Τσίλι Σινσινάτι, πανηγύρι της ελληνικής εκκλησίας και η μυρωδιά της κανέλας
Οι ρίζες των τροφίμων μας: Μέρος Τέταρτο
Πρώτα ζυμαρικά. Μια μεγάλη, σωληνοειδής παρτίδα που ονομάζεται Misto No. 2 γλιστράει στο τηγάνι, μετά ένα παχύ στρώμα τυριού Κεφαλοτύρι, με άρωμα που προσδίδει στην κουζίνα της Εκκλησίας της Αγίας Τριάδας/Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου μια αναζωογονητική, πολλά υποσχόμενη ένταση.
Στη συνέχεια, ένα στρώμα κρέατος, μαγειρεμένο και καρυκευμένο την προηγούμενη μέρα, λειάνθηκε σε στρώσεις από τη Maria Trester, την Arancia Sansone και άλλα μέλη της Φιλοπτώχου Εταιρείας, ακόμη και από άκρη σε άκρη. Άλλη στρώση ζυμαρικά και άλλη στρώση τυρί. Τώρα 44 ταψιά περιμένουν την τελική στρώση.
Στη σόμπα, ο Άγγελος Σόλας, ο αρχηγός της επιχείρησης, και ο Γιώργος Καλιμάνης περιχύνουν μπολάκια μπεσαμέλ, μια πηχτή, αλευρωμένη σάλτσα γάλακτος στην οποία χτυπάνε τα αυγά. Πολυτελές σε υφή και ποσότητα, περιχύνεται πάνω από το επάνω στρώμα ζυμαρικών. Το παστίτσιο, που θα σερβιριστεί στο ετήσιο πανηγύρι της εκκλησίας, είναι έτοιμο για ψήσιμο.
Μέχρι το μεσημέρι, οι ενορίτες θα έχουν φτιάξει 88 ταψιά, το καθένα από τα οποία ζυγίζει 15 με 20 καθαρές ελληνικές λίρες.
Όταν τα ταψιά μπαίνουν στο φούρνο και αρχίζουν να ψήνονται, το άρωμα που γεμίζει την κουζίνα είναι πλούσιο με ψημένα γαλακτοκομικά προϊόντα και φρυγανισμένο τυρί, όπως νόστιμα μακαρόνια και τυρί. Υπάρχει ένα άλλο άρωμα, ζεστών μπαχαρικών, σχεδόν γλυκό, που θυμίζει Χριστούγεννα, αλλά ανακατεμένο με ντομάτα, κρέας και κρεμμύδια. Είναι πολύ οικείο.
Αυτή δεν είναι η μυρωδιά της καυτερής πιπεριάς Σινσινάτι;
Μυρίζει τόσο πολύ! Άλλωστε, καθώς γέμιζαν τα τηγάνια, η Μίνα Σεδάρη κατέβηκε ανάμεσα στις σειρές των τηγανιών σαν νεράιδα κανέλας, κουνώντας ελαφρά πάνω από κάθε στρώση καρυκευμένου μοσχαρίσιου κιμά.
Οι πιπεριές τσίλι Σινσινάτι, αγαπημένες γιατί βρίσκονται σε μια πίστα 40 μιλίων με κέντρο την Πλατεία Σιντριβάνι, έχουν παραμείνει τοπική λιχουδιά. Μπορεί να περιφρονηθεί από άτομα που το δοκιμάζουν για πρώτη φορά, που συνήθως αντιτίθενται στην κανέλα, βρίσκοντάς την αντίθετη με την προβλεπόμενη σειρά πραγμάτων. Είναι λογικό να συζητάμε αν το πιπέρι καγιέν είναι η σωστή κατηγορία για το πιάτο, αλλά η κανέλα είναι απολύτως νόμιμη. Έφτασα εκεί ειλικρινά.
Όπως κάθε βρώσιμο αμερικανικό ethnic mash-up (μακαρόνια και κεφτεδάκια, κοτόπουλο του στρατηγού Tso, junk musubi), η απόλαυση τσίλι Σινσινάτι δημιουργήθηκε από μετανάστες που έφεραν τις γεύσεις τους από την παλιά χώρα και τις εφάρμοσαν σε ό,τι βρήκαν εδώ, τόσο σε συστατικά όσο και στην αμερικανοποίηση . «Γεύσεις.
