Ένας ρομποτικός εξωσκελετός που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ θα μπορούσε να βελτιώσει το περπάτημα και να μειώσει τις πτώσεις σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον

Πιστώσεις εικόνας: Εργαστήριο Βιοσχεδιασμού του Χάρβαρντ

Αν ακολουθείτε τον κόσμο των ρομποτικών εξωσκελετών με οποιαδήποτε συχνότητα, αναμφίβολα είστε εξοικειωμένοι με τις δύο βασικές κατηγορίες. Το πρώτο απευθύνεται έντονα σε εργαζόμενους σε επίπονες ή επαναλαμβανόμενες εργασίες όπως η ανύψωση και η μετακίνηση δεμάτων. Το δεύτερο είναι βοηθητικό και εστιάζει σε μεγάλο βαθμό σε άτομα με κινητικά προβλήματα.

Η τελευταία κατηγορία είναι κυρίως ο τομέας των μαλακών ρομποτικών εξωσκελετών – αυτών με υφασμάτινα μέρη σχεδιασμένα να είναι κάτι περισσότερο από καθημερινά βοηθητικά αξεσουάρ. Αυτά τα συστήματα εστιάζουν επίσης όλο και περισσότερο σε συγκεκριμένα ζητήματα που επηρεάζουν την ικανότητα των ανθρώπων να μετακινούνται. Εξάλλου, δεν δημιουργούνται όλες οι κινητικές αναπηρίες ίσες.

Στα άτομα με νόσο του Πάρκινσον, το «πάγωμα» είναι ένα συχνό πρόβλημα που επηρεάζει την ικανότητα βάδισης, με αυξημένη πιθανότητα πτώσης. Αυτό το σύμπτωμα κάνει τους ανθρώπους να χάνουν τα πόδια τους ενώ περπατούν, συντομεύοντας τα βήματά τους πριν σταματήσουν τελείως.

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος, από φάρμακα έως φυσικοθεραπεία έως χειρουργική επέμβαση, αλλά οι τρέχουσες λύσεις είναι περιορισμένες ως προς την αποτελεσματικότητά τους.

Νέα έρευνα που διεξήχθη από μια κοινή ομάδα από τα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Βοστώνης, Δημοσιεύτηκε στο Natural Medicineδείχνει πώς οι μαλακοί ρομποτικοί εξωσκελετές μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα.

Η τεχνολογία wearable διαθέτει αισθητήρες που ανιχνεύουν την κίνηση και χρησιμοποιούν αλγόριθμους για να εκτιμήσουν το βάδισμα ενός πεζού. Οι ενεργοποιητές με καλώδιο βοηθούν το περπάτημα στο μέσο του βήματος.

«Διαπιστώσαμε ότι μόνο μια μικρή μηχανική βοήθεια από το μαλακό ρομποτικό μας ένδυμα παρείχε άμεσα αποτελέσματα και βελτίωσε σταθερά το βάδισμα σε μια σειρά συνθηκών για το άτομο στη μελέτη μας», λέει ο καθηγητής του Χάρβαρντ Connor Walsh.

Οι ερευνητές συνεργάστηκαν με έναν 73χρονο άνδρα με νόσο του Πάρκινσον, ο οποίος πάγωνε περισσότερες από 10 φορές την ημέρα. Στην έρευνά τους, η οποία διεξήχθη σε περίοδο έξι μηνών, η ομάδα του Walsh κατάφερε να εξαλείψει το πάγωμα σε ασθενείς ενώ περπατούσαν σε εσωτερικούς χώρους. Με τη σειρά τους, μπορούσαν επίσης να περπατήσουν πιο μακριά και πιο γρήγορα.

Το Χάρβαρντ σημειώνει, “Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Χωρίς καμία ειδική εκπαίδευση, ο ασθενής μπορούσε να περπατήσει χωρίς να παγώσει σε εσωτερικούς χώρους και μόνο με περιστασιακές περιόδους σε εξωτερικούς χώρους. Ήταν επίσης σε θέση να περπατήσει και να μιλήσει χωρίς να παγώσει, κάτι σπάνιο χωρίς τη συσκευή.”

Το Biodesign Lab είναι η ίδια ομάδα που σχεδίασε μια εξωσκελετική πρόθεση για ασθενείς με εγκεφαλικό που αργότερα αδειοδοτήθηκε από την startup ReWalk Robotics. Εάν τα υποσχόμενα πρώιμα αποτελέσματα είναι κάποια ένδειξη, αυτή η νέα τεχνολογία θα μπορούσε μια μέρα να είναι σε καλό δρόμο για εμπορευματοποίηση.