Ψηφιακά νομάδες με όλα τα κουδούνια και τα σφυρίγματα

Εμφανίστηκαν οι πρώτες εταιρείες που διοργανώνουν διαμονή για άτομα που επιλέγουν να ζήσουν στην Ελλάδα για μερικούς μήνες ή χρόνια και να εργαστούν εξ αποστάσεως.

Η Καθημερινή συνάντησε την Ελίζαμπεθ Χάουελ πρόσφατα όταν παρήγγειλε έναν καπουτσίνο και ετοιμάστηκε για μια επαγγελματική συνάντηση με τους πελάτες της στις 18:00 στο Zoom. “Καλημέρα πώς είσαι?” ρώτησε. Για τους πελάτες στην Αμερική ήταν ακόμη πρωί. «Πριν από τέσσερα χρόνια, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια μέρα θα δούλευα σε ένα καφενείο στο Κουκάκι ως σύμβουλος επικοινωνίας», λέει.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη στην Αλαμπάμα. Μετά την αποφοίτησή μου, εργάστηκα —με πολύ κουραστικό πρόγραμμα— ως δικηγόρος. Η «ελληνική» της ιστορία ξεκίνησε στη Νεμπράσκα τον Νοέμβριο του 2018. Ήταν εκεί για κυνήγι με την οικογένειά της, χιόνισε και έμεινε στο ξενοδοχείο. Τα 30ά της γενέθλια πλησίαζαν και ήθελε να χαρίσει στον εαυτό της μια εμπειρία που πάντα ονειρευόταν, ένα ταξίδι στην Ελλάδα. Εκείνο το βράδυ έκλεισε τα εισιτήριά της και έφτασε λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι. Έμεινε χαρούμενη με τη χώρα και γνώρισε τον Νίκο, με τον οποίο κράτησε επαφή. Επισκέφτηκε ξανά την Ελλάδα, ώσπου κάποια στιγμή πήρε μια εντελώς απρόσμενη απόφαση να παρατήσει τη δουλειά της και να μετακομίσει στη χώρα. Έκανε ένα διάλειμμα για να σκεφτεί τις επόμενες επαγγελματικές της κινήσεις, περνώντας χρόνο με το αγόρι της και εξερευνώντας τη χώρα που ερωτεύτηκε. «Τι μπορεί να πάει στραβά;» Το είπε στον πατέρα της, ο οποίος ανησυχούσε για την απόφασή της.

Έφτασε στην Ελλάδα στις 18 Φεβρουαρίου 2020. Μια εβδομάδα αργότερα εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα Covid-19 και πριν προλάβει να εξετάσει τις επιλογές της, ολόκληρος ο πλανήτης μπήκε σε lockdown. Κανένα σχέδιο δεν ακυρώθηκε, κάτι που την άγχωσε. Σαν πρώην μηχανή Deuce, της προσφέρεται η ευκαιρία να διευθύνει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για μια αμερικανική εταιρεία από έναν φίλο από το κολέγιο. Η αμοιβή ήταν μικρή, αλλά έκανε παρέα με ενθουσιασμό. Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, έχει μια εκτενή λίστα πελατών στη Γερμανία, την Αφρική και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και όλα αυτά τα έκανε από τη γειτονιά Κουκάκι της Αθήνας, ακριβώς δίπλα στην Ακρόπολη -ή όπου αλλού βρίσκεσαι. «Συνεργάζομαι με εταιρείες που δεν μου πρόσφεραν την ευελιξία πριν από τον Covid να εργαστώ από την άλλη άκρη του κόσμου. Αυτή είναι ίσως η μόνη θετική κληρονομιά της πανδημίας.

Αυτή είναι μια τάση που παρατήρησε η Αμερικανίδα Tara Campbell, η οποία ασχολείται με την τουριστική βιομηχανία, και την οδήγησε στη δημιουργία της Sojrn, μιας startup που ουσιαστικά φροντίζει όλες τις ανάγκες των επίδοξων ψηφιακών νομάδων. Αφού έκανε έρευνα, κατέληξε σε εννέα χώρες που μπορούσε να προτείνει, και η Ελλάδα ήταν μεταξύ αυτών. «Κυρίως επειδή αγαπώ τη χώρα σας και επειδή έχω εμπιστευτεί συναδέλφους εκεί. Επιπλέον, έχετε καλό Wi-Fi και πολλές επιλογές διαμονής.

