσως χρειαστεί μια δοκιμή που θα γίνει 48 ώρες πριν φτάσετε στο αεροδρόμιο (π.χ. Μόναχο), αν και περισσότερες απευθείας πτήσεις θα ανοίξουν αργότερα αυτό το καλοκαίρι.