Έτσι, όταν ο Tom και ο John Kiradjiev δημιουργούσαν σάλτσα τσίλι για τα σκυλιά τους στο Coney Island στο Empress Chili Parlor δίπλα στο Empress Burlesque Theatre το 1923, δεν ήταν έκπληξη που βρήκαν κανέλα και μπαχάρι. Γιατί αν είσαι από τη Μακεδονία στη βόρεια Ελλάδα κοντά στην Αλβανία, αυτό βάζεις στη σάλτσα του κρέατος σου. Αυτή η χρήση εξωτικών αρωματικών μπαχαρικών προέρχεται από τα μέρη της Ελλάδας που επηρεάστηκαν περισσότερο από τους πολιτισμούς της Ανατολής: βενετσιάνικα, βυζαντινά και τουρκικά.
Αυτή η περιοχή περιλαμβάνει το σπίτι της οικογένειας Kiradjiev, το Hrobsta, και την κοντινή Καστοριά, την πόλη παραγωγής γούνας που είναι η γενέτειρα των ιδρυτών του Skyline, του Dixie και του Camp Washington. Ψάξτε σε οποιοδήποτε ελληνικό βιβλίο μαγειρικής και θα δείτε συνταγές για μουσακά, γλυκόξινη μελιτζάνα, σάλτσα κρέατος, στιβάντο ή μαγειρευτά αρωματισμένα με κανέλα, γαρύφαλλο και μοσχοκάρυδο.
Οι Kiradzhievs πρόσθεσαν ένα πιο ζεστό καρύκευμα, αποκαλώντας το τσίλι όπως άλλες αμερικανικές σάλτσες για χοτ ντογκ, και ένα νέο πιάτο γεννήθηκε.
Ίσως έπρεπε να το λέμε ελληνικό τσίλι από παλιά.
Μαγειρική Συντροφιά
Η κανέλα και άλλα γλυκά μπαχαρικά σε αυτό το ζυμαρικό προέρχονται από κάτι περισσότερο από το απλό ξεσκόνισμα κατά τη συναρμολόγηση.
Την προηγούμενη μέρα, μια ομάδα εκκλησιαστών, με επικεφαλής τον Σόλας, είχε συγκεντρωθεί για να μετατρέψει 220 λίβρες κρέας και 60 λίβρες κρεμμύδια σε γέμιση παστίτσιο σε δύο μεγάλες δεξαμενές στο Camp Washington Chile. Ο Τζόνι Τζόνσον, ο ιδιοκτήτης του (Έλληνας παρά το όνομά του), είναι μέλος της εκκλησίας και προσφέρει τους τεράστιους βραστήρες του που επιτρέπουν να ψηθεί όλο το κρέας ταυτόχρονα.
Υπήρχε μια έντυπη συνταγή, αλλά ήταν ένας πρόχειρος οδηγός. Ο Σόλας το έριξε μια ματιά και προσάρμοσε τα ποσά καθώς πήγαινε. Περιλάμβανε κανέλα, μπαχάρι, αποξηραμένο δυόσμο, σκόρδο και μαύρο πιπέρι. Αν και φαινόταν σαν στο σπίτι μέσα σε δοχεία με τσίλι, δεν περιείχε σκόνη τσίλι ή οποιοδήποτε άλλο από τα συστατικά που φυλάσσονται τόσο καλά στις τοπικές συνταγές τσίλι. Αυτό το μείγμα κρέατος μαγειρεύτηκε περισσότερο από το τσίλι επίσης. Αντί να εφαρμοστεί ως επικάλυψη για μακαρόνια, θα πρέπει να είναι αρκετά παχύρρευστο για να μπει στο παστίτσιο ώστε να κοπεί σε τετράγωνα.