Δέκα στο Παγκράτι

Πριν από ένα χρόνο, 10 νομάδες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Παγκρατίου της Αθήνας. Την πρώτη τους μέρα συναντούν την «οικοδέσποινα» Χαρά Παπαδοκάκη. Περπάτησαν στην περιοχή, παρουσιάστηκαν στον τοπικό μανάβη, έδειξαν τη στάση του λεωφορείου και έδωσαν μερικές πρακτικές συμβουλές – από το αν το νερό της βρύσης ήταν ασφαλές για πόσιμο μέχρι το τι πρέπει να κάνουν με το χαρτί υγείας. Κάθισαν στο πρωινό τους και γνώρισαν ο ένας τον άλλον – ο καθένας είπε τι κάνουν επαγγελματικά (δικηγόρος, τραπεζίτης, συγγραφέας, λομπίστες, στελέχη υψηλού επιπέδου, σύμβουλοι επιχειρήσεων) και το πρόγραμμα εργασίας τους. Το πιο δύσκολο πρόγραμμα ήταν αυτό του Τζακ, ο οποίος δούλευε στη Sony Pictures στο Λος Άντζελες και έπρεπε να δουλέψει μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα. Όλοι έχουν εγκαταστήσει μια εφαρμογή στα τηλέφωνά τους όπου μπορούν να παρακολουθούν τις καθημερινές δραστηριότητες πριν ξεκινήσουν τη δουλειά: από μαθήματα παραδοσιακών ελληνικών χορών, γιόγκα στο εθνικό πάρκο ή σεμινάρια φιλοσοφίας. Με τον καιρό, τα μέλη της ομάδας άρχισαν να διαμορφώνουν τα δικά τους προγράμματα. Η Τάρα επισκεπτόταν συχνά την Ακρόπολη για πρωινό καφέ ή πήγαιναν για προπόνηση στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Αργά το βράδυ, μετά τη δουλειά, έβγαιναν έξω και προγραμμάτιζαν εκδρομές κάθε Σαββατοκύριακο.

Το κόστος συμμετοχής ξεκινά από 4.000 $ το μήνα και περιλαμβάνει διαμονή, πρόσβαση σε χώρο εργασίας και δραστηριότητες και υποστήριξη από τη Hara και την ομάδα Sojrn σε ό,τι προκύψει. Από τη διόρθωση της σύνδεσης στο Διαδίκτυο (συχνό φαινόμενο) μέχρι τον έλεγχο του κεντρικού ηλεκτρικού πίνακα της πολυκατοικίας όταν κόπηκε το ρεύμα (αποδείχθηκε ότι έφταιγε ο Ντάνιελ. εργάζεται στη Wall Street και χρησιμοποιούσε το μόντεμ του επειδή φοβόταν μην χάσει τη σύνδεσή του ). Η Χαρά έπρεπε να βρει ένα καινούργιο στρώμα για μια γυναίκα, να επιστρέψει ένα ελαττωματικό ζευγάρι παπούτσια και να συνομιλήσει τηλεφωνικά με έναν ταξιτζή που ήθελε να χρεώσει 20 ευρώ για μια βόλτα από την πλατεία Συντάγματος στο Παγκράτι. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου δείπνου της ομάδας, όλοι οι παρευρισκόμενοι είναι χαρούμενοι και σχεδιάζουν να επιστρέψουν. Τέσσερις το έχουν ήδη κάνει.

