Άννα Σασιρόκλο, Ελληνίδα μπαλαρίνα ανάμεσα στις 12 καλύτερες χορεύτριες στον κόσμο

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – Είμαι περήφανος που γνωρίζω προσωπικά την Anna Sachiroklov με την οικογένειά της εδώ και πολλά χρόνια, αναγνωρίζοντας το εξαιρετικό ταλέντο της από μικρή ηλικία και υποστηρίζοντάς την σε κάθε της βήμα. Η Αννούλα από μικρή ήταν πάντα ένα όμορφο πλάσμα και ακόμα και όταν περπατάει είναι σαν χορεύτρια, κάτι σαν αγγελούδι που μαγεύει γύρω της με τη χάρη και την ταπεινοφροσύνη της.

Η Αννούλα κέρδισε πρόσφατα μια άλλη σημαντική διάκριση στον διαγωνισμό, το Youth America Grand Prix (YAGP), τον μεγαλύτερο μη κερδοσκοπικό διεθνή διαγωνισμό μπαλέτου και υποτροφιών για φοιτητές στον κόσμο, στην κατηγορία κάτω των 14 ετών. Στην Άννα απονεμήθηκε το Δίπλωμα για Επίτευξη στα Πρώτα 12 Νεανικά Κορίτσια στις 19 Απριλίου στην Τάμπα της Φλόριντα. Διαγωνιζόμενος με 15.000 καλύτερους χορευτές, η Annoola αναδείχθηκε ένας από τους 12 καλύτερους χορευτές στον κόσμο. Με την Παγκόσμια Ημέρα Χορού να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ο Εθνικός Κήρυξ με χαρά τον συνάντησε και μίλησε για το μπαλέτο.

TNH: Πότε και πώς ανακάλυψες ότι ήθελες να χορέψεις επαγγελματικά μπαλέτο;

Άννα Σασιρόκλο: Σε ηλικία 11 ετών, όταν έκλεισε η σχολή που φοιτούσα στην Αστόρια, η δασκάλα μου στην Ελλάδα με συμβούλεψε να χρησιμοποιήσω τη μέθοδο Vaganova και να μπω στο σχολείο με τους συναδέλφους της δασκάλους από τα Μπολσόι. Καθώς άρχισα να δουλεύω όλο και πιο σκληρά, αυτό είναι που τελικά συνειδητοποίησα ότι ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου.

TNH: Αδερφέ, είσαι μόλις 14 ετών, πιθανότατα ξεκινάς από τη Νέα Υόρκη, την πιο ανταγωνιστική πόλη στον κόσμο, και γίνεσαι παγκοσμίως διάσημος στον χώρο του κλασικού μπαλέτου. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας σε βοήθησαν σε αυτή την προσπάθεια;

AC: Σκληρή δουλειά, εργατικότητα, μεθοδικότητα και αυστηρή πειθαρχία. Πρέπει να δείξουμε σοβαρότητα και δέσμευση σε ό,τι κάνουμε για να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Ταυτόχρονα, όπως εγώ, χιλιάδες ακόμη χορευτές κυνηγούν την τελειότητα και παίρνουν την πρώτη θέση σε διαγωνισμούς. Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες.

TNH: Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σας μέχρι τώρα;

AC: Ελπίζω να πήρα ένα εισιτήριο για τον τελικό στη Φλόριντα καθώς ο διαγωνισμός YAGP στον οποίο συμμετείχα φέτος κέρδισε την πρώτη θέση στους προημιτελικούς στη Νέα Υόρκη. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα της καριέρας μου μέχρι τώρα, αλλά πάντα ανυπομονώ για τον επόμενο στόχο μου. Δεν με ικανοποιεί ποτέ και εστιάζει πάντα στον σκοπό μου.

TNH: Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στο ταξίδι σας μέχρι τώρα και πώς καταφέρατε να την ξεπεράσετε;

AC: Νομίζω ότι οι μικροτραυματισμοί ή ακόμα και οι πιο σοβαροί τραυματισμοί που συμβαίνουν πριν από ένα σημαντικό γεγονός είναι χειρότεροι. Πολλοί χορευτές μένουν συχνά εκτός διαγωνισμών λόγω αυτών των τραυματισμών. Εύθραυστες ισορροπίες. Αυτό απαιτεί περισσότερη προσοχή καθώς οι καθημερινές ασκήσεις διαρκούν αρκετές ώρες και είναι πολύ απαραίτητες. Μια λάθος κίνηση και τελείωσε. Πριν από δεκαπέντε μέρες είχα μια δυσάρεστη εμπειρία όπως ο αστράγαλός μου, που ευτυχώς αντιμετωπίστηκε με επιτυχία. Διαφορετικά θα είχα αποκλειστεί. Τόση εκπαίδευση και θυσίες θα είχαν χαθεί.

TNH: Όταν πηγαίνει σχολείο, ποια είναι η καθημερινότητα ενός χορευτή σε επίπεδο πρωταθλητισμού;

AC: Πάω στην ένατη δημοτικού. Για το ακαδημαϊκό μέρος των σπουδών μου, παρακολουθώ διαδικτυακά μαθήματα το απόγευμα σε καλό ιδιωτικό σχολείο, κάτι που απαιτείται καθώς μαθαίνω Ρωσικά και Γαλλικά. Το πρωί μαζεύω τα ρούχα μου, τις στολές και τα παπούτσια μου, παίρνω το τρένο για το δυτικό τμήμα του Μανχάταν και ασκούμαι μέχρι τις 4 το απόγευμα. Εκεί μαθαίνω, βελτιώνομαι και προσπαθώ να ξεπεράσω κάθε τεχνικό πρόβλημα. Στη συνέχεια διεξάγω ένα προσωπικό μάθημα με τον δάσκαλό μου για να προετοιμαστώ για τους διαγωνισμούς. Τελειώνω στις 5 ή στις 5:30 μ.μ. Μετά γυρνούσα σπίτι και μελετούσα μέχρι αργά το βράδυ. Σκοπεύω να πάω σε ένα καλό πανεπιστήμιο. Ακόμη και τα Σαββατοκύριακα για να καλύψω πράγματα. Παράλληλα, καθώς πλέον ασχολούμαι επαγγελματικά, έχω ενημερωθεί για τις εξελίξεις στον χώρο του μπαλέτου. Σπούδασα επίσης μουσική ιστορία και συχνά παρουσιάζω τα έργα μου στο σχολείο. Αυτό είναι επίσης κάτι που απαιτεί χρόνο.

TNH: Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;

AC: Η ελληνική λέξη για τον χορό «χορωδία» προέρχεται από την ελληνική λέξη για το «χέρι». Πήρα ελληνικό διαβατήριο για να είναι γαλανόλευκη η καλλιτεχνική μου ζωή. Θέλω να διαδώσω την αγάπη μου για τον κλασικό χορό και στην Ελλάδα. Δεν είχα ιδέα πού πήγαινα. Ζω σε ένα όνειρο, οπότε δεν έχω χρόνο να σκεφτώ τίποτα άλλο. Απολαμβάνω κάθε στιγμή αυτού του ταξιδιού. Ελπίζω ο δρόμος να είναι μακρύς. Ο χρόνος θα δείξει. Το σήμερα ανήκει μόνο σε εμάς. Το αύριο δεν είναι δικό μας. Σήμερα, τώρα, θα κερδίσουμε αυτή τη στιγμή, θα βγούμε και δεν θα επιστρέψουμε ποτέ.