Οι μετανάστες φέρνουν μαζί τους τις γεύσεις τους
Οι Έλληνες έχουν ξεπεράσει το βάρος τους όταν πρόκειται για μετανάστες που επηρεάζουν τη διατροφική κουλτούρα του Σινσινάτι. Αυτή δεν ήταν ποτέ μια μεγάλη κοινότητα – μέχρι σήμερα αντιπροσωπεύει περίπου το 0,33 (ή το ένα τρίτο) του πληθυσμού του Σινσινάτι. Αλλά, ο Τζόνσον είπε, “Αν έβαζες δύο Έλληνες μαζί, τι θα έκαναν; Άνοιξε ένα εστιατόριο”.
Η πείνα και οι πολιτικές αναταραχές ώθησαν για πρώτη φορά πολλούς Έλληνες να έρθουν εδώ τη δεκαετία του 1890. Δούλεψαν με ότι μπορούσαν να βρουν και έστειλαν τα χρήματα πίσω στο σπίτι. Όταν μπορούσαν, άρχισαν τις δικές τους επιχειρήσεις.
Οι πρώτοι Έλληνες του Σινσινάτι, Ο οποίος ήρθε μεταξύ 1880 και 1890, ζούσε στο κέντρο του Janno Allee και κέρδιζε χρήματα ως φρουτοπώλης. Τα εστιατόρια ήταν ένα μέρος όπου βρήκαν τη θέση τους. Καφετέριες στη Νέα Υόρκη, σουβλατζίδικα στο Μπάφαλο, μαγαζιά με τσίλι εδώ, γύρος κερκίδες παντού. Τα καταστήματα με ζαχαρωτά και παγωτά ήταν μια άλλη δημοφιλής κατηγορία.
Οι αφίξεις συνεχίστηκαν μέχρι τον Νόμο Μετανάστευσης του 1924, ο οποίος περιόριζε την είσοδο από πολλές χώρες. Όταν οι νόμοι χαλάρωσαν το 1965, ήρθαν περισσότεροι Έλληνες, πολλοί για να επανενωθούν με τις οικογένειές τους. Ο Σόλας καταγόταν από ένα προάστιο της Αθήνας τη δεκαετία του 1960 και η Μαρία Τρέστερ από τη Σπάρτη το 1970.
Με την επιτυχία των καταστημάτων τσίλι, ο μετανάστης ιδιοκτήτης μπορούσε να φέρει οικογένεια ή φίλους στη δουλειά. Πολλοί από αυτούς άνοιξαν τα δικά τους σαλόνια. Όπως συμβαίνει με πολλά εστιατόρια μεταναστών, οι νέοι ιδιοκτήτες, παίζοντας με ασφάλεια σε ένα άγνωστο περιβάλλον, αντέγραψαν τα πρωτότυπα εστιατόρια. Σύντομα, ελληνόκτητα τσίλι Σινσινάτι ήταν παντού και το σχήμα τους δημιουργήθηκε από κώνους και «δρόμους». Ο ενθουσιασμός μας για αυτούς δεν έχει ελαττωθεί ποτέ.
Οι οικογένειες τσίλι υφαίνονται μέσω της ελληνικής κοινότητας και η Αγία Τριάδα είναι η μόνη ελληνορθόδοξη εκκλησία στην πόλη, έτσι υπήρχαν πολλές οικογένειες τσίλι που εργάζονταν στο Panegyri Pasticcio. Μεταξύ των ανδρών στην κουζίνα του στρατοπέδου της Ουάσιγκτον ήταν ο Γιώργος Καλιμάνης, ο πατέρας του οποίου ήταν ιδιοκτήτης του ελληνικού εστιατορίου G&G στο West Side. Και ήταν ο Jim Papakirk, ο οποίος τώρα είναι ιδιοκτήτης της Empress Commissary και είναι παντρεμένος με την κόρη του Johnson, Mary.