Η Ιωάννα Δρίτα, Επικεφαλής Marketing Greece (η εταιρεία που ιδρύθηκε από την Ένωση Ελλήνων Τουριστικών Πρακτόρων και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος για την προώθηση του τουρισμού στην Ελλάδα), θυμάται ότι από τις πρώτες συζητήσεις που είχε με κυβερνητικούς αξιωματούχους για τους ψηφιακούς νομάδες, όλοι συμφώνησαν ότι ήταν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κοινό. Όχι μόνο γιατί στηρίζουν την ελληνική οικονομία, αλλά γιατί έχουν γίνει οι καλύτεροι πρεσβευτές για τη χώρα. Πέρυσι αυτή τη φορά, η Drita και η ομάδα της συγκέντρωσαν χρήματα (από την Aegean Airlines, την Cosmote και τη Eurobank) και δημιούργησαν μια ιστοσελίδα, workfromgreece.gr, στην οποία υπάρχουν πολλές πληροφορίες, από πρακτικές γνώσεις μέχρι πιο περιπετειώδεις ιδέες. Δεν υπάρχουν αρχεία για το πόσα άτομα έχουν μετακομίσει στην Ελλάδα με βάση την τοποθεσία. Ωστόσο παρακολουθούν τους επισκέπτες του με μεγάλο ενδιαφέρον. Την τοποθεσία επισκέπτονται κυρίως Αμερικανοί, μετά Ρώσοι και Βρετανοί. Υπήρξε μεγάλη δραστηριότητα μετά το καλοκαίρι, αλλά και στον απόηχο σημαντικών γεγονότων – για παράδειγμα, υπήρχαν περισσότεροι Ρώσοι επισκέπτες στο χώρο αφού ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διέταξε μερική κινητοποίηση.

Καθημερινά δέχονται ερωτήσεις από ενδιαφερόμενους. Σε μέρη όπου υπάρχουν άλλες ψηφιακές νομαδικές κοινότητες (εκτός από την Αθήνα, υπάρχουν κοινότητες στα Χανιά, τον Βόλο και το Πηλίου). Ζητούν βοήθεια ή λεπτομέρειες. Ακόμη και ορισμένα προξενεία δεν γνωρίζουν την Digital Nomad Visa που δημιουργήθηκε από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Μετανάστευσης το 2021 για τη διευκόλυνση των υπηκόων τρίτων χωρών. Άλλοι αναρωτιούνται εάν το εισόδημά τους μετά από φόρους πρέπει να υπερβαίνει τα 3.500 ευρώ το μήνα για να λάβουν τη βίζα (που είναι μια απαίτηση).

γραφειοκρατία

Όποιος πληροί τις προϋποθέσεις βίζας και θέλει να μείνει για περισσότερα από δύο χρόνια πρέπει να λάβει άδεια διαμονής. Όταν η Ελισάβετ της Αλαμπάμα, που ζει τώρα στο Κουκάκι, χρειάστηκε την άδεια, ο Νίκος ανέλαβε την όλη διαδικασία και δεν αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες. Η εμπειρία άλλων που μίλησαν στην Καθημερινή ήταν πολύ διαφορετική. Η Kate, η οποία κατάγεται από το Ηνωμένο Βασίλειο, άρχισε να προσπαθεί να εξασφαλίσει τα χαρτιά της στα τέλη του 2020. Αφού προσπάθησα μάταια να εξασφαλίσω τηλεφωνικό ραντεβού στην αρμόδια υπηρεσία, πήγα εκεί προσωπικά, αλλά αρνήθηκα. Τηλεφώνησε μπροστά στο προσωπικό με τον αριθμό της υπηρεσίας και όταν απέδειξε ότι κανείς δεν σήκωνε τηλέφωνο, της επέτρεψαν να μπει. Πριν καν δουν τα έγγραφα που είχε φέρει μαζί της, της έδωσαν ένα τυπωμένο φύλλο χαρτιού με όλες τις απαιτήσεις. Προς έκπληξή της, η Κέιτ το βλέπει ως οδηγό για τους συνταξιούχους (ο εκτυπωτής είχε τυπώσει μόνο τις τρεις πρώτες σελίδες). Παρόλο που δεν ήταν σαφές ποια έγγραφα χρειαζόσασταν, βρήκα τις απαιτήσεις στον αντίστοιχο ιστότοπο της κυβέρνησης του ΗΒ. Υπέβαλε τα χαρτιά, αλλά στη συνέχεια της ζητήθηκε μια σειρά από χαρτιά που τελικά δεν χρειαζόταν. Κατά τη διάρκεια μιας διαφορετικής προσπάθειας επικοινωνίας με τις αρχές, η γυναίκα αστυνομικός με την οποία μίλησα δεν μιλούσε αγγλικά και αργότερα ενημερώθηκε ότι δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ο ιδιοκτήτης της δεν ήταν ο ιδιοκτήτης της, αλλά την υπενοικίαζε αντ’ αυτού (τελικά ρώτησε μια φίλη της να δηλώσει ότι φιλοξενούσε). Και θυμάται άλλους σαν κι αυτήν, συνήθως συνοδευόμενους από δικηγόρο, να αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να κάνουν την Ελλάδα σπίτι τους. «Νιώσαμε ότι προσπαθούσαν να μας αποτρέψουν», θυμάται. Χρειάστηκαν πάνω από έξι μήνες για να εκδοθεί η άδεια, αλλά δεν φοβήθηκε. Συνεχίζει να εργάζεται στην Ελλάδα, περνά τα καλοκαίρια της στη Μήλο και διευθύνει μια επιτυχημένη startup από την Αθήνα στο Λονδίνο.

Εργασία στο εξωτερικό χωρίς μετανάστευση

Αυτή η νέα εργασιακή τάση δεν επηρεάζει μόνο τους μη Έλληνες, αλλά παρέχει επίσης την ευκαιρία στους Έλληνες να εργαστούν σε ξένες εταιρείες στο εσωτερικό. Ένας από αυτούς είναι ο Γεώργιος Ρεμπούσης. Σε αρκετές περιπτώσεις, σκέφτηκε ότι θα ήταν καλό για την καριέρα του (ως προγραμματιστής) να μετακομίσει στο εξωτερικό, αλλά δυσκολεύτηκε να το κάνει. Ωστόσο, όταν έκλεισε το τμήμα μιας εταιρείας του, άρχισε να ψάχνει για δουλειά στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Ελλάδα. Έπιασε αμέσως δουλειά σε μια βρετανική εταιρεία (από τους εννέα συναδέλφους του στην παλιά του δουλειά, οκτώ εργάζονται εξ αποστάσεως και ένας έχει μετακομίσει στην Ολλανδία).

Ο Γεώργιος δεν είναι ψηφιακός νομάδας, αλλά εξ αποστάσεως. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στη φορολογική του κατάσταση. Η βρετανική εταιρεία υπέγραψε συμβόλαιο με εταιρεία στην Ελλάδα που τον προσέλαβε. Είναι μια από τις εξαιρέσεις όμως. Στη νομοθετική πρωτοβουλία για την εξ αποστάσεως εργασία, δεν έχει ακόμη καθοριστεί το φορολογικό και κοινωνικό πλαίσιο για την εξ αποστάσεως εργασία, γεγονός που αντιπροσωπεύει μεγάλο κενό στο νομοθετικό σώμα.

Το πρόγραμμα εργασίας του είναι ευέλικτο, μας λέει ο Γεώργιος, «αρκεί να είσαι επιμελής». Αν και συχνά χάνει τον δεσμό που έχει αναπτύξει με τους συναδέλφους του όταν εργάζεται σε ένα περιβάλλον γραφείου, βλέπει ότι οι νέοι του εργοδότες προσπαθούν να τα καταφέρουν ακόμα και σε αυτές τις νέες συνθήκες. Σύντομα θα ταξιδέψει στην αγγλική επαρχία για να γνωρίσει καλύτερα την ομάδα του. Θα φυτέψουν δέντρα, θα διαλογιστούν και θα μιλήσουν. Όμως, ακόμη και κατά τη διάρκεια της καθημερινής τους ρουτίνας, εκτός από τις διαδικτυακές βραδιές κουίζ, τα επιτραπέζια παιχνίδια ή τη λέσχη βιβλίων, ο καθένας παίρνει ένα «ντόνατ» κάθε εβδομάδα. Ένας σύνδεσμος στον οποίο πρέπει να πατήσουν και να αφιερώσουν μισή ώρα για να γνωρίσουν καλύτερα έναν συνάδελφο. Την περασμένη εβδομάδα, ο Γεώργιος βρέθηκε να μιλά σε μια Πορτογαλίδα για την Άνδρο – το νησί της πατρίδας του – το μωρό που περιμένει και τον Ozzie τον σκύλο που έχει γίνει η μασκότ στις συναντήσεις του στο Zoom.