Και εκεί ήταν ο Νικ Σαρκατσάνης, εγγονός του ιδρυτή της Dixie Chili. Η Mina Sedaris, Cinnamon Duster, έχει μαζί με τον σύζυγό της την Pleasant Ridge Chili εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα το τρέχει ο γιος της. Ο Σόλας ήταν ιδιοκτήτης του Angelo’s Family Restaurant στο Finneytown και αργότερα στο Independence. Τώρα είναι ιδιοκτήτης της Walton Dairy Delight, όπου προσθέτει γύρο, μπακλαβά και σπιτική σούπα στο μενού των γαλακτοκομικών.
Η εκκλησία ιδρύθηκε εδώ το 1907. Το 1972 μετακόμισε στο Vinetown όπου εξυπηρετεί περίπου 900 οικογένειες. Το 1974 άρχισαν να συγκεντρώνουν χρήματα διοργανώνοντας το Panigiri Festival, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή εκκλησιαστικά φεστιβάλ του Σινσινάτι.
Το φεστιβάλ επικεντρώνεται στο ελληνικό φαγητό και μόνο στο ελληνικό φαγητό. Υπάρχουν γύρος, τσίλι και σουβλάκι, αλλά η σκηνή του δείπνου είναι ένα μοναδικό μέρος. Εδώ παραγγέλνεις πασίτσιο και μουσακά, φασολάκια μαγειρεμένα με ντομάτα και κρεμμύδι και κάθεσαι σε μεγάλα τραπέζια να φας.
Όταν το pacizio βγήκε από το φούρνο, ροδίστηκε σε ακανόνιστα ψημένα σημεία. Το μεγάλο τηγάνι άργησε να κρυώσει αρκετά για να το κόψει. Στη συνέχεια, τα γιγάντια κομμάτια, που πωλούνται στο φεστιβάλ για 6 $, φορτώθηκαν σε πιατέλες και με το “kali orexi”, την ελληνική εκδοχή του “Bon appetit”, οι εργάτες που μόλις τα είχαν συναρμολογήσει άρχισαν να τα καταστρέφουν.
Με τον συνδυασμό από πλούσια επικάλυψη, κοφτερό τυρί, μαλακά ζυμαρικά στη γλώσσα και αυτό το αρωματικό κρέας, είναι δελεαστικό να το θεωρήσουμε ως άμεσο προκάτοχο του Three Ways. Κάποιοι αποκαλούν τις πιπεριές τσίλι «το πάστσιο του φτωχού».
Η καταγωγή μπορεί να μην είναι άμεση. Αλλά το χαρακτηριστικό μείγμα γλυκών μπαχαρικών και κρέατος συνδέει τον Σινσινάτιο που κάθεται στον πάγκο φορώντας μια ποδιά, έτοιμος να παραγγείλει τσίλι πάνω από μακαρόνια, με μια χώρα στην άλλη άκρη του κόσμου και με τους ανθρώπους που τόλμησαν να φύγουν και να δημιουργήσουν ένα νέο κόσμος. Ζωή για τον εαυτό τους και μια παράδοση στο Σινσινάτι.
εαν πας:
Πανηγύρι Φεστιβάλ
Πού: Αγία Τριάδα/Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, 7000 Winton Road, Vinetown
Πότε: 5 – 11 μ.μΠαρασκευή 23 Ιουνίου, 3-11 μ.μΣάββατο 24 Ιουνίου, 1-8 μ.μΚυριακή 25 Ιουνίου
Είσοδος: $2, $12 ή λιγότερο είναι δωρεάν
Χώρος στάθμευσης: Δωρεάν χώρος στάθμευσης και υπηρεσία μεταφοράς στο St. Λύκειο Xavier
Τι: Πολιτιστικές δραστηριότητες, χορός, ξεναγήσεις στην εκκλησία, μουσική στα μπουζούκια, επιδείξεις μαγειρικής
Φαγητό: Σπιτικά ελληνικά γλυκίσματα από ενορίτες, σουβλάκι, ελληνικό κοτόπουλο, αρνί μπούτι, μουσακάς,συν. παστίτσιοcevapci kebab, ελληνικές σαλάτες, σαγανάκι,συν. λοκουμάτες (Greek Cakes), μια ταβέρνα που σερβίρει ελληνικό κρασί και μπύρα.
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.holytrinity.oh.goarch.org
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”
